รัก..ออกแบบไม่ได้ 5

“อยู่ มินอยู่หลังบ้านช่วยฉันจัดขนมไปส่งลูกค้าน่ะ ช่วงนี้ลูกค้าสั่งขนมเยอะมาก ฉันเลยต้องอยู่บ้านเตรียมขนมกับยัยมิน..เดี๋ยวฉันไปตามให้นะ” สักครู่มินตราก็เดินออกมา..”สวัสดีค่ะคุณป้า คุณป้ามีอะไรกับหนูคะ?” โสภิศไม่รอช้ารีบพูดขึ้น ….”หนูมินอย่าหาว่าป้าเร่งรัดหนูเลยนะจ๊ะ เรื่องที่เราคุยกันไว้หนูว่าไงจ๊ะ?” มินตรามองโสภิศแวบนึง แล้วพูดขึ้น..”หนูขอไปเจอกับภาคินก่อนได้มั้ยคะคุณป้า หนูไม่รู้ว่าเค้าจะยังจำหนูได้หรือเปล่า? อีกอย่างหนูอยากรู้ว่าถ้าเจอหนูเค้าจะรู้สึกยังไง? ถ้าหากเค้ารู้สึกดีๆกับหนู หนูก็จะตกลงค่ะ” ..โสภิศยิ้มอย่างดีใจ..

“แค่หนูยอมไปเจอตาภาคินกับป้า ป้าก็ดีใจแล้วจ่ะ ส่วนเรื่องอื่นเราค่อยว่ากันก็ได้ป้าแล้วแต่หนูเลย” “มีอีกเรื่องนึงที่หนูอยากจะขอร้องคุณป้าค่ะ” “เรื่องอะไรจ๊ะ?” “คือหนูอยากให้คุณป้าเก็บเรื่องหนูกับภาคินตอนเด็กๆไว้เป็นความลับกาอนค่ะ..อย่าเพิ่งให้เค้ารู้ว่าหนูคือ เปีย เพื่อนที่เคยเล่นด้วยกัน..หนูอยากให้เค้าจำหนูได้ด้วยตัวเค้าเองค่ะ”..มินตราอธิบาย “ได้ซิจ๊ะหนูมิน ป้าให้สัญญา แต่หนูแน่ใจนะว่าจะไม่บอกภาคิน” “แน่ใจค่ะคุณป้า” “งั้นก็ได้จ่ะ..ป้าจะกลับพรุ่งนี้ คืนนี้หนูก็เตรียมตัวได้เลยนะจ๊ะ พอดี ตาภาคี กับ ภาคิน กลับถึงบ้านแล้วกลับมาก่อนที่นัดไว้กับป้าน่ะจ่ะ” มินตรารู้สึกตื่นเต้น หัวใจเธอเต้นแรง นี่เธอกำลังจะได้เจอกับภาคินแล้วใช่มั้ย เค้าจะเป็นยังไงบ้าง? เค้าจะจำเธอได้หรือเปล่า? เค้าจะเปลี่ยนไปแค่ไหน?มีคำถามมากมายที่อยู่ในหัวของมินตรา..”งั้นฉันกลับก่อนนะ จะได้เตรียมตัวกลับ ฉันจะให้คนของฉันจัดการเรื่องเที่ยวบิน..หนูมินจ๊ะพรุ่งนี้เช้าป้าจะมารับนะ” “ค่ะคุณป้า” หลังจากโสภิศกลับไป มินตราก็ถอนหายใจ แล้วไปช่วยชมนาดจัดขนมต่อ ก่อนที่จะไปเก็บกระเป๋าเตรียมเดินทาง มินตราไม่ลืมหยิบกล่องไม้ที่เธอของเล่นและการ์ดที่ภาคินให้ไว้ติดไปด้วย เธอมองดูกล่องด้วยหัวใจที่แสนสุข..”เจอกันพรุ่งนี้นะ

…..ช่วงเย็นหลังจากภาคินตื่นแล้วเตรียมตัวลงมาข้างล่างโสภิศก็โทรศัพท์เข้ามา..”สวัสดีครับแม่” ภาคินรับสาย “น่าตีจริงๆเลยนะ มาไม่บอกกล่าวแม่เลย ไหนบอกอีก2อาทิตย์ไง?” ภาคินหัวเราะ “ก็ผมคิดถึงคุณแม่นี่ครับเลยรีบกลับมา แม่ไม่ดีใจเหรอครับ?” จริงๆแล้วภาคินต้องการที่จะหนี ริต้า เขารู้สึกเบื่อหน่ายทุกครั้งที่เธอเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของเขา เลยรีบลากพี่ชายกลับเมืองไทยทันทีที่เคลียร์งานเสร็จ”ดีใจซิ ทำไมจะไม่ดีใจล่ะ ลูกกลับมาหาทั้งที” “ผมอยากเซอร์ไพร้ซ์แม่เลยไม่ได้บอก” “แม่ก็มีเรื่องเซอร์ไพร้ซ์ลูกเหมือนกัน” “เซอร์ไพร้ซ์ผม? อะไรครับแม่?