เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此]บทที่ 1773 โชคเข้าข้าง

ตอนที่​ 1,773 โชค​เข้าข้าง​

หลิน​เป่ยเฉิน​หมุน​วน​ฝ่ามือ​เล็กน้อย​ แล้ว​เมล็ด​สีทองคำ​เหล่านั้น​ก็​พุ่ง​เข้า​มาหา​ฝ่ามือ​ของ​เขา​

เขา​อาจจะ​นำ​มัน​ไป​ปลูก​ใน​เกม​ Happy Farm ได้​

หลิน​เป่ยเฉิน​ไม่มีทาง​ปล่อย​ผ่าน​สิ่งใด​ไป​โดย​เปล่าประโยชน์​

เมื่อ​คิดได้​ดังนี้​ เด็กหนุ่ม​ก็​เก็บ​รวบรวม​เศษซาก​เถาวัลย์​และ​เมล็ดพันธุ์​ต่าง ๆ​ ที่​หวง​เฉิงอี้​โปรย​ทิ้ง​เอาไว้​ก่อนหน้านี้​ให้ได้​มาก​ที่สุด​เท่า​ที่จะ​ทำได้​ เมื่อ​มีเวลา​ เขา​จะลอง​นำ​พวก​มัน​ไป​ปลูก​ใน​เกม​ Happy Farm แล้ว​เขา​ก็​คง​ได้​คำตอบ​ว่า​เมล็ดพันธุ์​เหล่านี้​สามารถ​นำมา​เพาะปลูก​ได้​หรือไม่​

แต่​หลิน​เป่ยเฉิน​เชื่อ​ว่า​ไม่มีอะไร​ที่​เกม​ Happy Farm จะปลูก​ไม่ได้​

สำหรับ​ผู้ใช้​สายเลือด​นัก​พฤกษา​ เมล็ดพันธุ์​เหล่านี้​มีค่า​เทียบ​เท่ากับ​ชีวิต​ของ​ตนเอง​

ต่อให้​เป็น​ผู้ใช้​สายเลือด​นัก​พฤกษา​ชั้น​ปลายแถว​ แต่​หาก​มีเมล็ดพันธุ์​หา​ยาก​เหล่านี้​อยู่​ใน​การครอบครอง​ ความ​แข็งแกร่ง​ของ​พวกเขา​ก็​จะเพิ่มขึ้น​ทวีคูณ​

เมื่อ​จัดการ​ทุกอย่าง​เสร็จ​เรียบร้อย​ หลิน​เป่ยเฉิน​ก็​พุ่งตัว​กลับ​ลง​ไป​ที่​เมือง​เทียน​หลา​งซิงที่อยู่​ด้านล่าง​

…

“เป็นไปได้​อย่างไร​?”

เด็กสาว​ยืน​อยู่​บน​ป้อมปราการ​ เห็น​การระเบิด​ของ​ม่าน​หมอก​เลือด​สีเขียว​กระจาย​อยู่​รอบ​บริเวณ​คฤหาสน์​ลู่​หลิว​ สีหน้า​ของ​นาง​บอก​ชัด​ถึงความ​ตกตะลึง​

และ​บรรดา​กองทัพ​ที่​ยกกำลัง​พล​มาปิดล้อม​คฤหาสน์​ก็​ตก​อยู่​ภายใต้​ม่าน​หมอก​สีเขียว​เหล่านั้น​ ก่อนที่จะ​พ่ายแพ้​ยับเยิน​

ใน​ฐานะ​นัก​หลอม​โอสถ​ นาง​ไม่เชื่อ​ว่า​นี่​จะเป็น​หมอก​พิษ​ เพราะ​นาง​ไม่ได้กลิ่น​ยาพิษ​เลย​แม้แต่น้อย​

‘นี่​เป็น​ระเบิด​พิษ​จาก​อึ​ของ​ข้า​เอง​’

