Genius Doctor Black Belly Miss 1267

ตอนที่ 1267  เจ้ากลับมาแล้ว (1)

จวินเสี่ยนกับจวินชิงสบตากัน  และเห็นความตกใจในแววตาของอีกฝ่าย  แคว้นจิ้วที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นถูกทำลายในเวลาสั้นๆแค่นี้จริงหรือ?  เหลือเชื่อเกินไปแล้ว

ยิ่งกว่านั้น  จวินอู๋เสียก็ไม่ได้ใช้ทหารเลยสักคน  นางทำได้อย่างสมบูรณ์หมดจด  ทำให้มันยิ่งน่าตกใจมากขึ้นไปอีก

[แคว้นจิ้วที่ยิ่งใหญ่เป็นอันดับสอง……]

[หายไปง่ายๆแบบนี้เลย?]

“ข้าจะทิ้งราชโองการนี้ไว้ให้ท่านปู่เอาไปมอบให้โม่เฉียนหยวนนะ  จะจัดการกับทรัพย์สินแคว้นจิ้วยังไง  พวกท่านสองคนคุยกันเองได้เลย”  จวินอู๋เสียไม่รู้เรื่องพวกนี้  และนางก็ไม่อยากจะถาม

จวินเสี่ยนกับจวินชิงต้องใช้เวลาสักพักในการทำความเข้าใจกับข่าวที่เพิ่งได้ฟังนี้  ตรงข้ามกับท่าทางเฉยเมยของจวินอู๋เสีย  ชายทั้งสองไม่สามารถสงบสติได้เลยจริงๆ

พวกเขาจินตนาการไม่ออกเลยว่าจวินอู๋เสียทำเรื่องพวกนี้ได้ยังไง

ทั้งสองคิดว่าพวกเขาชินกับความสามารถที่ร้ายกาจเกินคนของจวินอู๋เสียแล้ว  แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้นับวันความสามารถของนางยิ่งต้านสวรรค์มากขึ้นทุกที

“เอาล่ะ  ข้าจะเอาราชโองการนี้ไปถวายฝ่าบาท”  จวินเสี่ยนพูดพร้อมพยักหน้า  การครอบครองดินแดนแคว้นจิ้วไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่เห็นภายนอก  การกำหนดเขตแดนของแคว้นเพื่อรวมเข้ากับแคว้นฉีไม่ได้มีปัญหามากนัก  แต่สิ่งที่ยากก็คือการโน้มน้าวให้คนที่เคยเป็นประชาชนของแคว้นจิ้วยอมรับ  คาดว่าจะต้องใช้พยายามอย่างมากเลยทีเดียว

ไม่นานจวินเสี่ยนก็ออกไปที่วังหลวง  หลังจากที่จวินชิงจัดการเรื่องที่พักของเฉียวฉู่กับเพื่อนคนอื่นๆแล้ว  จวินอู๋เสียก็เดินไปที่ห้องของจักรพรรดิน้อย

จักรพรรดิน้อยกำลังนอนอยู่บนเตียง  ดูเหมือนว่าเขาหลับอยู่  เงียบกริบไม่มีเสียงอะไรเลย  แต่หลังจากนั้นไม่นาน  จวินอู๋เสียก็สังเกตเห็นบางสิ่งที่แปลก

นางเห็นแสงสีขาวจางๆกระจายออกมาจากหน้าอกของจักรพรรดิน้อย  และค่อยๆห่อหุ้มร่างกายของเขาทั้งตัว!

จวินอู๋เสียก้าวเข้าไปทันที  และเปิดเสื้อของจักรพรรดิน้อยออกดู  นางเห็นหยกกล่อมวิญญาณที่จวินชิงวางไว้บนร่างของจักรพรรดิน้อยเกิดการเปลี่ยนแปลงแปลกๆขึ้น!

หยกชิ้นนั้นเปล่งประกายแสงอันอบอุ่นผ่านเสื้อผ้าของจักรพรรดิน้อยออกมา  หยกทั้งชิ้นติดแน่นอยู่ที่หน้าอกและค่อยๆจมลงไปในเนื้อของจักรพรรดิน้อย!

จวินอู๋เสียตกใจมาก  นางกำลังจะยื่นมือออกไปแตะมัน

แต่วินาทีนั้นเอง  ก็มีมืออันอบอุ่นจับมือนางเอาไว้และดึงมือเล็กๆนั้นกลับมา

“อย่าแตะ  เขาไม่เป็นไรหรอก”  เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น  ร่างของจวินอู๋เสียแข็งทื่อ  นางรู้สึกว่าหลังของนางแนบเข้ากับหน้าอกที่กว้างและอบอุ่น!

“ไม่มีข้าอยู่ด้วย  ดูเหมือนว่าเจ้าจะชอบเก็บพวกตัวเล็กๆแปลกๆกลับมาอยู่เรื่อยเลยนะ”  เสียงที่รื่นเริงดังขึ้นในหูของจวินอู๋เสียอีกครั้ง

จวินอู๋เสียไม่พูดอะไร  และไม่รู้ว่าทำไม  ความรู้สึกแปลกๆกระจายไปทั่วร่างของนาง

มือเล็กๆของนางถูกรวบเอาไว้ในมือใหญ่ที่อบอุ่นและถูกนวดเบาๆ  เสียงที่เหมือนมีแม่เหล็กดึงดูดสูงนั้นยังคงดังขึ้นในหูนาง

“คนที่โดนโลหิตแดงแล้วไม่ตาย  ในโลกนี้หายากนะ  ถ้าไม่ใช่เพราะภูติประจำตัวสละวิญญาณของมันเองเพื่อปกป้องร่างนี้ไม่ให้ถูกโลหิตแดงกัดกร่อนแล้วล่ะก็  เกรงว่าเขาก็คงตายไปแล้ว  แต่ถึงภูตินั่นกับเจ้าจะรักษาร่างเขาเอาไว้ได้  แต่ก็ไม่สามารถปกป้องวิญญาณของเขาได้  วิญญาณของเขาไม่ได้ถูกเอาไป  แต่ก็ถูกทำลายไปแล้ว  สถานการณ์ของเขาแตกต่างจากพ่อของเจ้า  มีทางเดียวคือปล่อยให้หยกกล่อมวิญญาณรวมเข้ากับร่างของเขาเท่านั้น  เพื่อแทนที่แกนกลางของวิญญาณเขา  แล้วมันจะค่อยๆรวมตัวขึ้นอีกครั้ง  แบบนั้นเขาถึงมีโอกาสฟื้นตัวกลับเป็นเหมือนคนปกติได้  หยกกล่อมวิญญาณจะไม่ทำร้ายเขา  เจ้าไม่ต้องกังวล”  เสียงนั่นดังเข้ามาในหูของจวินอู๋เสีย  ระหว่างนั้นก็มีลมหายใจอุ่นๆของคนที่อยู่ด้านหลังเป่ารดที่คอของจวินอู๋เสีย

……………………………………………..

จากผู้แต่ง : เรื่องราวในอาณาจักรล่างเหลือที่สุสานจักรพรรดิแห่งความมืด  เราจะสรุปส่วนนั้นในเร็วๆนี้  มันตันนิดหน่อย  หวังว่าทุกคนจะเข้าใจ  จะพยายามเขียนออกมาให้ดีที่สุด