ตอนนี้จิตวิญญาณของมาริลินไม่ผันผวนอีกต่อไปแล้ว ดูเหมือนนางจะตัดสินใจแล้วว่าจะทำแบบนี้ต่อ
“จริงๆ แล้วมันง่ายมาก เจ้าเป็นเทพีแห่งแสงที่แท้จริง เทพเจ้าแห่งความมืดร่วมมือกับเจ้าปลอมๆ เพื่อเพิ่มบารมีของเจ้าให้ไปถึงพวกเพรสไบทีเรียน หลังจากนั้นเจ้าก็อยู่อย่างสันติกับเทพเจ้าแห่งความมืด อย่างน้อยก็แบบลับๆ บางครั้งก็ให้มีการต่อสู้ปลอมๆ กันบ้าง” รอยยิ้มของชีอ้าวชวางเต็มไปด้วยเสน่ห์อันชั่วร้าย
มาริลินกลืนน้ำลายเบาๆ และมองชีอ้าวชวางด้วยความงุนงง ปีศาจ! ผู้หญิงคนนี้เป็นมนุษย์แบบไหนกันนะ? นางเป็นปีศาจต่างหาก ปีศาจที่ล่อลวงวิญญาณให้เต็มใจตกนรก!
แต่มาริลินก็ต้องยอมรับว่าวิธีนี้ดีมาก ดีมากจนนางมีความหวังเปี่ยมล้นและดวงตาของนางก็เป็นประกาย
“ดี!” ทันใดนั้นดวงตาของมาริลินก็ร้อนแรงขึ้นมา นางมองไปที่ชีอ้าวชวาง จากนั้นรอยยิ้มที่บ้าคลั่งและน่าเกลียดก็ปรากฏบนใบหน้างดงามของนาง นางเอ่ยคำพูดโหดร้ายเบาๆ “ข้าได้เป็นผู้ปกครองโลกเทพเจ้าอย่างแท้จริง ผู้ใดที่ต้องการเหยียบย่ำข้าให้จมอยู่ใต้เท้า ข้าจะเหยียบย่ำพวกเขาให้สิ้นซาก! ข้าจะไม่มีวันกลายเป็นของเล่นของพวกที่น่าขยะแขยงพวกนั้น ข้าจะทำให้พวกเขาต้องชดใช้เป็นร้อยเท่าพันเท่า!”
ชีอ้าวชวางหรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดด้วยเสียงทุ้ม “ใช่ เจ้าจะเป็นผู้ปกครองที่แท้จริงของโลกเทพเจ้า” ดวงตาที่บ้าคลั่ง รอยยิ้มที่น่าเกลียด ไม่ว่าจะเป็นใคร เมื่อถูกกดขี่อย่างถึงที่สุด พลังที่ระเบิดออกมานั้นมักจะน่าทึ่งจริงๆ มาริลินคนนี้ถูกผลักให้ไปสู่ทางตัน หรือบางทีความบ้าคลั่งที่นางแสดงออกมานั้นอาจเป็นธรรมชาติที่แท้จริงของนาง?
