Genius Doctor Black Belly Miss 1495

ตอนที่ 1495  กลิ่นหอมของผู้หญิง (2)

ภายในวิหารหยกวิญญาณ  นอกจากประมุขวิหารแล้ว  ศิษย์ทุกคนเป็นผู้หญิงทั้งหมด  มีเด็กสาวที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกภายนอกเลย  มีผู้หญิงที่อ่อนโยนและสง่างามพร้อมด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นงดงาม  นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงที่มีเสน่ห์ซึ่งสามารถกระตุกหัวใจผู้ชายได้  และหญิงชราผมขาวที่มีสายตาเป็นมิตร

ตลอดทั้งวิหารหยกวิญญาณและลึกเข้าไปในภูเขาฝูเหยา  มีเพียงไม่กี่คนที่เคยเข้าไปในวิหาร  โดยที่ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้มีประมุขวิหารคนเดียวที่เป็นผู้ชาย

อย่างไรก็ตาม  ในใจของศิษย์ทุกคนต่างเห็นว่าประมุขของพวกนางได้ก้าวข้ามขอบเขตความแตกต่างระหว่างเพศมานานแล้ว  เขากลายเป็นความเชื่อมั่นศรัทธาที่มั่นคงที่สุดในหัวใจของพวกนาง  เป็นคนที่พวกนางเทิดทูนบูชาเป็นหนึ่งเดียวเท่านั้น

แต่ตอนนี้สิ่งต่างๆได้เปลี่ยนไปอย่างแปลกประหลาด  จู่ๆวิหารหยกวิญญาณก็มีเด็กหนุ่มหน้าตาดีเข้ามาอยู่  นั่นทำให้เด็กสาวมากมายที่ไม่เคยก้าวออกจากประตูวิหารหยกวิญญาณแม้แต่ก้าวเดียวรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

สำหรับศิษย์ที่เคยออกไปข้างนอกอยู่บ้างอย่างจื่อจิน  มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก  เนื่องจากพวกนางเคยเห็นผู้ชายคนอื่นที่ข้างนอกมาเยอะ  พวกนางจึงไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย  แต่เด็กสาวที่ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับเพศตรงข้ามเลยตั้งแต่เข้ามาอยู่ในวิหารหยกวิญญาณ  ยกเว้นประมุขวิหารเท่านั้น  มันจึงเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับพวกนาง

ตั้งแต่วันแรกที่จวินอู๋เสียเข้ามาในวิหารหยกวิญญาณ  เสียงถกเถียงกันก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องและไม่หยุดลงเลยแม้แต่ครู่เดียว

ครั้งแรกที่จวินอู๋เสียหลอกให้จื่อจินพานางเข้ามาในวิหารหยกวิญญาณ  ศิษย์หลายคนได้รวมตัวกันอยู่ในห้องโถงใหญ่ของวิหาร  และได้เห็นผู้เยาว์ตัวเล็กที่แปลกประหลาดคนนี้  แต่พวกนางคิดไม่ถึงว่าจู่ๆผู้เยาว์คนนี้จะกลายมาเป็นเพื่อนบ้านของพวกนาง!

บางคนกลัว  บางคนค่อนข้างกังวล  และบางคนก็อยากรู้อยากเห็น  เหล่าสาวน้อยที่ไร้เดียงสาพวกนี้ล้วนมีความหวาดหวั่นอยู่ในใจ  พวกนางมานั่งอยู่รอบๆด้านนอกเรือนของจวินอู๋เสีย  โดยหวังว่าจะได้เห็นเด็กหนุ่มที่แปลกใหม่คนนี้สักแวบนึง

ถ้าจวินอู๋เสียรู้ว่าความขี้เกียจอธิบายของนางว่าจริงๆแล้วตัวนางเป็นผู้หญิง  จะทำให้กลายเป็นของแปลกที่ทุกคนในวิหารหยกวิญญาณพากันมารุมดูแล้วล่ะก็  นางคงประกาศไปตั้งแต่ตอนแรกที่ก้าวเข้าสู่วิหารหยกวิญญาณแล้วว่านางเป็นผู้หญิง  เป็นผู้หญิงแท้ๆตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย!

