Genius Doctor Black Belly Miss 1280

ตอนที่ 1280  จิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย (5)

แผนที่อยู่ในมือพวกเขาครบสมบูรณ์ทั้ง 8 ชิ้นส่วนแล้ว  หมายความว่าสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดก็ไม่ใช่ความลับสำหรับจวินอู๋เสียและเพื่อนๆของนางอีกต่อไป  เมื่อสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดถูกเปิดออก  จวินอู๋เสียรู้ว่าชีวิตของพวกเขาจะไม่เหมือนเดิมอีก

การเดินทางครั้งนี้  พวกเขาไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมื่อไร  จวินอู๋เสียจึงไม่รีบออกเดินทางในทันที  แต่ตั้งใจว่าจะทิ้งบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ก่อนที่นางจะไป

ไม่กี่วันต่อมา  เย่ฉาก็กลับมาพร้อมกับหัวของผู้อาวุโสหวง

หลายวันที่ผ่านมานี้  จวินอู๋เสียมัวแต่ยุ่งอยู่ในห้องของนาง  และสิ่งที่คาดไม่ถึงมากที่สุดก็คือ……จวินอู๋เหยาไม่ได้เข้ามารบกวนนางเลย

ตอนที่จวินอู๋เสียออกมาจากห้องนั่นแหละ  นางถึงได้เห็นจวินอู๋เหยากำลังมองมาทางประตูห้องของนางขณะที่ตัวเขานั่งอยู่ในสนาม

นางหันหน้าไปทางจวินอู๋เหยาและส่งยิ้มให้เขาโดยไม่รู้ตัว  ถึงจะไม่ใช่รอยยิ้มที่สดใสมากนัก  แต่ก็เป็นรอยยิ้มที่หายากมากทีเดียว

จวินอู๋เหยาเบิกตากว้างและตกตะลึง  หน้าของเขาเป็นสีแดงจางๆ

เย่ฉาที่นั่งยองๆอยู่ในมุมมืดเห็นเหตุการณ์นั้นเต็มๆตา  ดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมานอกเบ้า

“ข้าไม่ได้กลับมาแค่ไม่กี่วัน  ทำไมถึงรู้สึกว่าโลกมันเปลี่ยนไปล่ะ?  นายท่านเจว๋กับคุณหนูสลับวิญญาณกันรึเปล่า?  นี่มันผิดปกติอยู่นะ”  ปกติแล้วเขามักจะเห็นจวินอู๋เหยาหยอกล้อจวินอู๋เสียจนนางหน้าแดง  ทำไมวันนี้……คนที่หน้าแดงกลับเปลี่ยนไปล่ะ?

เรื่องนี้เย่เหม่ยไม่รู้สึกแปลกอีกแล้ว  วันนั้นจวินอู๋เหยาขังตัวเองอยู่ในห้องทั้งคืน  เสียงน้ำสาดดังไม่หยุด  ถ้าไม่ใช่จวินอู๋เหยามีร่างกายที่พิเศษ  เอาน้ำเย็นจัดราดตัวเองทั้งคืนแบบนั้นคงได้ล้มหมอนนอนเสื่อกันบ้างแล้ว

“เจ้าพลาดฉากเด็ดแล้วล่ะ”  เย่เหม่ยพูด  มองเย่ฉาอย่างมีนัยพลางตบบ่าของเขา

เย่ฉายิ่งสับสนมากขึ้น

“ในช่วงสองวันหลังจากที่ข้ากลับมา  ข้ารู้สึกว่านายท่านเจว๋ทำตัวแปลกๆ  ไม่ไปหาคุณหนู  เอาแต่นั่งเหม่อมองห้องของคุณหนูอยู่ในสนาม……นายท่านป่วยรึเปล่า?”  เย่ฉาพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

มุมปากของเย่เหม่ยกระตุก  เขาส่ายหัวอย่างเร็ว

“รับใช้นายท่านเจว๋มาตั้งหลายปี  เจ้าเคยเห็นนายท่านเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนรึเปล่าล่ะ?”

เย่ฉาส่ายหน้า  “นายท่านเจว๋ไม่ใช่คนธรรมดา  ท่านอยู่เหนือเรื่องทางโลกอย่างความรัก”

ไม่ต้องพูดถึงว่าเคยเห็นจวินอู๋เหยาเข้าใกล้ผู้หญิงหรอก  ทั่วทั้งราชอาณาจักรแห่งความมืดมีแต่ผู้ชายทั้งหมด  ไม่มีแม้แต่เงาของผู้หญิงให้เห็นสักคน

“คุณหนูเป็นผู้หญิงคนแรกที่นายท่านเจว๋มีปฏิสัมพันธ์ด้วย  และก็เป็นแค่คนเดียวเท่านั้น”  เย่เหม่ยพูด

เย่ฉายังคงไม่เข้าใจอยู่ดี

เย่เหม่ยถอนหายใจยาวและเดินออกไปพร้อมกับเอามือไขว้หลัง

[มีเรื่องขมขื่นอยู่ในใจ  แต่ไม่มีใครเข้าใจสักคน……น่าเศร้าเหลือเกิน]

“ท่านมานั่งทำอะไรที่นี่?”  จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาพลางเดินเข้ามาหาเขาช้าๆ  ทันทีที่เขาเห็นจวินอู๋เสีย  ภาพแห่งฤดูใบไม้ผลิที่น่าหลงใหลที่เขาเกือบจะได้เห็นเมื่อหลายวันก่อนก็ผุดขึ้นมาในหัวอย่างชัดเจน  ทำให้เลือดในกายเขาพลุ่งพล่านจนหน้าเป็นสีแดง

“แค่นั่งอยู่สักครู่  หลายวันมานี้เสี่ยวเสียเอ๋อร์ยุ่งอยู่กับอะไรหรือ?  ไม่เห็นเจ้าออกมาเลย”  จวินอู๋เหยาพูดพร้อมกับหัวเราะ  พยายามแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น

หลายวันมานี้  แม้แต่ประตูห้องของจวินอู๋เสีย  เขาก็ไม่ได้ไปเคาะ  ได้แต่นั่งมองห้องของนางอยู่ในสนามพลางครุ่นคิด

“ข้าต้องไปหาท่านปู่”  จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับโบกกระดาษปึกหนึ่งในมือนาง

จวินอู๋เหยาพยักหน้าและไม่ได้ถามอะไรต่อ

แต่จวินอู๋เสียก้าวไปได้แค่ 2 ก้าว  นางก็หันกลับมามองจวินอู๋เหยายิ้มๆ  แล้วทันใดนั้นนางก็ก้มหน้าลงจูบเบาๆที่ริมฝีปากของจวินอู๋เหยา  จากนั้นก็เดินออกไปแบบไม่รู้ไม่ชี้……

จวินอู๋เหยานั่งอยู่ในสนาม  ตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ

เย่ฉาอ้าปากค้างมองภาพแปลกๆตรงหน้า  เขาอยากจะรู้จริงๆว่าช่วงที่เขาไม่อยู่นั้นเกิดอะไรขึ้น!

…………………

ผู้แต่ง : เรื่องความรักอู๋เสียเป็นฝ่ายรุก  นางไม่ใช่คนประเภทขี้อาย  ความเงอะงะก่อนหน้านี้เป็นเพราะนางไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก็เท่านั้น