ในขณะที่นักศึกษาและอาจารย์มองประธานบริหารด้วยความทึ่ง พวกเขาต่างตกตะลึงที่เธอดูคุ้นหน้าเสียเหลือเกินเช่นกัน
สุดท้ายเสียงใครบางคนก็ดังขึ้น “นั่นมันนักศึกษาที่เกี่ยวพันกับอาจารย์กู้ไม่ใช่เหรอ”
“พอพูดถึงเธอก็ดูคล้ายอยู่ แต่ว่าเธอแต่งตัวผิดกันลิบลับเลยนะ”
“ไม่มีทางน่า! แฟนของอาจารย์กู้เป็นคนจากไห่รุ่ยเหรอ หมายความว่าเขาก็จะได้เจอคนดังเยอะแยะเหรอ”
โม่จื่อเหยียนเดินตรงไปที่ห้องทำงานอธิการบดีอย่างมาดมั่น แน่นอนว่าเจ้าของห้องถึงกับอึ้งไปเมื่อเห็นเธอ โดยเฉพาะเมื่อรู้ถึงตัวตนของเธอ พอคิดย้อนไปว่าเมื่อก่อนเขาทำให้กู้ชิงหลีต้องตกที่นั่งลำบากก็เหงื่อแตกพลั่กออกมาทันที
“ผมนึกไม่ถึงว่าคุณโม่จะเป็นลูกสาวของตระกูลโม่อันเลื่องชื่อ! ผมขอโทษถ้าทำให้ไม่พอใจเมื่อก่อนด้วยนะครับ!”
“ท่านอธิการบดีคะ เมื่อก่อนครอบครัวของฉันอยากจะอยู่เงียบๆ เลยไม่เคยแสดงตัวตนที่แท้จริงของฉันต่อหน้าทุกคน แต่ตอนนี้ฉันมารับตำแหน่งประธานบริหารของไห่รุ่ยอย่างเป็นทางการแล้ว มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรแล้วละค่ะ พอฉันรู้ว่าไห่รุ่ยต้องใช้มหาวิทยาลัยเป็นฉากหลัง ฉันก็เลยแนะนำมหาวิทยาลัยที่ฉันเคยเรียนอยู่ไป หวังว่าจะเข้าใจเจตนาของฉันนะคะ”
การเป็นที่พบเห็นเพราะไห่รุ่ยนับเป็นการประชาสัมพันธ์ในรูปแบบดีที่สุด
“แน่นอนครับ นี่เป็นความหวังที่เป็นเป็นจริงสำหรับเรา ความฝันของเราคือการที่ศิษย์เก่าสนับสนุนมหาวิทยาลัยของพวกเขาให้มากขึ้นครับ”
“ดีค่ะ” เธอลุกขึ้นเดินออกไปหลังจากคุยงานคร่าวๆ ที่ห้องทำงาน ก่อนจะไปที่ห้องเรียนประจำของเธอและมองทุกคนเข้าเรียนอยู่ด้านใน
ไม่นานใครบางคนก็สังเกตเห็นเธอและนึกสงสัยเพราะการแต่งตัวของเธอ
เพื่อนๆ ของโม่จื่อเหยียนวิ่งมาหาเธอทันทีที่ออดดังขึ้นเป็นสัญญาณเลิกเรียน
“ทำไมอยู่ๆ เธอถึงมาหาเราล่ะ”
“ฉันมาคุยบางอย่างน่ะ…”
“เธอมาที่นี่เพราะอาจารย์กู้เหรอ เธอสนใจแต่แฟนของเธอสินะ!” หลังจากเพื่อนๆ แซวเธอ พวกเธอก็เอ่ยสำทับ “ไปที่ห้องทำงานเขาสิ เธอน่าจะเจอเขาที่นั่นนะ”
“งั้นฉันไปก่อนนะ…พวกเธอเข้าเรียนต่อเถอะ”
ในตอนนั้นเพื่อนๆ ของยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ทว่าหลังจากที่นักศึกษาคนอื่นๆ เริ่มพูดกันพวกเธอก็ถึงกับอึ้งไป
“เฮ้ พวกเธอรู้จักประธานบริหารของไห่รุ่ยเหรอ”
เพื่อนๆ ของเธอมองหน้าเพื่อนร่วมชั้นด้วยความงุนงง “เธอหมายความว่าอะไรน่ะ”
“เธอไม่รู้ว่าคนที่เธอเพิ่งกอดไปเมื่อกี้คือลูกสาวตระกูลโม่เหรอ ที่รู้จักกันว่าเป็นประธานบริหารไห่รุ่ยไง”
พวกเธอจึงได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโม่จื่อเหยียน ยัยตัวแสบ!
