อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ]ตอนพิเศษ 126 กฎระเบียบ

ตอนพิเศษ 126 กฎระเบียบ

ตอนพิเศษ 126 กฎระเบียบ

ทันทีที่เขาส่งเสียง ทั้งติงเซียงและเนี่ยนเนี่ยนต่างก็ตกใจ และหันหน้าไปพร้อมกัน

ทันใดนั้นสายตาของไป๋หลิวอี้ก็จับจ้องไปที่ใบหน้าของเนี่ยนเนี่ยน เมื่อเห็นสายตาดูถูกเหยียดหยามแต่พยายามเก็บงำอารมณ์ไว้ของนาง สายตาของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

จะเป็นนางได้อย่างไร?

ไป๋หลิวอี้อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มมุมปาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่จู่ ๆ ท่านอารองก็พูดด้วยความตั้งใจว่า ต้องการจัดสาวใช้ให้เขา และปรากฏว่าคนผู้นั้นก็คือ… เนี่ยนเนี่ยน

เขาเหลือบไปเห็นตอนอยู่โรงเตี๊ยมเมื่อวานนี้ จึงรู้ว่านางมาถึงเมืองหลวงแล้ว เขาจึงคิดว่านางจะมาที่จวนซูกั๋วกงเลย

สุดท้ายท่านอ๋องซิวก็ได้เขียนจดหมายมาบอกเขา เรื่องคำขอถอนหมั้นของนางแล้ว เขาจึงเตรียมใจเอาไว้แล้ว และรอให้นางมาถึงประตู จากนั้นจะ… ค่อย ๆ หาทางฮุบนางลงท้องให้ได้

คาดไม่ถึงเลยว่านางจะเข้ามาในจวนซูกั๋วกง ในฐานะสาวใช้ของเขา

นางคิดจะทำอะไรกันแน่?

แต่คาดไม่ถึงว่าหลังจากไม่ได้เจอนางหลายปี สาวน้อยคนนี้จะดูมีเสน่ห์ยิ่งนัก นัยน์ตาของนางงดงามเสียจนเขาแทบ…ละสายตาจากนางไม่ได้

โชคดีที่เขาควบคุมตัวเองได้ดีอยู่เสมอ หลังจากมองแล้ว เขาก็รีบมองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว

“เจ้าชื่ออวี้ซีหรือ?” อวี้จากอวี้ชิงลั่ว ซีจากเย่ชิ่นซีหรือ?

เนี่ยนเนี่ยนพยักหน้า “ใช่แล้ว”

ติงเซียงเตือนนางเบา ๆ “เรียกท่านว่าคุณชายใหญ่ เรียกตัวเองว่าบ่าว”

สีหน้าของเนี่ยนเนี่ยนเปลี่ยนเป็นขมขื่นเล็กน้อย แล้วนางก็เรียกออกมาอย่างไม่เต็มใจว่า “ใช่แล้ว คุณชายใหญ่” แต่นางปฏิเสธที่จะเรียกตัวเองว่าบ่าว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

ติงเซียงขมวดคิ้วและอยากจะพูดบางอย่าง

ไป๋หลิวอี้ที่อยู่ตรงนั้นพูดว่า “ช่างเถิด ไม่จำเป็น อวี้ซี เจ้าต้องคอยรับใช้ข้าอยู่เคียงข้างข้านับจากนี้ไป ส่วนการจัดการสาวใช้ชั้นล่าง ติงเซียง เจ้าเป็นคนจัดการเรื่องเหล่านั้น และยังคุ้นเคยกับพวกนางอยู่แล้วด้วย เจ้าจึงควรไปทำ”

ติงเซียงตกตะลึง ใบหน้านางซีดทันที

“ทำไม?” เนี่ยนเนี่ยนโพล่งออกมา

ติงเซียงก็ต้องการถามเช่นกัน แต่นางอยู่กับไป๋หลิวอี้มาหลายปี นางจึงเข้าใจนิสัยของคุณชายใหญ่เป็นอย่างดี คุณชายใหญ่พูดเสมอว่าพูดแล้วต้องเป็นไปตามนั้น นาง…ไม่อาจแสดงความคิดเห็นได้เลย

แต่นางไม่พอใจสักนิด คุณชายใหญ่จะปล่อยให้คนเพิ่งมาใหม่ที่มีจิตใจชั่วร้ายมารับใช้เคียงข้างเขาได้อย่างไร? เป็นไปได้หรือไม่ว่า เพียงแค่มองนาง คุณชายใหญ่ก็รู้สึกหลงใหลแล้ว?

