Genius Doctor Black Belly Miss 1596 โกหกหน้าตาย (3)

ตอนที่ 1596  โกหกหน้าตาย (3)

ชายชราตัวเล็กมีสีหน้าตกตะลึง  เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนอย่างจวินอู๋เสียจะพูดคำว่า  “ขโมย”  ออกมาได้หน้าตาเฉยแบบนี้

ขโมยมาจากเผ่า?

ขโมยจากเผ่าจ้าววิญญาณน่ะหรือ?

ชายชราตัวเล็กมองจวินอู๋เสียด้วยสายตาซับซ้อน

เจ้าเด็กนี่ก็ดูเป็นคนซื่อสัตย์สุจริตดี  ทำไมมือไวฉกของชาวบ้านได้เป็นธรรมชาติอย่างนี้?

แต่……

ขโมยได้ดี!

ชายชราตัวเล็กไม่ได้แสร้งทำเป็นมีคุณธรรมเมื่อตัวเองก็ได้ประโยชน์  เขาหันมายิ้มกว้างและพูดว่า  “เผ่าจ้าววิญญาณเชี่ยวชาญเรื่องการปรุงยาด้วยหรือ?”

จวินอู๋เสียจะไม่สังเกตเห็นความพยายามในการหลอกล่อเอาข้อมูลของชายชราได้อย่างไร?  นางไม่ตกหลุมพรางของเขาหรอก

“มันก็แล้วแต่คน”

ชายชราตัวเล็กลูบเครา  ไม่รู้ว่ามีแผนบ้าอะไรซ่อนอยู่ในแววตาคู่นั้นขณะเหลือบมองไปที่ร่างเล็กๆของจวินอู๋เสีย

“สิ่งนี้คนธรรมดาทั่วไปเขียนออกมาไม่ได้หรอก  ข้ารู้จักหมอใหญ่อยู่หลายคน  แถมยังเคยพบหมอเทวดาไอ้แก่ไป๋ซู่มาแล้ว  ขนาดเขายังเขียนให้ละเอียดขนาดนี้ไม่ได้เลย”  ชายชราตัวเล็กไม่เก่งเรื่องปรุงยา  แต่สายตาเขายังแจ่มใสชัดเจนดีอยู่  ถ้ามีขั้นตอนพวกนี้  อย่าว่าแต่เขาเลย  ต่อให้เป็นเด็ก 10 ขวบก็สามารถปรุงยาได้  นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!

ด้วยกระดาษแค่ไม่กี่แผ่น  ก็สามารถลบล้างความทุ่มเทพยายามแบบเลือดตาแทบกระเด็นตลอดครึ่งชีวิตของผู้เรียนการรักษาได้  มันเป็นสิ่งที่ทรงพลังอย่างมาก  และทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวจากก้นบึ้งของหัวใจ

เผ่าจ้าววิญญาณเป็นเผ่าที่ผู้คนในอาณาจักรกลางไม่คุ้นเคย  ก่อนที่จวินอู๋จะปรากฏตัว  ไม่มีใครเคยได้ยินคำว่าเผ่าจ้าววิญญาณมาก่อนเลย  ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีไอ้สิ่งที่เรียกว่าวิชาเสริมวิญญาณอยู่ด้วย

ถ้ามีผู้รักษาที่มีความสามารถท้าทายสวรรค์เช่นนี้อยู่ในเผ่าจ้าววิญญาณจริงๆล่ะก็  เผ่านี้ก็ไม่ใช่ธรรมดาแล้ว

จวินอู๋เสียคงไม่นึกฝันว่าสิ่งที่นางเขียนเพื่อไล่ชายชราไปนั้น  จะทำให้ชายชราตัวเล็กเกิดระวังตัวขึ้นมาจริงๆ  ว่ากันตามตรง  นั่นก็แค่ขั้นตอนที่นางใช้เวลาเขียนแค่ 10 กว่านาทีเมื่อคืนนี้เท่านั้น  เหตุผลที่เขียนออกมาอย่างละเอียดขนาดนี้ก็เพราะว่า……จะได้ให้คนที่ไม่มีความรู้เรื่องยาเลยสามารถใช้มันได้เช่นกัน  ไม่ได้คิดว่ามันจะกลายเป็นที่ถกเถียงกันแบบนี้

อย่างที่คาด  การเจอกับชายแก่ประหลาดคนนี้นำมาแต่เรื่องไม่ดีทั้งนั้น

“งั้นหรือ?  มิน่าล่ะ  หัวหน้าเผ่าถึงได้ให้ความสำคัญกับมันนัก”  ถึงจะรู้สึกจนปัญญา  แต่ใบหน้าของจวินอู๋เสียก็ยังสงบนิ่ง  ทำราวกับนางไม่เข้าใจมันมากนัก  คำพูดของนางชักจูงชายชราให้เข้าใจผิด

ผลงานที่ล้ำค่างั้นหรือ?

ไม่เป็นไร  แค่แปะป้ายว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าของเผ่าก็สิ้นเรื่องแล้ว

อย่างที่คาด  หลังจากจวินอู๋เสียพูดจบ  สีหน้าของชายชราก็เปลี่ยนไป

หัวหน้าเผ่าให้ความสำคัญกับมันมาก……

งั้นนี่ก็ไม่ใช่สิ่งเผ่าจ้าววิญญาณให้ใครก็ได้เขียนออกมาน่ะซิ  แต่เป็นสมบัติชิ้นสำคัญจริงๆ

คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้ชายชราสงบลงเล็กน้อย

“สิ่งนี้เป็นของที่เจ้าขโมย……อะแฮ่ม……ขอยืมมาจากหัวหน้าเผ่างั้นรึ?”  ชายชราอดรู้สึกไม่ได้ว่า……คำว่า “ขโมย” มันออกจะชั่วร้ายเกินไปหน่อย

“อืม  ทะเลาะกันใหญ่โตก่อนออกมา  ข้าก็เลยเก็บค่าชดเชยมาสักหน่อย”  จวินอู๋เสียพูดซะเหมือนกับมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ  ท่าทางสบายๆของนางทำให้ผู้คนรู้สึกว่าสิ่งที่นางพูดนั้นมีความเป็นไปได้สูงมาก

แค่คำพูดไม่กี่คำจากจวินอู๋เสีย  ชายชราตัวเล็กก็เชื่อจริงๆว่านั่นเป็นสมบัติตกทอดอันล้ำค่าของเผ่าจ้าววิญญาณ

“แค่ก…….งั้น……ในเมื่อมันเป็นสมบัติตกทอดของเผ่าจ้าววิญญาณของเจ้า  ข้าก็จะ……เอาไปดูแล้วก็จะนำมาคืนเจ้าภายในสองวัน”  ชายชราตัวเล็กดูจริงจังอยู่แปบหนึ่ง  แล้วธาตุแท้ของเขาก็เปิดเผยออกมาทันที  ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นและหลงใหล

เจ้าสิ่งนี้มันออกจะท้าทายสวรรค์เกินไปหน่อย  แต่……สำหรับผู้ที่ศึกษาด้านการรักษา……มันก็ล่อใจมากเช่นกัน