หากแต่คนต้นเหตุได้ลืมพวกเธอไปแล้วและเดินไปที่ห้องทำงานของกู้ชิงหลี เธอเห็นเขากำลังเตรียมเนื้อหาการสอนอยู่เมื่อขณะเข้าไปถึง เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ “ฉันเข้าไปได้ไหมคะ”
ครั้นเห็นเธอเขาก็รู้เรื่องชุลมุนที่เธอก่อขึ้นที่มหาวิทยาลัยแล้ว “ผมไม่ได้บอกคุณว่าข่าวลือมันไม่ได้สำคัญอะไรเหรอครับ”
“แต่ฉันไม่อยากให้คนเอาคุณไปพูดเสียๆ หายๆ นี่คะ” โม่จื่อเหยียนกระเง้ากระงอด
เขาหลุดขำออกมาเบาๆ และเดินไปหาเธอ จับมือเธอไว้ก่อนเอ่ย “งั้นตอนนี้ผมก็พ้นผิดแล้วเหรอครับ”
“อย่างน้อยก็ไม่มีใครกล้ามาพูดถึงคุณพล่อยๆ อีกแล้วละค่ะ!” โม่จื่อเหยียนค่อนข้างมั่นใจกับเรื่องนี้ ตราบใดที่สถานะของเธอเปลี่ยนจากนักศึกษาเป็นประธานบริหารไห่รุ่ย เธอแน่ใจว่าคนจะมองความสัมพันธ์ของพวกเขาต่างออกไป
กู้ชิงหลีไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอจึงได้แต่กุมมือและถามขึ้น “คุณหิวไหม อยากกินข้าวก่อนคุณจะกลับหรือเปล่าครับ”
“แน่นอนค่ะ” เธอหัวเราะ
ทั้งคู่เดินจับมือกันไปทั่วมหาวิทยาลัยพร้อมกับคำพูดที่ส่งต่อกันไปอย่างรวดเร็ว
“นั่นประธานบริหารไห่รุ่ยสินะ…”
“หมายความว่าอาจารย์กู้ก็ได้เจอดาราเยอะเลยเหรอ เขาจะได้เจอจวงจวงที่รักของฉันไหมนะ”
“ฉันละอิจฉาอาจารย์กู้จังเลย…”
“ถ้าเรามาคิดดู ประธานบริหารต้องเปิดเผยตัวตนของเธอเพื่อช่วยเสริมอำนาจให้อาจารย์กู้แน่ๆ เลย”
ทุดคนในมหาวิทยาลัยยังคงพูดถึงทั้งคู่อย่างก่อนหน้านี้ หากแต่ตอนนี้บทสนทนาของพวกเขาได้เปลี่ยนเป็นการคาดเดาไปต่างๆ นานาแทนที่จะต่อว่าและตราหน้า
โม่จื่อเหยียนพึงพอใจกับผลที่ออกมานี้
ทว่าหลังจากนั้นข่าวลือที่ว่าอาจารย์กู้เกาะคนรักตัวเองกินก็เริ่มเกิดขึ้น!
โม่จื่อเหยียนหงุดหงุดกับคำกล่าวหาเหล่านี้ พี่สี่ของเธอมีคุณค่ามากกว่าที่พวกเขาคิดมาก!
แน่นอนว่ากู้ชิงหลีไม่ปล่อยให้เธอออกมาชี้แจงอีกต่อไป “ให้พวกเขาบอกว่าผมเกาะคุณกินไปก็ได้ครับ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก…”
“คนพวกนี้นี่มันจริงๆ เลย…”
“คุณก็น่าจะเดาผลที่เกิดขึ้นนี้ได้ตอนที่มาที่มหาวิทยาลัยนะครับ”
“ฉันแค่ไม่อยากให้คุณลาออกจากมหาวิทยาลัยน่ะค่ะ ฉันรู้ว่ามันเป็นความปรารถนาของพ่อคุณ” เธออธิบาย “ฉันไม่ได้ทำไปโดยไม่คิดนะคะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “คุณไม่ต้องอธิบายหรอกครับ ต่อให้คุณทำผิดผมก็คงไม่โกรธคุณหรอก”
โม่จื่อเหยียนโผเข้าหาอ้อมแขนของเขาทันทีที่ได้ยินดังนั้น “ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนที่ยอมรับในตัวฉันที่สุดค่ะ”
ทั้งคู่ตระกองกอดกันอย่างรักใคร่ในอ้อมแขนกันและกัน โดยไม่ทันรู้ตัวถึงการมาถึงของเพื่อนๆ ที่อยู่ในอาการโมโหของโม่จื่อเหยียน
“โม่จื่อเหยียน!”