อา​กวง​เขียน​ข้อความ​บน​กระดานชนวน​อย่าง​รวดเร็ว​ ‘ข้า​วางระเบิด​พิษ​ไว้​รอบ​คฤหาสน์​ตั้ง​นาน​แล้ว​’

เมื่อ​เขียน​คำอธิบาย​เสร็จสิ้น​ เจ้าหนู​อสูร​หาง​กุด​สีเงิน​ก็​ลอยตัว​ขึ้นไป​บน​ท้องฟ้า​ ก่อน​จะ ‘ทิ้ง​ระเบิด​’ ลงมา​ทั่ว​พื้นที่​รอบ​คฤหาสน์​อีกครั้ง​ อึ​ของ​มัน​ผสม​ลง​ไป​ทั่ว​พื้นที่​ใน​ทุก ๆ​ สภาพแวดล้อม​ได้​อย่าง​แนบเนียน​ ไม่มีผู้ใด​จะสามารถ​สังเกตเห็น​แม้แต่น้อย​

และ​หาก​มีผู้คน​มาเหยียบ​ ‘กับระเบิด​’ ของ​อา​กวง​เข้า​ หมอก​พิษ​ก็​จะระเบิด​ออกมา​โดยทันที​… ต่อให้​เป็น​ผู้​ที่​มีพลัง​อยู่​ใน​ขั้น​จอม​เทพ​จักรพรรดิ​ก็​ต้อง​มึนงง​สับ​สน.​.. ไม่สามารถ​เดินหน้า​ต่อไป​ได้​

การระเบิด​ยังคง​เกิดขึ้น​อย่าง​ต่อเนื่อง​

“นี่​มัน​…”

เมื่อ​เด็กสาว​เข้าใจ​ทุกอย่าง​ สีหน้า​ของ​นาง​ก็​ดูจะ​ประหลาด​พิกล​ขึ้น​มาเล็กน้อย​

ผิด​กับ​เสี่ยว​ติง​ที่​มีดวงตา​เป็นประกาย​ขึ้น​มาทันที​ “นี่​มัน​… วิธีการ​เดียว​กับ​ที่​ข้า​ใช้หลอม​โอสถ​เลย​นะ​ท่าน​พี่​ อย่า​บอก​นะ​ว่า​ท่าน​พี่​อา​กวง​ก็​เป็น​นัก​หลอม​โอสถ​เหมือนกัน​? ในที่สุด​ ข้า​ก็​จะได้​มีเพื่อน​แล้ว​!”

น่าเสียดาย​ที่​อา​กวง​เป็น​หนู​เพศ​ผู้​

ถ้าอา​กวง​เป็น​หนู​เพศ​เมีย​นะ​…

ช้าก่อน​ ทำไม​ถึงมีความคิด​แปลก ๆ​ ผุด​ขึ้น​มาใน​หัว​ของ​ข้า​ได้​เนี่ย​?

เสี่ยว​ติง​ยกมือ​เกา​ศีรษะ​ด้วย​ความ​มึนงง​

ว่า​แต่ว่า​บุรุษ​ก็​สามารถ​รัก​กัน​ได้​ไม่ใช่หรือ​?

ทันใดนั้น​ เด็กชาย​ก็​รู้สึก​ว่า​ตนเอง​ได้​ค้นพบ​ความลับ​ที่​ยิ่งใหญ่​เข้าให้​เสียแล้ว​

…

วังหลวง​

การต่อสู้​ยุติ​ลง​

“ฮ่า ๆๆ…”

ฮวา​ไป๋​จ้องมอง​ไป​ที่​วังหลวง​ซึ่งอยู่​ภายใต้การควบคุม​ของ​เขา​โดย​สมบูรณ์​ บัดนี้​ เต้า​เจี๋ยน​เซียว​กับ​ปี๋​อ​วิ่น​เถาก็​ถูก​กองทัพ​อีกา​ดำ​ปิดล้อม​ เมื่อ​เห็น​เช่นนั้น​ ฮวา​ไป๋​ก็​ต้อง​เงยหน้า​ระเบิด​เสียงหัวเราะ​ขึ้น​ท้องฟ้า​ “นับว่า​โชค​เข้าข้าง​ข้า​แล้ว​จริง ๆ​”

