อยากกินไหมล่ะ 854 บาร์บีคิวปลา

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังทุ่มเถียงกันอยู่นั้น ในที่สุดหลิงหงก็อดรนทนไม่ไหวอีกต่อไป

“พวกนายสองคนต่างก็มีระดับความไร้ยางอายพอๆกันนั่นแหละน่า” หลิงหงสรุปแล้วเข้าประเด็น

ทั้งสองคนหยุดคุยกันแล้วจ้องมองหลิงหงด้วยสายตาเบิกกว้าง

คืนนี้ฝนตกในเมืองเฉิงตู ฝนตกไม่หนักเท่าใดนัก แต่หากตากฝนนานๆก็อาจจะจับไข้เอาได้ง่ายๆ ดังนั้นทุกคนจึงรออยู่ในเต้นท์ที่คณะกรรมการจัดระเบียบแถวสำหรับบาร์บีคิวจัดตั้งขึ้น

คืนฤดูใบไม้ผลิของเมืองเฉิงตูยังคงหนาวเหน็บโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อยามที่ฝนกำลังตกและสายลมกำลังพัดผ่าน แต่ผู้คนที่อยู่ในแถวกลับไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิดเนื่องจากตอนนั้นกำลังรู้สึกสนุกสนานเบิกบานใจยิ่ง

ใช่แล้ว เป็นความรู้สึกสนุกสนานเบิกบานใจยิ่ง มีแผงลอยอยู่ทั่วทุกหัวระแหงแถมผู้คนยังเยอะกว่าเมื่อยามที่ฝนไม่ตกถึงสามเท่าอีกต่างหาก

นี่ก็เป็นเพราะทุกคนทราบว่าหยวนโจวจะจำหน่ายบาร์บีคิวในวันที่ฝนตก โดยไม่จำกัดปริมาณที่เขาจำหน่าย เพียงแค่จำกัดเวลาเท่านั้น

และเมื่อผู้คนเพิ่มมากขึ้น จำนวนแผงลอยจึงเพิ่มขึ้นไปด้วย ถนนเถ่าซือทั้งสายเต็มไปด้วยเสียงของผู้คนที่กำลังเร่ขายของ

“บาร์บีคิว บาร์บีคิวสไตล์อี๋ปิน เบียร์ซานเฉิง!”

“เบียร์ชิงเต่า แถมฟรีสองขวดทุกชุดที่ซื้อไปเลย! เบียร์ชิงเต่า ซื้อปุ๊บรับของรางวัลไปเลยฟรีๆ!”

“ฟิล์มกันรอย! ฟิล์มกันรอยโทรศัพท์มือถือ!”

“เสื้อกันฝน! เสื้อกันฝนอยู่ตรงนี้! นาทีทองเสื้อกันฝนตัวละ 10 หยวน! คุณสามารถกันฝน ลมและแม้แต่ฝุ่นละอองก็ยังได้เลย! เสื้อกันฝน!”

“ฟุคเกิลและเบียร์วอร์ล็อค ซื้อสามแถมหนึ่ง! ซื้อสามแถมหนึ่ง!”

“เบียร์หิมะ! เบียร์หิมะ! เหลือแค่ห้า! เหลือแค่ห้า!”

ถนนทั้งสายเต็มไปด้วยเสียงผู้คนเร่ขายของและท่ามกลางคนพวกนั้นส่วนใหญ่จะจำหน่ายเบียร์ โดยที่สามารถพบเห็นเบียร์ทุกชนิดได้ที่นี่

อาจกล่าวได้เลยว่าเบียร์ที่ได้รับความนิยมที่มีอยู่ทั้งหมดล้วนจำหน่ายอยู่ที่นี่แล้ว

ใช่แล้วล่ะ ผู้คนมากมายพากันมาจำหน่ายเบียร์อยู่ที่นี่ ถึงอย่างไรก็รู้สึกแปลกๆอยู่ดีที่กินบาร์บีคิวโดยไม่มีเบียร์

ตอนแรกที่หยวนโจวจำหน่ายบาร์บีคิวนั้นก็มีบางคนที่พยายามจะจำหน่ายบาร์บีคิวเช่นเดียวกัน น่าเสียดายที่พวกเขากลับไม่สามารถจำหน่ายอะไรได้เลย ในทางกลับกัน ผู้จำหน่ายเบียร์จึงสามารถล้างสต็อคของพวกเขาได้

ด้วยเหตุนั้นทุกคนจึงเข้าใจได้ว่าเมื่อกินบาร์บีคิวของเถ้าแก่หยวนก็จะไม่มีใครจดจำได้ถึงการคงอยู่ของแผงลอยบาร์บีคิว แต่ด้วยความสนใจในเบียร์ พวกเขาจึงสามารถหาเงินได้มาก

และฉากอันสุดแสนจะอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นก็สามารถพบเห็นได้เฉพาะบนถนนเถ่าซือเท่านั้น นี่คือฉากที่แผงลอยบาร์บีคิวต่างพากันขายเบียร์แทน

ผู้คนเหล่านั้นจะยินดีจ่ายเงินมากินบาร์บีคิวของหยวนโจวงั้นหรือหากเบียร์ราคาแพงกว่านิดหน่อย?

