A Warrior Exiled by the Hero and His Lover 29

ตอนที่ 29

เมื่อมาถึงเมืองหลวงผมก็ไปที่กิลด์นักผจญภัยทันที

 

 

“นี่ปาร์ตี้ [ ไวท์แฟงค์ ] มีงานดีๆให้ทำรึเปล่า?”

 

 

ผมคุยกับพนักงานที่เคาน์เตอร์

 

 

ผมพูดชื่อปาร์ตี้อย่างเป็นธรรมชาติเป็นกันเองมากที่สุด

 

 

ถ้าเป็นนักผจญภัยก็ต้องรู้ว่าผมเป็นผู้กล้า แต่ได้ยินชื่อผมก็คงเนื้อเต้นกันหมดแล้วล่ะ คุคุฮ่าฮ่าฮ่า

 

 

เอาสิ ทำหน้าตาประหลาดใจสิ บูชาผมสิ

 

 

“ถ้าจะหางานก็ไปดูบนกระดานประกาศตรงนั้นสิ ปกตินักผจญภัยคนอื่นๆเขาก็ทำกันอย่างนั้น”

 

 

“….ไม่รู้งั้นเหรอว่าผมเป็นใคร?”

 

 

“หืม?”

 

 

“ผมเซอินจากปาร์ตี้แรงค์ S ผู้ที่ได้รับเลือกให้เป็นผู้กล้าไงล่ะ!”

 

 

“แล้วไง?”

 

 

ปฏิกิริยาของพนักงานในกิลด์มันเรียบเฉย

 

 

ในบ้านเกิดของผมเมืองบารุเซย แต่ได้ยินชื่อผมพวกนั้นก็ส่งเสียงกันคึกคักแล้ว

 

 

และแน่นอนว่าจะต้องได้รับการดูแลอย่างดี แค่ผมพูดเพียงคำพูดเดียวหัวหน้ากิลด์ก็รีบกระดิกหางจัดหางานที่ดีที่สุดพร้อมกับชาให้ผมทันที

 

 

ผมเคยมาที่นี่หลายครั้ง คิดว่ามันเป็นการต้อนรับที่หยาบคายเกินไปหน่อยรึเปล่า

 

 

ตอนที่ผมยังไม่ได้เป็นผู้กล้า ก็ยังไม่ต้อนรับกันเย็นชาขนาดนี้

 

 

“ฉันไม่สนใจว่านายจะเป็นแรงค์ S หรือผู้กล้า แต่ถ้าอยากจะมีชื่อเสียงโด่งดังในประเทศนี้ นายก็ต้องสร้างมันซะก่อน แต่ก็คงไม่มีทางดังเท่า [ มันยูเรียวดัง ] หรอก”

 

 

 

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่มีทางซะหรอก มันเป็นไปไม่ได้”

 

 

นักผจญภัยสองคนที่ดื่มเหล้าอยู่เยาะเย้ยผม

 

 

ผมรู้สึกโกรธมากจนเกือบระเบิดออกมา

 

 

ในขณะที่หูก็เริ่มแดงจากความอับอาย

 

 

แกบังอาจทำให้ผมที่เป็นผู้กล้าดูโง่เขลางั้นเหรอ

 

 

ผมจะฆ่าแกซะ

 

 

รู้สึกตัวอีกที ขาของผมมันก็เริ่มขยับและหมัดก็จมลงไปที่ใบหน้าของพวกนั้น

 

 

ชายคนนั้นกระเด็นไปกระแทกปากกับผนังด้านหลังก่อนจะล้มลง

 

 

“ไอ้เวรเอ๊ย แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่วะ”

 

 

“โทษฐานที่พวกแกกล้ามาเยาะเย้ยผม ผู้กล้าที่ได้รับเลือกให้ไปปราบราชาปีศาจและช่วยโลก”

 

 

“ผู้กล้าเขาไม่ใช้ความรุนแรงแบบไร้สาระหรอกโว้ย!”

