รัก..ออกแบบไม่ได้ 4

…..เก๋งสีดำคันใหญ่ ขับมาจอดหน้าบ้านชมนาด หญิงวัยกลางคนวัยใกล้เคียงกับเธอเดินลงมาจากรถ กดกริ่งหน้าบ้านอยู่สักพัก มินตราก็เดินออกมาดู..”สวัสดีค่ะคุณป้า คุณป้าจะมาสั่งขนมหรือเปล่าคะ?” หญิงวัยกลางคนยิ้มอย่างเป็นมิตรและอบอุ่น มินตราสังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ เธอมีใบหน้าและรอยยิ้มที่สวยมากแม้จะดูวัยใกล้เคียงกับแม่ของเธอก็ตามแต่ความสวยยังคงมีอยู่..” เปล่า ป้ามาหาชมนาดน่ะจ่ะ หนูคือ หนูมินตราลูกสาวชมนาดใช่มั้ยจ๊ะ?” มินตราสงสัย “คุณป้ารู้จักหนูกับแม่ด้วยเหรอคะ? “ป้าเป็นเพื่อนกับแม่หนูจ่ะชื่อโสภิศ” มินตราตาโต คุณป้าโสภิศ แม่ของภาคิน! เธอรู้เพราะตอนเด็กที่เธอเป็นเพื่อนเล่นกับภาคินเธอเล่าเรื่องภาคินให้แม่เธอฟัง แม่เธอเลยเล่าเรื่องของโสภิศให้มินตราฟังแล้วก็พูดถึงโสภิศเสมอๆเธอเลยรู้..”คุณป้าเข้ามาก่อนค่ะแม่หนูอยู่ในบ้านพอดี วันนี้แม่ไม่ได้ไปร้านขนมค่ะ” ..มินตราพูดพร้อมกับชวนโสภิศเข้ามาในบ้านแล้วให้เธอนั่งที่ห้องรับแขก จากนั้นเธอรีบไปตามแม่ที่อยู่หลังบ้าน ชมนาดเดินออกมา เธอเรียกโสภิศด้วยความดีใจ..โส! โสภิศได้ยินชมนาดเรียกก็ลุกขึ้น..ชม! แล้วทั้งคู่ก็เดินไปกอดกันด้วยความคิดถึง มินตราเดินไปหยิบน้ำ ขนมและผลไม้มาให้โสภิศ..” เธอหายไปเลยนะโส ไม่แวะมาหาฉันบ้างเลย” “พอดีฉันยุ่งๆน่ะแต่ตอนนี้ฉันกลับมาอยู่บ้านแล้วนะ งานที่อังกฤษ ตาภาคีกับภาคินรับช่วงต่อตั้งแต่คุณภาคีนัยเสียฉันก็ทำงานหนักคนเดียวตอนนี้ฉันวางมือละ อยากพักผ่อน ฉันได้ข่าวจากพี่โสภาว่า ไมตรี เสียแล้วใช่มั้ย? เสียใจด้วยนะชม” “ขอบใจจ่ะโส ตอนนี้ทำใจได้ละ” ไมตรีพ่อของมินตราประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่อ5ปีที่แล้วชมนาดเลยต้องดูแลลูกเองเช่นเดียวกับโสภิส..” ชม ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย” “แม่คะ คุณป้าคะ งั้นหนูขอตัวไปเตรียมขนมที่จะส่งพรุ่งนี้นะคะ”มินตราเอ่ยเพราะเห็นว่าทั้งสองท่านจะคุยธุระกัน..” เอ่อ ป้าอยากให้หนูมินอยู่คุยด้วยนะเราจะได้คุยกัน..คืองี้ชมนาด ฉันอยากมาทาบทามหนูมินตราให้ภาคินน่ะ เธอจะว่ายังไง?” ชมนาดมองไปที่มินตรา มินตราอึ้งไปใบหน้าขาวๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความอาย..”