Chaotic Lightning Cultivation โกลาหลแห่งอัสนีบาต 296.2

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล

สารบัญ ARK [จบแล้ว]

สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)

สารบัญ ราชันเทพเก้าสุริยัน

••••••••••••••••••••

บทที่ 296: ต่อสู้กับกองบัญชาการใหญ่ (2)

“เป็นเช่นนั้น พวกเจ้านั่นเองที่บังคับให้พวกเรากลายเป็นบุคคลที่เลวร้ายโดยสมบูรณ์ แต่ในตอนนี้กลับมาร้องบอกว่าตนเองเป็นคนดีงั้นหรือ? นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันล่ะ!” เมื่อได้ยินที่เหล่าปีศาจทั้งสามแห่งทะเลตะวันออกกล่าวเช่นนั้น เหล่ากลุ่มพันธมิตรนั้นได้แต่ละอายใจและเคอะเขินอย่างช่วยไม่ได้

ซึ่งสิ่งที่สามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกกล่าวออกมาล้วนแต่เป็นความจริง ทั้งหมดเป็นสิ่งที่ผู้นำแห่งกลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกสร้างขึ้นมาทั้งสิ้น

ในอดีตที่ผ่านมาทั้งหมดถูกบังคับให้ทำงานอย่างหนักเพื่อทำลายเหล่าอสูรกาย ภารกิจทั้งหมดล้วนแต่เอาชีวิตไปเสี่ยง เพื่อที่จะทำภารกิจให้สำเร็จได้และได้รับสมบัติล้ำค่า แน่นอนว่าจิตใจของผู้คนก็ยิ่งต่ำลงเรื่อยๆ

ดูเหมือนว่าผลกระทบเหล่านี้จะเป็นเรื่องที่ดี

แต่ในเวลานี้เหล่าผู้คนที่อยู่ในทะเลตะวันออกกลับรู้สึกว่ากำลังทำสิ่งที่โง่เขลาอยู่ทุกวันเป็นเวลายาวนานหลายปี

เพราะทุกสิ่งที่พวกเขาทำนั้นล้วนแต่ถูกบังคับ หาได้มีความเต็มใจที่จะออกไปเสี่ยงอันตรายไม่!

เช่นนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขามและมีผลประโยชน์มากมายมาล่อลวง ไม่ผิดเลยที่ทุกคนจะรู้สึกหวั่นไหวและคล้อยตามอย่างง่ายดาย

ซึ่งตัวอย่างที่ดีที่สุดในตอนนี้คือเหล่าปีศาจทั้งสามแห่งทะเลตะวันออก พวกเขาล้วนเป็นตัวอย่างของบุคคลที่ทำงานอย่างหนักอีกทั้งยังเก่งกาจที่สุดในกลุ่มพันธมิตร ซึ่งตอนนี้พวกเขาได้ย้ายฝั่งไปแล้ว แน่นอนว่าการตัดสินใจของพวกเขาย่อมส่งผลดีกับตนเองแล้วพวกเขาจึงย้ายไปอยู่กับซ่งจง

ในตอนนี้พวกเขาเผชิญหน้ากับการคุกคามของเหล่าอสูรกายบวกกับการเชิญชวนของสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกซึ่งเป็นนักล่าที่เก่งกาจในทะเลแห่งนี้ หัวใจของทุกคนสั่นไหวและเริ่มคิดที่จะทรยศ

แม้ว่าบางคนจะยังคงเชื่อในกลุ่มพันธมิตร แต่ก็เป็นจำนวนที่น้อยมาก

กวาดตามองในตอนนี้ ผู้นำแห่งกลุ่มพันธมิตรพบว่ามากกว่าแปดในสิบที่กำลังไขว่เขว่และไม่มั่นคง

นี้เป็นเพราะซ่งจงนั้นไม่ยอมรับคนจากหอเฉวียนจี้ สำนักพันปีศาจและสำนักเสวียนเทียน ดังนั้นจึงมีคนจำนวนหนึ่งติดอยู่ในเงื่อนไขนี้ มิฉะนั้นคงจะมีผู้คนที่คิดทรยศมากกว่านี้แน่นอน

