บทที่ 41 กระจกวิเศษ – แต่งตัวอย่างชาญฉลาด
เมื่อเปิดซอฟต์แวร์ขึ้นมา ไม่มีอินเทอร์เฟซที่สวยงาม สิ่งเหล่านี้สายเกินไปที่จะออกแบบ และคุณสามารถเข้าสู่อินเทอร์เฟซที่ใช้งานได้โดยตรงเมื่อคุณคลิกที่มัน
“สิ่งแรกคือการบันทึกข้อมูลลักษณะและท่าทาง มาเถอะ ถ่ายรูปกันก่อน!” เหมิงเสียวไปถ่ายภาพร่างกายของเกาหยวนด้วยกล้องในซอฟต์แวร์
“มีการป้อนข้อมูลการจดจําใบหน้า ข้อมูลการจดจําร่างกายถูกป้อน” ซอฟต์แวร์บันทึกข้อมูลการจดจําร่างกายของเธอ จากนั้นอินเทอร์เฟซหลักปรากฏขึ้น ซึ่งดูเหมือนซอฟต์แวร์กล้อง
“คุณใช้สิ่งนี้อย่างไร” จงยาฉันถามนักออกแบบข้างๆเธอ เธอเพิ่งมาทํางานเพียงไม่กี่วันและไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับซอฟต์แวร์มากนัก
“ฟังก์ชันพื้นฐานของซอฟต์แวร์นี้คือเซลฟี” เหมิงเสียวไปกล่าวว่า “มีฟิลเตอร์และฟังก์ชั่นเสริมความงามมากมายด้านล่าง ซึ่งคล้ายกับกล้องที่สวยงามส่วนใหญ่ คุณสามารถลองใช้ได้”
เกาหยวนถ่ายภาพโดยไม่ได้ตั้งใจและพยายามทําให้ใบหน้าของเธอสวยงาม “ไม่เลว การทําให้สวยงามด้วยคลิกเดียวก็สะดวกมากเช่นกัน แต่ซอฟต์แวร์ส่วนใหญ่มีให้”
“นี่เป็นเพียงฟังก์ชันพื้นฐาน! เพื่อตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานของผู้ใช้” กันหัวหรงรับเอาคําพูดของเมิ่งเสี่ยวไป “กระจกวิเศษคือจิตวิญญาณของซอฟต์แวร์นี้!”
เกาหยวนเห็นว่ามีตัวเลือกการใช้งานในซอฟต์แวร์ซึ่งเป็นรูปแบบของกระจก และเธอก็คลิกเข้าไป
แอนิเมชั่นเจ๋งๆ ปรากฏขึ้นบนอินเทอร์เฟซของโทรศัพท์ และกระจกวิเศษก็ค่อยๆ เปิดออก
“กระจกวิเศษ นี่คือกระจกที่สามารถเปลี่ยนเป็นเวทย์มนตร์ได้จริงๆ!” เหมิงเสียวไปแนะนําอย่างภาคภูมิใจ “มองไปทางซ้าย พื้นที่ใช้งานหลักสามส่วน แต่ละส่วนเป็นการเคลื่อนไหวที่แตกต่างกันออกไป!”
“อย่างแรก การเปลี่ยนหน้าวิเศษ” เกาหยวนยกนิ้วขึ้น และการแนะนําของการเปลี่ยนใบหน้าอัจฉริยะก็ผุดขึ้น เธอรู้ว่านี่เป็นหน้าที่ของซอฟต์แวร์เปลี่ยนใบหน้าอัจฉริยะ
เธอลองแล้ว แต่ไม่พบปัญหาใดๆบนใบหน้าของเธอ แล้วอันที่สองก็มาถึงกลายเป็นเครื่องสําอาง
“มีฟังชั่นนี้ด้วย?” เกาหยวนถาม
“เปิดกล้องก่อน และสามารถเปิดการติดตามใบหน้าได้เพื่อให้แน่ใจว่าใบหน้าของพี่อยู่ตรงกลางหน้าจอ” เหมิ่งเสียวไปสอนด้วยมือของเธอ และใบหน้าที่สวยงามของเกาหยวนก็ปรากฏในกระจกวิเศษ
“จากนั้นก็เลือกการแต่งหน้า เช่น นักร้องหญิงอาชีพ เลือกคําใดคําหนึ่ง แล้วคลิกเลือก!” เหมิ่งเสียวไปคลิก ที่ตัวเลือก และเห็นรูปร่างคิ้วของเกาหยวนเปลี่ยนไปในกระจกวิเศษ เดิมที่เธอเขียนคิ้วใบวิลโลว์โดยมีเห็บเล็ กน้อย ในตอนท้ายอย่างมีไหวพริบ
แต่ตอนนี้ ในกระจกวิเศษ เธอเขียนคิ้วเพียงข้างเดียว ไม่เกะกะและเฉียบแหลม!