หวังว่าจะเป็นเรื่องดีๆนะครับ” ภาคินพูด “ดีซิจ๊ะ พรุ่งนี้แม่จะรีบกลับ แม่จะพาคนคนนึงไปให้ลูกรู้จักด้วย” “ใครครับแม่?” “แม่จะพาหนูมินตราไปให้ลูกรู้จัก หนูมินตราเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทแม่เองจ่ะ..แม่อยากหมั้นหมายหนูมินตราให้ลูก” “แม่!! “ภาคินพูดเสียงสูง. “ผมไม่อยากรู้จัก!ทำไมแม่ไม่ถามผมก่อน ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะรู้จักใครหรือหมั้นหมายกับใครทั้งนั้น!” ภาคินพูดด้วยอารมณ์ขุ่นมัว เพราะในใจของเขามีแต่เด็กหญิงเปียคนนั้น แต่เขาก็ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่เขากำลังจะได้เจอที่แม่ของเขาอยากหมายหมั้นไว้ให้ก็คือ ผู้หญิงคนเดียวกันกับที่เขารอ!! เขาปิดกั้นตัวเองมาตลอดไม่เคยเปิดใจให้ผู้หญิงคนไหนเลย แม้จะมีผู้หญิงมากมายพยามเข้าหาเขา แต่สำหรับเขาผู้หญิงเหล่านั้นก็เป็นแค่คนรู้จักหรือแค่เพื่อน..”อย่าเพิ่งโมโหซิ แม่อยากให้ลูกเจอและรู้จักกับหนูมินตราเอาไว้ เจอกันพรุ่งนี้นะ” ไม่ทันที่ภาคินจะพูดอะไร โสภิศก็วางสายไปทันที..ปล่อยให้ภาคินหงุดหงิดอยู่อย่างนั้น..ภาคินเดินลงมาข้างล่างด้วยความโมโห เดินไปนั่งข้างๆภาคีที่ลงมาก่อนหน้าเขา “เป็นอะไรอีกล่ะ กลับถึงบ้านไม่ทันไรก็หงุดหงิดแล้วเหรอ นายนี่อารมณ์ไม่อยู่กับร่องกับรอยเลยนะ” ภาคีแซวภาคินทันทีที่เห็นหน้า..”ก็จะไม่ให้หงุดหงิดได้ยังไงล่ะพี่ แม่โทรมาเมื่อกี้บอกว่าจะกลับพรุ่งนี้แต่แม่จะมาลูกสาวของเพื่อนสนิทแม่มาให้ผมรู้จักแถมจะหมั้นหมายให้ผมอีก” ภาคินถอนหายใจ..หนีเสือปะจระเข้จริงๆ หนียัยริต้ามาที่นี่ยังจะต้องมาเจอยัยมินตราอะไรนี่อีก แม่นะแม่ สมัยนี้เค้าไม่มีแล้วเรื่องหาคู่ให้ลูกน่ะ!!” ภาคินยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด!! “ฮ่าฮ่าฮ่า นายนี่โชคดีเรื่องผู้หญิงจริงๆ นายก็ลองเปิดใจดูบ้างมัวแต่ปิดกั้นตัวเองแบบนี้ ระวังนายจะได้อยู่บนคานทอง ถึงเวลานั้นนายจะรู้สึกเสียดายนะ!” “ผมไม่คุยกับพี่ละ ไปกินข้าวดีกว่า” หลังจากกินข้าวเสร็จ ภาคินก็หยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อน นัดออกไปสังสรรค์กัน..เพื่อนๆของเขากลุ่มนี้ก็เรียนด้วยกันที่อังกฤษหลังจากเรียนจบพวกเขาก็กลับเมืองไทย..ที่clubหรูย่านดังภาคินเดินเข้าไป มองหากลุ่มเพื่อนๆของเขา”ภาคิน!!ทางนี้” ปองพลตะโกนเรียกพร้อมโบกมือ ภาคินเดินไปที่โต๊ะ “ไม่เจอกันนานเลยนะเพื่อน!”