หมอร้ายคลั่งรัก 18

ตอนที่ 18

กริ้ง กริ้ง พี่หมอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสายที่โทรเข้ามา แต่ก็ยังไม่ยอมรับสายสักที

“หายเมื่อไหร่บอกลาอากาศนอกห้องไว้เลยนะจ๊ะหนู” พูดจบแทนที่จะลุกกลับก้มมาหอมแก้มฉันอีกฟอดใหญ่ หึ้ยฉันเขินนะ

ฟอด

แล้วเขาถึงกดรับสาย

“ครับ….เดี๋ยวผมไป” ไม่รู้หรอกปลายสายพูดว่าอะไรแต่รู้ได้จากเสียงตอบรับของพี่หมอว่ามีคนไข้ด่วนอีกแล้ว แต่ก็ขอบคุณคนไข้นะที่ช่วยชีวิตอิอิงไว้

“อยู่ห้องดีๆ กินข้าวกินยาด้วยนะ” ยังจะห่วงอีกนะมีงานด่วนก็รีบไปเถอะค่ะ ตอนนี้ในหัวฉันไม่มีอาหารหรอกมีแต่ซีรีย์ ฉันจะดูซีรี่ย์ให้หนำใจส่งท้ายวันหยุดยาวก่อนจะไปฟาดฟันในสงครามฝึกงาน

หลังจากพี่หมอออกไปก็หลายชั่วโมงแล้ว อิอิงก็อยู่กับซีรี่ย์มาหลายชั่วโมงแล้วเหมือนกันจนตอนนี้เกือบ 4 โมงเย็นแล้วข้าวกลางวันก็ยังไม่ได้กิน จะหาอะไรกินในห้องคุณหมอก็มีแต่น้ำเปล่า เบียร์ ดีค่ะคุณหมอแล้วจะให้อิอิงกินอะไรคะ โทรสั่งเอาก็ได้ชิ ระหว่างรออาหารฉันก็นึกอะไรขึ้นมาได้

Ing_tea ว่าง

T_i_G_e_r แลกกับกูมั้ยเอ๋อ

P_ta ทำไมกูยุ่ง

Noo_Jang เหมือนกัน@Ing_tea ทำงานไปพวกมึง@N_O_T_E @P_ta

Gui_tar คิดถึงเอ๋อ เหงา

P_ta ไม่มีคนให้มึงแกล้งใช่มั้ย @Gui_tar

Gui_tar แสนรู้ @P_ta

นานแล้วที่ไม่ได้ลงรูปในไอจี วันนี้ว่างถึงว่างมากเลยหารูปเก่าๆ ที่เคยถ่ายไว้มาลงสักหน่อย แล้วพวกเพื่อนๆ ก็เข้ามาคอมเม้นท์กัน บอกว่างานยุ่งแต่ฉันลงรูปปุ๊บนี่มาปั๊บเลยนะ งานยุ่งจริงกันมั้ยเนี่ยฮ่าฮ่า ส่วนอิงชาคนนี้หรอ วันนี้ฉันว่างค่ะพรุ่งนี้ก็จะได้กลับไปฝึกงานเหมือนเดิมแล้ว เห้อไม่รู้พรุ่งนี้จะเจอกับอะไรบ้าง เอาจริงตั้งแต่วันที่ฉันเข้าโรงพยาบาล ออกจากห้องผ่าตัดฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ชีวิต 1 อาทิตย์ที่อยู่ในโรงพยาบาลมีแต่อิพี่หมอคินกับพยาบาลอีก 2 คนที่สลับกันมาดูแลตอนที่อิพี่คินไปทำงาน

