Genius Doctor Black Belly Miss 1554 เด็กนี่ไม่เลว (4)

ตอนที่ 1554  เด็กนี่ไม่เลว (4)

เป็นครั้งแรกที่จวินอู๋เสียได้ขึ้นมาบนชั้นสาม  แต่สภาพของชั้นสามนั้นเกินกว่าที่นางคาดว่าจะได้เห็นมาก  มีสระขนาดใหญ่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวภายในห้องกว้าง  ในสระนั้นมีระลอกคลื่นกระเพื่อมพร้อมกับกลิ่นเหล้าโชยเข้าจมูกของจวินอู๋เสีย

สระตรงหน้านางเต็มไปด้วยเหล้าชั้นดี!

“ตั้งแต่นี้ไป  เจ้าต้องแช่ตัวในสระเหล้านี้เป็นเวลาครึ่งวันทุกวัน  ไม่ว่ามันจะทำให้เจ้ารู้สึกไม่สบายแค่ไหน  เจ้าก็ต้องอยู่ในนั้นให้ถึงครึ่งวัน  ส่วนอีกครึ่งวัน  เจ้าสามารถฝึกฝนความสามารถของเจ้าบนชั้นสามนี้ได้”  ซูหย่ามองจวินอู๋เสีย  นางหยุดครู่หนึ่งขณะประเมินขนาดตัวที่เล็กของจวินอู๋เสียก่อนจะพูดว่า  “เจ้าสามารถแช่ในสระทั้งเสื้อผ้าเลยก็ได้”

จวินอู๋เสียหันหน้ามามองซูหย่า  นางไม่ได้สนใจเรื่องนั้นนักหรอกเนื่องจากพวกนางเป็นผู้หญิงทั้งคู่  นางไม่รังเกียจที่จะเปิดเผยอะไรต่อหน้าซูหย่า  แต่เห็นได้ชัดว่าซูหย่าใส่ใจและห่วงใยศิษย์ “ขี้อาย” ตัวน้อยของนาง

หลังจากให้คำแนะนำกับจวินอู๋เสียแล้ว  ซูหย่าก็เดินลงบันได  ทิ้งจวินอู๋เสียให้จัดการตัวเอง

จวินอู๋เสียถอดชุดคลุมตัวนอกออก  เหลือเพียงชุดคลุมชั้นใน  แล้วก้าวเข้าไปในเหล้าที่เย็นและสดชื่น  เหล้าในสระหนาวเย็นเล็กน้อย  ทันทีที่ลงไปในนั้น  จวินอู๋เสียก็สั่นไปทั้งร่าง  กลิ่นหอมเข้มข้นของเหล้าฟุ้งกระจายไปในอากาศ  จวินอู๋เสียนั่งลงในสระหลังจากร่างกายปรับอุณหภูมิได้แล้ว

สระนั้นไม่ได้ลึกมาก  สูงไม่ถึงหนึ่งเมตรด้วยซ้ำ  เมื่อจวินอู๋เสียนั่งลง  น้ำก็ถึงแค่คางของนางเท่านั้น  ต่ำกว่าริมฝีปากนางประมาณสองนิ้ว

เอาแค่ความรู้สึก  เหล้าก็ไม่ได้สัมผัสแตกต่างจากน้ำมากนัก  จวินอู๋เสียไม่เข้าใจว่าทำไมซูหย่าถึงพูดว่าที่นี่อาจจะทำให้รู้สึกไม่สบาย

จวินอู๋เสียสงบจิตใจและแช่ตัวอยู่ในสระ

ก่อนที่ซูหย่าจะจากไป  นางได้กล่าวว่า  ตอนที่จวินอู๋เสียแช่ตัวอยู่  จะต้องปล่อยพลังจิตวิญญาณออกมาอย่างต่อเนื่อง  แต่วิธีที่จวินอู๋เสียใช้พลังจิตวิญญาณนั้น  แท้จริงแล้วเป็นการแปลงพลังจากพลังวิญญาณของนาง  พลังจิตวิญญาณที่แท้จริงคืออะไรนางไม่รู้  ดังนั้นนางจึงทำได้แค่พยายามผลักดันพลังวิญญาณของนางออกมา

ในขณะที่นางปล่อยพลังวิญญาณออกมานั้นเอง  ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าทึ่งกับร่างกายของนาง

ขณะที่พลังวิญญาณกระจายออกมาจากร่าง  เหล้าที่อยู่รอบตัวจวินอู๋เสียซึ่งแนบชิดกับผิวของนางก็รู้สึกเหมือนว่ามันกำลังซึมเข้ามาในตัวนางอย่างช้าๆ  ความรู้สึกเย็นที่ผิวหนังค่อยๆแพร่กระจายไปทั่วทุกเส้นประสาท  แช่เซลล์ทุกเซลล์ในร่างเอาไว้ในเหล้า  ในเวลาแค่ครู่เดียว  จวินอู๋เสียยังไม่ได้ปล่อยพลังวิญญาณออกมามากมายอะไรนัก  แต่ร่างกายของนางก็แสดงอาการเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียเหมือนตอนที่นางใช้พลังไปจนหมด

สถานการณ์นี้ทำให้จวินอู๋เสียรู้สึกประหลาดใจ  ร่างกายของนางรู้สึกเหมือนมีบางอย่างระบายออกไปจนหมด  แต่พลังวิญญาณในเส้นลมปราณของนางก็ยังคงแข็งแกร่งดีอยู่

ความเย็นเล็กน้อยกลายเป็นความหนาวเหน็บกัดกระดูก  ตอนนี้ข้างนอกเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิและดอกไม้กำลังเบ่งบาน  แต่จวินอู๋เสียรู้สึกเหมือนถูกพายุหิมะโหมกระหน่ำเข้าใส่  หนาวมากจนปากซีดไม่มีสีเลือด

แต่จวินอู๋เสียไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย  ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณปิดกั้นความหนาวเหน็บนั้น  แต่อดทนอยู่อย่างเงียบๆ

ซูหย่าต้องมีเหตุผลที่สั่งให้นางทำเช่นนี้  ในเมื่อนี่คือการฝึก  มันก็ย่อมไม่สะดวกสบายอยู่แล้ว  เพื่อให้นางได้พลังและความสามารถมากขึ้น  จวินอู๋เสียก็ไม่รังเกียจที่จะอดทน

เวลาผ่านไปจากวินาทีเป็นนาที  จวินอู๋เสียสงบจิตใจตั้งสมาธิไปที่พลังวิญญาณ  พยายามมองข้ามความรู้สึกไม่สบายตัวอย่างเต็มที่

เมื่อใจของนางสงบลงอย่างสมบูรณ์  ความหนาวเหน็บก็ดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่ทนไม่ได้

พลังวิญญาณสีม่วงของนางถูกดันออกไปทีละนิด  และนั่นเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้น