ฮวา​ไป๋​รู้สึก​ว่า​ตนเอง​โชคดี​เหลือเกิน​

เมื่อ​การต่อสู้​ครั้งนี้​จบ​ลง​ เขา​ก็​ไม่จำเป็นต้อง​พึ่งพา​ราชสำนัก​อีกต่อไป​

เพราะ​เขา​นี่แหละ​จะกลายเป็น​จักรพรรดิ​องค์​ใหม่​

ทั้งหมด​นี้​ต้อง​ยก​ความดี​ความชอบ​ให้​แก่​หลิน​เป่ยเฉิน​

ฮวา​ไป๋​รู้สึก​ว่า​เด็กหนุ่ม​ผู้​นี้​คือ​ดาว​นำ​โชค​ของ​เขา​อย่าง​แท้จริง​

…

“ฝ่าบาท​ วังหลวง​ถูก​ตี​แตก​แล้ว​ รีบ​หนี​ก่อน​เถอะ​พ่ะย่ะค่ะ​”

ร่าง​วิญญาณ​ของ​แม่ทัพ​ใหญ่​กุ้ยจวิ้น​เปียกโชก​ด้วย​โลหิต​ กระบี่​ที่​เป็น​อาวุธ​เล่นแร่แปรธาตุ​ระดับ​ 25 แตกร้าว​ เขา​กล่าว​ออกมา​ด้วย​ความร้อนรน​ “พวกเรา​ควร​รีบ​หนี​ออก​ไป​จาก​ที่นี่​และ​หาทาง​กลับ​ไปหา​ท่าน​ราชครู​หลิน​ให้ได้​”

บัดนี้​ เต้า​เจี๋ยน​เซียว​ยังอยู่​ภายใต้​การ​อารักขา​ของ​มารดา​และ​หวัง​จงรวมถึง​ยอด​ฝีมือ​อีก​ประมาณ​สี่สิบ​ชีวิต​

ใน​การต่อสู้​ครั้งนี้​ ราชสำนัก​เป็น​ฝ่าย​พ่ายแพ้​

นอกจาก​ถูก​บุก​โจมตี​ด้วย​กองทัพ​ของ​ฮวา​ไป๋​แล้ว​ พวกเขา​ยัง​ถูก​ทรยศ​จาก​คนใน​วัง​อีกด้วย​

บัดนี้​ ราชสำนัก​ได้รับ​ความเสียหาย​ใหญ่หลวง​

เชื้อพระวงศ์​คนสำคัญ​นับ​ร้อย​ชีวิต​ ถูก​สังหาร​ไป​ถึงแปดสิบ​แปด​คน​

ไม่กี่​วันก่อน​ บรรดา​องค์​ชาย​ที่​อยาก​จะขึ้น​ครอง​บัลลังก์​เป็น​จักรพรรดิ​องค์​ใหม่​ ก็​ต้อง​นอน​ทอด​ร่าง​กลายเป็น​ซากศพ​จาก​การต่อสู้​ใน​ครั้งนี้​เช่นกัน​ ร่างกาย​ของ​พวกเขา​แหลก​สลาย​ ไม่มีผู้ใด​สามารถ​จดจำ​องค์​ชาย​เหล่านี้​ได้​อีกแล้ว​

