อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]ตอนพิเศษ 159 นางรู้สึกว่าไป๋หลิวอี้ขาดความรัก

ตอนพิเศษ 159 นางรู้สึกว่าไป๋หลิวอี้ขาดความรัก

ตอนพิเศษ 159 นางรู้สึกว่าไป๋หลิวอี้ขาดความรัก

หลังจากมองดูไม่นาน ฮูหยินเฒ่าไป๋ก็เห็นด้วยกับสิ่งที่แม่นมอวี๋พูด

ดวงตาของนางสดใส ท่าทางไม่หยิ่งยโสหรืออ่อนน้อมถ่อมตน นางดูไม่เหมือนหญิงที่เต็มใจเป็นสาวใช้เลยจริง ๆ

นางอดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจ น่าเสียดาย ที่นางทนให้หญิงแบบนี้อยู่เคียงข้างหลิวอี้ไม่ได้

ฮูหยินเฒ่าไป๋ยื่นมือออกมา แม่นมอวี๋รีบก้าวเข้าไปช่วยพยุงให้นางลุกขึ้น

ทั้งสองเดินไปหาเนี่ยนเนี่ยนและยืนนิ่ง สีหน้าของฮูหยินเฒ่าไป๋จริงจังขึ้นเล็กน้อย “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าไปกับคุณชายใหญ่ ที่ไปสอบไป่กวนเมื่อวานนี้หรือ?”

แน่นอนว่านางดูกระด้างกระเดื่องมากเกินไป เนี่ยนเนี่ยนคิด

นางพยักหน้าเล็กน้อยด้วยสีหน้าจริงจัง “เป็นข้าจริง ๆ เจ้าค่ะ”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันผิดกฎ? ถ้ามีคนรู้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าผลที่ตามมาจะร้ายแรงเพียงใด? หลิวอี้ก่อเรื่องยุ่ง ในฐานะหัวหน้าสาวใช้ เจ้าไม่รู้ว่าต้องเกลี้ยกล่อมทัดทานเขาอย่างไร นับว่าเจ้าทำหน้าที่ล้มเหลวอย่างร้ายแรง”

ฮูหยินเฒ่าไป๋คาดไม่ถึงว่านางจะยอมรับอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ นางคิดว่าอย่างน้อยที่สุด นางก็น่าจะรู้วิธีปกปิดความผิดตัวเองบ้าง

เนี่ยนเนี่ยนพูดต่อด้วยสีหน้าจริงจัง “ข้ารู้ว่ามันผิดกฎ แต่ข้าไม่มีทางเลือกเจ้าค่ะ”

“ไม่มีทางเลือกอย่างไร?”

“อืม คุณชายใหญ่บาดเจ็บเมื่อสองวันก่อน และเมื่อวานนี้เขาต้องไปสอบไป่กวน จึงเกรงว่าร่างกายของเขาจะไม่ไหว บังเอิญว่าข้าพอรู้วิชาแพทย์อยู่บ้าง ดังนั้นเพื่อให้คุณชายใหญ่สามารถสอบผ่านได้อย่างราบรื่น ข้าจึงตัดสินใจแต่งตัวเป็นคนรับใช้ผู้ชาย ตามคุณชายใหญ่เข้าไปในวังหลวง เพื่อช่วยรักษาอาการให้เขาในช่วงพัก อย่างน้อยก็ทำให้คุณชายใหญ่ทนได้เจ้าค่ะ”

อย่างไรเสีย การสอบไป่กวนก็เสร็จสิ้นลงแล้ว เนี่ยนเนี่ยนคิดว่าไม่จำเป็นต้องปิดบังเรื่องอาการบาดเจ็บของไป๋หลิวอี้อีก

ยิ่งไปกว่านั้น นางรู้สึกว่าไป๋หลิวอี้ขาดความรักมาก นางจึงไม่เพียงแค่บอกเรื่องนี้ต่อหน้าฮูหยินเฒ่าไป๋อย่างชัดเจนเท่านั้น แต่ยังต้องการเรียกคะแนนความเห็นอกเห็นใจให้ไป๋หลิวอี้อีกด้วย

เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกว่าตนควรได้รับการยกย่องเรื่องความเฉลียวฉลาด

แน่นอนว่าเมื่อฮูหยินเฒ่าไป๋ได้ยินว่าไป๋หลิวอี้บาดเจ็บ นางก็ก้าวไปข้างหน้าทันใด ก่อนจับมือเนี่ยนเนี่ยน แล้วถามว่า “เจ้าบอกว่าหลิวอี้ได้รับบาดเจ็บหรือ? เขาได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร? เขาได้รับบาดเจ็บเมื่อไหร่? บาดเจ็บแล้วยังไปสอบไป่กวนอีกหรือ?”