เช่นนี้ เหล่าผู้ฝึกตนมนุษย์อยู่ในสภาวะสับสน พวกเขาไม่อาจควบคุมด้านมืดภายในจิตใจได้อีกต่อไป เหล่าผู้นำกลุ่มพันธมิตรได้แต่คิดอย่างกังวล ‘บัดซบสิ้นดี เหมือนว่าเรากำลังใช้เท้าเพื่อยกก้อนหินขึ้น ถ้าหากพวกไอ้บัดซบนี้ยอมแพ้จริงๆ จุดจบของพวกเราต้องมาถึงอย่างแน่นอน’

ในเวลานั้นเอง ฮัวจิงฉือก้าวมาด้านหน้าหนึ่งก้าว เขายืนอยู่ข้างๆของผู้นำกลุ่มพันธมิตรพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ “อาวุโส ไม่สามารถปล่อยให้เป็นเช่นนี้ได้ ถ้าหากไอ้ปีศาจสองตัวนั้นพ่นอะไรออกมาอีก กองทัพของเราจะสูญสิ้นกำลังใจทันที จากนั้นเหตุการณ์จะเข้าสู่ความโกลาหล!”

“แล้วเจ้าว่าเราควรทำเช่นไร?” ผู้นำกลุ่มพันธมิตรถามออกมาทันที

“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะหาผู้ฝึกตนระดับจินตันที่อยู่ตรงนี้และเป็นศัตรูของสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออก หน้าที่ของท่านตอนนี้รีบดึงขวัญกำลังใจของกองกำลังกลับมา จากนั้นหาคนที่ไว้ใจได้จัดตั้งทีมขึ้นมา ใครก็ตามที่ทรยศจะต้องถูกสังหารทันที!” ฮัวจิงฉือกล่าวออกมาอย่างเรียบง่าย

“โอ้ ข้าไม่เคยคิดถึงผู้คุมกฎมาก่อนเลย อีกอย่างเรายังมีผู้ฝึกตนอีกมากที่อยู่บนเส้นทางเดียวกัน!” ผู้นำแห่งกลุ่มพันธมิตรถอนหายใจยาวออกมาพร้อมกล่าวต่อ “ในเวลานี้คงทำได้เพียงวิธีนี้เท่านั้น!”

“เจ้าไปตามหาคนที่อยู่ด้านนอกเถอะ ข้าจะคุยกับผู้คุมกฏเอง!” เมื่อกล่าวจบ ผู้นำของกลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกได้พาศิษย์ของตนออกไปเพื่อพบกับผู้คุมกฏของเกาะทันที

ในตอนนี้ฮัวจิงฉือไม่กล้าที่จะชักช้า เขารีบออกค้นหาสหายพร้อมทั้งเหล่าศิษย์พี่หลายคนเพื่อรวบรวมกำลังที่จะต่อต้านสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออก

ในเวลานี้เพื่อรักษากำลังของกองทัพไว้ ฮัวจิงฉือจะต้องกล่าวเรื่องที่เป็นประโยชน์และสร้างขวัญกำลังใจ แต่ทว่าความแข็งแกร่งของศัตรูนั้นมากเกินไป แม้ว่าคำพูดของฮัวจิงฉือจะเต็มไปด้วยดอกไม้งาม แต่ก็ยังไม่ค่อยได้ผลนัก

แต่อย่างไรก็ตามฮัวจิงฉือนั้นเป็นคนที่มีความสามารถ เขาเลือกที่จะใช้วิธีที่แตกต่างออกไป แทนที่จะพูดคุยเรื่องสงครามที่กำลังจะเกิดแต่เขาเลือกที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการต่อสู้ของสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกแทน

แน่นอนว่าทุกคนรู้ดีก่อนที่พวกเขาจะได้ฉายาสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออก พวกเขาเคยอยู่ในกลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกมาก่อน

ซึ่งเป็นที่รู้กันดีว่าพวกเขานั้นเป็นตัวอันตรายอย่างมาก สร้างศัตรูมากมายนับไม่ถ้วนและฮัวจิงฉือนั้นอยู่ในกลุ่มของผู้นำ แน่นอนว่าข่าวเหล่านั้นเขาจะต้องรู้และเข้าใจทุกสิ่งอย่างดี