โลกที่สงบสุขเพิ่งจะเริ่มต้น…
ด้านหนึ่งคือเทพเจ้าแห่งความมืดซิสทัล
ด้านหนึ่งคือเทพีแห่งแสงมาริลิน
โลกที่สงบสุขจะต้องสร้างรักษาสมดุลไว้
ชีอ้าวชวางหลับตาลงอย่างช้าๆ และเริ่มทำสมาธิ
รถม้าเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆ และเมื่อถึงช่องมิติมันก็พุ่งตรงไปในอากาศผ่านช่องมิติมาถึงอีกที่หนึ่ง
ในโลกเทพเจ้ามีเพียงเทพีแห่งแสงที่ครอบครองเพกาซัสได้
พื้นที่นี้ทั้งมืดและอับชื้น
นี่คืออาณาเขตของเทพเจ้าแห่งความมืด เทือกเขาแบล็ควิน พระราชวังของเทพเจ้าแห่งความมืดก็อยู่ด้านในสุดของภูเขานี้เช่นกัน
ตอนที่มาริลินที่มีลมหายใจแห่งแสงปรากฏตัวที่นี่ก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนทันที
สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่มีพลังอ่อนแอหนีไปอย่างรวดเร็ว และสิ่งมีชีวิตบางตัวที่ไม่รู้อะไรก็พยายามโจมตีและผลลัพธ์ที่ได้ก็แตกต่างกัน
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาเข้ามาในบริเวณนี้ พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังก้องมาจากระยะไกล
“นั่นคืออัศวินรัตติกาลของเทพเจ้าแห่งความมืด” มาริลินพูดด้วยสีหน้ากระวนกระวายใจ
หือ? ชีอ้าวชวางเลิกคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเทพเจ้าแห่งความมืดจะเป็นระเบียบดี ได้ยินเสียงอัศวินไม่น้อยเลย
“หยุด” ชีอ้าวชวางให้ชาร์ลอตต์หยุดรถม้าและกระโดดลงมายืนอยู่หน้ารถม้า
กลุ่มอัศวินรัตติกาลมาถึงตรงหน้าชีอ้าวชวางอย่างรวดเร็วพร้อมกับฝุ่นที่คละคลุ้ง อัศวินดำทุกคนสวมชุดเกราะสีดำเงา ชุดเกราะบริเวณหัวของอัศวินยังมีเส้นเวทมนตร์บางๆ อยู่ด้วย อัศวินแต่ละคนสวมหมวกไว้เพื่อปิดบังรูปลักษณ์ของเขา
อัศวินหยุดลง และหัวหน้าอัศวินก็ชี้หอกไปที่ชีอ้าวชวางและกำลังจะพูด
ชีอ้าวชวางสะบัดนิ้วอย่างไม่สนใจแล้วหอกในมือของอัศวินก็กลายเป็นผงทันที
ทุกอย่างรอบตัวก็เงียบลงเป็นเวลานาน
“ไปบอกเทพเจ้าแห่งความมืดว่าแคลร์มาหาเขา หากชักช้าพวกเจ้าจะได้รู้ผลที่จะตามมา” น้ำเสียงของชีอ้าวชวางเย็นชามากแต่เต็มไปด้วยพลัง เหล่าอัศวินรัตติกาลตะลึงหลังจากที่ชีอ้าวชวางลงมือเมื่อครู่ และตอนนี้เมื่อพวกเขาได้ยินชื่อแคลร์ พวกเขาทั้งหมดก็ตัวแข็งทื่อ
ทันทีที่คำพูดของชีอ้าวชวางจบลงก็มีเสียงที่น่าเบื่อเกิดขึ้นในความว่างเปล่าแต่เนื้อหาไม่ได้จริงจัง “ฮ่าๆ ข้าก็คิดว่าลมหายใจคุ้นๆ นี้คือใคร ที่แท้ก็เป็นแคลร์ของข้านี่เอง ข้าคิดถึงเจ้าจริงๆ เลย”
เจอกับคำทักทายที่ไม่จริงจังเช่นนี้ ชีอ้าวชวางไม่ได้โกรธและหัวเราะ “ซิสทัล ท่านทักทายข้าด้วยการส่งอัศวินจำนวนมากมาทักทายแบบนี้หรือ? อีกอย่างข้าชื่อชีอ้าวชวาง ดูเหมือนข้าจะบอกท่านชัดเจนแล้วนะ?” น้ำเสียงฟังดูอันตรายเล็กน้อย
“เหอะๆ ข้าเสียมารยาทเอง” เสียงของซิสทัลดังใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ อัศวินที่อยู่รอบๆ พวกเขาทั้งหมดก็ถอยออกไปด้านข้างทั้งสองข้างอย่างเรียบร้อย ชายหนุ่มในชุดสีดำเดินมายังถนนนี้ช้าๆ
ชีอ้าวชวางเหลือบมองผู้ชายที่มาอย่างช้าๆ นี่คือเทพแห่งความมืด…ซิสทัล?