ฉันไม่มีปัญหาหรอกนะโส เราเป็นเพื่อนกันมานานฉันรู้เธอเป็นยังไง เรื่องนี้ต้องถามเจ้าตัวเอาเอง” ..โสภิศหันไปพูดกับมินตรา “ว่าไงจ๊ะหนูมิน?” มินตรายังไม่ตอบ เธออึกอักไปนิดนึง..ชมนาดก็พูดกับโสภิศ “ขอเวลาให้มินคิดหน่อยได้มั้ยโส? แล้วก็หันไปกระซิบกับโสภิศว่า..”โสฉันคิดว่าไม่มีปัญหาหรอก มินตรากับภาคินรู้จักกันตอนเด็กๆพวกเขาเคยเล่นด้วยกันตอนเธอพาลูกเธอมาอยู่กับพี่โสภาน่ะ”โสภิศได้ยินก็ดีใจยิ้มไม่หุบคิดไม่ถึงว่าทั้งสองจะรู้จักกันแล้ว..”เอางี้หนูมิน หนูยังไม่ต้องตอบป้าตอนนี้ก็ได้ป้ายังอยู่ที่นี่อีกหลายวัน เอาไว้ป้าค่อยมาฟังคำตอบของหนูทีหลัง”..มินตราพยักหน้า “ค่ะคุณป้า” เธอยังคงหน้าแดงไม่หาย..” แม่หนูบอกว่าหนูเคยรู้จักกับภาคินแล้วใช่มั้ย?เล่าให้ป้าฟังหน่อยได้มั้ยจ๊ะหนูมิน” ..มินตราเลยเล่าเรื่องของเธอกับภาคินตอนเด็กๆให้โสภิศฟัง โสภิศดีอกดีใจจับมือมินตราไว้..” ป้าดีใจจริงๆ อีก2อาทิตย์ภาคีกับภาคินก็จะกลับมาเมืองไทย กลับมาคราวนี้คงอยู่นานหน่อยเห็นบอกว่าอยากพักผ่อนหลังจากทำงานหนักมาตลอด…ป้าอยากพาหนูมินไปเจอภาคีแล้วก็ภาคินด้วยกัน..ป้าว่าภาคินต้องดีใจแน่นอนที่ได้เจอหนูอีก”..มินตรารู้สึกเขินอายจนพูดไม่ออก โสภิศอยู่คุยกับชมนาดสักพักก็ขอตัวกลับ..หลังจากโสภิศกลับไปแล้ว มินตราก็คุยกับชมนาด..” แม่คะ แม่ว่าหนูควรจะทำยังไงดีคะ?หนูควรปฎิเสธ หรือ ตอบตกลง กับป้าโสภิศดี?” “มินจ๊ะ ลูกโตแล้ว ลูกตัดสินใจเองได้ ป้าโสกับแม่เป็นเพื่อนสนิทกันมานานมากแม่เชื่อระหว่างหนูกับป้าโสภิศไม่มีปัญหาแน่นอน ส่วนระหว่างหนูกับภาคินหนูเองก็เคยรู้จักภาคินเคยเล่นด้วยกันแม่ว่าหนูก็คงพอจะรู้บ้างว่าภาคินเป็นคนยังไง..ถ้าหนูได้เจอกับภาคิน แล้วหนูรู้สึกว่าหนูไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกับภาคิน หรือภาคินไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกับหนู หนูก็บอกกับป้าโสภิศได้ หนูก็ยังเป็นเพื่อนกับภาคินได้เหมือนเดิม หนูยังมีแม่ที่รอหนูอยู่ตรงนี้อยู่ที่นี่หนูกลับมาหาแม่ได้ตลอด”..มินตราพยักหน้า “ค่ะแม่..จากนั้นสองแม่ลูกก็ไปเตรียมขนมเพื่อไปส่งให้กับลูกค้า..