Genius Doctor Black Belly Miss 1302

ตอนที่ 1302  หัวใจที่บริสุทธิ์ (3)

ความเงียบของจวินอู๋เสียทำให้จวินอู๋เหยายิ่งแน่ใจว่าตัวเองเดาถูก  หายากที่จะได้เห็นจวินอู๋เสียแสดงสีหน้าท่าทางเช่นนี้เพื่อคนอื่น  เขารู้ได้ในทันทีว่าเสี่ยวเจว๋มีความสำคัญกับจวินอู๋เสีย  ที่นางพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้  เกรงว่าจะนางจะเห็นเด็กน้อยนั่นเป็น ‘น้องชาย’ ของนางจริงๆ

“โลหิตแดงถูกสร้างขึ้นตามแบบมารแดงของจักรพรรดิแห่งความมืด  มารแดงเป็นสิ่งที่สร้างราชอาณาจักรแห่งความมืด  ทั่วทั้งอาณาจักรกลาง  ไม่มีใครกล้าหาเรื่องกองทัพราตรี  เจ้ารู้ไหมว่าทำไม?”  จวินอู๋เหยาถาม

“เพราะความแข็งแกร่งของพวกเขา”  จวินอู๋เสียตอบ

จวินอู๋เหยายิ้มและพูดว่า  “ใช่  และไม่ใช่”

เขานั่งลงข้างๆจวินอู๋เสีย  และตอนนี้จวินอู๋เสียก็ไม่ได้สนใจเรื่องกลิ่นเลือดที่ติดเสื้อผ้าเขา

“แม้ว่ากองทัพราตรีจะแข็งแกร่งมาก  แต่คนไม่ได้กลัวพวกเขาแค่เพราะความแข็งแกร่งอย่างเดียว  แต่เป็นสัญชาตญาณกระหายเลือดในตัวพวกเขาต่างหาก  ปกติพวกเขาจะเป็นแค่กลุ่มนักสู้ที่แข็งแกร่ง  แต่เมื่อไรก็ตามที่พวกเขาเจอเรื่องที่เกี่ยวข้องกับจักรพรรดิแห่งความมืด  ความกระหายเลือดในตัวพวกเขาก็จะถูกกระตุ้นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้  มันมาจากความจงรักภักดีที่ฝังอยู่ในจิตวิญญาณของพวกเขา  และเมื่อมันเกิดขึ้น  ผลของมารแดงในร่างพวกเขาก็จะทำให้พวกเขากลายเป็นฝูงปีศาจที่ปีนขึ้นมาจากขุมนรก”

กองทัพราตรีภักดีต่อจักรพรรดิแห่งความมืดเพียงคนเดียวเท่านั้น  พวกเขาไม่สนใจความขัดแย้งในอาณาจักรกลาง  พวกเขาอยู่เพื่อปกป้องคนเพียงคนเดียว

“โลหิตแดงไม่ใช่ของที่สมบูรณ์  แต่ส่วนใหญ่แล้วมันก็เหมือนกับมารแดงมาก  ถึงจะเป็นความจริงที่ว่าวิญญาณของจักรพรรดิน้อยถูกสังเวยไป  แต่หยกกล่อมวิญญาณก็สามารถใช้แก่นวิญญาณที่เหลืออยู่ของเขาได้  พร้อมๆกับพยายามหาวิญญาณที่หายไปของเขาเพื่อซ่อมแซมให้คืนสภาพเดิม  เจ้าไม่ต้องกังวลว่าวิญญาณในตัวเด็กคนนั้นจะเป็นคนอื่น  เพราะเขายังคงเป็นเขา  ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง  แต่เนื่องจากวิญญาณของเขาเสียหายหนักมาก  เขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรถูกอะไรผิด  อะไรคือความจริงหรือโกหก  เขาตอบสนองไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น  และถ้าข้าเดาไม่ผิด  การที่เจ้าช่วยเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ทิ้งความประทับใจเอาไว้ให้เขาอย่างลึกซึ้ง”

“ถึงตอนนั้นวิญญาณของเขาจะเสียหายหนักมาก  แต่สิ่งที่เขาเห็นยังคงทิ้งร่องรอยจางๆเอาไว้  ตอนนี้คนเดียวที่เด็กนั่นเชื่อใจก็คือเจ้า  เจ้าในสายตาเขา  ก็เหมือนกับจักรพรรดิแห่งความมืดในสายตาของกองทัพราตรี”  จวินอู๋เหยาหันหน้าไปและเห็นคิ้วที่ขมวดกันของจวินอู๋เสียค่อยๆคลายลง  ในแววตาของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เย่ฉากับเย่เหม่ยนิ่งเงียบ  ทั้งสองก้มหน้าลง

ไม่มีใครเข้าใจความหมายของคำพูดจวินอู๋เหยาได้ดีไปกว่าพวกเขา  สัญชาตญาณที่มาจากส่วนลึกในจิตวิญญาณของพวกเขาเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำลายได้  และคนอื่นก็ทำให้พวกเขาระเบิดพลังออกมาแบบนี้ไม่ได้  มีเพียงจักรพรรดิแห่งความมืดคนเดียวเท่านั้นที่พวกเขาจงรักภักดี

มันเป็นสิ่งที่พวกเขาเองก็ไม่สามารถควบคุมได้

เมื่อพวกเขาเห็นว่าเสี่ยวเจว๋มีปฏิกิริยาอย่างไร  พวกเขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวเจว๋  จวินอู๋เหยาให้เลือดของเขากับเสี่ยวเจว๋  แต่เขาไม่ได้ฝังตราของเขาเอาไว้ในจิตวิญญาณของเด็กน้อย  นายท่านเจว๋คงเดาว่าจักรพรรดิน้อยรู้สึกสำนึกในบุญคุณของจวินอู๋เสีย  จึงได้ส่งเด็กน้อยให้มาอยู่ข้างกายจวินอู๋เสีย

มารแดงไม่เคยนำมาใช้กับเด็ก  เนื่องจากจิตใจของเด็กนั้นอ่อนแอ  ยากที่จะควบคุมสัญชาตญาณที่มารแดงกระตุ้นขึ้นมา  ยิ่งไปกว่านั้น  เดิมทีเสี่ยวเจว๋ก็ไม่ได้โดนมารแดง  แต่เป็นโลหิตแดง……

โลหิตแดงเป็นของเลียนแบบ  ยังไงก็ไม่เสถียรเหมือนมารแดงที่เป็นต้นฉบับ

แม้ว่าจวินอู๋เหยาจะให้เลือดของเขากับเสี่ยวเจว๋หลังโดนโลหิตแดงไปแล้วก็ตาม  แต่โลหิตแดงก็ยังไม่สามารถให้ผลลัพธ์ที่สมบูรณ์เหมือนมารแดงได้