อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]ตอนพิเศษ 158 เล่นกับแมว

ตอนพิเศษ 158 เล่นกับแมว

ตอนพิเศษ 158 เล่นกับแมว

“สองในสี่ชั่วยาม…” ฮูหยินเฒ่าถอนหายใจเบา ๆ และลดเสียงให้เบาลงเล็กน้อย “ข้าไม่ได้ตั้งใจทำให้นางต้องอับอาย เพราะนางเป็นหัวหน้าสาวใช้ข้างกายหลิวอี้ จึงต้องฝึกความอดทนอยู่เสมอ ไม่เช่นนั้น มันจะนำปัญหามากมายมาสู่หลิวอี้ในอนาคต”

“บ่าวเข้าใจความคิดของฮูหยินเฒ่าดีเจ้าค่ะ” แม่นมอวี๋ที่อยู่ด้านข้างตอบด้วยรอยยิ้ม “คุณชายใหญ่กำลังเดินอยู่บนคมมีด เขาเพิ่งผ่านการสอบไป่กวนมาได้ ทุกคนจึงมุ่งความสนใจไปที่เขา หากเกิดเรื่องไม่ดีกับเขาในเวลานี้ ไม่ใช่แค่คุณชายใหญ่เท่านั้น แต่คนทั้งจวนซูกั๋วกงอาจจะถูกกล่าวโทษไปด้วย อีกทั้งคู่หมั้นปัจจุบันของคุณชายใหญ่ก็ยังเป็นธิดาของท่านอ๋องซิวแห่งอาณาจักรเฟิงชางด้วย หากทำผิดต่อจวิ้นจู่น้อยเนี่ยนเนี่ยน ก็เกรงว่าท่านอ๋องซิวคงจะไม่ยอมปล่อยไป”

แม่นมอวี๋อยู่เคียงข้างเฒ่าฮูหยินเฒ่าไป๋มาหลายปีแล้ว และได้รับความไว้วางใจมากที่สุด นางจึงพูดอย่างเป็นกันเองมากขึ้น

“อืม เจ้ายังเข้าใจข้าอยู่” ฮูหยินเฒ่าไป๋ถอนหายใจ “ข้าหวังว่าชูเฟิงจะเข้าใจผิด และหลิวอี้ก็ไม่ได้คิดอะไรกับสาวใช้คนนั้น คงจะดีมากหากหลิวอี้กับเนี่ยนเนี่ยนตกลงปลงใจกัน ไม่เช่นนั้นหากทำผิดต่อเนี่ยนเนี่ยน สตรีที่ชื่อชิงลั่วก็อาจจะมาอาณาจักรเทียนอวี่ด้วย”

“แม่นางชิงลั่วเป็นคนฉลาดและงดงาม ส่วนหนานหนานร่าเริงและน่ารัก ทั้งสองคนนั้นน่ารักมาก บ่าวเชื่อว่าจวิ้นจู่น้อยเนี่ยนเนี่ยน ก็ต้องเป็นจวิ้นจู่น้อยที่น่ารักเช่นกัน บางทีคุณชายใหญ่อาจจะตกหลุมรักนางก็ได้ ไม่ใช่หรือเจ้าคะ?”

“เจ้าก็พูดได้สิ” ฮูหยินเฒ่าไป๋ส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม เมื่อพูดถึงอวี้ชิงลั่วกับหนานหนาน นางก็อารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นางวางสายประคำในมือด้วยรอยยิ้ม แล้วถามว่า “เจ้าคิดอย่างไรกับอวี้ซีคนนั้น… อุปนิสัยของนางเป็นอย่างไร?”

แม่นมอวี๋ตกใจ ก้มหน้าลงเล็กน้อย แต่ก็เงียบไป

หัวใจของฮูหยินเฒ่าไป๋เต้นไม่เป็นจังหวะ นางมีลางสังหรณ์ไม่ดี สีหน้าของนางจริงจังขึ้นเล็กน้อย นางจ้องมองแม่นมอวี๋เขม็ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “บอกความจริงมา”

“…”แม่นมอวี๋เม้มปาก แล้วตอบหลังจากใคร่ครวญแล้วว่า “บ่าวได้สังเกตจากตอนที่เดินทางมาครั้งนี้ นิสัยของแม่นางอวี้ซีนั้นใจดีและสุภาพ แต่บ่าวก็พูดถึงการรับใช้ไท่ฮูหยิน และนางก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าต้องการทำให้ท่านพอใจ ต่อมาบ่าวก็ถามคำถามเบื้องต้นสองสามข้อ และพบว่าแม่นางอวี้ซีรู้หนังสือและมีความรู้เช่นกัน ซ้ำนางยังถามย้อนบ่าวอย่างชำนาญอีกด้วยเจ้าค่ะ”

ฮูหยินเฒ่าไป๋ขมวดคิ้ว “เจ้าหมายความว่านางเจ้าเล่ห์มากแผนการงั้นหรือ?”

