รัก..ออกแบบไม่ได้ 1

ตอนที่ 1

…..”อีก2อาทิตย์แม่ค่อยมารับลูกนะ”..โสภิศ พูดกับลูกชาย..เด็กชายพยักหน้ารับ..”แม่จะรีบเคลียร์งานและรีบจัดการเรื่องโรงเรียนของพี่ชายลูกให้เสร็จ แล้วจะรีบกลับมารับ ลูกอยู่กับป้าโสภาไปก่อนนะช่วงนี้..เป็นเด็กดี อย่าดื้อล่ะ อีก2อาทิตย์เจอกันจ่ะ” “..ครับแม่”เด็กชายตอบสั้นๆ..”พี่โสภา ฉันฝากภาคินด้วยนะจัดการทุกอย่างเรียบร้อยฉันจะรีบกลับมา”..โสภิศ พูดกับพี่สาว..”อืม ไม่ต้องห่วงจัดการธุระของเธอให้เรียบร้อยค่อยมารับล่ะกัน” ..”งั้นฉันรีบไปก่อนนะพี่โสภา”..แล้วรถเก๋งคันหรูก็ขับออกไป..”ป่ะภาคิน เราไปเก็บของกันเถอะ ไม่ต้องห่วงที่นี่มีที่สนุกๆให้หลานได้วิ่งเล่นเยอะแยะ ช่วงนี้ปิดเทอมแบบนี้ คนงานในไร่ส้มของป้ามักจะพาลูกๆหลานๆมาอยู่ด้วยรับรองหลานมีเพื่อนเล่นไม่เหงาแน่นอนจ่ะ”..ภาคินมองหน้าโสภาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร…

…..”เฮ้ย!!นั่นใครวะ? บังอาจมาเล่นในที่ของเรา แบบนี้ต้องสั่งสอนซะหน่อย!” เจ้าอู๊ดพูดขึ้น “นั่นซิรนหาที่ชัดๆ อย่างนี้ต้องจัดการ!” เจ้าต๋อยรีบเสริม..”ไอ้กบ ไอ้ก้าง ไปจับมันไว้!”..ทั้งคู่รีบวิ่งเข้าไปจับแขนภาคินทันที ส่วนไอ้ต๋อยก็วิ่งไปกระชากของเล่นมาจากภาคินแล้วรีบเอาไปให้ เจ้าอู๊ดทันที..”นี่แกไม่รู้เหรอ ที่ตรงนี้มันที่ของพวกข้าโว้ย!!ใครก็ห้ามมาเล่นแถวนี้เด็ดขาด” เจ้าอู๊ดพูดพร้อมขู่น้อยๆ ภาคินมองหน้าอู๊ดแบบนิ่งๆ..”ไม่เห็นมีป้ายบอกเลยว่าใครเป็นเจ้าของ เราว่าใครจะมาเล่นที่นี่ก็ได้หนิ”

ภาคินพูดออกไป..”ไม่ต้องมาพูดมาก ข้าบอกว่าที่ตรงนี้คือที่ข้องข้าก็ของข้าซิวะ!” เจ้าอู๊ดไม่พูดเปล่า ยกเท้าขึ้นมาเตรียมจะถีบภาคิน ปั๊ก!! “โอ๊ย!!ใครปาก้อนหินมาวะ แน่จริงก็ออกมาซิ!” เจ้าอู๊ดตะโกนลั่น..ไม่นานเจ้าของก้อนกินก็กระโดดลงมาจากต้นไม้..”ฉันเองแหล่ะ ที่ยิงหัวนายเมื่อกี้” พร้อมกับโชว์หนังสติ๊กในมือ..”พวกนายจะทำอะไร?ปล่อยเค้าเดี๋ยวนี้เลยนะถ้าไม่อยากโดนดี!” “หึ!ใครกันแน่ที่จะโดนดี”เจ้าอู๊ดพูดจบก็ยกเท้าขึ้นถีบมินตราทันทีแต่พลาดไป มินตราหลบได้อย่างว่องไวแล้วชกไปที่หน้าของอู๊ดและถีบจนอู๊ดกระเด็น ต๋อย กบ ก้าง ไม่รอช้ารีบเข้ามาช่วยแต่ก็โดนไปคนละหมัด2หมัด! “หึ ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้เปีย!” เจ้าอู๊ดพูดแล้วก็วิ่งหนีไปโดยมีเจ้าต๋อย เจ้ากบ เจ้าก้างวิ่งตามไปติดๆ

…..”จะมาเอาคืนเมื่อไหร่ก็รีบๆมานะ อย่าให้รอนาน” มินตราตะโกนตามหลังพร้อมกับหัวเราะคิกคัก..พวกเด็ก4แสบเป็นลูกคนงานในไร่ส้มของโสภา ทั้ง4แสบมักจะมาเล่นแถวนี้บ่อยๆแต่สำหรับมินตราเธอจะมาอยู่กับแม่ในช่วงปิดเทอมแบบนี้ แม่ของมินตราทำขนมส่งให้ตามร้านขายของในตลาด ทุกครั้งที่มาพอเจอ4แสบก็มักจะทะเลาะกันทุกครั้ง พวกเด็ก4คนนี้มักจะเรียกมินตราว่า ไอ้เปีย!!เพราะเจอกันทีไร มินตราก็มักจะถักเปียแบบนี้ทุกครั้ง ปกติมินตราจะอยู่กับย่าของเธอที่กรุงเทพเธอเรียนหนังสือที่นั่นปิดเทอมเธอจึงกลับมาหาแม่..