ภาคินทัก “ก็นายไม่ยอมกลับมาเมืองไทยเลยนี่หว่า เรียนจบก็รับช่วงกิจการต่อจากพ่อแม่ จนลืมเพื่อนลืมฝูง!” ปองพลแซว “ก็มาแล้วนี่ไงมาคราวนี้คงอยู่ยาว เราคงได้เจอกันบ่อยๆ”ไม่นานก็มีหญิงสาวผิวขาว หน้าตาสะสวย สูงโปร่ง แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด มัดผมรวบเผยให้เห็นคอขาวยาวระหงของเธอเดินเข้ามาในร้าน เธอเป็นที่สนใจของหนุ่มๆที่อยู่ด้านใน ทุกคนมองเธอด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยแรงปรารถนาแต่เธอก็ไม่ได้สนใจสายตาที่พวกนั้นมอง เธอเดินไปยังโต๊ะของภาคิน พร้อมกับทักทายทุกคนแล้วหันไปยิ้มกับภาคิน “ไม่เจอกันซะนาน เธอดูหล่อขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะภาคิน กลับมาก็ไม่โทรบอก แถมนัดเพื่อนๆก็ไม่โทรชวนฉันเลยสักคำ” เมญ่าพูดพร้อมเดินไปนั่งข้างๆภาคินแล้วเอามือกอดแขนเขาไว้ด้วยท่าทางยั่วยวนนิดๆ..ภาคินดึงแขนออกจากมือเมญ่า..เขารู้ว่าเมญ่าคิดอะไรกับเขามากกว่าเพื่อนเพราะตั้งแต่เรียนเธอพยามแสดงให้เขารู้ ว่าเธอคิดอะไรกับเขา แต่ภาคินก็พยามทำให้เมญ่ารู้ว่าเขาคิดกับเธอได้แค่เพื่อนเท่านั้นจริงๆ”ฉันกลับมากระทันหันน่ะเคลียร์งานเสร็จก็เลยรีบกลับมา แล้ววันนี้ฉันโทรนัดเพื่อนก็มีแต่ผู้ชายก็เลยไม่ได้ชวนเธอ”ภาคินตอบ “ดีนะที่ปองพลโทรบอกฉันแล้วชวนฉันออกมาไม่งั้นฉันก็ไม่รู้เลยว่าเธอกลับมาไหนๆเธอก็มาแล้วนี่ เราก็มาดื่มฉลองกันหน่อย”ผ่านไปซักพักภาคินก็เริ่มรู้สึกมึนๆเลยขอตัวกลับพร้อมกับวางเงินไว้บนโต๊ะฉันเป็นเจ้ามือเอง วันนี้ฉันขอตัวกลับก่อนว่างๆเจอกัน..ภาคินเดินออกไป เมญ่าก็เดินตามออกมา “ภาคิน เธอไปส่งฉันหน่อยได้มั้ย ฉันไม่ได้เอารถมา”ภาคินมองเมญ่าแวบนึงก็ตอบตกลงไปส่งเธอ ระหว่างที่อยู่บนรถ ภาคินก็ไม่ได้พูดอะไร เมญ่าพยามชวนคุยแต่ภาคินก็เงียบเมญ่าเลยนั่งมองภาคินด้วยท่าทางที่ยั่วยวน สายตาที่มองภาคินเธออยากจะกินภาคินทั้งตัว!!พอถึงบ้านก่อนจะลงจากรถเมญ่าพูดกับภาคิน “ว่างๆฉันไปหาเธอที่บ้านนะ”อืม ภาคินตอบสั้นๆแล้วขับรถออกไป..เมญ่าเดินเข้าบ้านพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหา สุวัฒ คนของจอมทัพพ่อของเธอ! เมญ่า เธอเป็นลูกสาวของจอมทัพ เขาเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง เขาทำธุรกิจส่งออกอาหารแต่นั่นเป็นแค่ธุรกิจบังหน้าธุรกิจหลักของเขาคือ ยาเสพติด เขาเป็นพ่อค้ายารายใหญ่!…”ครับ คุณเมญ่า” สุวัฒรับสาย “นายไปเอารถของฉันที่ club ฉันไม่ได้ขับกลับ” เธอบอกชื่อclubแล้วเดินเข้าบ้าน ..แน่นอนเธอหวังให้ภาคินมาส่งจึงทิ้งรถเอาไว้แล้วค่อยให้สุวัฒขับกลับมาให้เธอ..ตอนนี้ในหัวของเธอเต็มไปด้วยภาคิน เธอหวังจะครอบครองภาคิน และเธอจะต้องทำให้สำเร็จ นั่นคือสิ่งที่เธอหวัง