งานประมูลผ่านไปแล้ว และกำลังจะสิ้นสุดลง
“เอาล่ะ ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะสนุกกับงานประมูลในคํ่าคืนนี้ ฉันอยากจะปิดงานประมูลในเร็วๆนี้ แต่ตอนนี้ยังพอมีเวลาเหลืออยู่บ้าง ดังนั้นหากท่านใดมีคำขอสำหรับงานในอนาคต ได้โปรดแสดงความคิดเห็นออกมาได้เลย”
ฉันยกมือแล้วยืนขึ้น
ไม่เพียงแค่ผู้จัดงานเท่านั้นแต่รวมถึงผู้เข้าร่วมงานด้วย ทุกคนต่างหันเหสายตามาที่ฉัน
“นี่ไม่ใช่คำขอ แต่ฉันมีสิ่งหนึ่งที่ฉันต้องการจะขายที่นี่ มันได้รับการประเมินและยืนยันแล้วว่าเป็นของแท้”
“โอ้ นี่เป็นการประมูลอย่างกระทันหัน ช่างน่าสนใจทีเดียว”
ฉันได้รับเชิญให้ขึ้นไปบนเวที แล้วฉันก็วางขวดไว้บนโต๊ะที่ปูด้วยผ้า
ฉันใช้เงินไปเยอะพอสมควรดังนั้นฉันจะเอาคืนตอนนี้แหล่ะ
ยังไงก็ตามฉันคิดว่าราคามันต้องสูงแน่ แต่มันจะสูงแค่ไหนกัน
“สิ่งนี้คืออะไรงั้นเหรอครับ?”
“อีลิกเซอร์”
“อะไรนะ!?”
ผู้คนในงานต่างตกตะลึง
อีลิกเซอร์คือยารักษาอาการบาดเจ็บหรืออาการป่วยได้ทันที ไม่ว่าแขนหรือขาจะขาดหรือแม้แต่หัวใจหยุดเต้น ถ้าได้ดื่มมันทุกอาการที่มีจะหายเป็นปกติ
มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ไม่สามารถถูกผลิตขึ้นมาใหม่ได้ด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบัน
“เราขอตรวจสอบเพื่อความแน่ใจได้รึเปล่า?”
“เชิญเลย”
ผู้จัดงานนำม้วนสกิลประเมินมาที่นี่ เขาคลี่ม้วนสกิลออกจากนั้นก็ร่ายเวทย์เพื่อเปิดใช้งาน
“มหัศจรรย์มาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่มันคืออีลิกเซอร์อย่างแน่นอน ได้โปรดแจ้งราคาเริ่มต้นให้เราได้ทราบด้วย”
“10 ล้าน”
“เอาล่ะท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน ขอเริ่มประมูลอีลิกเซอร์ราคาเริ่มต้นที่ 10 ล้าน!!!””
ตอนนี้ผู้เข้าร่วมประมูลต่างก็เริ่มต้นด้วยความตื่นเต้น และราคาก็เริ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
100 ล้าน
200 ล้าน
300 ล้าน
500 ล้าน
780 ล้าน
910 ล้าน
1.1
1.2
2.2
“และราคาสุดท้ายจบที่ 2,250 ล้านครับ!”
ฉันประหลาดใจกับราคามากจนเกือบจะล้มลงไปที่พื้นแหน่ะ
ฉันรู้แค่ว่าของชิ้นนี้มันมีค่ามาก แต่ไม่คิดว่ามันจะมากถึงขนาดนี้
ในโลกของชนชั้นสูง อีลิกเซอร์เป็นสมบัติล้ำค่าดั่งเทพเจ้าสำหรับพวกเขา
พวกเขาไม่ได้ซื้อเพราะจะเอาไปใช้ แต่พวกเขาซื้อเพื่อความสบายใจ
พวกเขาสามารถที่จะนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่มเมื่อมีมันไว้กับตัว
“ขอขอบคุณสำหรับสินค้าที่ยอดเยี่ยมในตอนท้าย เราจะจ่ายเงินให้คุณในภายหลัง ดังนั้นได้โปรดรอจนกว่างานจะปิดด้วย”
ฉันลงจากเวทีไป
◇
หลังงานประมูลจบลง เราก็ถูกพาไปที่ห้องอื่น
เป็นห้องรับแขกที่สวยงาม มีเพียงโต๊ะและโซฟาเท่านั้น
ผู้จัดงานเดินเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มสองคน เขาเข็นรถเข็นที่มีม้วนสกิลปิดผนึก,แฟรี่ และทองคำมาให้
“ฉันตื่นเต้นกับรายการสินค้าชิ้นสุดท้ายที่มาอย่างกระทันหันนั่นจริงๆ บางครั้งฉันก็ต้องการเซอรไพรส์อะไรแบบนั้นเหมือนกัน เข้าหัวข้อหลักเลยแล้วกัน ฉันขอหักค่าสินค้าที่คุณประมูลได้มาจากยอดขายอีลิกเซอร์นะ”
“เชิญเลยครับ”
1,100 ล้านจะถูกหักจาก 2,250 ล้าน ก็จะเหนือ 1,150 ล้าน เดิมทีฉันมีเงิน 1,200 ล้าน เพราะงั้นตอนนี้มันจึงกลายเป็น 2,350 ล้าน
จำนวนเงินที่มากอย่างไร้สาระจนดูเหมือนจะทำให้ฉันสตั๊นได้ทุกเมื่อ
“เอาล่ะ นี่เป็นของคุณแล้ว”
ฉันได้รับกรงที่มีแฟรี่อยู่ข้างใน เธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆสูงประมาณ 20 เซนติเมตร
เธอซุกตัวอยู่ที่มุมหนึ่งจ้องมองฉันอย่างหวาดกลัว
เธอทำให้ฉันนึกถึงคาเอเดะเมื่อก่อน
ตอนนี้ฉันเข้าใจหมดแล้ว
“ทำไมมองฉันแบบนั้นน่ะ!”