ขณะที่นางพูด นางก็หันกลับไปจับมือแม่นมอวี๋ แล้วพูดว่า “ไป ไปสวนจิ่นเฟิงกันเถอะ”

แม่นมอวี๋ผงะไปครู่หนึ่ง แล้วพยุงนางอย่างระมัดระวัง

“ฮูหยินเฒ่า เมื่อวานคุณชายใหญ่เหนื่อยมาทั้งคืน ข้าเกรงว่าตอนนี้เขาน่าจะยังคงพักผ่อนอยู่ อาการบาดเจ็บของเขาไม่รุนแรงอีกต่อไป หากเขาพักผ่อนมากขึ้น เขาจะฟื้นตัวในไม่ช้าเจ้าค่ะ” เนี่ยนเนี่ยนกะพริบตาและอธิบายทันที

จากนั้นฝีเท้าของฮูหยินเฒ่าไป๋ก็ช้าลง แม่นมอวี๋รีบเกลี้ยกล่อมหลังจากเห็นเช่นนั้น “ใช่แล้วเจ้าค่ะ ท่านฮูหยินเฒ่า คุณชายใหญ่น่าจะยังพักผ่อนอยู่ตอนนี้ เช่นนั้นเราไปที่นั่นกันทีหลังดีหรือไม่เจ้าคะ?”

ฮูหยินเฒ่าไป๋คิดดูแล้ว การสอบไป่กวนเป็นภารกิจที่เหนื่อยล้า และเขายังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย เป็นการดีกว่าที่จะปล่อยให้เขาพักผ่อนมากขึ้น เพื่อไม่ให้อาการบาดเจ็บหนักกว่าเดิม

เมื่อคิดได้ดังนั้น นางก็ถอยกลับมาเงียบ ๆ เมื่อนางหันหน้าไปก็เห็นว่าเนี่ยนเนี่ยนยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ นางจึงถามอีกครั้งอย่างเป็นกังวลว่า “ไม่ร้ายแรงจริงหรือ?”

“เจ้าค่ะ ตราบใดที่พักผ่อนอย่างสงบเพื่อพักฟื้น” เนี่ยนเนี่ยนมองดูปฏิกิริยาของฮูหยินเฒ่าแล้วเม้มปากเล็กน้อย ดูเหมือนว่าความห่วงใยที่นางมีต่อไป๋หลิวอี้นั้นเป็นของจริง

แม่นมอวี๋ช่วยประคองให้นางนั่งลงอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าใบหน้าของนางค่อนข้างซีด ก็ยื่นมือไปนวดขมับของนาง

ฮูหยินเฒ่ารู้สึกไม่มั่นคงทางอารมณ์เล็กน้อย และโบกมือให้นางถอยไป

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ก็มองไปที่เนี่ยนเนี่ยนอีกครั้ง “เมื่อครู่นี้เจ้าบอกว่าเจ้าเข้าไปในวังหลวง โดยแต่งตัวเป็นคนรับใช้ชาย เพราะเจ้ามีทักษะทางการแพทย์ เจ้าจึงไปช่วยคุณชายใหญ่ที่ไปสอบไป่กวนงั้นหรือ?”

เหตุใดชูเฟิงถึงไม่บอกนางเรื่องนี้?

หากเป็นกรณีนี้ ก็เป็นที่เข้าใจได้ว่าเหตุใดอวี้ซีถึงต้องปลอมตัวเป็นคนรับใช้ชาย

แต่นางยังไม่แน่ใจ ว่าหลิวอี้มีความคิดที่แตกต่างไปจากอวี้ซีหรือไม่

เนี่ยนเนี่ยนแลบลิ้น ฤทธิ์ยาตอนนี้น่าจะแรงเกินไปหน่อย ใบหน้าของฮูหยินเฒ่าถึงได้ซีดลงเช่นนี้

นางแอบด่าตัวเองในใจ จากนั้นก็ทนไม่ได้ จึงตอบว่า “เจ้าค่ะ ข้ามีทักษะทางการแพทย์บางอย่าง ข้าคิดว่าท่านฮูหยินเฒ่ากำลังรู้สึกไม่ดี ไม่ทราบว่าท่านจะให้ข้าจับชีพจรได้หรือไม่เจ้าคะ?”

“หือ?” หญิงคนนี้ค่อนข้างกล้าหาญ นางเสนอจะจับชีพจรของนางในเวลานี้งั้นหรือ?โนเวลพีดีเอฟ

แม่นมอวี๋ขมวดคิ้ว คำพูดนี้ของอวี้ซี… นางไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนในฐานะสาวใช้เลยแม้แต่น้อย นางแทนตัวเองว่า ‘ข้า’ และ ‘ข้า’ อยู่ตลอด

ฮูหยินเฒ่าไป๋คิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า เมื่อนางได้ยินข่าวว่าไป๋หลิวอี้ได้รับบาดเจ็บ นางก็รู้สึกวิงเวียนอยู่พักหนึ่ง เนื่องจากอีกฝ่ายมีทักษะทางการแพทย์ จะให้นางช่วยตรวจดูก็ไม่เสียหายอะไร

จากนั้นเนี่ยนเนี่ยนก็ก้าวออกมานั่งข้างหน้าอย่างมีสติ แล้ววางมือลงบนข้อมือของฮูหยินเฒ่าไป๋

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง นางก็ขมวดคิ้ว และเม้มปากเล็กน้อย