ดังนั้นในเวลานี้ความเลวร้ายที่เหล่าสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกได้กระทำจึงถูกเปิดเผยออกมาทั้งหมด

ทั้งหมดล้วนแต่เป็นอาญชากรรมร้ายแรง ทั้งปล้น ข่มขืน ฆ่าอย่างโหดเหี้ยม พวกเขาสังหารผู้คนอย่างไร้เหตุผลซึ่งเป็นการกระทำที่ป่าเถื่อนอย่างถึงที่สุด

แน่นอนว่าการกระทำของสามปีศาจนั้นเลวร้ายเกินกว่าจะรับไหว ทุกสิ่งอย่างที่พวกเขาได้ทำไว้ถูกจดจำได้โดยเหล่าพี่น้องของผู้ที่ล่วงลับไป ความแค้นที่ถูกเก็บกดไว้มานานกำลังค่อยๆผุดขึ้นมาอย่างช้าๆ

ผู้ฝึกตนมากมายที่อยู่ในกลุ่มพันธมิตร พวกเขาทั้งหมดล้วนแต่เคยมีอดีตที่เลวร้ายกับสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออก

ในตอนแรกที่ขวัญกำลังใจดิ่งลงเหวอย่างไม่อาจควบคุม แต่ทว่าในตอนนี้ทุกสิ่งกำลังพลิกผันกลับมาสดใสอีกครั้ง

สามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกสังเกตเห็นความผิดปกติเหล่านี้ได้อย่างรวดเร็ว ทั้งสามเริ่มแสดงสีหน้าหวาดหวั่นทันที! ถ้าหากทุกสิ่งพังลงเพียงเพราะความเลวร้ายของพวกเขาในอดีต แน่นอนว่าซ่งจงจะต้องถล่กหนังของพวกเขาทั้งเป็น! แม้ว่าในตอนนี้ทั้งสามจะกล่าวอะไรออกไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว เพราะสิ่งที่พวกเขาได้ทำไว้นั้นร้ายแรงเกินกว่าที่จะยอมรับได้

ซ่งจงที่เห็นสถานการณ์เช่นนี้ โกรธจัดทันที

เดิมทีเขาคิดว่าแผนการนี้ควรจะสำเร็จไปด้วยดีโดยที่ไม่ต้องสิ้นเปลืองแรงมากมายนัก

เขาไม่คิดว่าแผนการที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้จะถูกทำลายโดยสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออก

เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามเริ่มที่จะมีพลังในการต่อสู้เพิ่มมากขึ้นทีละน้อย ซ่งจงไม่อาจอดทนต่อไปได้ไหว

เขาสะบัดมืออย่างแรงพร้อมตะโกนออกไป “ไอ้บัดซบทั้งสาม พวกเจ้านั้นทำเรื่องเลวร้ายเหล่านั้นมากี่ครั้งกัน? จงฟังสิ่งที่เจ้าได้กระทำลงไปว่ามันส่งผลอะไรบ้าง วันนี้ข้าจะทำลายชื่อของเจ้าให้สิ้นซาก!” ปีศาจทั้งสามเห็นซ่งจงโกรธจัด ร่างกายของพวกเขาสั่นด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับเริ่มร้องขอชีวิต

เมื่อเห็นว่าทั้งสามคนนั้นหวาดกลัวมากเพียงใด ใจซ่งจงตอนนี้สุมแน่นด้วยโทสะ พิจารณาจากที่ทั้งสามเป็นฝ่ายยอมรับด้วยตนเอง หลังการล่าล้างสังหาร ชนรุ่นหลังคงไม่มีผู้ใดเชื่อถือพวกเขาอีกต่อไป

สุดท้ายแล้วซ่งจงก็เรียกคืนไฟปฐมภูมิทั้งหมดพร้อมกล่าวว่า “ลืมเรื่องทุกอย่างซะและไปจากที่นี่ หลังจากนี้ไม่มีสิ่งใดที่จะเป็นอันตรายต่อพวกเจ้าอีกแล้ว!” เมื่อกล่าวลาทั้งสามปีศาจจบ ทั้งหมดโค้งคำนับให้กับซ่งจงพร้อมออกไปอย่างรวดเร็ว