ไม่ได้ ไม่ได้

ติงเซียงกัดริมฝีปากตัวเอง ในใจกำลังร้อนรน นางจึงไม่ห้ามเมื่อเนี่ยนเนี่ยนถาม

ไป๋หลิวอี้ก้าวมาข้างหน้าสองสามก้าว และเดินไปด้านหน้าเนี่ยนเนี่ยน เมื่อเห็นนางถอยหลังไปเล็กน้อย ก็อดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม “ทำไม เจ้าสงสัยเรื่องการจัดการของข้าหรือ?”

“…” ใช่สิ นางไม่ได้ต้องการรับใช้เขาเคียงข้างเขา เป็นเช่นนี้นางจะไม่ว่างไม่ใช่หรือ?

เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้ว พยายามหาข้ออ้างผลักภาระนี้ออกไป

แต่ไป๋หลิวอี้ดูเหมือนจะรู้แผนการของนาง จึงพูดเสริมด้วยรอยยิ้ม “ในฐานะที่ทำงานในสวนจิ่นเฟิง แน่นอนว่าเจ้าต้องฟังข้า หากเจ้าไม่เชื่อฟังเจ้านาย ข้าจะบอกให้ท่านอารองมาเอาตัวเจ้ากลับคืนไป”

เนี่ยนเนี่ยนกัดฟัน หลังจากนั้นครู่หนึ่ง นางก็ฝืนยิ้ม “แน่นอนว่าข้าต้องเชื่อฟังคำสั่งของคุณชายใหญ่ ข้าสัญญาว่าจะรับใช้ท่านให้ถึงใจเลย”

เมื่อถึงเวลาแล้วเขาถูกนางวางยาพิษจนตาย ก็จะมาโทษนางไม่ได้

ถึงใจ… เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ไป๋หลิวอี้ก็รู้สึกร้อนขึ้นมาเล็กน้อย เขาก้าวถอยหลังไปด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วพูดเบา ๆ ว่า “อืม ก็ดีแล้ว”

ติงเซียงแทบขบกรามจนฟันหัก เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร?

คุณชายใหญ่ต้องการให้หญิงคนใหม่คนนี้รับใช้เคียงข้างเขาจริงหรือ? แต่นางทำได้เพียงดูแลสาวใช้ชั้นล่างเท่านั้นหรือ?

ติงเซียงชักสีหน้าโมโหอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็พยายามฝืนยิ้ม นางคำนับไป๋หลิวอี้ด้วยท่าทางนอบน้อม แล้วพูดว่า “คุณชายใหญ่ ก่อนอื่นบ่าวต้องบอกกฎในสวนจิ่นเฟิงให้แม่นางอวี้ซีฟังเสียก่อนเจ้าค่ะ”

“อืม” ไป๋หลิวอี้พยักหน้า หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็บอกว่า “เจ้าบอกนางเรื่องสมาชิกในจวน ชื่อเรือนที่พวกเขาอาศัยอยู่ และนิสัยบางอย่าง แล้วข้าจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”

“… เจ้าค่ะ” ติงเซียงสงสัย เหตุใดคุณชายใหญ่ถึงขอให้นางเล่าเรื่องเจ้านายในจวนให้นางฟัง? อวี้ซีไม่ใช่นายหญิงใหญ่ เหตุใดนางจึงควรคุ้นเคยกับเรื่องเหล่านี้ด้วย?

ติงเซียงขมวดคิ้ว แม้ว่านางจะรับคำอย่างดี แต่สายตานางที่มองเนี่ยนเนี่ยนนั้นกลับตรงกันข้าม

นางเม้มปากจ้องมองเนี่ยนเนี่ยนด้วยความเย้ยหยัน

เนี่ยนเนี่ยนงุนงง จะมาตำหนินางเรื่องนี้ได้อย่างไร นางไม่ได้พอใจภาระหน้าที่นี้เลย นางเป็นผู้บริสุทธิ์ เข้าใจหรือไม่?

