Genius Doctor Black Belly Miss 1365

ตอนที่ 1365  สมบัติจ๋า เรามาแล้ว! (3)

ของพวกนี้ไม่ใช่จุดประสงค์หลักในการเดินทางของพวกจวินอู๋เสีย

เมื่อเทียบกับเงินทองของมีค่าจำนวนนับไม่ถ้วนพวกนั้น  ภาพแกะสลักหินบนกำแพงดึงดูดความสนใจของพวกจวินอู๋เสียได้มากกว่าเล็กน้อย

หลังจากได้เห็นภาพแกะสลักหินมากขึ้น  จวินอู๋เสียก็ได้รู้เรื่องของจักรพรรดิแห่งความมืดมากขึ้นด้วย  ติดอยู่แค่ว่าจักรพรรดิแห่งความมืดจะสวมหน้ากากอยู่บนภาพบนผนังทุกภาพ  ทำให้เป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของจักรพรรดิแห่งความมืด  แต่ในภาพจิตรกรรมฝาผนังทั้งหมดนั้น  ก็แสดงให้เห็นถึงความยิ่งใหญ่ในอดีตของจักรพรรดิแห่งความมืดได้เป็นอย่างดี

จวินอู๋เสียกวาดมองภาพบนผนังทั้งหมด  ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าของจวินอู๋เหยา

บนใบหน้าที่หล่อเหลาไร้กาลเวลานั้น  มีรอยยิ้มแบบเดียวกับที่นางคุ้นเคย

ขนตาของจวินอู๋เสียกระพือเล็กน้อย  นางลดสายตาลงทันที  แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

“เดินต่อไปแบบนี้ไม่ได้เรื่องแน่  สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดใหญ่เกินไปแล้ว  ข้าว่าถ้าเรายังเดินไปเรื่อยๆแบบไร้จุดหมายเช่นนี้  กว่าจะหาเจอก็คงชาติหน้าโน่นล่ะมั้ง?”  เฉียวฉู่ดึงตัวเองออกจากสมบัติมหาศาลที่ล่อตาล่อใจได้แล้ว  จึงได้สติขึ้นมาเล็กน้อย

สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดใหญ่เกินไป  พวกเขามาที่นี่ก็เพื่อหาของวิเศษที่ถูกฝังไว้ในสุสานพร้อมกับจักรพรรดิแห่งความมืด  เพื่อจะใช้มันเพิ่มพลังของพวกเขา  แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นมีเพียงเงินทองและอัญมณีเท่านั้น  ของที่พวกเขาจะเอาไปใช้ได้มีอยู่แค่ไม่กี่อย่าง

ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงจุดหมายในการเดินทางแล้ว  แต่กลับทำได้เพียงวนไปรอบๆเหมือนแมลงวันไร้หัว  ทำให้พวกเขารู้สึกผิดหวังอย่างมาก

“เจ้าทึ่มเฉียวพูดถูก  เดินหาไปเรื่อยๆแบบสุ่มสี่สุ่มห้าอย่างนี้  มีแต่จะเสียเวลาเปล่า  สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดสลับซับซ้อนและใหญ่กว่าที่เราคิดมาก  คนที่ไม่รู้ทางไม่มีวันหาทางไปได้แน่”  ฮัวเหยาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย  แผนที่ที่พวกเขามีอยู่นั้นไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิงเมื่อพวกเขาเข้ามาในนี้

ปลายทางสุดท้ายที่ระบุไว้บนแผนที่เป็นแค่ที่ตั้งของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวกับภายในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดเลย

อาจเป็นไปได้ว่าพ่อแม่ของพวกเขาแค่หาสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดเจอ  แต่ไม่ได้เข้าไปข้างใน  หรือไม่ก็พวกเขาไม่มีเวลามากพอที่จะบันทึกเกี่ยวกับด้านในสุสาน

เมื่อพวกจวินอู๋เสียเจอสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  คำถามหนึ่งก็ได้ติดอยู่ในใจของพวกเขา

สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดล้อมรอบด้วยบาเรียกั้นเขตแดนตลอดเวลา  ถ้าจวินอู๋เสียไม่ได้ค้นพบบาเรียนั้นโดยบังเอิญ  และจวินอู๋เหยาไม่ได้ทำลายบาเรียนั้นล่ะก็  ต่อให้พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  พวกเขาก็คงไม่สามารถพบเบาะแสใดๆได้เลย

แต่การที่พ่อแม่ของพวกเขาสามารถระบุตำแหน่งของสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดได้อย่างชัดเจน  คือสิ่งที่พวกเขายังคงสงสัยมาโดยตลอด

ในตอนนั้นพ่อแม่ของพวกเขาหาสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดเจอได้ยังไง?

พวกเขานึกหาเหตุผลที่เป็นไปได้ไม่ออกเลย

“ข้ากำลังคิดว่า  ทำไมเราไม่ถามเจ้าหนูตัวเล็กนี่ดูล่ะ?”  เฉียวฉู่เดินมาตรงหน้าเย่กู  มองดู “เจ้าหนูตัวเล็ก” ที่มีหน้ากากปิดหน้าครึ่งหนึ่ง

เย่กูหรี่ตา  เสียงกัดฟันทำให้เย่ฉากับเย่เหม่ยที่จับเขาอยู่รู้สึกเสียวสันหลังวาบ

“เจ้าหนู  ช่วยพาเราดูรอบๆที่นี่หน่อยได้ไหม?”  เฉียวฉู่ไม่รู้ตัวเลยว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามา  ยังคงพูดจารนหาที่ตาย

เย่ฉากับเย่เหม่ยจุดเทียนอธิษฐานภาวนาให้เฉียวฉู่อยู่ในใจ  โชคดีที่มีจวินอู๋เหยาอยู่ด้วย  ถ้าจวินอู๋เหยาไม่อยู่ล่ะก็……

พวกเขาแทบจินตนาการภาพเฉียวฉู่เลือดสาดกระจายไปไกลถึงสามฟุตได้เลย

เย่กูหรี่ตามองเฉียวฉู่  ยิ้มแต่ดูไม่เหมือนยิ้ม  พลางพูดว่า  “ได้”

[แม่งเอ๊ย  รอนายท่านเจว๋อนุญาตก่อนเถอะ  พ่อจะบิดหัวไอ้เศษสวะนี่ให้หมุนเป็นเกลียวเลย!!]