“โอ้ พระเจ้า มันวิเศษมาก! ฉันคิดว่าฉันเขียนคิ้วเส้นเดียวจริงๆ!” เกาหยวนร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ เธอไม่เคยใช้ซอฟต์แวร์ที่คล้ายคลึงกันมาก่อน แต่ซอฟต์แวร์แต่งหน้าไม่มีอะไรมากไปกว่าการใช้สติกเกอร์ เอฟเฟกต์พิเศษหรือการประมวลผลที่ไม่สมจริง
แต่ในกระจกวิเศษนั้น เธอมองไม่เห็นความไม่ลงรอยกันใดๆเลย เหมือนกับกระจกจริงๆ ที่ไม่มีร่องรอยการดัดแปลงใดๆ
“จริงเหรอ!” จงยาฉินอุทานด้วย “ว้าว มันน่าทึ่งมาก มันไม่ใช่เอฟเฟกต์พิเศษที่มีอยู่ตามทั่วไปจริงๆ”
“อย่าแปลกใจเร็วไป นี่เป็นแค่คิ้ว สีผิว สีปาก คอนแทคเลนส์เครื่องสําอาง ทุกอย่างเปลี่ยนได้ และเราใช้เทคโนโลยีการจดจําใบหน้าและการเปลี่ยนที่แม่นยําที่สุด เพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะไม่เห็น ผิดปกติเหมือนกันทุก ประการ!” เหมิงเสียวไป์กล่าว
เกาหยวนอดใจรอที่จะลองใช้ไม่ได้ เธอปรับเปลี่ยนการแต่งหน้าทันที เพียงแตะนิ้วเดียว เธอก็สามารถเปลี่ ยนเครื่องสําอางได้ทุกประเภท ในซอฟต์แวร์มีเทมเพลตการแต่งหน้าให้เธอเลือก
เช่นการแต่งหน้าเลียนแบบคนดังการเปลี่ยนแปลงการแต่งหน้าในคลิกเดียว
“พี่สาวเกา คุณแต่งหน้านี้ดูสวยมาก!“จงยาซินประหลาดใจเมื่อเขาเห็นความงามในแว่นกันแดด
“มันสะดวกมาก! “เกาหยวนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ”สําหรับผู้หญิงอย่างเรา การแต่งหน้านั้นใช้เวลานานและลําบาก ด้วยสิ่งนี้ เราจึงทราบได้ว่าเครื่องสําอางชนิดใดที่เหมาะกับใบหน้าของเรา และเราสามารถทํามันผ่านมือถือของเราได้โดยตรง ! และจะไม่มีความรู้สึกละเมิด! “ใช่ ถ้าฉันเป็นผู้ใช้ ฉันจะชอบซอฟต์แวร์นี้อย่างแน่นอน!“จงยาฉันพยักหน้าและกล่าว
“พวกเธอพึ่งสัมผัสกับมันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น!“เหมิ่งเสียวไปยิ้ม”มันยังมีการแต่งกายด้วยเอฟเฟคอีกด้วย และผมรับรองว่าฟังชั่นนี้มีพลังพอๆกับฟังชั้นแต่งหน้าก่อนหน้านี้! “จริงเหรอ!“เกาหยวนแทบรอไม่ไหวที่จะเปิด พื้นที่ทํางานที่สาม
ในพื้นที่การทํางานนี้ จะมีข้อความปรากฏขึ้น: “ก่าลังสร้างโมเดลตัวละครของคุณ…”
