Divine King of All Directions 1380

เขาใช้เวลาอยู่ที่โลกนี้กว่าเจ็ดปีแล้วแถมยังเก็บกู้เอาเศษเสี้ยวกระบี่ทั้งหมดกลับมารวมถึงการก่อสร้างขุมพลังที่แข็งแกร่งเพื่อเก็บเกี่ยวพลังแห่งความเชื่อดังนั้นการอยู่ต่อไปก็คงไม่ได้ประโยชน์อะไร
เป็นเพราะว่าพลังฉีและสัจธรรมที่โลกใบนี้มันเบาบางเกินไปทำให้ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้แม้จะมีพลังแห่งความเชื่อก็ตามทีดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปยังโลกที่กว้างใหญ่กว่านี้
เขายืนอยู่บนผิวน้ำก่อนที่จะหันมองออกไปยังสำนักนิรันดร์ที่อยู่ห่างออกไปพร้อมทั้งฉีกมิติตรงหน้าออกแล้วหายตัวไปทันที
ไม่นานร่างของเขาก็ได้ปรากฏตัวขึ้นภายในสำนักนิรันด์อย่างรวดเร็ว
“จิ้งจอกน้อย เฉินหลิน เสือโง่ มาหาข้าที่ตำหนักราชันอมตะ ”
เขาส่งเสียงออกมา
เซียนเซียน เฉินหลินและพยัคฆ์ขาวที่ได้ยินเช่นนั้นเองก็ต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปโดยทันที
“ท่านอาจารย์กลับมาแล้ว ! ”
เซียนเซียนแสดงสีหน้าที่มีความสุขออกมาพร้อมทั้งรีบก้าวออกมาพร้อมๆกับเฉินหลินอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่ผ่านมากว่าสามปีนี้ทำให้นางตัดผ่านเขตแดนจ้าวแห่งเต๋าระดับ 2 ได้แล้ว
ระหว่างนี้นางเองก็ดูแลเฉินหลินเป็นอย่างดีทำให้แม้นคนที่มีพรสวรรค์ธรรมดาๆยังสามารถตัดผ่านเขตแดนวิญญาณนิรันดร์ระดับ 7 ได้
พยัคฆ์ขาวในตอนนี้อยู่ในเขตแดนปรินิพพานระดับ 9 แล้วและมุ่งหน้าไปยังตำหนักราชันอมตะพร้อมๆกันคนอื่น
ไม่นานพวกเขาก็ก้าวเข้าไปภายในตำหนักแห่งนี้
“ไงเจ้าหนู ไม่เจอกันตั้งสามปีดูแข็งแรงขึ้นหนิ ”
พยัคฆ์ขาวส่งเสียงออกมาด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจหลังจากที่สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของหลินเทียน
“ก็งั้นๆแหละ ”
หลินเทียนตอบกลับไป
เขาหันมองออกไปทางทั้งสามคนพร้อมทั้งแจ้งข่าวเรื่องที่เขากำลังจะไปจากโลกนี้
ทั้งสามคนที่ได้ยินเช่นนั้นต่างมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปโดยทันที
“ท่าน…..จะไปจริงๆ ?”
เซียนเซียนแสดงสีหน้าที่อาลัยอาวอนออกมา
หลินเทียนพยักหน้าของเขาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับพูดว่า
“โลกใบนี้มันไม่เพียงพอต่อความต้องการของข้า ยิ่งไปกว่านั้นข้ายังมีสิ่งสำคัญที่ต้องออกไปตามหาในห้วงจักรวาลอยู่อีก ”
เขาพูดออกมาก่อนที่จะโบกมือสลักอักขระอันทรงพลังลงไปภายในตำหนักแห่งนี้
“ในอนาคตพลังแห่งความเชื่อส่วนหนึ่งจะมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ พวกเจ้าสามารถใช้มันในการบ่มเพาะได้ ”
เขาพูดออกมา
หลังจากนั้นเขาก็ได้มอบสมบัติต่างๆให้กับทั้งสามคนเพื่อสำหรับการเพิ่มระดับพลังของพวกเขา
“จิ้งจอกน้อย หลังจากนี่ข้าจากไปแล้วก็ขอฝากสำนักเราด้วยล่ะ ”
เขาหันไปพูดกับนาง
“ท่านอาจารย์ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ เซียนเซียนจะพยายามทำให้สำนักของเราแข็งแกร่งกว่านี้และมีผู้ศรัทธามากยิ่งขึ้นไปอีก ! ”
เซียนเซียนพูดออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจัง
หลินเทียนพยักหน้าพร้อมกับหันมองไปยังพยัคฆ์ขาวและเฉินหลินพลางพูดว่า