เหลยซานเอ๋อเห็นเช่นนั้นได้แต่เหยียดริมฝีปากอย่างรังเกียจ “เจ้าชาย พวกมันนั้นเลวทราม แต่เหตุใดท่านจึงมีเมตตาต่อคนเหล่านี้ด้วย? ถ้าหากว่าข้ามีโอกาสได้สังหารพวกมัน แน่นอนว่าจะต้องล้างแค้นให้กับผู้คนเหล่านั้นได้!”

“หรือบางทีฝ่ายตรงข้ามอาจจะต้องยอมแพ้ทันทีเลยก็เป็นได้!”

“เจ้าคิดว่าข้าไม่ต้องการสังหารพวกมันงั้นหรือ?” ซ่งจงฉีกยิ้มออกมาพร้อมกล่าวต่อ “สังหารพวกมันนั้นง่ายเพียงนิดเดียว แต่ทว่ายากที่จะปกป้อง ข้าไม่ต้องการจะเอาสถานะของข้าไปเสี่ยงกับพวกนั้น!”

“อืม ถ้าหากว่าสังหารพวกมัน แน่นอนว่าชื่อเสียงของฝ่าบาทจะต้องได้รับผลกระทบ แล้วเมื่อเป็นเช่นนั้นผู้ใดเล่าจะกล้าสวามิภักดิ์ต่อท่าน!” อาวุโสเอ๋ากล่าวออกมา “เมื่อเป็นเช่นนี้ปีศาจทั้งสามตัวนั้นเป็นเพียงปลาซิวปลาสร้อยเท่านั้นเอง ความสำคัญของมันเล็กน้อยมาก ไม่มีผลอะไรต่อกองทัพเราแม้แต่น้อย!”

“อืม!” เหลยซานเอ๋อกล่าวต่อ “ข้าเข้าใจแล้ว แต่ว่าตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามยังคงไม่ยอมแพ้ เราควรจะทำยังไงดี?!”

“เหอะ!” ซ่งจงที่ได้ยินเช่นนั้น อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจพร้อมกล่าวว่า “ถ้าพวกมันไม่ยอมแพ้ เราก็แค่ทำให้มันยอมแพ้เท่านั้น!”

“ข้าเห็นด้วย!” อาวุโสเอ๋ากล่าวออกมาพร้อมพ่นลมหายใจ “กองทัพอสูรของข้านั้นมีมากมายมากพอที่จะสังหารพวกมันทั้งหมด อีกทั้งถ้าหากพวกมันถูกน้ำท่วมก็สามารถตายตกไปได้เช่นกัน พวกมันนั้นไม่รู้ขีดจำกัดของพลังเรา แน่นอนว่ามันไม่รู้การโจมตีที่เราสามารถทำได้ เหอะ ใครกันแน่ต้องกลัวใคร?”

“ยอดเยี่ยม!” ซ่งจงกล่าวออกมาอย่างสบายใจ “ถ้าหากข้าเสนอขนมปังให้แล้วพวกเขาไม่ยอมกิน ก็คงเหลือแต่น้ำชารสขมไว้กลั้วคอเท่านั้น เริ่มโจมตี !!”

“รับทราบ!” อาวุโสเอ๋ากล่าวพร้อมยืนขึ้นพร้อมเหยียดมือออก ปรากฏประกายสีแดงเป็นแสงเจิดจ้าน่าเกรงขามอยู่ที่เส้นขอบฟ้าอย่างโดดเด่น

สัญลักษณ์นี้เป็นการออกคำสั่งให้โจมตีทั่วไป เหมือนเหล่าอสูรกายเห็นลำแสงสีแดงยิงขึ้นสู่ท้องฟ้า ทั่วทั้งกองทัพฮึกเหิมทันทีและเข้าสู่ความพร้อมที่จะเริ่มต่อสู้

เมื่อแสงสีแดงปรากฏขึ้นเหล่าอสูรกายที่มีความสามารถในการโจมตีระยะไกลได้เริ่มเคลื่อนไหวทันที