ไม่กี่วินาทีต่อมา “เกาหยวน” เสมือนจริงก็ปรากฏตัวขึ้นในกระจกวิเศษ จะรูปลักษณ์หรือรูปร่างเมื่อมองแวบเดียวก็ไม่มีความแตกต่างกัน
“นี่คือโมเดลตัวละครที่สร้างขึ้นมาเหรอ?” โปรแกรมเมอร์คนใหม่ จ้วงฉวน สงสัยเล็กน้อย เขานึกไม่ถึงว่าโมเดลตัวละครจะสมจริงได้ขนาดนี้! เขารู้สึกว่าซอฟต์แวร์นี้ต้องใช้โมเดลตัวละครหญิงเท่านั้น แล้วมาแทนที่ใบหน้าของเกาหยวน
“แน่นอนว่ามันเป็นโมเดลตัวละครแบบเรียลไทม์! ไม่อย่างนั้นทําไมนายถึงคิดว่าตัวเองจําเป็นต้องบันทึกข้อมูลร่างกายจากหลายมุมเพื่อเพิ่มรายละเอียดของโมเดลและทําให้ดูสมจริงยิ่งขึ้น!“กันหัวหรงแนะนําอย่างภาคภูมิใจ”เทคโนโลยีไบโอเมตริกซ์ที่ใช้ในนี้ที่เดียวในประเทศ!”
“ฉันแค่ต้องเลือกเสื้อผ้าสําหรับแต่งตัวเหรอ?” เกาหยวนถาม
“ใช่!” เมิ่งเสี่ยวไปพยักหน้า “ตอนนี้มีเสื้อผ้าหลายชุดในคลังสื่อ ซึ่งสามารถเปลี่ยนได้โดยตรง ผู้ใช้ยังสามารถอัปโหลดรูปถ่ายเสื้อผ้าได้ด้วยตัวเอง และแบ็กเอนด์ของเราจะสร้างโมเดลเสื้อผ้าที่เกี่ยวข้องเพื่อแทนที่โม เดลตัวละคร “
“ด้วยวิธีนี้ ผู้ใช้ไม่จําเป็นต้องทําเอง พวกเขาสามารถเลือกเสื้อผ้าและเครื่องประดับได้ทุกประเภทจากที่อยู่ ห่างออกไปหลายพันไมล์!”
เมื่อเขาพูด เกาหยวนได้เลือกชุดที่ไม่มีสายหนังสีแดงแล้ว
เธอสวมแว่นกันแดดดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นชุดนี้ ท่าทางที่สง่างาม ไหล่สีขาวราวกับหิมะและชุดสีแดงสดทํา ให้ดวงตาของพวกเขาพุ่งพล่าน และแม้แต่รอยย่นบนชุดก็ดูสมจริงมาก ราวกับว่ามันเป็นภาพที่เกาหยวนสวมชุดสีแดงนี้จริงๆ
“สวยมาก!” จงยาชินปิดปากด้วยความอิจฉา
“มันเหมือนกับรูปถ่ายที่ฉันถ่ายเองจริงๆ!” เกาหยวนก็ลืมตากว้าง พยายามค้นหาร่องรอยของการประมวลผลซอฟต์แวร์ แต่เธอหาไม่พบ
“ภาพนี้สามารถดูได้ในมุมมองแบบพาโนรามา 360° และข้อมูลขนาดเสื้อผ้าก็ถูกป้อนลงในซอฟต์แวร์ด้วย ดังนั้นคุณจึงสามารถเห็นสิ่งที่ไม่เหมาะสมหรือไม่เหมาะสมได้อย่างรวดเร็ว” เมิ่งเสี่ยวไปพลิกภาพกระจกวิเศษ
“ลองคิดดูว่าเมื่อผู้ใช้แต่งตัวและจับคู่เมื่อซื้อของบนแพลตฟอร์มอีคอมเมิร์ซ คุณไม่จําเป็นต้องลองด้วยตัวเอง แต่เพียงแค่แตะก็ทราบผลของการสวมใส่! มันสะดวกแค่ไหน!”