หลังจากที่ถามถึงอุบัติเหตุในห้องฉุกเฉินวันนั้น เขาก็ไม่เคยถามอะไรอีกเลย ไม่พูดถึงด้วย ถามแต่เรื่องเพื่อน ครอบครัว การเรียน แล้วก็คุยเรื่องทั่วไปซะมากกว่า ตัวฉันเองก็ไม่กล้าพูดถึง ใครจะบอกล่ะว่าวันนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง ฉันเดินซุ่มซ่ามตกบันไดจนแขนหักขนาดนี้ใครจะกล้าบอกล่ะ แต่ก็ไม่เข้าใจนะทำไมพวกพี่เขาถึงบอกว่าฉันรถเฉี่ยวแถมยังช่วยพาฉันมาส่งที่โรงพยาบาลเองด้วยแต่ช่างมันเถอะถ้ามีโอกาสค่อยถามอีกทีถ้าพี่เค้ายอมคุยกับฉันนะปกติคอยแต่จะจับผิดจิกอย่างเดียวเลย

ผมกลับมาถึงคอนโดก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ผมต้องยืนอยู่ในห้องผ่าตัด 7 ชั่วโมงเต็ม ออกจากห้องผ่าตัดปุ๊บผมก็รีบกลับมาทันทีด้วยความเป็นห่วงคนป่วยให้อยู่คนเดียวไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างจะได้กินอะไรหรือยัง กินยาหรือยังก็ไม่รู้

แอ๊ด

เปิดประตูคอนโดเข้ามาก็เจอกับหนูอิงนอนหลับอยู่หน้าทีวีจอยักษ์ที่กำลังฉายซีรีย์เรื่องโปรดของเธออยู่ รู้ได้ยังไงว่าเรื่องโปรดทำไมจะไม่รู้ล่ะก็แม่คุณดูแต่เรื่องนี้ตลอดที่อยู่ด้วยกันที่โรงพยาบาล และก็ยังขยันเล่าจากผมคนไม่ดูซีรีย์ตอนนี้ให้ผมเล่าตั้งแต่ต้นจนจบยังได้เลย

“หึหึ” ไม่รู้คนดูซีรี่ย์หรือซีรีย์ดูคน ผมนั่งยองๆ ข้างโซฟามองใบหน้าเรียบเนียนขาว เขี่ยผมที่ปิดหน้าออกเบาๆ ปากเล็กอมชมพูน่าจูบ ผมอดใจไม่ไหวก้มลงจูบปากบางเบาๆ ก่อนจะกลับมานั่งข้างโซฟาเหมือนเดิม ตอนหลับก็น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ยผมนั่งมองเธอได้นานๆ โดยไม่มีเบื่อ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ตอนที่ผมพึ่งออกมาจากห้องผ่าตัดแทบหมดแรงแบบนี้ ผมต้องอาบน้าก่อนที่จะออกมาอุ้มร่างบางเข้าไปนอนในห้องด้วยกัน

กริ้งงงงงง

เช้าแห่งความวุ่นวายเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่ออีกคนต้องไปทำงาน อีกคนก็ต้องไปฝึกงาน ผมให้หนูอิงอาบน้ำก่อนเข้าใจว่าผู้หญิงจะต้องแต่งหน้าแต่งตัวนาน ส่วนตัวผมขอนอนต่ออีกหน่อยแล้วกัน และนี่ก็ยังไม่ใช่เวลาตื่นของผมแต่ที่ต้องตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่แสนแสบแก้วหูของเมียผมนี่แหละ ดังซะจนผมนอนไม่ได้ สาบานวันนี้ผมจะเอาโทรศัพท์เครื่องนี้ไปทิ้งให้ได้ เสียงอื่นมีไม่ตั้งถ้าจะตื่นยากขนาดนี้ต่อไปผมเป็นนาฬิกาปลุกให้เองก็ได้

“ไปเปลี่ยน” ผมพึ่งออกมาจากห้องน้ำตกใจสิครับ จากอารมณ์ดีๆ กลายเป็นหน้าบึ้งทันทีก็เมียผมใส่ชุดนักศึกษา กระโปรงทรงเอที่ตอนแรกผมให้เอามาด้วยเพราะความยาวเสมอเขาพอรับได้แต่พอใส่แล้วใครจะไปรู้เล่าว่าจะผ่าหน้า ผ่าหลังขนาดนี้ ผ่าจนแทบจะเห็นกางเกงในอยู่แล้ว ไม่มีทางที่จะได้ใส่ชุดนี้ออกไปข้างนอกเด็ดขาด

Options

not work with dark mode
Reset