แน่นอนว่าพวกเขาย่อมเต็มใจอยู่แล้ว!

ดังนั้นเบียร์ทั้งหมดจึงถูกจำหน่ายในราคาตลาด ทุกคนพยายามทำออกมาให้ดีที่สุดทั้งยังมาพร้อมกับแผนและเบียร์ทุกรูปแบบเพียงเพื่อทำให้พวกเขาสามารถเพิ่มความนิยมของแผงลอยของตนเอง เมื่อถึงยามค่ำคืน ถนนเถ่าซือกลับเป็นสถานที่ที่มีการรวบรวมเบียร์เอาไว้มากที่สุดในบริเวณส่วนนี้ของเมือง

อันที่จริงคนขายพวกนี้ค่อนข้างมีความสามารถเนื่องจากพวกเขาสามารถค้นหาเบียร์ที่ซูเปอร์มาร์เก็ตในท้องถิ่นไม่มีเก็บเอาไว้ได้

ดังนั้นผู้คนจึงเพิ่มขึ้นต่อไป บางคนมาที่นี่เพียงเพราะเบียร์มีความหลากหลายมากกว่า

และด้วยเหตุนั้น ผลกระทบแบบสโนว์บอลก็จะสัมฤทธิ์ผลด้วยจำนวนของผู้คนที่มาซื้อเบียร์เพิ่มขึ้น

หลายๆปีต่อมา ผู้คนมากมายก็ยังไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าทำไมถนนเบียร์ที่มีชื่อเสียงระดับโลกจึงเป็นถนนเถ่าซือทั้งๆที่หาได้มีความสัมพันธ์กับผู้ผลิตเบียร์แต่อย่างใดไม่

“อีกอย่างเนื่องจากเถ้าแก่หยวนก็มีเบียร์ของตนเองเช่นกัน เขาจะจำหน่ายพร้อมกับบาร์บีคิวหรือเปล่านะ?” ลูกค้าถามด้วยความสงสัยและคาดหวัง

“คงงั้นมั้ง? ก็อากาศค่อนข้างหนาวนี่นา คงจะรู้สึกดีทีเดียวถ้าได้ดื่มเหล้าของเถ้าแก่หยวนเพื่ออบอุ่นร่างกาย” ลูกค้าอีกคนกล่าวขึ้นขณะที่เขาพันผ้าพันคอรอบคอตนเอง

“กินบาร์บีคิวของเถ้าแก่หยวนแล้วก็ดื่มเบียร์ของเถ้าแก่หยวนไปด้วย ชีวิตช่างอะไรอย่างนี้” บางคนเริ่มเพ้อฝัน

“นายก็คิดแบบนั้นเหมือนกันเลยใช่ไหมล่ะ เฉินเหว่ย?” หลิงหงถามอย่างเย้ยหยัน

“แหงอยู่แล้ว” เฉินเหว่ยพยักหน้า

ทั้งเฉินเหว่ยและหลิงหงก็มาถึงแล้ว แน่นอนว่าหลิงหงย่อมมาที่นี่ก็เพราะบาร์บีคิว นับเป็นเรื่องหายากที่เฉินเหว่ยจะมาในช่วงบาร์บีคิวยามค่ำคืนเนื่องจากเขาชอบดื่มเหล้า

วันนี้เขามาที่นี่เพื่อดูว่าหยวนโจวจะจำหน่ายเบียร์หรือไม่ แม้ว่าหยวนโจวจะประกาศเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าจะไม่มีเบียร์ แต่เฉินเหว่ยก็ยังตั้งใจที่จะลองเสี่ยงโชคดู

“นายช่างมีความปรารถนาอันแรงกล้าจริงๆเชียว นั่นเป็นใครกัน? นั่นเป็นถึงเจ้าเข็มทิศเชียวนะ เป็นไปได้หรือที่เขาจะยอมยกเว้นให้น่ะ?” หลิงหงกล่าวด้วยความมั่นใจ

“นายไม่รู้หรอกว่าเถ้าแก่หยวนเป็นคนที่ภายนอกเย็นชากลับมีหัวใจที่อบอุ่นอ่อนโยน เมื่อวันก่อนฉันเห็นเขาซื้ออาหารแมวไปตั้งเยอะแยะเพื่อเลี้ยงแมวด้วยล่ะ” ลูกค้าที่พันผ้าพันคอกล่าวขึ้นมา

“พวกมันเป็นแมวจรจัดล่ะ” ลูกค้ากล่าวเสริม

“อืม ใช่ ฉันเคยเห็นเถ้าแก่หยวนเลี้ยงอาหารใครสักคนด้วยนะ แถมคนๆนั้นยังเป็นคุณยายที่เขาไม่รู้จักอีกต่างหาก” หญิงสาวที่สวมใส่แว่นตากล่าวขึ้น