ใบหน้าที่รูปงามไม่มีใครเทียบได้ ดวงตาสีแดงที่สวยงามราวกับอัญมณี ผมสีเข้มสยายลงมาอย่างนุ่มนวล ดวงตาที่ลึกล้ำเย็นชาราวกับน้ำวนที่เหมือนจะดูดคนเข้าไปได้ ลมหายใจเย็นเยือกอยู่รอบตัวเขา เขาหล่อมากจนทำให้คนละสายตาไม่ได้ ที่ชายเสื้อสีดำปักด้วยลวดลายสีทองเรียบง่ายดูมีเกียรติและลึกลับ
เขาเดินไปทางชีอ้าวชวางช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ชายผู้สูงศักดิ์เดินอยู่ตรงกลางเช่นนี้ช่างโดดเด่น และเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับอัศวินที่ยืนอยู่ทั้งสองด้าน
“เสี่ยวชวางชวาง ไม่เจอกันนานเลย มากอดๆ…” ซิสทัลเดินไปหาชีอ้าวชวางและทำท่าทางตื่นเต้นพร้อมกับเอื้อมมือจะไปกอดชีอ้าวชวาง
ชีอ้าวชวางขมวดคิ้วและเกือบจะยกเท้าไปที่ใบหน้าของซิสทัลโดยไม่รู้ตัว แต่มีใครบางคนเดินเร็วกว่านาง! เห็นแผ่นหลังสีขาวแวบผ่านมา
แง้ว! แมวล่าสมบัติตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวแล้วกระโดดไปข้างหน้า คว้าเข้าใบหน้ารูปงามไม่มีใครเทียบของซิสทัลอย่างดุเดือดด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้ แมวล่าสมบัติก็ถอยกลับมาเกาะหลังของชีอ้าวชวางอย่างรวดเร็วจากนั้นก็โผล่หัวครึ่งหนึ่งออกมาจากไหล่ของชีอ้าวชวางและมองซิสทัลด้วยดวงตาสีอำพันของมัน
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นของตัวเอง
ชีอ้าวชวางมองซิสทัลที่นิ่งค้างอยู่อย่างเงียบๆ
มาริลินและทูตสวรรค์ทั้งสี่ที่อยู่ข้างหลังนางก็มองสิ่งเหล่านี้ด้วยความประหลาดใจ
เทพเจ้าแห่งความมืดที่เจ้าเล่ห์และร้ายกาจกลับมาถูกลูกแมวข่วน!
ถูกลูกแมว…
ลูกแมว…
เสียงสะท้อนไม่มีที่สิ้นสุดดังขึ้น…
ติ๊ง…
เลือดที่ไหลจากบนใบหน้าของซิสทัลหยดลงที่พื้นและเสียงนั้นก็ทำลายความเงียบไป
“เอ่อ แค่กๆ…” ชีอ้าวชวางแสร้งกระแอมทำลายความอึดอัด ไม่ว่าอย่างไร สถานะอันสูงส่งของซิสทัล ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้กลับมาถูกแมวของนางข่วนต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมาก มันเป็นเรื่องที่น่าอายจริงๆ อย่างไรก็ต้องไว้หน้าเขาสิ ตอนนี้…
ใบหน้าหล่อเหลาของซิสทัลกระตุกอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าคราบเลือดจะหายเร็ว แต่ฉากที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ก็เกิดขึ้นแล้วทุกคนในที่นี้มองเห็นกันอย่างชัดเจน
“เอ่อ…ซิสทัล เอ่อ อาเป่าของข้าไม่ได้ตั้งใจ ตัวตนของท่านสูงส่งขนาดนั้น คงไม่รังเกียจหรอกใช่หรือไม่?” ชีอ้าวชวางยิ้มและพูดอะไรที่หน้าด้านแบบนี้ออกไป
“ข้า ข้าไม่รังเกียจ” ใบหน้าหล่อเหลาของซิสทัลยังคงกระตุก เขาแทบจะกัดฟันพูดคำเหล่านั้นเลย
“โอ้ เช่นนั้นก็ดีเลย ครั้งนี้ข้ามาหาท่านเพื่อพูดคุยเรื่องสำคัญ” ชีอ้าวชวางพูด แต่ซิสตัลได้ระเบิดออกมาแล้ว
“ไม่รังเกียจ ใครบอกว่าข้าไม่รังเกียจ แมวตัวเหม็นนี่กล้าข่วนหน้าข้า! ข้าจะนึ่งมัน! ข้าอยากจะเผามัน!” ซิสทัลกระโดดไปคว้าแมวล่าสมบัติที่หลังของชีอ้าวชวางอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้เขาจะมีความสง่างามและความสูงส่งแบบเมื่อครู่ได้อย่างไรล่ะ?