การโจมตีพุ่งออกมาจากทุกสารทิศ ความรุนแรงของมันพุ่งไปที่อาคารหลักของกลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออก สายน้ำทั้งหลายราวกับฝนดาวตกที่ร่วงหล่นลงมาจากก้อนเมฆ ทั้งหมดปะทะเข้ากับค่ายกลป้องกันของเกาะอย่างต่อเนื่อง

ค่ายกลสั่นไหวเล็กน้อยเป็นคลื่นพลังวิ่งเป็นระลอก แต่ทว่ายังไม่แตกหัก

ในขณะเดียวกัน

ผู้ฝึกตนมนุษย์ทั้งหมดเตรียมรับการโจมตี ทุกคนล้วนแต่หยิบเอาอุปกรณ์ป้องกันที่ดีที่สุดของตนเองออกมา พร้อมด้วยเริ่มโต้กลับทันที

เหล่าอสูรกายนั้นไม่มีค่ายกลป้องกันดั่งเช่นที่มนุษย์มี พวกเขาจึงบาดเจ็บหนักทันทีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโต้กลับของผู้ฝึกตนมนุษย์ อสูรกายนับหมื่นตายตกไปทันทีเมื่อมนุษย์เริ่มเคลื่อนไหว ทั้งหมดตายในพริบตาเดียว นับว่าเป็นเรื่องที่น่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม เหล่าอสูรกายนั้นล้มตายไปมากก็จริง แต่ทุกสิ่งดำเนินต่อไปอย่างเรียบเฉย ราวกับว่าทุกสิ่งเป็นเพียงเรื่องปกติเท่านั้น

เช่นนี้กองทัพอสูรกายจึงไม่ได้หยุดนิ่งแต่อย่างใด พวกเขายังถาโถมการโจมตีอย่างต่อเนื่อง แทนที่ทุกอย่างจะถูกหยุดและเคลื่อนไหวช้าลง แต่เหตุการณ์กลับพลิกผันเป็นรุนแรงมากขึ้นเป็นทวีคูณ ในเวลาเดียวกันเหล่าปลาหมึกยักษ์กำลังใช้หมึกพิษเพื่อโจมตีค่ายกลป้องกันอย่างดุเดือดเช่นกัน

อันตรายของพิษจากหมึกยักษ์นั้นรุนแรงอย่างยิ่ง เหล่ามนุษย์เริ่มรู้สึกหวาดกลัวทันที ตอนนี้หมึกยักษ์นับหมื่นตัวกำลังสร้างความเสียหายให้กับค่ายกลป้องกันอย่างมหาศาล แรงกดดันเช่นนี้ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนหวาดหวั่นอย่างรุนแรง

มนุษย์พยายามที่จะสังหารหมึกยักษ์ แต่ทว่าเหล่าวิหคหัวโตได้จัดการกับพวกเขาแทน ร่างกายของมนุษย์ถูกฉีกขาดออกจากกัน อีกทั้งหลายคนยังถูกพวกมันรุมล้อมจนไม่สามารถมองเห็นทิศทางได้

แม้ว่าพวกเขาจะสามารถสังหารวิหคหัวโตไปได้ แต่มนุษย์หลายคนก็ยังต้องล้มตายจากไปเพราะพวกมัน ซึ่งสถานการณ์ตอนนี้เป็นไปได้ยากมากที่เหล่ามนุษย์จะเข้าไปคุกคามปลาหมึกยักษ์

ผิวหนังของปลาหมึกยักษ์นั้นทั้งหยาบกร้านและแข็งแกร่งอย่างมาก พวกมันจะไม่ตายอย่างง่ายดาย เว้นเสียแต่ว่าใครจะรู้จุดอ่อนของมันได้ ในตอนนี้เหล่าอสูรกายได้แสดงพลังออกมาอย่างเต็มที่ พวกมันล้อมรอบมนุษย์ไว้จากทุกทิศทาง การโจมตีทุกสิ่งที่มีถาโถมเข้าใส่มนุษย์อย่างต่อเนื่อง