“ดังนั้นเถ้าแก่หยวนจึงเป็นคนที่ภายนอกดูเย็นชาทว่ากลับมีหัวใจที่อบอุ่นอ่อนโยนอย่างไรเล่า คืนนี้เขาอาจจะจำหน่ายทั้งเบียร์และบาร์บีคิวเลยก็ได้นะ” เฉินเหว่ยสรุปพลางยิ้ม

“ตรรกะของนายมันบิดเบี้ยวไปแล้ว” หลิงหงกล่าวด้วยความดูถูกดูแคลน

“มีความสัมพันธ์บางอย่างระหว่างเถ้าแก่หยวนที่ใจดีและเข้มงวดหรือเปล่านะ? ถ้าเขาไม่เข้มงวดก็คงไม่ถูกเรียกว่าเจ้าเข็มทิศหรอกนะ” หลิงหงกล่าวขึ้นมาอีกครั้งเพื่อขัดจังหวะเฉินเหว่ยจากสิ่งที่เขากำลังจะพูด

ลูกค้ารอบตัวหลิงหงต่างตกตะลึงไปเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งที่เขาพูด

“ดูเหมือนจะจริงนะ” ทุกคนแลกเปลี่ยนความคิดในลักษณะเดียวกัน

ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะเย็นยะเยือกขึ้นมาในทันที หลังจากนั้นสักครู่ เฉินเหว่ยก็พูดว่า “อีกไม่นานก็จะเริ่มแล้ว หลังจากถามแล้วพวกเราก็จะได้รู้กัน”

“ใช่ ใช่ หลังจากถามแล้วพวกเราก็จะได้รู้กัน”

“ใช่แล้วล่ะ เผื่อไว้ไง”

“อืม หลังจากถามแล้วพวกเราก็จะได้รู้กัน”

ขณะที่บรรดาลูกค้าพากันปลอบใจตัวเองอยู่นั้นก็ถึงเวลาของบาร์บีคิวแล้ว

ทันทีที่ถึงเวลาผู้คนบริเวณทางเข้าก็เพิ่มมากขึ้น เมื่อหลิงหงกวาดตามองไปรอบๆ เขาก็พบว่าพวกคนเร่ขายของตรงแผงลอยใกล้ๆได้รวมเข้ากับผู้คนแล้วเช่นกัน พวกเขาทุกคนต่างก็เป็นผู้จำหน่ายเบียร์ทั้งนั้น

เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขาก็เป็นกังวลว่าหยวนโจวจะจำหน่ายเบียร์เช่นเดียวกัน

แน่นอนว่าพวกคนเร่ขายของต่างก็หวังว่าเถ้าแก่หยวนจะไม่จำหน่ายเบียร์ ด้วยเหตุนั้นกิจการของพวกเขาก็จะดีขึ้น แต่ความหวังของพวกเขากลับตรงกันข้ามกับบรรดาลูกค้าที่อยู่ ณ ที่นั้นโดยสิ้นเชิง

หยวนโจวที่อยู่ในร้านเพียงผู้เดียวกำลังจัดการบาร์บีคิวยามค่ำคืน ดังนั้นจึงไม่มีใครมาคอยรับออเดอร์ แม้จะเป็นเช่นนั้นทว่าบรรดาลูกค้าก็ยังต่อแถวกันอย่างเชื่อฟัง

เฉินเหว่ยเข้ามาเป็นลำดับที่แปด ทันทีที่เขาเข้ามาแล้ว เขาก็ถามว่า “เถ้าแก่หยวน คืนนี้นายจะจำหน่ายเบียร์ไหม?”

ทุกคนต่างพากันตั้งใจฟังเมื่อพวกเขาได้ยินคำถามนี้

“ไม่” หยวนโจวเหลือบมองเฉินเหว่ยแล้วกล่าวขึ้นมา

“ห๊ะ?”

“โอ้!”

เสียงร้องอุทานที่แตกต่างกันทั้งสองครั้งประสานขึ้นมาพร้อมกัน เสียงหนึ่งมาจากลูกค้าที่ผิดหวังส่วนอีกเสียงมาจากพวกคนเร่ขายของที่รู้สึกตื่นเต้น

“เถ้าแก่หยวน บาร์บีคิวและเบียร์เข้ากันได้ดีเชียวล่ะ นายไม่จำหน่ายเบียร์ได้ยังกัน?” เฉินเหว่ยไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

“ใช่ นั่นก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันจำหน่ายทั้งสองอย่างมันเลยไงล่ะ” หยวนโจวพยักหน้าเห็นด้วย

เฉินเหว่ยรู้สึกตกตะลึงจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว

“ฮ่าฮ่า ใช่ ถูกต้องแล้วล่ะ เขาจำหน่ายทั้งสองอย่างเพียงแต่ไม่พร้อมกันเท่านั้นเอง” หลิงหงกล่าวพลางหัวเราะลั่นขณะที่ชี้ไปทางเฉินเหว่ย

“แย่ชะมัดเลย” เฉินเหว่ยไม่สนใจหลิงหง

“แต่วันนี้ฉันมีอาหารจานใหม่ บาร์บีคิวปลา” หยวนโจวประกาศราวกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เฉินเหว่ยกล่าวเลยสักนิดเดียว