Genius Doctor Black Belly Miss 1553 เด็กนี่ไม่เลว (3)

ตอนที่ 1553  เด็กนี่ไม่เลว (3)

เมื่อปิดประตูห้องเก็บเหล้า  จวินอู๋เสียก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าซูหย่า  ไม่รู้ว่าราชินีที่รักเหล้ายิ่งชีพคนนี้จะทรมานอะไรนางอีก

ซูหย่ามองจวินอู๋เสียอย่างประเมินตั้งแต่หัวจรดเท้า  หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง  ในที่สุดนางก็เอ่ยปากพูด

“คุกเข่า”

จวินอู๋เสียชะงัก

ซูหย่าเลิกคิ้ว  “คารวะอาจารย์ต้องคุกเข่าทำพิธี  อยากให้ข้าสอนเจ้ารึเปล่าล่ะ?”

คารวะอาจารย์?

จวินอู๋เสียย่อมรู้ว่า  หลังจากผ่านพิธีคารวะอาจารย์แล้ว  ซูหย่าจะกลายเป็นอาจารย์ของนาง  ไม่ใช่แค่ครูผู้ชี้แนะ  ความหมายแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน

ซูหย่าตั้งใจจะรับนางเป็นศิษย์ผู้สืบทอดงั้นหรือ?

“อะไร  ไม่อยากรึไง?”  ซูหย่าพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นจวินอู๋เสียไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

จวินอู๋เสียคุกเข่าลงตรงหน้าซูหย่าทันที  ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะคับแค้นใจที่ซูหย่าทำให้ลำบากในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้  แต่จวินอู๋เสียตระหนักดีถึงการเปลี่ยนแปลงของเส้นเอ็นและหลอดเลือดในร่างตัวเอง  ทั้งหมดเริ่มขึ้นที่ห้องเก็บเหล้านั้น  ไม่ว่าซูหย่าจะมีจุดประสงค์อะไร  แต่นางก็ช่วยจวินอู๋เสียจริงๆ

“อาจารย์  โปรดรับการคารวะจากศิษย์ด้วย”  จวินอู๋เสียทำพิธีคารวะอาจารย์อย่างจริงจัง  สำหรับคนที่ปฏิบัติกับนางอย่างจริงใจ  นางไม่เคยหวงความเคารพนับถือ

“พิธีคารวะอาจารย์ก็ต้องยกน้ำชา  แต่ข้าไม่ชอบรสชาติแบบนั้น  เจ้าเอาเหล้าบนพื้นตรงนั้นมาแล้วกัน”  ซูหย่าพูด

จวินอู๋เสียเอื้อมมือไปหยิบและส่งให้ซูหย่า

นั่นเป็นเหล้าที่เทียนเจ๋อเอามาให้  และซูหย่ายังไม่มีเวลาเปิดไห

ซูหย่ารับไหเหล้ามากอด  แล้วกระดกเข้าไปอึกใหญ่  จากนั้นก็เอาหลังมือเช็ดปาก  ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มกว้าง

“ดี!”

คำว่าดีนั้น  ไม่รู้ว่าหมายถึงเหล้าที่เทียนเจ๋อเอามา  หรือการที่นางเพิ่งรับศิษย์

“จวินอู๋  จำไว้นะ  ตั้งแต่นี้ไปเจ้าคือศิษย์ของข้า ซูหย่า เป็นศิษย์ข้าไม่จำเป็นต้องยึดติดกับมุมมองทางโลก  ไม่จำเป็นต้องจำกัดตัวเองไว้กับบรรทัดฐานที่น่าเบื่อหน่ายและซับซ้อนพวกนั้น  มีแค่เรื่องเดียวที่เจ้าต้องจำไว้ให้ดี!”

จวินอู๋เสียฟังอย่างตั้งใจ

“ศิษย์ของข้า ซูหย่า จะถูกคนอื่นรังแกไม่ได้เด็ดขาด!  ถ้าคนอื่นรังแกเจ้า  เจ้าต้องตอบแทนไปสิบเท่า  ถ้าเจ้าทำไม่ได้  ข้าจะช่วยเจ้าเอง!  นับแต่นี้ไป  อย่าให้ข้าเห็นว่าเจ้านั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งเพราะถูกคนอื่นรังแก  สิ่งเดียวที่เจ้าทำได้มีแค่กระทืบไอ้พวกนั้นให้ร้องไห้หาพ่อหาแม่ไปเลย  เข้าใจไหม!”  ซูหย่ามองจวินอู๋เสียอย่างจริงจัง  ศิษย์ของนางจะถูกรังแกไม่ได้เด็ดขาด

พวกที่จวินอู๋เอาชนะได้  เขาจะต้องเอาชนะด้วยตัวเอง  ส่วนพวกที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้  อาจารย์คนนี้จะจัดการกระทืบพวกมันให้เอง!

จวินอู๋เสียมองซูหย่าอย่างมึนงง  นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนพูดกับนางแบบนี้

ชีวิตนี้นางเคยคารวะอาจารย์มาก่อนสองคน

เยี่ยนปู้กุยดีกับนางมาก  แม้ว่าความสามารถของเขาจะมีจำกัด  แต่เขาก็ได้มอบทุกสิ่งที่เขาสามารถมอบได้ให้กับนาง

จักรพรรดิผู้ก่อตั้งแคว้นเหยียน  ตอนที่นางคารวะเขาเป็นอาจารย์  ชายคนนั้นได้ตายไปหลายปีแล้ว  แต่จวินอู๋เสียเป็นหนี้บุญคุณเขา  นางยอมรับเขาเป็นอาจารย์ด้วยความเคารพ

สำหรับซูหย่า  นางเป็นอาจารย์คนที่สามของจวินอู๋เสีย  และเป็นอาจารย์คนเดียวที่บอกนางว่า  “ศิษย์ข้าจะถูกคนอื่นรังแกไม่ได้เด็ดขาด  ใครก็ตามที่รังแกเจ้า  ข้าจะช่วยเจ้าเอาคืนเอง”

แม้ว่าจวินอู๋เสียจะเย็นชา  แต่นางก็ยังตกใจกับคำพูดของซูหย่า

“เอาล่ะ  ลุกขึ้นเถอะ  เจ้าจะไม่เสียใจที่คารวะข้าเป็นอาจารย์เจ้าแน่”  ซูหย่าพูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเห็นสีหน้ามึนงงของศิษย์ตัวน้อย  นางก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างน่าสนใจ

นางยังจำได้ว่าตอนที่คนนั้นคารวะนางเป็นอาจารย์  สีหน้าร้องไห้แบบไม่มีน้ำตาของเขาทำให้นาง……

ซูหย่าสะบัดหัวและหันไปหาจวินอู๋เสีย  “เอาล่ะ  ตามข้าขึ้นไปที่ชั้นสามของหอจันทร์แรม  ตั้งแต่วันนี้ไป  เจ้าต้องไปที่นั่นเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับพลังจิตวิญญาณ”

ชั้นสามของหอจันทร์แรม

สถานที่ที่จวินอู๋เสียไม่เคยไป

ซูหย่าจะสอนพลังจิตวิญญาณให้นางจริงๆ!