รัก..ออกแบบไม่ได้ 2

ตอนที่ 2

….”ที่รัก ที่รักคะ ริต้ามาแล้วค่ะ”..สิ้นเสียงพูดประตูห้องทำงานของ ภาคินก็ปิดลง ภาคินกำลังยืนจิบกาแฟอยู่ริมหน้าต่างห้องทำงาน ก็มองไปตามเสียงนั้นพอเห็นหน้าเจ้าของเสียงเขาก็ถอนหายใจทันที..หญิงสาวผิวขาว หน้าตาสะสวย รูปร่างสูง ผมยาว แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด เดินมาหาภาคิน พร้อมกับกอดแขนเขาไว้ “ที่รักวันนี้เราไปกินข้าวกลางวันกันนะคะ”..หญิงสาวเอ่ยกับภาคินด้วยท่าทางออดอ้อน ภาคินเหลือบมองด้วยสายตาที่เย็นชา..”ริต้า จะเข้ามาก็หัดเคาะประตูซะบ้างซิ มีมารยาทหน่อย!”ภาคินพูดพลางดึงแขนออกจากอ้อมกอดของริต้าแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานโดยไม่สนใจผู้หญิงตรงหน้า..”มีธุระอะไรหรือเปล่า?ถ้าไม่มีก็กลับไปซะ อย่ามารบกวนเวลาทำงานของผม!!” ภาคินพูดด้วยน้ำเสียงที่รำคาญ ถ้าไม่เป็นเพราะริต้า คือลูกสาวของ อิทธิ เพื่อนของพ่อเขา ซึ่งพ่อของเขาก็บอกให้ภาคินช่วยดูแลริต้า เขาไม่มีทางที่จะมองเธอแม้แต่หางตา ต่อให้สวยแค่ไหนเขาก็ไม่สน เพราะในใจของภาคินมีแต่เด็กผู้หญิง ผิวขาว ตาโต ผมเปียคนนั้น นั่นก็คือมินตรา ตอนเขากลับในวันนั้นเขาไม่ได้เจอเธอ แม้แต่บอกลากันก็ไม่มีโอกาส ในตอนนั้นเขารู้สึกเสียใจ รู้สึกเศร้า และมีความรู้สึกอื่นที่แทรกเข้ามาและเขาก็ไม่เข้าใจความรู้สึกนั้น เช่นเดียวกับมินตราเหมือนกัน เขาได้แค่หวังว่ามินตราจะเจอการ์ดที่เขาเขียนแล้ววางไว้ที่ใต้ต้นไม้นั้น แต่ตอนนี้เขาโตแล้วความรู้สึกนั้นก็ไม่เคยจางหายไปและเขาก็เข้าใจความรู้สึกที่แทรกเข้ามาในตอนนั้นแล้ว ว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน..ตั้งแต่รู้ใจตัวเองภาคินก็ไม่เคยมองหรือสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ไม่ว่าจะมีผู้หญิงมากมายที่เข้าหาเขา เขาก็ไม่สนใจนอกจากคำว่าคนรู้จักหรือคำว่าเพื่อนเท่านั้น..”ที่รัก ริต้าคิดถึงคุณนะคะ ริต้าแค่อยากจะมาชวนคุณไปทานข้าว ทำไมคุณต้องหงุดหงิดใส่ริต้าด้วยล่ะคะ” ..ริต้าพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ หวังว่าจะให้ภาคินสนใจ..” ริต้า เลิกเรียกผมแบบนี้ซะทีเถอะ ผมไม่ใช่ที่รักของคุณ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมว่าคุณออกไปเถอะ กลับไปซะ!” ภาคินหมดความอดทนจึงออกปากไล่แบบตรงๆ..”ริต้าไม่ไปค่ะ ริต้าจะรอคุณจนกว่าคุณจะทำงานเสร็จ”..ภาคินถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายมองหน้าริต้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานเขา..”ถ้าคุณไม่ไปก็เชิญคุณอยู่ที่นี่ไปคนเดียวเลยนะ แต่ผมไม่อยู่ ขอตัว!!” แล้วภาคินก็รีบเดินออกไปปล่อยให้ริต้ายืนกระทืบเท้าอยู่ตรงนั้น..”ภาคิน ภาคินกลับมาเดี๋ยวนี้นะ คุณจะปล่อยริต้าไว้แบบนี้ไม่ได้ ภาคิน!!” ภาคินไม่ได้สนใจเสียงของริต้า เค้ารู้สึกเหมือนกับริต้าเป็นแมงหวี่ แมงวัน ที่บินไปบินมาน่ารำคาญ..ปัง!!เสียงปิดประตูห้องทำงานของ ภาคี โดยมีร่างของภาคินเดินเข้ามาด้วยสีหน้า ท่าทางหงุดหงิดแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาแล้วถอนหายใจ..ภาคีเงยหน้ามองภาคินแล้วพูดกับเขา “ไงล่ะน้องชายคนเก่ง หน้าตา ท่าทางสดใส มีความสุขขนาดนี้ ริต้า อีกแล้วใช่มั้ย?” ภาคีแซว ยิ่งทำให้ภาคินหงุดหงิดมากขึ้น..”สดใส!มีความสุขกะผีน่ะซิพี่ หงุดหงิดจะตายอยู่ละ” ภาคินตอบ..”เอาน่า ริต้าเองก็สวยอยู่นะ แถมคอยตามเอาอกเอาใจนาย ให้ใจนายซะขนาดนี้นายก็ยอมๆเธอไปเหอะน่า” ภาคีพูดพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่..”หุบปากไปเลยนะพี่ภาคี ถ้าเธอสวย เธอเอาใจเก่ง พี่ก็ไปตามจีบหล่อนซะเลยซิ!!”ภาคินยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด..”โน โน โน ฉันไม่เหมาะกะเธอเท่านายหรอก ภาคีพูดพลางหัวเราะ..”เลิกกวนใจผมได้แล้วพี่ภาคีไม่งั้นผมจะพังห้องทำงานพี่ให้ราบไปเลย” “ฮ่าฮ่าฮ่า โอเคๆตกลงๆ ดุชะมัดน้องชายเรา..แล้วพี่เคลียร์งานไปถึงไหนแล้ว เราจะได้รีบกลับเมืองไทย กลับไปคราวนี้ผมอาจจะอยู่ยาวซักหน่อย ขอพักยาวเลยนะพี่”..ที่ภาคินอยากกลับเมืองไทยและอยากอยู่ยาวเพราะเขาตั้งใจจะกลับไปที่ไร่ส้มของป้าโสภาเพื่อไปหาเปีย ผู้หญิงที่เขารอมาตลอด ไม่รู้ตอนนี้เปียจะเป็นยังไงบ้าง จะยังอยู่ที่นั่นหรือว่าไปอยู่ที่อื่นแล้ว พอคิดถึงเปียเขาก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาทันที..”พี่คืนนี้ไปดื่มกัน ไม่เมาไม่กลับ” “อืมตกลงได้ซิ แต่อย่าให้ฉันเป็นคนแบกนายกลับอีกล่ะ” ภาคีบอก “หึ!พี่อย่าดูถูกผมคืนนี้คนที่จะถูกแบกกลับคือพี่นั่นแหล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า” “แล้วฉันจะคอยดู..โทรชวนริต้าไปด้วยซิมีสาวๆสวยๆไปด้วยจะได้สนุกขึ้น!” “พี่ภาคี!!” พูดแค่นั้นภาคินด็เดินโมโหออกไป ภาคีหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งน้องชายตัวเอง..

Options

not work with dark mode
Reset