ดังนั้น​ บุคคล​สําคัญแห่ง​ราชสำนัก​จึงหลง​เหลืออยู่​แต่เพียง​เต้า​เจี๋ยน​เซียว​ ซึ่งขณะนี้​ได้รับ​การ​คุ้มครอง​โดย​กลุ่ม​ราชองครักษ์​ประจำ​วังหลวง​ ปี๋​อ​วิ่น​เถา แม่ทัพ​ใหญ่​กุ้ยจวิ้น​และ​เหล่า​ทหาร​จาก​กองทัพ​เซียน​กระบี่​ที่​มีหวัง​จงเป็น​ผู้บังคับบัญชา​

ชุด​เกราะ​ทองคำ​ที่​เต้า​เจี๋ยน​เซียว​สวมใส่​เกิด​รอยร้าว​หลาย​ส่วน​

ใน​มือ​ของ​เขา​ถือ​ดาบ​คู่​ขนาดใหญ่​ สีหน้า​ของ​เด็กหนุ่ม​ไม่ต่าง​จาก​เสือ​ร้าย​ที่​กำลัง​บ้าคลั่ง​ ทุกครั้งที่​ดาบ​ใน​มือ​ตวัด​ออก​ไป​ ก็​จะต้อง​มีศัตรู​เสียชีวิต​ลง​ทันที​

หากว่า​กัน​ด้วย​การต่อสู้​ใน​ระยะ​ประชิดตัว​ เต้า​เจี๋ยน​เซียว​แข็งแกร่ง​กว่า​อัจฉริยะ​ยอด​ฝีมือ​อย่าง​ปี๋​อ​วิ่น​เถาเสีย​อีก​

และ​ด้านหลัง​ของ​เต้า​เจี๋ยน​เซียว​ใน​ขณะนี้​ ยังมี​วิญญาณ​ของ​อดีต​จักรพรรดิ​ลอย​ล่อง​อยู่​อีก​ตน​หนึ่ง​

เป็น​วิญญาณ​ของ​องค์​จักรพรรดิ​ลำดับ​ที่​สิบ​ เต้า​ซุน​กง​ ซึ่งเป็น​ผู้ใช้​สายเลือด​ผู้​คงกระพัน​ขั้น​จอม​เทพ​จักรพรรดิ​ระดับ​ 2 ร่างกาย​จึงมีความ​แข็งแกร่ง​มากกว่า​ผู้คน​ทั่วไป​ พลัง​ใน​การต่อสู้​เทียบ​เท่ากับ​จอม​เทพ​จักรพรรดิ​ระดับ​ 7 และ​เมื่อ​วิญญาณ​ของ​จักรพรรดิ​เต้า​ซุน​กง​ถ่ายเท​พลัง​ของ​ตนเอง​เข้าสู่​ดาบ​ใน​มือ​เต้า​เจี๋ยน​เซียว​ จึงแทบ​ไม่มีผู้ใด​สามารถ​รับมือ​การ​โจมตี​ของ​เด็กหนุ่ม​ร่าง​อ้วน​ได้​อีกแล้ว​

แต่​ศัตรู​มีกำลัง​พล​มากเกินไป​

เมื่อ​เห็น​กลุ่ม​ราชองครักษ์​รอบกาย​ลดน้อยลง​เรื่อย ๆ​ เต้า​เจี๋ยน​เซียว​ก็​รู้​แล้ว​ว่า​ตนเอง​คง​ไม่สามารถ​พิทักษ์​วังหลวง​ได้​อีกแล้ว​

“ตาม​ข้า​มา”

ใน​ช่วงเวลา​วิกฤต​ เจ้าอ้วน​ไม่ได้​ติดอ่าง​อีกแล้ว​

เขา​พุ่งตัว​ไป​ข้างหน้า​ นำทาง​ทั้งคน​เป็น​และ​วิญญาณ​คนตาย​ไป​ยัง​ทางออก​ของ​วังหลวง​

