Genius Doctor Black Belly Miss 1378

ตอนที่ 1378  อู๋เหยา (4)

เสี่ยวเจว๋ไม่กล้าแม้แต่จะพูด  เขามองไปที่จวินอู๋เหยาเหมือนกำลังจะร้องไห้

ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมีของวิเศษทุกประเภทมากมายเกินกว่าจะนับได้

จวินอู๋เสียไม่ได้คิดแค่ให้เสี่ยวเจว๋ฟื้นตัวเท่านั้น  ยังมีอีก 2 คนที่นางกังวลอยู่ในใจไม่แพ้กัน

คนหนึ่งคือ จวินกู้ พ่อของนางที่หยกกล่อมวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งได้รักษาร่างกายของเขาเอาไว้

ส่วนอีกคนก็คือ เยี่ยนปู้กุย อาจารย์ของนางที่สำนักหงส์เพลิง

นางไม่มีวิธีทำให้จวินกู้ฟื้นขึ้นมาได้  จึงได้ตั้งความหวังไว้กับจวินอู๋เหยาในการค้นหาของวิเศษเพื่อการนี้  ในส่วนปัญหาของเยี่ยนปู้กุยนั้นแก้ไขได้ง่ายกว่ามาก

ก่อนที่นางจะเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่แห่งนี้  จวินอู๋เสียสังเกตเห็นว่าหลังประตูหลายบานที่พวกเขาเดินผ่านไป  มีสมุนไพรและยาเป็นจำนวนมากที่ถูกเก็บรักษาเอาไว้เป็นอย่างดี  สมุนไพรหลายชนิดเป็นสิ่งที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน  และบางชนิดนางจำได้ว่าเป็นพันธุ์ที่มีค่าสูงและเป็นที่ต้องการอย่างมาก  และยังมีอีกหลายชนิดที่เยี่ยนปู้กุยต้องการ

ก่อนหน้านี้นางไม่มีเวลาดูพวกมันอย่างละเอียด  เนื่องจากพวกเขายังค้นหาของวิเศษกันอยู่  แต่ตอนนี้นางมีเวลาว่างไปตรวจสอบพวกมันแล้ว

จากนั้นจวินอู๋เสียก็ก้าวเท้าออกจากห้องโถงใหญ่  จวินอู๋เหยาเหลือบมองไปที่เย่ฉากับเย่เหม่ย  ทั้งสองคนคว้าแขนเย่กูขึ้นมาทันทีและวิ่งไปหาจวินอู๋เสีย

“คุณหนู!  ท่านกำลังจะไปไหนขอรับ?”  เย่ฉาถามด้วยความเคารพ

“ไปหาสมุนไพร”  จวินอู๋เสียมองไปที่เย่กูซึ่งถูกเย่ฉากับเย่เหม่ยจับไว้  ร่างกายของเขาเป็นเด็กอายุ 12 ปี  เย่ฉากับเย่เหม่ยร่างสูงใหญ่  ถูกสองคนนี้จับเอาไว้  เท้าของเย่กูจึงไม่ได้แตะพื้นเลย

“แค่ก  เราจะไปกับท่านด้วย  ที่นี่ใหญ่โต  พาเขามากับเรา  คุณหนูจะหาของได้สะดวกกว่าขอรับ”  เย่เหม่ยพูด

จวินอู๋เสียมองทั้งสามคนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า

พวกเขาเดินออกจากห้องโถงใหญ่ได้ไม่นาน  เย่เหม่ยก็เริ่มถามว่าจวินอู๋เสียต้องการหาสมุนไพรชนิดใด  จากนั้นก็แอบบอกให้เย่กูชี้ทางให้  เพื่อจะให้จวินอู๋เสียหาได้ง่ายขึ้น

จวินอู๋เสียและทั้งสามคนออกมานอกห้องโถงแล้ว  และกำลังยืนอยู่ที่ทางเดิน  เมื่อเห็นความเอาใจใส่ที่เย่ฉาและเย่เหม่ยมีต่อนางแล้ว  จวินอู๋เสียก็หยุดฝีเท้าในทันที

เย่ฉากับเย่เหม่ยก็หยุดเช่นกัน  พวกเขาไม่รู้ว่าจวินอู๋เสียต้องการทำอะไร

จวินอู๋เสียหันกลับมามองทั้งสามคน  แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า  “ปล่อยเขาลง”

“ฮะ?”  เย่เหม่ยตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าจวินอู๋เสียกำลังพูดถึงเย่กู

เย่ฉากลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมจริงจังว่า  “คุณหนูขอรับ  เจ้านี่แข็งแกร่งมาก  ถ้าปล่อยเขา  แล้วเขากลับคำขึ้นมา  ข้าเกรงว่า……”

จวินอู๋เสียมองเย่ฉาอย่างเย็นชา  เย่ฉาหุบปากทันที

“ถ้าเขากลับคำพูดจริงๆ  เจ้าสองคนก็หยุดเขาไม่ได้อยู่ดี”  จวินอู๋เสียพูด

สีหน้าตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่ฉาและเย่เหม่ยทันที

[คุณหนูมองออกได้ยังไง?]

“ไม่เป็นไร  ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยแล้ว  ไม่จำเป็นต้องแสดงละครแล้ว  ปล่อยเขาลง  จะได้เดินเร็วขึ้น”  จวินอู๋เสียพูดอย่างเสียไม่ได้  หลังจากเข้ามาในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  นางก็รู้สึกว่าสติปัญญาของนางโดนดูถูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เย่ฉาและเย่เหม่ยตกใจกับคำพูดของนาง  แม้ว่าพวกเขาจะเดาว่าจวินอู๋เสียรู้ตัวจริงของนายท่านเจว๋แล้ว  แต่พวกเขาก็ยังไม่แน่ใจนัก

แต่ด้วยคำพูดที่เพิ่งออกจากปากจวินอู๋เสียนี้  สิ่งที่พวกเขาเดาเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็ได้รับการยืนยันทันที

[คุณหนูรู้แล้วแน่นอน!]

“ไอ้เวรสองตัวนี้นี่!  ยังจับข้าไว้ทำไม!?  ถ้ายังอยากแสดงละครโง่ๆต่อ ก็ทำกันเอง!  ไม่ต้องลากข้าเข้าไปด้วย!”  เย่กูรู้ว่าการแสดงของเขาถูกมองออกแล้ว  เขาก็ยกเท้าเตะไปที่ด้านหลังของเย่ฉาและเย่เหม่ยทันที!  จากนั้นก็ลงมายืนบนพื้นอย่างมั่นคงพร้อมกับมองไปที่จวินอู๋เสียด้วยสีหน้าหงิกงอ