Genius Doctor Black Belly Miss 1420

ตอนที่ 1420  ไม่ขาดเงิน (1)

จวินอู๋เสียนึกถึงพวกคนพิษขึ้นมาทันที  ดูจากสภาพของพวกคนพิษแล้ว  มันเหมือนกับคนที่กินไผ่ขาวมากเกินไป  เพียงแต่ว่าผลของมันรุนแรงกว่า

“ดูเหมือนว่าคนจากสิบสองวิหารได้ใส่ไผ่ขาวจำนวนมากลงไปในยาพิษที่พวกเขาใช้สร้างคนพิษ”  ฝ่ามือของจวินอู๋เสียมีเปลวไฟสีม่วงลุกพรึ่บขึ้นมา  หมั่นโถวถูกเผาจนกลายเป็นขี้เถ้าทันที

จวินอู๋เสียยังตรวจพบร่องรอยของไผ่ขาวในยาที่ได้รับแจกเช่นกัน  ปริมาณของมันยังสูงกว่าปริมาณที่อยู่ในหมั่นโถวซะอีก!

ยาพวกนี้จะถูกป้อนให้กับเด็กๆที่ป่วย  ระบบประสาทในสมองของเด็กยังอยู่ในช่วงกำลังพัฒนา  หากพวกเขายังอยู่ในช่วงพัฒนา  แล้วสมองได้รับการกระตุ้นมากเกินไป  มันอาจจะทำให้เกิดความเสียหายที่ไม่สามารถแก้ไขได้

ถูกป้อนด้วยยาเช่นนี้  เด็กพวกนั้นจะต้องทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต  มันเป็นความเสียหายที่ไม่สามารถย้อนกลับได้

ขนาดคนที่เย็นชาและเฉยเมยอย่างจวินอู๋เสีย  เมื่อได้เห็นวิธีการที่ชั่วร้ายเลวทรามเช่นนี้  ความโกรธก็พลุ่งพล่านอยู่ในอก

คนใจบุญบ้าอะไร!?  นี่มันปีศาจร้ายที่จ้องจะคร่าชีวิตผู้คนชัดๆ!

ทำเป็นสวมหน้ากากผู้ใจบุญ  แต่ผลักผู้คนลงไปในขุมนรก  แถมคนพวกนั้นยังถูกหลอกจนถึงที่สุด  ความคิดสุดท้ายของพวกเขาก็คือสำนึกในบุญคุณของ “ผู้ใจบุญ” ของพวกเขา!

เทียบกับคนหน้าซื่อใจคดอย่างลั่วซีแล้ว  จวินอู๋เสียยังชื่นชมคนที่ชั่วร้ายอย่างโจ่งแจ้งมากกว่า!  อย่างน้อยคนพวกนั้นก็ทำความชั่วอย่างเปิดเผย

“เจ้านาย  พวกนั้นเอาไผ่ขาวให้ผู้ลี้ภัยกิน  เป็นไปได้ไหมว่าพวกนั้นใช้พวกผู้ลี้ภัยสร้างคนพิษ?”  เจ้าแมวดำตกใจ  โทษมันไม่ได้ที่คิดซะน่ากลัว  ข้อเท็จจริงที่อยู่ตรงหน้าทำให้มันได้ข้อสรุปออกมาแบบนั้น

ไผ่ขาวสามารถใช้ทำให้ร่างกายของคนแข็งแรงขึ้นได้  แต่มันจะทำให้สมองได้รับความเสียหายอย่างมาก  ถ้าใช้ไผ่ขาววางเป็นฐานก่อนที่จะเปลี่ยนคนพวกนั้นให้กลายเป็นคนพิษ  กระบวนการนี้ก็จะเร็วขึ้นไม่ใช่หรือ?

“ต้องเป็นอย่างนั้นแน่”  จวินอู๋เสียส่งเสียงอย่างเย็นชา  ขยี้เม็ดยาจนกลายเป็นฝุ่น

ตอนนี้นางเกือบจะแน่ใจแล้วว่า  แหล่งที่มาของพวกคนพิษมาจากเมืองชิงเฟิง  อย่างน้อยส่วนหนึ่งของคนพิษก็ถูกสร้างจากผู้ลี้ภัยพวกนี้  แต่ติดอยู่แค่จุดเดียว  แคว้นฟานเป็นเพียงแคว้นเล็กๆ  ต่อให้พวกเขาเปลี่ยนคนทั้งแคว้นให้เป็นคนพิษ  ก็ยังไม่สามารถสร้างคนพิษจำนวนมากขนาดนั้นได้

ถ้านางไขปริศนานี้ได้  นางก็จะพบกุญแจสู่ความลับเบื้องหลังคนพิษที่แท้จริง!

“เจ้านาย  แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ?  เราควรหยุดผู้ลี้ภัยจากการกินของพวกนี้รึเปล่า?”  เจ้าแมวดำถาม

แต่จวินอู๋เสียกลับส่ายหน้า

มีแค่นางที่รู้เรื่องการเสแสร้งหลอกลวงของลั่วซี  ในใจของผู้ลี้ภัยพวกนั้น  ลั่วซีคือผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดซึ่งช่วยพวกเขาจากความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมาน  ขณะที่นางเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับพวกเขา  ถ้านางพยายามเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของลั่วซีต่อหน้าผู้ลี้ภัย  พวกเขาจะไม่มีวันเชื่อสิ่งที่นางพูด  และก็จะกลายเป็นว่านางทำให้ศัตรูไหวตัวขึ้นมาแทน

งานที่ได้ไม่คุ้มเสียแบบนี้  จวินอู๋เสียย่อมไม่ทำอยู่แล้ว

จวินอู๋เสียลูบคางอย่างใช้ความคิด  ในเมื่อลั่วซีชอบเล่นบท “คนดี” มากนัก  งั้นนางก็จะใช้วิธีตาต่อตาฟันต่อฟันจัดการกับเขา  ให้เขาได้ลิ้มรสยาของตัวเอง!

“ไป  ไปเดินดูรอบๆเมืองกัน”  จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้น  และเดินไปทางถนนที่ผู้คนพลุกพล่านมากที่สุดของเมืองชิงเฟิง

ทั้งๆที่โลกเกิดกลียุคขึ้นแบบนี้  แต่ด้วยเหตุผลพิเศษบางอย่าง  เมืองชิงเฟิงกลับไม่โดนอะไรเลย  ทุกอย่างในเมืองยังเป็นปกติเหมือนเดิม  และเพราะมีพ่อค้าต่างเมืองที่ร่ำรวยกลุ่มหนึ่งเข้ามา  เศรษฐกิจของเมืองจึงเติบโตขึ้นเป็นทวีคูณ

ในปัจจุบัน  สิ่งที่แพงที่สุดในเมืองชิงเฟิงก็ไม่ใช่อะไรอื่น  นอกจากที่ดินของเมืองชิงเฟิงนั่นเอง!

เนื่องจากผู้ลี้ภัยจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในเมือง  ราคาบ้านจึงพุ่งสูงขึ้น  สถานที่ที่เดิมทีไม่มีราคาค่างวดอะไร  ตอนนี้กลับแพงลิบลิ่วจากการเก็งกำไรของผู้อยู่อาศัย  บ้านที่เคยซื้อได้ในราคา 10 กว่าตำลึง  ตอนนี้ถึงจะเสนอเงินเป็นพันตำลึงก็ยังไม่มีใครยอมขาย!