บัดนี้​ ฮวา​ไป๋​ได้​ส่งคน​ให้​มาสร้าง​ค่าย​อาคม​วิเศษ​เอาไว้​และ​นั่น​ทำให้​พวกเขา​ไม่สามารถ​ใช้พลัง​ใน​การเหาะ​เหิน​เดินอากาศ​ได้​ ทุกคน​จำเป็นต้อง​หลบหนี​ออก​ไป​ด้วย​สอง​เท้า​เท่านั้น​

เต้า​เจี๋ยน​เซียว​ใช้ดาบ​คู่​ใน​มือ​ของ​ตนเอง​เป็น​ใบเบิกทาง​สู่ประตู​หลบหนี​

รอบกาย​เขา​ยังมี​มารดา​ หวัง​จงและ​คนอื่น​ ๆ

แม่ทัพ​ใหญ่​กุ้ยจวิ้น​กับ​ปี๋​อ​วิ่น​เถาคอย​พิทักษ์​อยู่​สอง​ข้าง​กาย​ซ้าย​ขวา​

ห่าง​ออก​ไป​ บัลลังก์​ใน​ท้องพระโรง​ของ​ตำหนัก​หมาป่า​ถูก​เผาไหม้​เป็น​เปลวไฟ​ลุกโชน​ ฮวา​ไป๋​ยืน​มอง​ภาพ​ทั้งหมด​นี้​ด้วย​ความ​สะใจยิ่งนัก​

เมื่อ​การต่อสู้​ครั้งนี้​จบ​ลง​ บรรดา​เชื้อพระวงศ์​ก็​แทบ​สูญสิ้น​ผู้สืบทอด​

ต่อ​จากนี้ไป​ จะเป็น​ช่วงเวลา​แห่ง​ราชวงศ์​ฮวา​ขึ้น​ครองราชย์​บ้าง​แล้ว​!

“ใต้เท้า​ฮวา​”

เต้า​อู่​ซือ​เดิน​เข้ามา​ด้วย​ใบ​หน้าซีด​ขาว​และ​กล่าว​อย่าง​ประจบประแจง​ว่า​ “ข้า​ทำ​ภารกิจ​ที่​ท่าน​มอบหมาย​ให้​สำเร็จ​แล้ว​… เอ๊ะ​?”

กล่าว​ยัง​ไม่ทัน​จบ​ประโยค​

กระบี่​เล่ม​หนึ่ง​ก็​เสียบ​แทง​ทะลุ​หน้าอก​มาจาก​ทาง​ด้านหลัง​

เต้า​อู่​ซือ​ก้มหน้า​มอง​หน้าอก​ตนเอง​ด้วย​ความ​ไม่อยาก​เชื่อ​ ก่อนที่​สีหน้า​จะแสดงออก​ถึงความ​ตื่นกลัว​และ​ความโกรธแค้น​

ผู้ลงมือ​เป็น​คนสนิท​ของ​ฮวา​ไป๋​อย่าง​ลั่ว​อี้​หู​ู

หาก​ไม่มีคำสั่ง​จาก​ฮวา​ไป๋​ นาง​ย่อม​ไม่มีทาง​ลงมือ​ด้วย​ตนเอง​เด็ดขาด​

“เจ้า… คำพูด​ของ​เจ้ามัน​เชื่อถือ​ไม่ได้​จริง ๆ​”

เต้า​อู่​ซือ​กัดฟัน​กรอด​ จ้องมอง​ฮวา​ไป๋​ด้วย​ความเคียดแค้น​

“ผู้ใด​บอ​กว่า​คำพูด​ของ​ข้า​เชื่อถือ​ไม่ได้​…”

ฮวา​ไป๋​ยิ้ม​ออกมา​เล็กน้อย​ “ข้า​ก็​ทำตาม​คำสัญญา​ที่​มอบให้​เจ้าอยู่​นี่​ไง เจ้ากำลังจะ​ได้​ตาม​ไป​รับ​ตำแหน่ง​ท่าน​ราชครู​ประจำตัว​องค์​จักรพรรดิ​ใน​ปรโลก​!”