แม่นมอวี๋ส่ายหน้า “ไม่ได้หมายความว่านางมีเล่ห์เหลี่ยมกระมังเจ้าคะ? แค่บ่าวรู้สึกว่านางมีความเย่อหยิ่งที่แตกต่างจากสาวใช้ทั่วไป บ่าวคิดว่าแม่นางอวี้ซีไม่ใช่หญิงที่เต็มใจจะเป็นสาวใช้หรือนางบำเรอเจ้าค่ะ”

แน่นอนว่าฮูหยินเฒ่าไป๋ขมวดคิ้วมากกว่าเดิม

ไม่ยอมด้อยกว่าคนอื่นนี่แหละที่น่าลำบากใจที่สุด เป็นเรื่องที่พูดยากกว่าสาวใช้ ที่ต้องการได้รับความโปรดปรานจากเจ้านายของตน และต้องการสถานะคนรับใช้ของตัวเอง

เป็นไปได้หรือไม่ว่านางต้องส่งหญิงคนนี้ออกไปจริงๆ?

ฮูหยินเฒ่าไป๋ลูบหว่างคิ้วตัวเอง “เจ้ารองสร้างปัญหาให้ข้ามากจริง ๆ คนที่ไปตามหาเขากลับมาแล้วหรือยัง?”

“กลับมาแล้วเจ้าค่ะ แต่ชายคนนั้นบอกว่านายท่านรองไม่อยู่บ้าน และไม่รู้ว่าเขาไปไหน ถามฮูหยินรองดูแล้ว ฮูหยินรองก็ไม่รู้ว่าอวี้ซีเป็นใครเจ้าค่ะ” เขาไม่กล้าถามลึก เพราะกลัวว่าฮูหยินรองจะโกรธนายท่านรอง

ฮูหยินเฒ่าไป๋รักไป๋อีเฟิงมาโดยตลอด แต่ตอนนี้นางแทบรอไม่ไหวที่จะลากเขามาทุบตีต่อหน้า

นางรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย และรู้สึกปวดหัว

“นานแค่ไหนแล้ว?”

“ผ่านไปอีกครึ่งชั่วยามเจ้าค่ะ” แม่นมอวี๋รู้ว่านางกำลังถามถึงอะไร

ฮูหยินเฒ่าไป๋เรียกเฟิงหลิงที่อยู่ข้างนอกเข้ามา แล้วถามว่า “นางอยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง? รอแบบใจร้อนหรือเปล่า?”

เฟิงหลิงมีสีหน้าแปลก ๆ แต่ก็ยังคงตอบด้วยความเคารพว่า “เรียนท่านแม่เฒ่า ไม่ได้ใจร้อนเจ้าค่ะ… แม่นางอวี้ซีดูเหมือนจะเล่นกับแมวอยู่เจ้าค่ะ”

เล่นกับแมวหรือ?

สีหน้าของฮูหยินเฒ่าไป๋ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เหลือบมองแม่นมอวี๋ที่อยู่ข้าง ๆ

แม่นมอวี๋เข้าใจและเดินออกไปทันที

เนี่ยนเนี่ยนกำลังจ้องมองแมวที่ลานบ้าน ราวกับลืมไปเสียสนิทว่าตอนนี้ฮูหยินเฒ่าไป๋เรียกนางมา และจงใจทำให้นางอับอาย

แมวตัวนี้มีสีขนสดใส ตาใสแป๋วเป็นประกาย ตัวกลมนุ่มนิ่ม เห็นได้ว่าได้รับการดูแลอย่างดี

มันไม่สงบอีกต่อไป เมื่อเนี่ยนเนี่ยนจ้องมอง มันก็มองกลับมา ด้วยสีหน้าเหมือนจะบอกว่าข้าจะไม่ยอมจบ จนกว่าเจ้าจะหันหลังไป

เนี่ยนเนี่ยนคิดว่าเจ้าตัวน้อยนี้น่ารักมาก ตำหนักอ๋องซิวก็มีสัตว์เลี้ยงเหมือนกัน… ทั้งเสือดำ หมาป่า ตลอดจนงู แมลง หนูและมดที่นางเลี้ยงไว้