“ไม่มีอะไร”
ฉันควรทำอย่างไรกับแฟรี่ตัวน้อยนี่ดี
◇
เมื่อกลับมาถึงบ้านฉันก็วางกรงแฟรี่ไว้บนโต๊ะ
เราทำสัญญาทาสแล้วและมีตราประทับที่หน้าอกเหมือนคาเอเดะ
แก๊ก
ฉันเปิดประตูกรง
“ออกมาสิ ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก”
“มนุษย์เจ้าเล่ห์ เชื่อถือไม่ได้ ฉันไม่ละสายตาหรอก”
เธอพูดและไม่ยอมออกมาจากกรง
เธอมีใบหน้าที่น่ารัก เข้ากับผมทวินเทลสีเขียวอ่อน แต่ก็สวมเกราะหนังเหมือนนักผจญภัย มีปีกโปรงใสอยู่ด้านหลัง
และยังมีค้อนขนาดเล็กที่ด้านหลังซึ่งมีขนาดพอดีตัวกับเธอ อาจเป็นเพราะว่าเธอสามารถต่อสู้ได้ด้วย
“นายท่านชาค่ะ”
“ขอบใจนะ เอาด้วยมั้ย?”
“……..อ่าาาาา”
“คาเอเดะ ชงชาสำหรับสามคนหน่อย”
คาเอเดะตอบรับกลับจากในครัว
เธอยังคงระวังตัวมาก ฉันจะไม่เร่งรีบแล้วกัน
จากนั้นฉันก็นึกบางอย่างได้
“วันนี้ฉันซื้อคุ๊กกี้มา เอาหน่อยมั้ย?”
“คุ๊กกี้!?”
เธอเกือบจะกระโจนออกมาจากกรง แต่ก็คิดทบทวนอย่างรวดเร็วแล้วก็กลับเข้าไปที่มุมเหมือนเดิม
แตกต่างจากตอนที่ฉันเจอกับคาเอเดะ สภาพภายนอกเธอดูปกติดีทุกอย่าง การแสดงออกก็ต่างกัน
ระหว่างนี้ฉันก็เอาคุ๊กกี้ใส่เข้าไปในกรง
เธอหยิบมันแล้วไปที่มุมเดิมอย่างรวดเร็ว
“ไม่ได้ ฉันจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”
“อร่อยมั้ย?”
“ไม่อร่อย!…….ไม่รู้ , เอ๊ะ ใช้ได้เลยหนิ”
“เข้มงวดจังเลยนะ”
คาเอเดะวางถ้วยชาแล้วนั่งลงข้างๆ
แก้วใบเล็กก็ถูกวางไว้ในกรงด้วย
แฟรี่เป่าชาที่กำลังร้อนและเริ่มจิบมัน
“ว่าแต่ ทำไมนายท่านถึงประมูลเด็กคนนี้มาล่ะคะ?”
“ฉันได้ยินเสียง ที่ขอให้ช่วย”
“เอ๊ะ?”
แฟรี่แสดงอาการสงสัยออกมา
“คุณได้ยินคำอธิษฐานของเฟรางั้นเหรอ?”
“อืม ตอนแรกฉันก็คิดว่าหูแว่วไปเอง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ และมันก็คงรู้สึกแย่ที่จะมองข้าม ดังนั้นฉันก็เลยประมูลเธอมา”
แฟรี่กระโดดออกมาจากกรงแล้วหมอบลงตรงหน้าฉัน
“ฉันไม่รู้ว่านั่นคือคุณ เจ้านายของเรา ขออภัยที่ทำตัวหยาบคายนะเจ้าคะ”
“โอ่ย….เจ้านายอะไรน่ะ”
“ขออนุญาติถามได้มั้ยเจ้าคะว่าท่านเป็นเผ่าพันธ์อะไร”
“มนุษย์…….ไม่ใช่สิตอนนี้เป็นริวจินใช่มั้ยนะ?”