 

 

“หุบปากพวกแกไป เงียบไปซะ!”

 

 

นักผจญภัยหลายสิบคนและผมเริ่มที่จะสู้กัน

 

 

ความต่างชั้นมันชัดเจนตั้งแต่แรกแล้ว ผมเลเวล 60 ส่วนพวกนั้นเต็มที่ก็แค่เลเวล 40

 

 

ผมล้มพวกมันทีละคน

 

 

“เซอินหยุดได้แล้ว!”

 

 

“ชิ! อย่ามากวนผมนะโซอาระ”

 

 

“พวกเขาจะตายเอานะ”

 

 

คว้าคอของคู่ต่อสู้และพยุงมันขึ้นมาในขณะที่หน้าของมันเต็มไปด้วยเลือด

 

 

……ก็จริงที่ว่าการฆ่าพวกมันในกิลด์จะต้องเป็นเรื่องแย่แน่ อย่างดีที่สุดผมก็แค่ถูกไล่ออกจากการเป็นนักผจญภัย อย่างแย่ที่สุดผมก็อาจถูกจับได้

 

 

ชีวิตของผมจะมาหยุดอยู่ตรงนี้ไม่ได้

 

 

พวกแกโชคดีไปนะ

 

 

ผมโยนมันออกไป

 

 

โซอาระเริ่มรักษาอาการบาดเจ็บของพวกมันจากสกิลนักบวชของเธอ

 

 

“นี่!”

 

 

“คะ?”

 

 

ผมเรียกพนักงานหญิงที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์

 

 

” [ มันยูเรียวดัง ] คืออะไร?”

 

 

“ชื่อปาร์ตี้ แรงค์ B ค่ะ”

 

 

ห๊ะ! ปาร์ตี้แรงค์ B? ไอ้พวกห่านี่ดูถูกผมเพราะปาร์ตี้ที่แรงค์ตํ่ากว่างั้นเหรอ

 

 

ผมคือปาร์ตี้แรงค์ S ถ้ามีสมองก็น่าจะคิดออกนะว่าอันไหนมันดีกว่ากัน

 

 

คนในประเทศนี้มันโง่หรือยังไง?

 

 

ยังไงก็เถอะ ผมรู้สึกแปลกใจกับสิ่งที่พนักงานพูดออกมา

 

 

” [ มันยูเรียวดัง ] คือปาร์ตี้ที่ปราบราชินีมดแห่งความตายได้สำเร็จ ซึ่งแม้แต่กองทัพก็ยังไม่สามารถจัดการกับมันได้ และพวกเขาก็ได้ฉายาผู้กล้าเป็นปาร์ตี้แรกในประวัติศาสตร์ ทางกิลด์จึงถือว่าพวกเขาเป็นปาร์ตี้แรงค์ S จริงๆ”

 

 

ว่าอะไรนะ ไม่ใช่บุคคลแต่เป็นปาร์ตี้!?

 

 

เป็นไปไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นทุกคนในปาร์ตี้ก็จะถือว่าเป็นผู้กล้าทั้งหมด

 

 

เหมือนกับมีผู้กล้าหลายคน และฉายานั้นจะไม่สิ้นสุดด้วย ชื่อนั้นสามารถถือครองต่อได้แม้ว่าเจ้าของจะตายไปแล้วก็ตาม ผู้สืบทอดของพวกเขาก็จะถือว่าเป็นผู้กล้า ยกเว้นแต่ว่าจะถูกถอดถอนตำแหน่งเท่านั้น

 

 

ขนาดผมยังไม่ได้รับฉายานั้นเลยด้วยซํ้า

 

 

 

 

 

****[ อธิบายเพิ่มเติม ผู้กล้าจะมี 2 แบบ คือ

1.ชื่อ(ฉายา)

2.ตำแหน่ง

 