ทว่าไม่มีแมวหรือสุนัข ตอนนี้นางจึงนึกเสียดาย

เมื่อแม่นมอวี๋ออกมา สิ่งที่เห็นคือดวงตาของนางเป็นประกายสดใส เหมือนอยากจะจับแมวตัวนั้นมาเป็นของตัวเอง

แม่นมอวี๋รู้สึกว่านิสัยของแม่นางอวี้ซีนั้นช่างแปลกจริง ๆ

ที่แปลกคือนางไม่มีอาการวิงเวียนศีรษะ หลังจากตากแดดเป็นเวลานานเลย

แม้ว่าตอนนี้จะเป็นฤดูใบไม้ร่วง แต่เปลวแดดในฤดูใบไม้ร่วงวันนี้ก็แรงมาก นางยืนอยู่ข้างนอกเกือบครึ่งชั่วโมง แต่นางก็ยังไม่เปลี่ยนสีหน้า ทั้งยังร่าเริงอยู่ด้วย

แม่นมอวี๋ข่มความประหลาดใจไว้ แล้วเดินไปหานาง ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แม่นางอวี้ซี ฮูหยินเฒ่านอนกลางวันเพิ่งตื่น ข้าจึงปล่อยให้เจ้ารอตั้งนาน เข้ามากับข้าสิ”

ในที่สุดเนี่ยนเนี่ยนก็ละสายตาไปมองแม่นม แต่ยังดูค้างคาใจอยู่บ้าง

เมื่อมองไปที่แม่นมอวี๋ รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของนาง

นางไม่ใช่คนโง่ นางจึงรู้ว่าสิ่งที่แม่นมอวี๋พูดเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น

หากฮูหยินเฒ่านอนกลางวันจริง ๆ ก็คงไม่ต้องตามนางมาในเวลานี้ หรือนางอาจให้สาวใช้ออกมาบอกนางว่า ไม่มีความจำเป็นที่นางจะต้องรออยู่ใต้แสงแดดจ้า

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการทำให้นางอับอาย ส่วนเป็นเพราะเหตุใดนั้น นางคิดว่า… อาจเป็นเพราะนางกระด้างกระเดื่องมากเกินไป

แต่เนี่ยนเนี่ยนไม่สนใจความลำบากใจนี้ นางฝึกวิทยายุทธ์มาตั้งแต่เด็ก ความเจ็บปวดที่นางได้รับนั้นร้ายแรงกว่านี้มาก อีกทั้งนางมักจะอยู่ที่สวนพืชสมุนไพรของนางเกือบทั้งวัน ลมโหมกระหน่ำ ฝนตกหนัก เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับนางอยู่แล้ว

แม่นมอวี๋รีบพานางเข้ามา เนี่ยนเนี่ยนมองเพียงปราดเดียวก็รู้ว่าสภาพร่างกายของฮูหยินเฒ่าไป๋ค่อนข้างแย่ ทำให้สุขภาพจิตของนางไม่ค่อยดีนัก

ผู้สูงวัยจะมีปัญหาเล็กหรือใหญ่เสมอ หากปกติไม่ใส่ใจสุขภาพ อาการก็จะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

ฮูหยินเฒ่าไป๋อยู่ในประเภทนี้ นางคงคิดว่าตัวเองเป็นคนชรา จึงเป็นเรื่องปกติที่จะอ่อนแอทั้งทางจิตใจและร่างกาย นางไม่ได้ไปหาหมอหรือ?

แต่แม้ว่าจะไปหาหมอแล้ว แต่หมอส่วนใหญ่ก็มักจะจ่ายยาบำรุงที่ได้ผลเพียงเล็กน้อย

“เจ้าคืออวี้ซีหรือ?” ฮูหยินเฒ่าไป๋เงยหน้าขึ้นมองเนี่ยนเนี่ยน

อืม นางมีรูปโฉมงดงาม ไม่แปลกใจเลยที่หลิวอี้จะมองนางด้วยความชื่นชม เด็กคนนี้หน้าตาดีจริง ๆ

เนี่ยนเนี่ยนหลุบตาลงเล็กน้อย แล้วพูดเสียงเบาว่า “เจ้าค่ะ ฮูหยินเฒ่า”

………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

ตำหนักอ๋องซิวหรือสวนสัตว์คะ? มีแต่สิงสาราสัตว์เต็มไปหมด

ไหหม่า(海馬)