แฟรี่ยกมือสองข้างแล้วตะโกนออกมา “ใช่แล้ว ในที่สุดก็เจอแล้ว!”
คือว่ารบกวนเบาเสียงลงได้มั้ย มันจะไปรบกวนข้างบ้านเอานะ
“อ๊ะ นายท่านเป็นครึ่งมังกรงั้นเหรอคะ”
“เอ๊ะ เธอว่าไงนะ?”
ฉันตกใจกับการที่คาเอเดะแปลกใจ เธอมีสกิลประเมินไม่ใช่หรือไง
เธอหลับตาพักนึง หลังจากลืมตาเธอก็พูดว่า “คุณเป็นครึ่งมังกรจริงๆด้วย”
ปฎิกิริยานี่มันอะไรกัน เป็นครึ่งมังกรมันไม่ดีงั้นเหรอ?
“นายท่าน คือเผ่าพันธ์ที่ยิ่งใหญ่ คือครึ่งมังกร เอ่อ หมายถึงมังกรผู้ชาย ใช่มั้ย?”
“อย่างงั้นหรอ?
“ทำไมถึงมีปฏิกิริยาแบบนั้นล่ะ?”
“ก็ฉันไม่เห็นจะรู้สึกอะไรนี่”
ตอนแรกฉันก็เป็นมนุษย์อยู่ดีๆพอรู้สึกตัวอีกทีมันก็เป็นแบบนี้ซะแล้ว
ถึงจะบอกฉันว่าฉันเป็นเผ่ามังกรที่ยิ่งใหญ่ก็เถอะ ฉันก็ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรสักนิด
แฟรี่นั่งตัวตรงและประสานมือไว้กลางหน้าอก
“ฉันชื่อเฟราจากเผ่าแฟรี่ ฉันขอขอบคุณที่ท่านช่วยเหลือฉันจากนํ้ามือของมนุษย์”
“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะยกเลิกสัญญาเจ้านาย-ทาสกับเธอ เธอจะได้กลับไปยังที่ที่เธอจากมา”
“ไม่ต้องหรอกเจ้านายของฉัน พ่อ แม่และพี่ชายของฉันคงจะตำหนิฉันหากฉันกลับไปบ้านเกิดหลังจากพบเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาจะเกลียดฉัน พวกเขาและเพื่อนบ้านคงจะพูดประมาณว่า”ยัยเขียงไร้ประโยชน์เอ๊ย” และฉันก็คงจะถูกปาหินใส่
[ ดิบใช้คำว่า このまな板が = ยัยเขียงนี่ ]
เขียงนี่มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยเหรอ
อย่าไปสนใจแล้วกัน
ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากยกเลิกสัญญา
มันคงยากเกินไปที่จะให้แฟรี่เป็นกำลังรบ
“บางทีอาจจะคิดว่าพึ่งพาเฟราไม่ได้เพราะเฟราน่ารัก แต่ถึงจะเห็นเป็นแบบนี้แต่เฟราก็เป็นนักรบและสามารถต่อสู้ได้ดีพอสมควรเลยนะ ไว้ใจได้เลย!”
“นี่ นักรบ เธอเลเวลเท่าไหร่?”
“30”
จากร่างกายของเธอก็น่าจะเทียบเท่ามนุษย์เลเวล 20
เห็นได้ชัดว่าปกติมนุษย์เลเวล 1 ไม่สามารถชนะมังกรเลเวล 1 ได้
เพราะขนาดที่แตกต่างกันถึงแม้จะเลเวลเท่ากัน แต่ความสามารถก็แตกต่างกันขึ้นอยู่กับขนาด
อีกอย่างฉันเป็นมังกรที่รูปร่างเป็นมนุษย์
ฉันไม่เคยเจอมนุษย์ที่เลเวล 300 มาก่อนก็เลยเปรียบเทียบกันไม่ได้ แต่ฉันคิดว่าบางทีความสามารถพื้นฐานอาจใกล้เคียงกัน บางทีน่ะนะ
“คิ้ว~”
แพนด้าออกมาจากตราประทับ
ทันทีที่เขาเห็นเฟราเขาก็เข้าไปเอาตัวถูไถ และดูเหมือนว่าเธอก็สนุกเหมือนกัน
“เจ้านายของเรานี่คืออะไรงั้นเหรอ?”
“นี่คือแพนด้าเพื่อนใหม่ของเธอไงล่ะ”
“คิ้ว~”
ไม่นานเฟราและแพนด้าก็กลายเป็นเพื่อนกันและบินไปรอบๆบ้าน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