ตำแหน่ง (ชั่วคราว) โดยปกติเมื่อเจ้าของตายจะถูกถอดออกจากตำแหน่งผู้กล้าและไม่สามารถสืบทอดให้กันได้ อาจถูกถอดถอนเมื่อทำภารกิจสำเร็จ

 

ชื่อ (ฉายา)(ถาวร) เมื่อเจ้าของตายมันก็จะยังติดตัวอยู่กับคนตายได้และสามารถสืบทอดได้ทั้งลูกหลานหรือลูกศิษย์  ]***

 

 

 

 

 

 

 

ถึงยังไง [ มันยูเรียวดัง ] ก็ทำสิ่งที่คนอื่นๆทำไม่ได้ให้เป็นไปได้ ยกเว้นผม

 

 

มันทำให้ผู้กล้าอย่างผมต้องมัวหมอง

 

 

ผมควรจะเริ่มต้นได้ดี อนาคตของผมควรจะยิ่งใหญ่ หนทางอันรุ่งโรจน์ควรจะห้อมล้อมไปด้วยเสียงเชียร์และคำชม….

 

 

“ผมไม่คิดว่าพวกมันจะเก่งขนาดนั้น ใช่แล้วล่ะ นี่มันรู้สึกแย่จริงๆ”

 

 

มั่นใจเลยว่าพวกมันจะต้องเข้ามาขวางทางในทุกที่ที่ผมไป

 

 

ถ้าผมสามารถปราบมดมรณะได้ ผมก็จะใกล้เคียงหรือเทียบเท่าพวกมัน

 

 

และชื่อปาร์ตี้ก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนมันคงพึ่งถูกสร้างขึ้นไม่นาน

 

 

คนที่ฆ่ามันมังกร ดึงดาบศักดิ์สิทธิ์ออกมา และสำรวจซากปรักหักพังที่ไอนาร์ค

 

 

หากลองเชื่อมต่อกันมันก็ลงล๊อคพอดี มันคือ [ มันยูเรียวดัง ] ที่กำลังขวางทางผมอยู่ นี่ต้องเป็นพวกมันแน่นอน

 

 

” [ มันยูเรียวดัง ] อยู่ไหน?”

 

 

“ฉันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าพวกเขาเดินทางออกจากเมืองหลวงไปแล้ว มีข่าวลือว่าพวกเขามุ่งหน้าไปที่กรีจิท”

 

 

กรีจิท แน่นอนว่าที่นั่นมีวิหารศักดิ์สิทธิ์ด้วย

 

 

แผนอาจจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง แต่ผมจะดึงดาบศักดิ์สิทธิ์ออกมาและเปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่

 

 

……อีกอย่าง [ มันยูเรียวดัง ] จะต้องถูกทำลาย

 

 

พวกมันทำให้ผมโกรธ และพวกมันจะต้องชดใช้

 

 

“ไปกันเถอะ”

 

 

“แต่พวกเขายังบาดเจ็บอยู่”

 

 

“ช่างหัวพวกมันสิ”

 

 

“ค-ค่ะ”

 

 

ผมเรียกโซอาระและออกจากกิลด์ไป

 

 

 

 

” [ มันยูเรียวดัง ]? โอ้! พวกเขาอยู่ที่นี่”

 

 

เจ้าของโรงเตี๊ยมส่งเสียงบอกผม

 

 

ผมตัวสั่นด้วยความดีใจ

 

 

หลังจากที่ผมเดินทางมาที่เมืองกรีจิท ก็ได้พบกับโรงเตี๊ยมที่ [ มันยูเรียวดัง ] พักอยู่

 

 

ผมถามเจ้าของโรงเตี๊ยมว่าพวกมันพักอยู่ห้องไหน

 

 

สิ่งที่ต้องทำก็แค่กำจัดพวกมันซะ

 

 

แต่ยังไงก็ตามอีกฝ่ายก็มีดาบศักดิ์สิทธิ์อยู่

 

 

ถึงผมจะเป็นผู้กล้า แต่การจะเข้าไปสู่ด้วยตัวเปล่าๆก็เป็นความคิดที่ไม่ดีเท่าไหร่

 

 

ก่อนอื่นผมต้องไปเอาดาบศักดิ์สิทธิ์ก่อน ถึงตอนนั้นก็ยังไม่สายเกินไป

 

 

เราไม่ได้พักที่โรงเตี๊ยมและรีบเดินทางไปที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ที่ไกลออกไป

 

 

“นี่คือดาบศักดิ์สิทธิ์! ในที่สุด ในที่สุด!!”