“เสือโง่ เฉินหลิน พวกเจ้าก็ช่วยเป็นพลังให้กับจิ้งจอกน้อยด้วยล่ะ ”
“ไม่ต้องเป็นห่วง ”
“อื้ม ”
ทั้งสองคนตอบรับอย่างจริงจัง
เซียนเซียนได้หันมองมาทางเขาพร้อมกับถามว่า
“ท่านอาจารย์ ท่านจะกลับมาอีกรึไม่ ? ”
หลินเทียนลูบศีรษะของนางก่อนที่จะตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า
“แน่นอนอยู่แล้ว ถึงอย่างไรลูกศิษย์ที่น่ารักของข้าก็อยู่ที่นี่หนิ ”
เซียนเซียนแสดงสีหน้าที่ร่าเริงออกมาพร้อมทั้งพูดออกมาด้วยดวงตาที่เปล่งประกายว่า
“เซียนเซียนจะพยายามตั้งใจบ่มเพาะและเมื่อเซียนเซียนแข็งแกร่งขึ้นแล้วหากว่าท่านไม่กลับมาศิษย์ก็จะออกไปเดินตามรอยเท้าของท่าน ! ”
หลินเทียนได้แต่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“เอาล่ะ ”
เขาพูดออกมา
วันนี้เป็นวันที่เขาสนทนากับคนอื่นๆเล็กน้อยก่อนที่จะโบกมือลาและพุ่งผ่านออกไปยังม่านฟ้า
“ท่านอาจารย์ เดินทางปลอดภัยนะคะ ! ”
เซียนเซียนโบกมือของนางให้กับเขา
หลินเทียนที่ได้ยินเช่นนั้นก็อดเผยรอยยิ้มออกมาไม่ได้ก่อนที่จะพุ่งผ่านอากาศออกไปอย่างรวดเร็ว
“โลก , ดาวจักรพรรดิทางช้างเผือก ”
เขายืนอยู่ท่ามกลางอวกาศพร้อมๆกับหันมองออกไปเล็กน้อยก่อนที่จะพุ่งหายไปไกล
ห้วงจักรวาลนั้นกว้างใหญ่แถมยังรายล้อมไปด้วยประกายแสงสีเงินส่องประกายระยิบระยับออกมาอย่างงดงาม
เขาพุ่งผ่านออกไปยังเส้นทางที่แน่ชัด
เป็นเพราะว่าเขาได้อ่านความทรงจำของผู้รุกรานเมื่อหลายปีก่อนทำให้รู้จักกับดวงดาวจี่หยานเข้าให้และรู้มาว่าอาจจะมีเศษเสี้ยวกระบี่เทวะอยู่ที่นั่นดังนั้นถึงได้ค้นหาเส้นทางของมันแล้วมุ่งหน้าไปอย่างไม่รอช้า
ความเร็วของเขาพุ่งผ่านอากาศออกไปเสมือนคลื่นสายฟ้าอันรวดเร็วแต่ก็ต้องใช้เวลาอยู่นาน
เพราะถึงอย่างไรความยิ่งใหญ่ของดวงดาวแต่ล่ะดวงก็ถือว่าสูงมากๆ
“ด้วยความเร็วของเราในตอนนี้แม้จะเหาะต่อไปแบบนี้อย่างน้อยๆกว่าจะถึงก็กินเวลาประมาณสองปีเต็มๆ หากว่าหยุดพักก็คงไม่ต่ำกว่าสามปี ”
เขาพึมพำอยู่กับตัวเอง
เป็นเพราะดาวจี่หยานนั้นอยู่ในหมู่ดาวอื่นซึ่งห่างจากหมู่ดาวที่เขาอยู่ไกลแสนไกลดังนั้นแม้จะด้วยระดับพลังของเขาในตอนนี้ก็ยังต้องใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเดินทางไปถึงได้
ร่างกายของเขารายล้อมไปด้วยประกายแสงสีทองขณะที่พุ่งผ่านอากาศออกไปอย่างรวดเร็ว
ระหว่างที่กำลังออกเดินทางนั้นเขาก็ดึงเอาพลังจากหมู่ดาวทั้งหลายมาหล่อหลอมร่างกายของตัวเองไปในเวลาเดียวกัน
บึ้สสส !
เมื่อเขาดึงเอาพลังจากหมู่ดาวเข้ามาจึงทำให้ประกายแสงอันเข้มข้นโอบร่างของเขาเอาไว้จนแทบจะเปลี่ยนร่างของเขาเป็นมนุษย์สีเงินขณะที่มันหล่อหลอมร่างกายของเขาให้แข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น
เวลาได้ผ่านไปอีกกว่าสามปีอย่างรวดเร็ว
วันนี้เป็นวันที่เขาออกมาจากหมู่ดาวทางช้างเผือกและมาถึงหมู่ดาวแห่งใหม่ที่เป็นที่อยู่ของดาวจี่หยาน
เมื่อมองออกไปแล้วจะพบกับดวงดาวจี่หยานขนาดใหญ่ที่หากเทียบกับดาวดวงอื่นๆแล้วมันเป็นเหมือนกับภูเขายักษ์แต่ดาวเหล่านั้นกลับเป็นเหมือนก้อนกรวดที่ไม่สามารถเทียบเคียงกันได้ทว่าหากเอาดาวเหล่านั้นมาเทียบกับโลกแล้วก็ยังถือว่าใหญ่กว่าหลายเท่าตัวนัก
“ถึงแล้ว ”
เขาได้แต่มองออกไปด้วยดวงตาที่ส่องประกายออกมา