“ศิษย์พี่จื่อจิน  คุณชายจวินเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตพี่เอาไว้จริงๆหรือ?”  เด็กสาวที่มวยผมทรงซาลาเปา 2 ลูกบนหัวถามขึ้น  ขณะนอนอยู่ใกล้กับพื้นด้านนอกเรือนของจวินอู๋เสีย  นางเอนศีรษะไปทางจื่อจินที่ยืนอยู่ข้างหลังนาง

จื่อจินนิ่วหน้าและพูดว่า  “ใครบอกเจ้าว่าเขาคือผู้มีพระคุณของข้า?!”

เด็กสาวกระพริบตาปริบๆ  “คุณชายจวินช่วยศิษย์พี่จากเงื้อมมือของพวกคนเลวจากสิบสองวิหารไม่ใช่หรือ?”

สีหน้าของจื่อจินแข็งทื่อและทำอะไรไม่ถูกทันที  แถมยังพูดเร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว  “นั่นมันต่างกัน!  เขาช่วยข้าไว้ก็จริง  แต่……เขาไม่ใช่ผู้มีพระคุณของข้า”  เมื่อนางนึกถึงเรื่องที่ตัวเองถูกวางยา  สีหน้าของจื่อจินก็เกรี้ยวกราดขึ้นทันที

เด็กสาวไม่เข้าใจเลย  แล้วจู่ๆนางก็โดนจื่อจินเคาะหัว

ศิษย์คนหนึ่งที่มาส่งอาหารหัวเราะขณะเดินผ่านเข้าไปในลานบ้าน  อีกด้านหนึ่งก็มีศิษย์วิหารหยกวิญญาณคนอื่นๆอีกหลายคนมาแอบมองเช่นกัน

ศิษย์คนนั้นวางกล่องอาหารไว้ที่หน้าประตู  พอกำลังจะเคาะประตูนางก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากข้างในห้อง

“ถ้าเจ้ายังพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก  เจ้าเชื่อไหมล่ะว่าข้าจะทำให้เจ้าลุกจากเตียงไม่ได้ไปอีก 3 วันเลย”

เสียงที่เป็นได้แค่เสียงของเด็กหนุ่มเท่านั้นดังขึ้นอย่างชัดเจน  คำพูดที่ชวนให้คิดไปไกลทำให้ศิษย์คนนั้นนิ่งค้างอยู่หน้าประตู

จื่อจินเห็นเพียงศิษย์ที่มาส่งอาหารวางกล่องอาหารลงตรงหน้าประตู  จากนั้นก็วิ่งตื๋อออกไปจากที่นั่นทันที  ทำให้นางงุนงงไปชั่วขณะ

ศิษย์คนนั้นเป็นหนึ่งในหญิงชราในวิหารหยกวิญญาณและได้ออกไปนอกวิหารบ่อยๆ  ดังนั้นนางจึงรู้และเข้าใจโลกภายนอกมากกว่า  ไม่งั้นนางคงไม่ได้ทำหน้าที่ส่งอาหาร  แต่ว่า……

[เกิดอะไรขึ้น?  ทำไมนางถึงวิ่งพรวดพราดออกไปเหมือนลูกธนูแบบนั้น?]

ก่อนที่จื่อจินจะหลุดออกจากความคิด  ประตูห้องของจวินอู๋เสียก็เปิดออก  แล้วจื่อจินก็ต้องประหลาดใจอย่างมากที่จวินอู๋เสียไม่ใช่คนเปิดประตู  แต่เป็นชายในชุดสีแดงที่ดูน่ากลัวและหน้าตาดีอย่างร้ายกาจ!