“เอาละ! ซิสทัล ครั้งนี้ข้ามีธุระกับท่าน ท่านไม่เห็นหรือว่าเทพีแห่งแสงอยู่ที่นี่ด้วย?” ชีอ้าวชวางปวดหัวและเริ่มจัดการกับซิสทัลก่อน คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะใจแคบขนาดนี้ ไม่สนใจภาพลักษณ์อะไรแล้ว แสดงท่าทางเช่นนี้ต่อหน้าผู้บังคับบัญชาได้อย่างไร แต่เห็นอัศวินดูสงบกันหมด พวกเขาคงจะเคยชินกับการเห็นท่าทีแบบนี้เสียแล้ว
“หือ?” ซิสทัลได้สติและหยุด เขามองตรงไปที่มาริลินข้างๆ ชีอ้าวชวาง และเหล่าทูตสวรรค์ที่อยู่ข้างหลัง จากนั้นก็ขมวดคิ้วและหัวเราะเยาะ “ทำไมเทพีแห่งแสงผู้ยิ่งใหญ่ถึงได้อัปยศเช่นนี้ล่ะ? มีอะไรกันหรือ?”
สีหน้าของมาริลินซีดลงในทันที และใบหน้าของชาร์ลอตต์และคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านหลังก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที พวกเขาทั้งหมดชักดาบและชี้ดาบไปที่ซิสทัล
เหล่าอัศวินที่อยู่เบื้องหลังซิสทัลก็ส่งเสียงโห่ร้องดังขึ้นพร้อมกับชี้อาวุธของพวกเขาไปที่มาริลิ ม้าสีดำของพวกเขาก็หอบหายใจหนักขึ้นด้วย
ในพริบตา ที่แห่งนี้เกือจะเกิดความกาหลแล้ว
ฝ่ามือของมาริลินมีเหงื่อออกเต็มไปหมดด้วยความตึงเครียด หากเทพเจ้าแห่งความมืดระเบิดที่นี่ ทุกอย่างก็จะไร้ผล
“เอาละ ซิสทัล ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อคุยกับท่านเรื่องสารทุกข์” ใบหน้าของชีอ้าวชวางนิ่งลงและยกมือขึ้นเบาๆ โดยมีนางเป็นศูนย์กลางแล้วลมหายใจร้อนก็แผ่กระจายออกไป
ในพริบตา ทุกคนที่นั่นก็รู้สึกหดหู่ใจอย่างท่วมท้น ร่างกายของเขาร้อนจนกำลังจะมอดไหม้
“เสี่ยวชวางชวาง แต่ข้าอยากคุยกับเจ้า เอาละ เข้าไปคุยกัน ข้ามีชากุหลาบที่เจ้าชอบด้วย” ซิสทัลยิ้มและโบกมือให้อัศวินที่อยู่ข้างหลังเขาเก็บอาวุธ
จากนั้นชีอ้าวชวางก็เอาลมหายใจร้อนแรงนั้นกลับคืนมา
มาริลินบีบฝ่ามือของนางจนรู้สึกถึงฝ่ามือที่เปียกชื้นและถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก วันนี้พลังแห่งแสงช่างน่าสงสารจริงๆ ชาร์ลอตต์และคนอื่นๆ ต่างก็เก็บอาวุธของตนเองเช่นกัน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