ค่ายกลของภูเขานั้นเริ่มสั่นไหวและส่งเสียงดังเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเหล่าอสูรกายที่บ้าคลั่งเหล่านี้

เหล่าผู้คนที่ยืนอยู่บนเกาะแห่งนี้เห็นสถานการณ์แล้วต่างพากันบ่นในใจว่าพวกเขาได้ตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว แท้จริงเขารู้ว่าถ้าหากไม่มีการป้องกันของค่ายกล พวกเขาจะต้องพบเจอกับหายนะแน่นอน ช่องว่างระหว่างพวกเขานั้นมากเกินกว่าจะต่อสู้กับอสูรกายนับล้านได้

ในตอนนี้ค่ายกลของภูเขาจะต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีนับล้านครั้ง ซึ่งเป็นการโจมตีที่แข็งแกร่งและสมบูรณ์แบบอยู่ตลอดเวลา เช่นนี้มันจะสามารถทนรับไหวได้อย่างไร? เหล่าผู้นำแห่งกลุ่มพันธมิตรรีบสั่งการให้เหล่าผู้คุ้มกันรีบเสริมกำลังให้กับค่ายกลอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าจะได้พลังมาเพิ่มเติม แต่ก็ไม่สามารถอดทนได้นาน มันเป็นเพียงการยื้อเวลาออกไปอีกนิดหน่อยเท่านั้น

ในตอนนี้ค่ายกลเริ่มค่อยๆหดตัวเล็กลงอย่างช้าๆ จากรัศมีร้อยลี้เหลือเพียงห้าสิบลี้

จากนั้นพลังการป้องกันของค่ายกลนั้นเพิ่มขึ้นหกเท่า พลังการโจมตีของเหล่าอสูรกายนั้นลดลงเช่นกัน อีกทั้งในตอนนี้มนุษย์ไม่ยอมที่จะถูกล้อมอีกต่อไป พวกเขาแบ่งออกเป็นกลุ่มๆเพื่อกระจายกำลัง

แต่สิ่งที่แย่ที่สุดในตอนนี้คือ หลังจากที่รัศมีของค่ายกลลดลงไป พื้นที่ที่เหลืออยู่นอกจากค่ายกลนั้นไม่ถูกน้ำท่วม ทำให้เหล่าอสูรกายไม่สามารถยืนอยู่บริเวณนั้นได้

ถึงแม้ว่าจะมีอสูรกายบางประเภทที่สามารถขึ้นไปบนบกได้ แต่ทว่าพลังของพวกเขาจะลดลงอย่างมากเมื่อไม่ได้อยู่ในน้ำ

ซ่งจงนั้นรับรู้สถานการณ์อยู่แล้วว่ามันจะเป็นเช่นนี้ เขาจึงเรียกระดมพลเหล่าอสูรกายที่อยู่บนบกทั้งหมดให้เข้าโจมตีทันที

ด้วยคำสั่งของซ่งจง เหล่าอสูรกายประเภทน้ำนั้นถูกย้ายไปอยู่ด้านหลังของกองทัพ เหล่าอสูรกายที่ยังไม่ได้ต่อสู้เพราะทุกบริเวณเต็มไปด้วยน้ำ ในตอนนี้โอกาสของพวกเขามาถึงแล้ว ในตอนนี้พวกมันทั้งหมดตื่นเต้นและหื่นกระหายการต่อสู้อย่างมาก อสูรกายทุกตัวรีบเร่งที่จะขึ้นฝั่งให้เร็วที่สุด

เมื่อเหล่าอสูรกายเข้าสู่สนามรบ พวกมันทั้งหมดได้สร้างแรงกดดันมหาศาลให้กับมนุษย์ ตอนนี้ผู้ฝึกตนได้เผชิญหน้ากับกองทัพอสูรกายที่แข็งแกร่งที่อยู่บนพื้นและอากาศ อีกทั้งยังมีประเภทน้ำที่เคยโจมตีระยะไกลอย่างต่อเนื่อง ทำให้ค่ายกลที่มีอยู่แบกรับความกดดันมหาศาลอีกครั้ง เหตุการณ์เช่นนี้ทำให้พวกเขาต้องลดขนาดของค่ายกลอีกครั้งอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง…

ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