Genius Doctor Black Belly Miss 1366

ตอนที่ 1366  สมบัติจ๋า เรามาแล้ว! (4)

เฉียวฉู่คิดอย่างไม่ใส่ใจว่า  เย่กูตอบตกลงเพราะ “ไม่มีทางเลือก”  เฉียวฉู่จึงยิ้มกว้างออกมาอย่างสดใส

เย่กูกัดกรามแน่น  มือสองข้างทั้งซ้ายและขวา  แอบคว้าจี้หยกที่เอวของเย่ฉาและเย่เหม่ย  แล้วบดขยี้หยกทั้งสองชิ้นจนกลายเป็นผงอย่างเงียบๆ

เย่ฉาและเย่เหม่ยกลืนน้ำลาย  ทำได้เพียงแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อเย่กูเป็นผู้นำทาง  พวกเขาก็ไม่ต้องเดินไปแบบสุ่มสี่สุ่มห้าเหมือนแมลงวันไร้หัวในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด

แต่จวินอู๋เสียเดินออกไปได้ไม่เท่าไร  นางก็หยุดอย่างกระทันหัน

“หืม?”  จวินอู๋เหยาหันมามองจวินอู๋เสียด้วยแววตาสงสัย

จวินอู๋เสียหันกลับมามองกลุ่มเพื่อนของนาง  นางกวาดสายตามองพวกเขาแล้วก็ตัวแข็งทื่อทันที!

“เสี่ยวเจว๋อยู่ไหน?”  จวินอู๋เสียมองไปรอบๆ  แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของเสี่ยวเจว๋ในกลุ่มเพื่อนๆเลย  ตอนที่พวกจวินอู๋เหยาปรากฏตัวบนหลังคาสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  นางเห็นเด็กน้อยอยู่ที่ด้านหลังของกลุ่มเพื่อนๆอย่างชัดเจน  แต่ตอนนี้  แค่ครู่เดียวเท่านั้น  เขาก็หายไปไหนไม่รู้แล้ว

พอจวินอู๋เสียถามขึ้นมา  พวกเฉียวฉู่ถึงได้สังเกตเห็นว่าเสี่ยวเจว๋หายตัวไปแล้ว!

“ข้า……ข้าชักสังหรณ์ไม่ดีแล้ว……”  เฉียวฉู่กลืนน้ำลายเสียงดัง

“เอ่อ  ข้าเห็นห้องที่เราผ่านมาเมื่อกี้  มีพวกเครื่องหยกอยู่เยอะแยะเลย……”  เฉียวฉู่ยกมือขึ้นชี้อย่างลังเล  ประตูหลายบานที่พวกเขาเดินผ่านล้วนถูกจวินอู๋เหยาเปิดออกทั้งหมด  ตอนแรกพวกเขาก็ตื่นเต้นสนใจ  แต่พอเห็นมากๆเข้า  พวกเขาก็เริ่มหมดความสนใจ  เพียงแค่เหลือบตามองสมบัติแบบผ่านๆเท่านั้น

เครื่องหยก!

เฉียวฉู่พูดยังไม่ทันขาดคำ  จวินอู๋เสียก็หันหลังเดินกลับไปตามทางที่พวกเขามาทันที

จวินอู๋เหยาอดยิ้มออกมาไม่ได้ขณะที่เดินตามนางไป

ในห้องโถงขนาดใหญ่ที่เปิดประตูเอาไว้  นอกจากพวกทองแท่งแวววาวแล้ว  ก็มีอัญมณีล้ำค่ามากมายกระจายอยู่ทั่วเหมือนดวงดาวที่ปกคลุมไปทั่วทั้งพื้น  นอกจากสมบัติที่ส่องแสงระยิบระยับพวกนั้นแล้ว  ก็มีเครื่องหยกจำนวนหนึ่งถูกโยนเอาไว้ท่ามกลางกองสมบัติพวกนั้นด้วย

และร่างเล็กๆร่างหนึ่งกำลังนั่งกอดแจกันหยกอยู่บนกองสมบัติ  ปากก็เคี้ยว “กร้วม กร้วม” อย่างมีความสุข

จวินอู๋เสียมองไปที่ร่างเล็กๆที่กำลังกินอย่างมีความสุขแบบพูดอะไรไม่ออก  ในใจรู้สึกจนปัญญาอย่างมาก

เสี่ยวเจว๋ดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่ามีคนมา  เขาจึงเงยหน้าขึ้นมอง  ปากยังคงเคี้ยวก้อนหยกที่เพิ่งกัดออกไป  ดวงตาสีแดงสดกลมโตของเขากระพริบปริบๆอย่างไร้เดียงสาเมื่อเห็นจวินอู๋เสียยืนอยู่ตรงนั้น

จากนั้นเขาก็หยิบแหวนนิ้วหัวแม่มือหยกที่อยู่ข้างๆขึ้นมาและยื่นส่งให้จวินอู๋เสียพร้อมกับพูดว่า  “พี่ชาย  จิน!”

จวินอู๋เสียมุมปากกระตุก  นางกินได้ที่ไหนเล่า

ไม่ต้องพูดเลยว่าฟันนางจะกัดหยกเข้ารึเปล่า  ท้องของนางไม่สามารถย่อย “อาหาร” ชนิดนี้ได้อยู่แล้ว

เห็นได้ชัดว่าเครื่องหยกพวกนี้ดึงดูดความสนใจของเสี่ยวเจว๋ได้มากเมื่อเทียบกับคุณภาพหยกข้างนอก  หยกที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะใส่ไว้ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดย่อมถูกคัดมาอย่างดีจากคนของราชอาณาจักรแห่งความมืด  ดังนั้นพลังวิญญาณในเครื่องหยกพวกนั้นจึงมีคุณภาพดีกว่ามาก  สำหรับเสี่ยวเจว๋แล้ว  เขารู้สึกเหมือนเป็นหนูที่ปีนเข้าไปในถังข้าวได้  ไม่มีอะไรจะสุขมากไปกว่านี้แล้ว

แม้ว่าเหตุผลที่จวินอู๋เสียพาเสี่ยวเจว๋เดินทางมาที่นี่ด้วย  ก็เพื่อหาของที่สามารถเติมพลังให้หยกกล่อมวิญญาณได้  แต่……นางไม่ได้จะให้เขานั่งกินอยู่ที่นี่ตอนนี้!

พวกเขายังไม่รู้สภาพที่แท้จริงทั้งหมดของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดเลย  นางไม่อาจวางใจปล่อยให้เสี่ยวเจว๋อยู่ที่นี่คนเดียวได้