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด แววตาของเกาหยวนและจงหยาซินก็เปล่งประกาย และซอฟต์แวร์นี้ทรงพลังเกินไป! ในทางตรงกันข้าม กล้องความงาม กล้องแต่งหน้า และกล้องเปลี่ยนหน้าทั้งหมดในตลาดล้วนแต่เป็นขยะ!
“สิ่งนี้ทําขึ้นมาได้จริงๆเหรอ” จ้วงฉวนอุทาน เมื่อเขามาสมัครบริษัทเล็กๆแห่งนี้ เขาไม่ได้คาดหวังผลิตภัณฑ์ของบริษัทเลย เขาอยู่เพียงเพราะเขาเห็นว่าเงื่อนไขที่บริษัทเล็กๆเสนอให้นั้นค่อนข้างดี
ใครจะรู้ว่าเพิ่งมาถึงบริษัทได้ไม่กี่วันก็พบว่าบริษัทนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่คิด
“นายจะเข้าใจในภายหลัง” เมิ่งเสี่ยวไปยิ้มอย่างลึกลับ “บริษัทของเราเล็ก แต่เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์จะเหนือจินตนาการของนายอย่างแน่นอน!”
“ฉันกล้าทํานายว่าซอฟต์แวร์นี้จะเป็นที่นิยม!” กันหัวหรงเต็มไปด้วยความมั่นใจ
“แล้วชื่ออะไร” เมิ่งเสี่ยวไปถาม “ฉันไม่เคยคิดว่าทุกคนจะอยู่ที่นั่นและคิดชื่อมัน เราจะปล่อยมันทางออนไลน์โดยเร็วที่สุด!”
“ชื่อกล้องมหัสจรรย์เป็นไง?” กันหัวหรงแนะน่า
“ธรรมดาเกินไป?” จงหยาฉินกล่าว “ทําไมไม่เรียกมันว่ากล้องกระจกวิเศษล่ะ?”
“กระจกวิเศษ? เครื่องหมายการค้านี้น่าจะจดทะเบียนแล้ว” เกาหยวนก็ระเบิดแรงบันดาลใจออกมาและพูด ว่า: “มองมาที่ฉัน!”
“หือ?” หลายคนมองมาที่เธอ “ว่าไงนะ?”
“มองมาที่ฉัน!” เกาหยวนทวนซ้ํา
“ขึ้นอยู่กับคุณ ฉันรู้ว่าคุณดูดี แต่หลายคน… ฉันรู้สึกเขินอายอย่างประหลาด” เมิ่งเสี่ยวไปกล่าว
“ไม่ ฉันหมายถึง ชื่อของซอฟต์แวร์นี้เรียกง่ายๆว่า ‘มองมาที่ฉัน!” เกาหยวนอธิบายว่า “ไม่มีเนื้อเพลงเหรอ” “มองมาที่ฉันด้วยกระจกวิเศษ กระดูกไหปลาร้าของฉันอยู่ที่ไหน” ฉันคิดว่าเราสามารถเพิ่มคําร้องลงไปได้ด้วย”
ทุกคน: “…”
เธอกล่าวต่อว่า “เนื้อเพลงนี้ล้างสมองได้มาก มันเชื่อมโยงคําว่า ‘กระจกวิเศษ’ กับ ‘มองมาที่ฉันเข้าด้วยกัน ซึ่งจําง่ายมาก และยังเน้นย้ําถึงฟังก์ชันหลักของซอฟต์แวร์ของเรา ซึ่งก็คือการดูตัวเองเปลี่ยนโฉมหน้า แต่งหน้าแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะ”
“เยี่ยมมาก! ชื่อนี้ค่อนข้างดี ตัดสินใจแล้ว เรียกว่า มองมาที่ฉัน!” เมิ่งเสี่ยวไป๊ยกนิ้วโป้งให้เธอ “เป้าหมายในอีก 10 วัน แอป มองมาที่ฉันจะออนไลน์!”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