 

 

ดาบศักดิ์สิทธิ์มือเดียวที่แสนงดงามถูกเสียบไว้กับแท่นที่พื้น ราวกับว่ามันกำลังรอผมอยู่

 

 

“ยินดีด้วยเซอิน ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง!”

 

 

“รีบดึงมันออกมาเร็วเข้า ไม่มีทางที่นายจะดึงมันออกมาไม่ได้เซอิน”

 

 

“ใช่แล้ว บรรยากาศก็เป็นใจด้วย”

 

 

ผมแน่ใจว่าจะดึงมันออกมาได้เหมือนกัน

 

 

“อย่าไปกลัว”

 

 

ค่อยเอามือไปจับด้ามดาบ

 

 

ได้เวลาสำหรับการเป็นผู้กล้าของผมแล้ว

 

 

จากนั้นผมก็จะไปฆ่าพวก [ มันยูเรียวดัง ] เร็วๆนี้

 

 

รอไม่ไหวแล้ว

 

 

ผมใส่แรงเข้าไปที่แขนเต็มที่

 

 

“ฮึก ฮึ่มมมมมม แฮ่ก แฮ่ก!?”

 

 

ทำไมมันถึงดึงไม่ออก

 

 

นี่ผมลองมาสองรอบแล้วแต่ก็ยังดึงไม่ออก

 

 

มันแข็งจริงๆ ไม่เป็นไรน่า ออกมาสักทีสิ!

 

 

อย่าทำตัวน่ารำคาญสิแกเป็นของผมอยู่แล้ว!

 

 

เหยียบแท่นแล้วพยายามดึงอย่างสุดกำลัง

 

 

จนหลอดเลือดทั่วทั้งร่างกายปูดโปนและเหงื่อไหลออกจากหน้าผาก

 

 

“อย่ามาล้อเล่นน่า เซอิน เร็วเข้า!”

 

 

“ใช่แล้ว เพราะนายเป็นผู้กล้ายังไงล่ะ นายควรจะดึงมันออก”

 

 

“หน้านายดูไม่ค่อยดีเลยนะมันแดงจัง”

 

 

แปลกจัง ทำไมผมถึงดึงมันไม่ออก

 

 

ผมเป็นผู้กล้าที่ถูกเลือก เป็นชายผู้ที่จะมากอบกู้โลก

 

 

นอกจากนี้ทุกอย่างก็ยังสมบูรณ์แบบไร้มลทิน

 

 

มันเป็นเรื่องปกติที่ดาบศักดิ์สิทธิ์จะต้องกลายเป็นของผม

 

 

แล้วทำไม?

 

 

หลังจากนั้นผมก็ยืนดึงดาบอยู่ 24 ชั่วโมง แต่ดาบก็ไม่หยุดออกมา

 

 

 

 

ปล.เปลี่ยนคำแทนตัวของเซอินนะครับ ช่วงแรกๆแปลจาก Eng เลยใช้คำแทนตัวว่า ” ฉัน ” ช่วงหลังพอได้เทียบกับดิบไปด้วยของต้นฉบับใช้คำแทนตัวว่า ” ผม ”  僕  = โบคุ > ผม

 

 

ไอ้โรคจิตสารเลวที่มีคาแรคเตอร์พูดจาสุภาพ

 

 

 

Recommended Series

Options

not work with dark mode
Reset