Genius Doctor Black Belly Miss 1274

ตอนที่ 1274  ของขวัญให้เจ้า (2)

จวินอู๋เสียเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ  นางอยากถามเขาเรื่องพวกมัน  แต่พอหันหน้าไป  จวินอู๋เหยาก็เข้ามาใกล้และฉวยโอกาสจูบปากที่อ้าเล็กน้อยของจวินอู๋เสีย

มันไม่เหมือนสัมผัสเบาๆอย่างที่แมลงปอสัมผัสกับผิวน้ำเช่นเมื่อก่อน  จูบจากจวินอู๋เหยาครั้งนี้ไม่ใช่แค่ชิมรสชาติเล็กน้อยแล้วถอนกลับ  แต่เขาเอาแขนโอบรอบเอวของจวินอู๋เสียและดึงนางเข้ามากอด  พร้อมกับจูบอย่างลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม

เฉียวฉู่กับคนอื่นๆที่อยู่ด้านข้างมองอย่างตะลึงงัน

พวกเขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่า……

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกระทันหันเกินไป  พวกเขาจึงรู้สึกตื่นตกใจไม่รู้ว่าจะตอบสนองยังไงดี!

เฉียวฉู่สับสนปั่นป่วนไปหมด  เขาไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น

[ทำไมจู่ๆพี่ใหญ่อู๋เหยาถึงจูบเสี่ยวเสียแบบนี้……]

ฟ่านจั๋วกระแอมในลำคอเล็กน้อย  แล้วส่งสายตาให้เพื่อนๆของเขา  ฮัวเหยาจัดการลากเฉียวฉู่ที่ปากอ้าตาโตออกไปจากห้อง  แม้แต่เย่เหม่ยก็วางกล่องลงบนโต๊ะด้านข้าง  แล้วแบกจักรพรรดิน้อยที่ยังเคี้ยวกร้วมๆอยู่  หลบออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

ไม่นานภายในห้องก็เหลือแค่จวินอู๋เสียกับจวินอู๋เหยาเท่านั้น

จูบนี้มาอย่างกระทันหันเกินไป  จวินอู๋เสียจึงไม่ทันระวังตัว  ร่างเล็กๆของนางซุกอยู่ในอกกว้าง  ทำให้นางรู้สึกมึนงงทำอะไรไม่ถูก

กลิ่นที่เขาคิดถึงมานานกระจายอยู่ในปากเขา  จวินอู๋เหยาอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ที่ตรงนี้  ไม่อยากจะปล่อยไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว

“หายใจ”  แต่สุดท้ายเขาก็ปล่อยปากเล็กๆของจวินอู๋เสียไป  และเอ่ยเตือนนางเมื่อเห็นว่าเด็กสาวตกใจมากจนลืมหายใจ  จวินอู๋เหยามองใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงของนาง  แล้วหัวเราะออกมาดังๆอย่างร้ายกาจที่สุด

“ท่าน……”  จวินอู๋เสียพึมพำขณะที่จ้องมองจวินอู๋เหยา  แก้มของนางเป็นสีแดง  ดวงตาที่เย็นชาก็ลดความเย็นชาลงจากเดิม  เพิ่มเติมด้วยความไร้เดียงสาของเด็กสาว

นั่นเกือบทำให้จวินอู๋เหยาใจละลาย

เพื่อดวงตาคู่นั้น  เขายินดีจะทำทุกอย่าง

ตราบใดที่ดวงตาคู่นั้นมีเพียงเขาแค่คนเดียวเท่านั้น

“ชอบไหม?”  เสียงของจวินอู๋เหยาแหบพร่าเล็กน้อยขณะที่พูดเบาๆ

จวินอู๋เสียมองเขาอย่างมึนงง  “อะไรนะ……”

จวินอู๋เหยาส่งยิ้มหยอกล้อให้นาง

“คิดว่าอะไรล่ะ?”

จวินอู๋เสียกระพริบตา  ยังคงสับสนเล็กน้อย

จวินอู๋เหยาหัวเราะและอุ้มนางไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้าง  เขาหยิบแผนที่ 2 ส่วนจากกล่องมาวางไว้ในมือนาง

“ชอบไหม?”

จวินอู๋เสียมองแผนที่ในมือแล้วถามว่า  “ท่านไปหามาตั้งแต่เมื่อไร?”

จวินอู๋เหยาพูดพร้อมหัวเราะ  “ข้าพบหนึ่งแผ่นก่อนที่แคว้นฉีจะถูกโจมตี  และอยากหาที่เหลือก่อนจะเอาให้เจ้าเป็นของขวัญ  ก็เลยไม่ได้บอกเจ้าก่อน”  มันคือเซอร์ไพรซ์ที่เขาเตรียมเอาไว้ให้นาง

“ขอบคุณ……”  จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาอย่างจริงจัง  ตัวจวินอู๋เหยาเองนั้นลึกลับมาก  เป็นเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง  มักจะหายตัวไปอยู่เสมอ  จวินอู๋เสียเดาว่าเขาอาจมีเรื่องของตัวเองให้ต้องจัดการ  และเรื่องพวกนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

ทุกครั้งที่เขาหายตัวไป  จวินอู๋เสียก็สันนิษฐานว่าเขากำลังจัดการธุระของตัวเอง  ไม่เคยคิดเลยว่าสองครั้งสุดท้ายที่หายไปนั้นจะด้วยจุดประสงค์อื่น

เขาออกไปเพื่อค้นหาแผนที่สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดที่เหลือให้กับนาง

“ระหว่างเจ้ากับข้า  ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก”  จวินอู๋เหยาพูดด้วยรอยยิ้มและจูบเบาๆที่หน้าผากของนาง  ตราบใดที่มันทำให้นางมีความสุข  เขาก็ไม่คิดว่าการทำเรื่องทั้งหมดนี้จะไม่เหมาะสม

จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยา  หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง  นางก็เงยหน้าขึ้น  และก่อนที่จวินอู๋เหยาจะทันได้ตอบสนอง  นางก็จูบเขาที่ริมฝีปาก

ตอนที่ริมฝีปากนุ่มของนางแตะที่ปากของเขาเบาๆ  ดวงตาของจวินอู๋เหยาก็ฉายแววตกใจทันที!