“เธอพยายามอย่างหนักที่จะปิดบังเรื่องนี้เป็นความลับกับเราสินะ!”
“เธอมันงี่เง่าชะมัดเลย!”
โม่จื่อเหยียนอดขำไม่ได้ขณะที่มองเพื่อนๆ ที่เข้ามาหา “ฉันผิดไปแล้ว!”
“เราไม่มีทางยกโทษให้เธอจนกว่าเธอจะให้บัตรคอนเสิร์ตที่กำลังจะจัดกับเราหรอกนะ”
“ในฐานะเพื่อนของฉัน เธอได้สิทธิพิเศษอยู่แล้วละ” เธอขยิบตาให้
“พอแล้วละ คุณไม่ต้องมาเสียเวลาที่นี่เพราะผมแล้ว…” กู้ชิงหลีรีบให้เธอกลับไปด้วยรู้ว่าเธอยุ่งเพียงไหน
“อย่างนั้นก็ไว้คุยกันที่บ้านนะคะ”
หลังบอกลาเพื่อนของเธอกับกู้ชิงหลี โม่จื่อเหยียนออกไปจากมหาวิทยาลัยในขณะที่กู้ชิงหลีกลับมาที่ห้องทำงาน อย่างไรก็ตามเพื่อนร่วมงานของเราเริ่มแซวเขาทันที
“ผมได้ยินว่าภรรยาของคุณเป็นประธานบริหารไห่รุ่ยเหรอ! มันน่าทึ่งไปเลยนะครับ!”
“เธอทำเรื่องวุ่นวายใหญ่โตวันนี้เพียงเพราะช่วยคุณเสริมอำนาจในมหาวิทยาลัย เธอทุ่มเทมากจริงๆ นะครับเนี่ย”
“คุณนี่โชคดีจังเลยนะคะ ชิงหลี”
ในความเป็นจริงทรัพย์สินส่วนตัวของกู้ชิงหลีนั้นไม่ได้ห่างชั้นกับตระกูลโม่มากนัก เขาลงทุนในอสังหาริมทรัพย์กว่าครึ่งที่กำลังก่อสร้างในปักกิ่งตอนนี้ ทว่าเขาไม่ได้พูดถึงแต่อย่างใด
เขารู้ว่าโม่จื่อเหยียนทำลงไปเพราะเธอรักเขาจริงๆ ดังนั้นถึงแม้ว่าคนจะพูดว่าเขากำลังเกาะเธอกินเขาก็ไม่ได้ใส่ใจ
ซ้ำหลังจากเธอทำเช่นนั้นเขาก็ได้รับการปฏิบัติจากคนในมหาวิทยาลัยเปลี่ยนไปทันตา
คนที่ก่อนหน้านี้เคยตราหน้าและต่อว่าเขา ตอนนี้กลับขอให้เขาขอลายเซ็นให้ พวกเขาดูเป็นมิตรขึ้น
มากอย่างผิดหูผิดตา
ใครๆ ก็ต่างจินตนาการออกว่าคนดังหนุ่มสาวนั้นน่าดึงดูดสำหรับแฟนๆ ของพวกเขาขนาดไหน
มันทำให้เขาออกจะภูมิใจไม่น้อย อย่างไรเสียตอนนี้คนเหล่านี้ที่ปรากฏตัวบนหน้าจอโทรทัศน์ของทุกคนก็มีเจ้านายคนใหม่แล้ว และคนคนนี้ก็คือ…
…ภรรยาของเขา
ภรรยา…
พอนึกถึงคำนี้ กู้ชิงหลีรู้ตัวว่าถึงเวลาที่เขาต้องทำบางอย่าง โดยเฉพาะเมื่อเขากับโม่จื่อเหยียนไม่เคยใช้ยาคุมกำเนิดกัน เขาต้องสะสางเรื่องต่างๆ ก่อนที่ลูกจะมาเกิด
แน่นอนว่ามันเป็นความต้องการของโม่จื่อเหยียนที่จะไม่ใช้ยาคุมกำเนิด ถึงอย่างไรเธอก็ต้องการจะมีลูกอย่างซิงเจ๋อแทบแย่!
ทว่าเขาทำเพียงปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ…
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
