หมอร้ายคลั่งรัก 28

“พี่หมอ!!” ฉันขึ้นเสียงดังกลบเกลื่อนความอายที่โดนจับได้ว่ามองเขา “ฮ่าฮ่า” แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขมากของอิพี่หมอ ฉันเลยมองค้อนไปให้หนึ่งที ก่อนที่เขาจะหยุดแล้วกลับมาเข้าโหมดคุณหมออีกครั้ง

“หนูไปนั่งบนเตียงนะเดียวพี่ตัดเฝือกออกให้” ฉันขึ้นไปนั่งบนเตียงในห้องตรวจตามที่เขาบอกพี่หมอหยิบเครื่องอะไรไม่รู้ออกมาถ้าเป็นแถวบ้านฉันเรียกว่าเครื่องเจียรที่ฉันเคยเห็นพ่อใช้เอาไว้ตัดเหล็กตัดกระเบื้องอย่าบอกนะจะเอาไอเครื่องนั่นมาตัดเฝือกฉันน่ะ ไม่เอานะเว้ยถ้าแขนฉันขาดขึ้นมาจะทำยังไงฉันยังเรียนไม่จบยังไม่มีหลานให้พ่อแม่อุ้มเลยนะจะเป็นอิด้วนแล้วหรอช่วยด้วยค่ะอิพี่หมอจะฆ่าเมียตัวเอง

“พี่หมอจะเอาไอนั่นมาตัดแขนหนูจริงๆ หรอ” หน้าฉันต้องซีดมากแน่ๆ ไม่ต้องมีใครบอกรู้ด้วยตัวเองเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกได้ว่าตัวเย็น มือเย็นมาก

“อืม” จริงจังกว่านี้ไม่มีแล้ว อิพี่หมอจะทำอะไรกับเมียก็ได้แต่อย่าพลาดตัดแขนเมียเด็ดขาดนะเว้ย

“ไม่เอาได้มั้ยหนูกลัว” ฉันกลัวจริงๆ นะ

จุ๊บ เขาก็จูบหน้าผากฉันเบาๆ ดึงตัวฉันเบาๆ เข้าไปในอ้อมกอดอบอุ่นของเขา น้ำตาไม่รู้มาจากไหนไหลออกมาเขากอด ลูบผมลูบหลังฉันเบาๆ สัมผัสที่อบอุ่นที่เขามอบให้ยิ่งทำให้น้ำตาแห่งความกลัวเมื่อกี้ค่อยๆ แห้งหายไป ความกลัวที่เคยมีอยู่ตอนนี้มันหายไปแล้วฉันมั่นใจว่าพี่หมอจะไม่ทำฉันเจ็บแน่นอน

“ไหนดูหน้าเด็กขี้แยหน่อยสิ” พี่หมอเอามือสองข้างประคองหน้าฉันเงยขึ้นมาจนเราสบตากัน สายตา ยิ้มที่อ่อนโยนส่งมาให้ฉันจนฉันเองที่ทนสายตานี้ไม่ได้หลบตาเขา จะไม่หลบก็ไม่ไหวแล้วสายตาเขาพาฉันอ่อนไหวควบคุมใจตัวเองไม่อยู่

“ฮึฮึ ไม่ต้องกลัวผัวไม่ทำเมียเจ็บหรอกยังไม่อยากเป็นม่ายน่ะ”

ควับ มองแรงขนาดนี้ไม่กลัวคอหักเลยมั้ง แค่แกล้งเล่นนิดเดียวต้องมองผัวแรงขนาดนี้มั้ยครับเมียจ๋า

“ฮ่าฮ่า” ขยี้ผมนุ่มเบาๆ ก่อนจะหันมาเตรียมอุปกรณ์ตัดเผือกต่อไม่สนใจคนที่กำลังมองค้อนด้วยสายตาดุๆ ใส่ผมหรอก น่ากลัวตายแหละผมคนหนึ่งที่ไม่เคยมองท่าทางแบบนี้ของหนูอิงว่าน่ากลัวเลยสักครั้งมีแต่ยิ่งมองยิ่งน่ารัก น่าฟัด น่าแกล้งซะมากกว่า