หมอร้ายคลั่งรัก 14

“โธ่เว้ย! ใส่รหัส เพื่ออะไรห๊ะอิงชา รุ่นนี้มันไม่รองรับแสกนนิ้วด้วย สมัยนี้ยังมีคนใช้รุ่นแบบนี้อีกหรอวะ ให้มันได้อย่างนี้สิ แล้วจะเสือกอะไรวะกูเนี่ยจะอยากรู้อะไรนักหนา ผิดหรือไงวะที่ผมอยากดูโทรศัพท์เมีย เมียกูนะโว้ย” ท่าจะบ้าบ่นแม่งอยู่คนเดียวเนี่ย สุดท้ายผมทำได้แค่กดปิดเสียงแล้วเก็บใส่ที่เดิม รอให้ฟื้นก่อนเถอะแม่คุณ

“โอ้ย” ปวดมากเลย ทำไมแค่ขยับตัวนิดเดียวถึงปวดได้ขนาดนี้เนี่ย แล้วที่นี่ที่ไหน ฉันกระพริบตาตอนนี้แสงไฟแสบตามากเลยแหละ โอ้ย กระพริบตาแรงก็ไม่ได้เจ็บหัว แขนก็เจ็บ ขาก็เจ็บ มีตรงไหนที่ไม่เจ็บบ้างเนี่ย

ฉันนอนหลับตานิ่งๆ กำลังทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ ทุกอย่างมันเร็วมากจำได้ว่าฉันกำลังจะเอาเอกสารไปส่งให้แผนกขนส่งสินค้า แล้วอยู่ดีๆ ก็เหมือนมีอะไรมากระแทกที่หลังแล้วฉันก็กลิ้งตกบันได สติฉันหายวูบมารู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้วทันที่ได้ยินรุ่นพี่ในแผนกบอกกับหมอพอดีว่าฉันโดนรถเชี่ยวหน้าบริษัท แล้วฉันเลือกที่จะบอกว่าไม่จริงได้มั้ยก็ไม่ได้ไงขืนพูดไปชีวิตฝึกงานของอิงชาก็ต้องดับวูบน่ะสิ

เจ็บมากเจ็บจนร้องไห้ออกมารู้ตัวว่าฉันเด็กมากเลยแต่มันเจ็บมากจริงๆ นะ จะขยับแขนหมอก็ห้ามบอกว่ามันหัก ฉันกลัวมาก หมอจะเย็บแผลเย็บสดไม่ฉีดยาชาฉันกลัวร้องโวยวายลั่นเลยไม่เคยชอบโรงพยาบาลเลยจริงๆ ฉันได้แต่ร้องไห้เป็นเด็กๆ

แล้วอยู่ๆ เขาคนนั้นก็มายืนตรงหน้าฉัน หน้าเขาดุมากน่ากลัวมาก แต่ไม่ใช่เวลาที่จะมาดุฉันมั้ยฉันเจ็บอยู่นะ แต่ไม่รู้เพราะอะไรเห็นหน้าเขาแล้วมันโล่งอกแบบบอกไม่ถูก อย่างน้อยๆ ฉันก็ยังมีคนรู้จักที่ไว้ใจได้อยู่ แต่เขาใส่ชุดกราวน์สีขาวสะอาดเขาเป็นหมอหรือเนี่ยไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขาเป็นถึงคุณหมอ

ฉันตกใจมากเลยนะที่เขามาพูดดี อ่อนโยนกับฉันแทนตัวเองว่าพี่คินด้วยแหละ ใจบางทันทีเลยค่ะ เขาอ่อนโยนจังทำไมฉันถึงรู้สึกอบอุ่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกปลอดภัยเมื่อมีเขาอยู่ข้างๆ แต่ที่น่าตกใจมากกว่านั้นก็ที่เขาบอกว่าฉันเป็นเมียเขา ฉันเขินนะ แต่ตอนนั้นมันเจ็บมากกว่าไม่มีอารมณ์มาสงสัยมาเขินหรอก มาคิดตอนนี้มันเขินมากเลยนะ เขินย้อนหลังจะแปลกมั้ยเนี่ย โอ้ยใจน้องจะละลายทำไมไม่ทำแบบนี้กับหนูอิงตั้งแต่แรกล่ะคะ แต่อาจเป็นเพราะฉันเจ็บอยู่มั้งเขาเลยทำดีด้วยแบบนั้น