Genius Doctor Black Belly Miss 1427

ตอนที่ 1427  เอาแต่ใจ (1)

หลังจากจวินอู๋เสียตรวจสอบโฉนดทีละอันแล้ว  นางก็ถามเจ้าของร้านอีกสองสามคำถาม  เจ้าของร้านคิดว่าจวินอู๋เสียอยากจะถามเรื่องบ้าน  คิดไม่ถึงว่าจวินอู๋เสียจะถามเขาว่านางจะหาคนมาสร้างบ้านได้ที่ไหน

คำถามนั่นทำให้เจ้าของร้านตกใจ  นายท่านคนนี้เพิ่งจะใช้เงินจำนวนมหาศาลซื้อบ้าน  ยังไม่ได้ไปดูบ้านเขาก็คิดจะรื้อบ้านสร้างใหม่แล้วหรือ?

“นายท่าน  บ้านทุกหลังที่ท่านเลือกนั้น  เพิ่งสร้างขึ้นใหม่ปีนี้นะขอรับ  ยังใหม่แกะกล่องไม่เคยมีใครอยู่มาก่อน  ต้องเสียเงินสร้างใหม่ด้วยหรือขอรับ?  ทำไม……ท่านไม่ไปลองอยู่ก่อนล่ะขอรับ  ถ้ามันไม่เหมาะ  จะรื้อตอนนั้นก็ยังไม่สายนะขอรับ”  กระทั่งเจ้าของร้านยังรู้สึกเสียดายแทนจวินอู๋เสียที่เพิ่งจะเสียเงินไป 2 ล้านตำลึงทอง  นายท่านคนนี้คิดจะใช้เงินอีกแล้วหรือ?

ถึงมีเงินก็ใช่ว่าจะเอาแต่ใจได้นะ  มีใครเขาทำลายบ้านเล่นแบบนี้บ้าง?

จวินอู๋เสียไม่สนใจคำพูดของเจ้าของร้าน  นางเอาทองคำแท่งตบลงบนโต๊ะอีก 2 แท่ง

“ถ้าทำได้ก็เอาไป  ถ้าทำไม่ได้  ข้าจะไปหาคนอื่น”

“ได้ขอรับ!  ได้!  ได้!  ข้าจะพาท่านไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!”  เจ้าของร้านยอมแพ้  และทำตามความต้องการของจวินอู๋เสีย  เขาไม่เคยเห็นเศรษฐีคนไหนทำตัวโอ้อวดทุ่มเงินอย่างไม่ใส่ใจแบบนี้มาก่อน

เจ้าของร้านเป็นคนที่มีเส้นสายในเมืองชิงเฟิงอยู่บ้าง  จึงไม่ยากที่เขาจะหาช่างก่อสร้างมาได้กลุ่มนึง

แต่ความต้องการของจวินอู๋เสียก็ไปสุดมาก

นางเรียกร้องทั้งความเร็วและคุณภาพ  ภายในเจ็ดวัน  บ้านจะต้องถูกรื้อทิ้งทั้งหมด  และหอพักจะต้องสร้างแล้วเสร็จ  โดยหอแต่ละหลังจะมีถึง 7 ชั้น

งานใหญ่แบบนั้นทำให้เจ้าของร้านและช่างก่อสร้างตกตะลึงทันที  ความต้องการพวกนั้นน่ากลัวมาก  พวกเขาไม่เคยได้ยินใครสั่งอะไรบ้าคลั่งแบบนี้มาก่อน

แต่พอจวินอู๋เสียทำตัวเป็นเศรษฐีผู้ร่ำรวยโยนทองคำแท่งเหมือนโยนก้อนอิฐออกมากองเต็มพื้นอีกครั้ง  พวกเขาก็รับงานตามคำเรียกร้องของจวินอู๋เสียทันที

หลังจากรับเงินมัดจำแล้ว  คนพวกนั้นก็รีบไปรวบรวมคน  เตรียมตัวสำหรับงานใหญ่  เจ้าของร้านเองก็ได้กำไรจากจวินอู๋เสีย  จึงหัวเราะอย่างมีความสุข

หลังจากยุ่งอยู่พักหนึ่ง  ในที่สุดจวินอู๋เสียก็กลับไปที่โรงแรม  ตอนที่นางกลับไปถึง  ท้องฟ้าก็มืดแล้ว  เจ้าแมวดำที่อยู่บนไหล่นางก็เริ่มมึนงงจากการที่เจ้านายของมันโปรยทองแท่งไปทั่วตลอดทั้งวัน

ความจริงแล้ว  ที่จวินอู๋เสียใช้จ่ายไปในวันนี้  เมื่อคำนวณเทียบกับทรัพย์สมบัติที่พวกเขาได้มาจากสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  มันก็แค่ขนเส้นหนึ่งบนหลังวัวเท่านั้น  ต่อให้นางใช้จ่ายในอัตรานี้ทุกวันนับจากวันนี้ไป  เงินที่พวกเขามีก็มากพอจะให้นางใช้ไปอีกหลายชาติเลยทีเดียว……

จำนวนทองคำแท่งที่จวินอู๋เสียมีในกระเป๋ามิติของนาง  เป็นเพียงเศษเสี้ยวที่หนูนรกคายออกมาเท่านั้น

“คุณหนู!”  จวินอู๋เสียเพิ่งขึ้นมาชั้นบน  นางก็เห็นเย่ฉาและเย่เหม่ยยืนอยู่หน้าประตูห้องของจวินอู๋เหยา  สีหน้าของพวกเขาดูไม่ดีนัก

หลังจากโดนจวินอู๋เหยาทำหน้าถมึงทึงใส่  ทั้งสองจึงพากันหางลู่หูตก

เมื่อจวินอู๋เสียเห็นเย่ฉาและเย่เหม่ย  นางก็นึกได้ว่าก่อนหน้านี้ได้ลืมพวกเขาไปซะสนิทเลย  นางพยักหน้าให้พวกเขาเล็กน้อย  จากนั้นก็ดูเหมือนนางจะนึกอะไรได้  จึงดึงเอาโฉนดบ้านและที่ดินออกมาโยนให้เย่ฉาและเย่เหม่ย

ทั้งสองสับสนกับปึกกระดาษทั้งหมดตรงหน้า  พวกเขาหยิบมันขึ้นมาดูและเห็นสิ่งที่เขียนเอาไว้

แต่……

พวกเขาสงสัยมากว่าทำไมจู่ๆคุณหนูถึงได้สนใจจะซื้อบ้านพวกนี้?  แถมยังซื้อมาซะมากมายในคราวเดียว  จะอยู่กันหมดไหม?

น่าเสียดายที่เย่ฉากับเย่เหม่ยไม่เคยเห็นการเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์ในช่วงศตวรรษที่ 24  ไม่งั้นพวกเขาคงจะคิดว่าจวินอู๋เสียค้นพบวิธีรวยอีกทางแล้ว