…..”ไม่เป็นไรใช่มั้ย?” มินตราถามภาคิน..”อืม ไม่เป็นไร ขอบใจเธอมากนะที่มาช่วยเรา” มินตรายื่นมือเล็กๆส่งให้ภาคิน “ลุกขึ้นได้แล้วเสื้อผ้าเธอเลอะเทอะไปหมดละ” ภาคินยื่นมือไปจับมือของมินตราแล้วลุกขึ้น ทั้งคู่เดินคุยกันไปจนถึงต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆกับไร่ส้ม..”เธอชื่ออะไรเหรอ?” มินตราถามขึ้น..”เราชื่อ ภาคิน เธอชื่อเปียเหรอ?เราได้ยินพวกนั้นเรียกเธอ”..มินตรา มองหน้าภาคินไม่ตอบ แต่พูดกับภาคิน..”เธอเรียกเราว่าเปียก็แล้วกันง่ายดี..ทำไมเธอถึงกล้ามีเรื่องกับพวกนั้นล่ะ แถมยังชก ต่อยเป็นอีก”..ภาคินชวนมินตราหรือเปียคุย..”ฮ่า ฮ่า พวกนั้นน่ะเกเรจะตายเราไม่กลัวหรอก เราเอาอยู่!” มินตราพูดแบบภาคภูมิใจ..”จริงๆเราอยู่กับย่าปิดเทอมเราจะกลับมาหาแม่ที่นี่ บ้านย่าเราอยู่ติดกับค่ายมวย เราไปที่นั่นทุกวัน พวกพี่ๆนักมวยก็ช่วยสอนเราชกน่ะ เราก็เลยชกเป็น แล้วเธอล่ะ?” มินตราเอ่ยปากถามบ้าง..”เรามาอยู่กับป้าเราที่ไร่ส้มนี่แหล่ะ ป้าโสภาน่ะ..พ่อแม่เราไปทำธุระที่ต่างประเทศเลยพาเรามาอยู่กับป้าก่อน แล้วค่อยกลับมารับหลังเสร็จธุระแล้ว เธอรู้จัก ป้าโสภามั้ยล่ะ?” มินตราพยักหน้า..”รู้จักซิ ป้าโสภาใจดีมากเลยนะ ทุกครั้งเจอเรา ป้าโสภาให้ส้มเรากลับไปกินที่บ้านบ่อยๆ”

…..หลังจากนั้น ทุกวัน มินตรากับภาคินก็มาเล่นด้วยกันทุกวัน ทั้งคู่สนิทกันเร็วมาก อาจเป็นเพราะความเป็นเด็กเลยสนิทกันง่าย..เปีย วันนี้เราเอาของเล่นมาฝาก ภาคินพูดพร้อมกับยื่นของเล่นในถุงให้มินตรา..นี่ของเล่นเราเอง เป็นของเล่นที่เราชอบมากเลยนะเราให้เธอ มินตรารับถุงมาเปิดดู ก็เห็นรถของเล่นเป็นเซต 6 คันอยู่ในถุง มินตรายิ้มให้ภาคิน เธอเลยหยิบหนังสติ๊กคู่ใจในกระเป๋าส่งให้ภาคิน..งั้นเราให้หนังสติ๊กคู่ใจเรากะเธอนะ แลกกัน ภาคินรับมา..เราจะเก็บมันไว้อย่างดี

….วันต่อมา มินตราก็ไปหาภาคินที่ต้นไม้ใหญ่เหมือนเคย แต่วันนี้มินตราไม่เห็นภาคินมา เธอเห็นแต่การ์ดใบหนึ่งวางไว้ใต้ต้นไม้ เธอหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน…เปีย เราต้องกลับไปแล้วล่ะ แม่เรามารับแล้ว เราต้องย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศ ไปอยู่กับพี่ชายเรา ขอโทษที่ไม่ได้บอกลาเธอ ฉันจะไม่มีวันลืมเธอ สักวันเราจะได้เจอกันอีก แล้วฉันจะเป็นเจ้าบ่าวของเธอ…ภาคิน มินตราอึ้งไปสักพักเธอคิดในใจ ทำไมถึงไปเร็วขนาดนี้ มินตรารู้สึกเศร้าทันที ในความรู้สึกนั้นมีความรู้สึกอื่นแทรกเข้ามาด้วยแต่เธอไม่เข้าใจว่าความรู้สึกนั้นมันคืออะไร? มินตราเดินกลับบ้านพร้อมกับการ์ดใบนั้นเธอเก็บการ์ดใบนั้นไว้ในกล่องไม้เล็กๆรวมกับของเล่นที่ภาคินให้มา….

Options

not work with dark mode
Reset