“อวี้ซี เนื่องจากคุณชายใหญ่ต้องการให้เจ้ารับใช้อย่างใกล้ชิด ดังนั้นเจ้าต้องทำให้ดีที่สุด มีบางอย่างที่ข้าอยากจะเตือนเจ้าก่อน”

เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกขุ่นเคืองใจมากจนตัวสั่นสะท้าน

ติงเซียงหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แม้ว่าจะเป็นการรับใช้ใกล้ชิด แต่คุณชายใหญ่ก็ไม่ชอบให้เจ้าอยู่ใกล้เกินไป ปกติเจ้าแค่ต้องจัดห้องของคุณชายใหญ่ให้เป็นระเบียบ และช่วยคุณชายใหญ่จัดหนังสือและเสื้อผ้า ส่วนเรื่องเปลี่ยนเสื้อผ้าและซักผ้า คุณชายใหญ่ไม่ชินกับการให้คนอื่นทำให้ ท่านจึงทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เข้าใจหรือไม่?”

เนี่ยนเนี่ยนพยักหน้า นางก็ชอบทำสิ่งเหล่านี้ด้วยตัวเอง

ไป๋หลิวอี้คนนี้ก็ยังมีส่วนดีอยู่บ้าง

“อีกอย่าง เจ้าไม่ควรรบกวนคุณชายใหญ่เวลาท่านทำอะไร ถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากคุณชายใหญ่ เจ้าก็แค่อยู่ข้างนอกประตูและอดทนเหมือนกับวันนี้ อย่าพูดจาเหลวไหลหรือมองไปรอบ ๆ”

ฮ่า ๆๆ ถ้าสถานการณ์ยังเป็นเหมือนวันนี้ นางคงได้ใช้เวลามากมายไปกับการเดินเล่นรอบ ๆ จวนซูกั๋วกง แล้วตรวจหาเบาะแส อืม ก็ค่อนข้างดีเหมือนกัน

“คุณชายใหญ่ไม่ชอบให้ใครเข้ามาในห้องตำรา ถ้าคุณชายใหญ่ไปห้องตำรา ก็อย่าลืมไปรอข้างนอกประตูนะ”

“อีกอย่าง เจ้าต้องระวังข้าวของในห้องนี้ให้มากขึ้นด้วย ถ้าเผลอทำของแตกขึ้นมาละก็ เจ้าจะต้องเดือดร้อนเป็นแน่”

“คทาหรูอี้ที่ตั้งอยู่ตรงนั้น เป็นของที่ไท่จื่อประทานให้ในวังหลวง เจ้าต้องเอาใจใส่ให้ดี หากมีรอยร้าวแม้เพียงเล็กน้อย หัวของเจ้าได้หลุดจากบ่าแน่นอน”

เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกว่ายิ่งนางพูดก็ยิ่งคุกคามตน แต่นางไม่ใช่คนที่ก่อเรื่องทั้งหมด แล้วเหตุใดต้องมาเพ่งเล็งนางด้วย? หากเจ้ามีความสามารถก็ควรจะพูดกับคุณชายใหญ่เอง รังแกคนอ่อนแอกว่าและหวาดกลัวคนแข็งแกร่งกว่า

เนี่ยนเนี่ยนบ่นในใจเงียบ ๆ มีเสียงกุกกักดังมาจากห้องชั้นใน

ติงเซียงก็ได้ยินเสียงนั้นเช่นกัน จึงรีบเปลี่ยนน้ำเสียงให้เป็นมิตรขึ้นอย่างรวดเร็ว “อวี้ซี เจ้าต้องจำสิ่งที่ข้าบอกเมื่อครู่นี้ เข้าใจหรือไม่?”

“อืม” เนี่ยนเนี่ยนยิ้มตอบด้วยรอยยิ้ม

ติงเซียงถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นไป๋หลิวอี้ออกมา ก็รีบทำความเคารพทันทีและพูดว่า “คุณชายใหญ่เจ้าคะ อวี้ซีเพิ่งมาถึง นางแบกข้าวของมามากมาย บ่าวจะพานางไปเก็บของที่ห้องก่อน แล้วจะให้นางมารับใช้คุณชายใหญ่นะเจ้าคะ”

ไป๋หลิวอี้เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนมองข้าวของที่เนี่ยนเนี่ยนสะพายบ่ามา แล้วถามว่า “จัดห้องไหนไว้ให้นาง?”

“จัดให้อยู่ที่ห้องสาวใช้เจ้าค่ะ”

“ไม่จำเป็น ให้นางอยู่ห้องด้านซ้าย”

ติงเซียงตกตะลึง ห้องด้านซ้ายหรือ? นั่นมันห้องที่เจ้านายควรอยู่ไม่ใช่หรือ?

………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

มาเป็นสาวใช้วันแรกก็ได้อยู่ห้องเจ้านายเลยอะเนี่ยนเนี่ยน เขาจำเธอได้จริงๆ

ไหหม่า(海馬)