แม่นมอวี๋ที่อยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะตกใจ “เป็นอย่างไร? ท่านฮูหยินเฒ่าเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ท่านฮูหยินเฒ่า ท่านให้คนอื่นออกไปก่อนได้หรือไม่เจ้าคะ”

ฮูหยินเฒ่าไป๋ตกตะลึงเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเนี่ยนเนี่ยน นางอดหัวใจเต้นแรงไม่ได้ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นางก็โบกมือแล้วพูดว่า “ยกเว้นแม่นมอวี๋ พวกเจ้าทุกคนออกไปก่อน”

คนรับใช้ในห้องออกไปทีละคน เนี่ยนเนี่ยนเอามือออก มองหน้าฮูหยินเฒ่าไป๋อย่างระมัดระวัง แล้วพูดเสียงเบาว่า “ช่วงนี้ท่านฮูหยินเฒ่ามีอาการท้องผูกหรือไม่เจ้าคะ?”

ฮูหยินเฒ่าไป๋รู้สึกอายเล็กน้อย แต่หมอหญิงถามคำถามเช่นนี้ ก็ทำให้สะดวกใจกว่าหมอชายถามมาก

นางพยักหน้า “หมอมาตรวจและสั่งยาให้ สองสามวันมานี้ก็เริ่มดีขึ้นแล้ว”

“แต่ก็ยังปวดท้องอยู่?”

ฮูหยินเฒ่าไป๋ตกตะลึง “เหตุใดเจ้าพูดอย่างนั้น? เป็นไปได้หรือไม่ว่ายามีปัญหา?” นางไม่พอใจเล็กน้อย หมอเว่ยประจำจวนสั่งยาให้นางด้วยตัวเอง หมอเว่ยเป็นผู้อาวุโสในจวน เขาย่อมไม่ทำร้ายนาง

“ไม่มีอะไรผิดปกติกับยาเจ้าค่ะ เทียบยานี้ถูกต้องแล้ว แต่มันไม่เหมาะกับฮูหยินเฒ่าเจ้าค่ะ” เนี่ยนเนี่ยนไม่ได้สงสัยหมอเว่ย แต่สุขภาพของฮูหยินเฒ่าไป๋ย่ำแย่มาก

หากกินยานี้อีกสักสองสามครั้ง ก็เกรงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในไม่ช้า

“ไม่เหมาะกับข้าหรือ? เช่นนั้นบอกข้าหน่อยว่ายาชนิดใดเหมาะกับข้า?”

“ยามีพิษสามในสิบส่วน หากท่านฮูหยินเฒ่าไม่กินยาเลยจะดีที่สุด กินอาหารเสริมจะดีกว่า ควบคู่ไปกับการออกกำลังกายอย่างเหมาะสม ร่างกายก็จะดีขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าค่ะ” เนี่ยนเนี่ยนกล่าว “ช่วงนี้ฮูหยินเฒ่ารู้สึกเกียจคร้านมาก และไม่ค่อยอยากจะขยับตัว ใช่หรือไม่เจ้าคะ? ชอบกินอาหารรสจัด ชอบกินเนื้อสัตว์ ไม่ชอบดื่มน้ำ และมีอาการนอนไม่หลับตอนกลางคืน ใช่หรือไม่เจ้าคะ?”

แม่นมอวี๋ที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้าถี่ นางรับรู้ถึงอาการเหล่านี้มากที่สุด เพราะคอยรับใช้ข้างกายฮูหยินเฒ่าไป๋

“ต่อไปท่านฮูหยินเฒ่าอย่ากินเนื้อสัตว์มากเกินไป ไม่เช่นนั้นร่างกายของท่านจะแย่นะเจ้าคะ” เนี่ยนเนี่ยนยกยิ้ม

ฮูหยินเฒ่าไป๋ไม่พอใจเล็กน้อย “ของโปรดเดียวของข้าคือสิ่งนี้ เจ้ากลับจะให้ข้าเลิกกิน”

เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกว่าตอนนี้ฮูหยินเฒ่าน่ารักจริง ๆ และดูเหมือนว่านางจะเป็นนักชิมตัวยง

นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ขอข้านวดเอวให้ท่านก่อนนะเจ้าคะ ไม่ได้ห้ามกินเนื้อสัตว์ แต่ควรกินให้น้อยลง หากท่านอยากกินจริง ๆ ก็ให้ลองหาคนที่เชี่ยวชาญในการทำอาหาร มาทำอาหารมังสวิรัติที่มีรสชาติเหมือนเนื้อสัตว์ให้ ดีหรือไม่เจ้าคะ?”

หลังจากที่นางพูดจบ นางก็ลุกขึ้นยืน แล้วกดนิ้วที่เอวฮูหยินเฒ่าเบา ๆ

“ซี๊ด…” ใบหน้าของฮูหยินเฒ่ากลายเป็นซีดเซียว นางสูดหายใจเข้าอย่างแรง

………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

อวี้ซีนี่บุตรสาวหมอปีศาจเชียวนะ ลองให้รักษาแล้วจะหายขาด

ไหหม่า(海馬)