ในที่สุดร่างกายของ เย่เฉียว ก็ผ่อนคลายลง แต่เขาเกือบจะเป็นตะคริวที่ขา แน่นอนว่าเมื่อกี้เขามองเห็นความตึงเครียดได้อย่างชัดเจน เธอคิดว่าเขาจะเอาเธอโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอ แต่เมื่อถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้วทำไมเขาถึงไม่ทำ??
เย่จิ่นถัง เป็นคนเคยนึกถึงความรู้สึกคนอื่นด้วยเหรอ? ดูเหมือนจะไม่เคย
เย่เฉียว ขดร่างกายให้เป็นเหมือนลูกบอล รู้สึกกระวนกระวายและนอนไม่หลับ จนกระทั่ง เย่จิ่นถัง ออกมาจากห้องอาบน้ำและนอนลงข้างๆ เธอ เธอก็ถูกเขาดึงไปในอ้อมแขนที่เย็นๆของเขา
“นอนเถอะ” เสียงของเขาลดลงโดยไม่มีอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ
เย่เฉียวคงรู้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรเมื่อกอดอยู่แบบนี้แล้ว เขาทำมาหลายครั้งแล้ว เขาแค่กอดเธอและไม่เคยแม้แต่จะจูบด้วยซ้ำ
เย่เฉียวง่วงจนลืมตาไม่ขึ้นล้วตอนนั้นก้อดไม่ได้ที่หลับตาลง และเผลอหลับไป
เธอไม่ชินกับการถูกผู้ชายแบบนี้กอดอยู่ และเธอก็ไม่ชินที่มีผู้ชายอยู่บนเตียงตัวเอง
แต่เย่จิ่นถังนอนข้างเธออย่างไม่สมเหตุผลหลายครั้ง ดูเหมือนว่าเธอเกือบจะขจัดความไม่คุ้นเคยของเธอออกไปแล้ว
เมื่อ เย่เฉียว ตื่นแต่เช้า ตำแหน่งข้าง ๆของเธอได้เย็นลงแล้ว ถ้าเธอจำไม่ได้ว่าเขาอยู่ที่นี่เมื่อคืนนี้ เธอจะรู้สึกว่าเมื่อคืนนี้เป็นเหมือนความฝันจริงๆ
เย่เฉียวเหลือบมองไปยังอาหารเช้าที่จัดเตรียมไว้อย่างเหมาะสมบนโต๊ะ เธอไม่คิดจะไปกิน เธอไม่หิวและไม่อย่ากิน
จากนั้นกำลังที่จะตัดสินใจทิ้งอาหารเช้าบนโต๊ะ ประตูก็เปิดออก เย่เฉียว ถือจานอยู่ในมือ และเขาเห็นเย่ จิ่นถัง ปรากฏตัวในอพาร์ตเมนต์ของเขา
เธอมองเขา งงๆ เล็กน้อย เธอตั้งใจจะเททิ้งแต่ยังไม่ได้เท่ทิ้ง
“ทำไม อยากเท่ทิ้งเหรอ”
“ไม่ค่อยหิว เลยไม่อย่ากิน” และเธอไม่ชอบกินอาหารเช้าแบบนี้ที่มีสารอาหารสมดุลเกินไป ทุกสิ่งที่เธอไม่ชอบอยู่ในนั้น
ใบหน้าของ เย่จิ่นถัง อบอุ่นและเย็น และเธอก็เดินไปและวางจานในมือไว้บนโต๊ะอีกครั้ง: “หรือว่าเพราะเมื่อคืนนี้ไม่ได้ทำ คุณรู้สึกกระฉับกระเฉงเกินไป?
เย่เฉียว มองไปที่เขา ใบหน้าของเขาค่อยๆ เย็นลง เขาไม่สามารถเอาคำว่าหน้าด้านมบรรยายเขาอีกต่อไป ผู้ชายคนนี้ไม่มีแม้แต่หนังหน้าไม่งั้นเขาก็มีความมั่นใจมากเกินไป
“นั่งลง” เขาพูดเบาๆ
เย่เฉียวลังเลมาก แต่ก็ยังนั่งลง เสื้อผ้าของ เย่จิ่นถังเได้ปลี่ยนไปแล้ว แต่ทำไมเขาถึงไม่ไปบริษัทโดยตรงและมาที่อพาร์ตเมนต์ของเธอด้วยทางที่ยาวไกลเช่นนี้
“เดิมที่จะไม่มาล่ะ แต่ฉันคิดว่าคุณเป็นคนกินจุกจิกมาก่อน ฉันคิดว่ากลับมาจ้องเธอกินมันจะดีกว่า” ความคิดของเย่จิ่นถังเริ่มเป็นผู้ใหญ่และความคิดแก่มาก
ความเชื่อที่หยั่งรากลึกคือร่างกายที่ดีได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยโภชนาการที่สมดุล เย่เฉียวชอบกินทุกสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ ของพวกนั้นมีแค่เย่เจิ้งที่จะซื้อให้เธอ เขาไม่เคยซื้อของแบบนั้นให้เธอ
สำหรับอาหารเช้า เย่จิ่นถังดูเธอกินจนหมดจนแล้วถึงได้จากไปเย่เฉียวมองดูเวลา ยังเช้าอยู่ อย่างไรก็ตาม เขาเกิดในกองทัพ และไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะตื่นเช้า และการตื่นสายจะผิดปกกติ
เย่เจิ้ง อยู่ระหว่างการเดินทางเพื่อธุรกิจ และมีการติดต่อกับ เย่เฉียวมากขึ้น
วันนี้ เย่เแียวเพิ่งกลับไปที่บ้านตระกูลเย่ และบังเอิญรับสายของเย่เจิ้งแต่โชคไม่ดีที่ อันเยว่ได้ยินการโทรของพวกเขาทั้งหมด
ตอนที่เย่เฉียวเห็น สีหน้าของอันเยว่ดูแย่มาก เย่เฉียวผงะแล้ววางสาย
“พี่สะใภ้? คุณตามฉันทำไม?”
ใบหน้าของ อันเยว่ ไม่มีการแสดงใดๆ อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ได้ดูดี การโทรของเธอกับพี่ชายนั้นก้เหมือนกับสายปกติทั่วไป แต่เมื่อดูปฏิกิริยาของ อันเยว่ ดูแล้วเหมือนเธอมีอะไรกับพี่ชายของเธอ
“อืม ฉันแค่สงสัยอาเจิ้งเดินทางไปทำธุรกิจมาเป็นเวลานานแล้วแค่ไม่กี่สายไม่กี่คำก้ควรจบแล้ว แต่ทำไมถึงโทรคุยกับคุณนานจัง ดูเหมือนว่า พวกคุณติดต่อค่อนข้างบ่อย”
ในเวลานี้ อันเยว่ไม่ได้สร้างปัญหาและแม้แต่น้ำเสียงของเธอก็สงบและถ่อมตัว เย่เฉียวมองไปที่ใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบาและรวบรวมสิ่งที่เธอต้องการจะพูด
“แล้วพี่สะใภ้อยากได้คำอธิบายอะไรจากฉัน?” เย่เฉียวไม่ชอบอันเยว่ นี่เป็นเรื่องจริง และเธอจะไม่ปฏิเสธมัน
อันเยว่ไม่เคยเห็นผู้หญิงไร้ยางอายที่ตรงไปตรงมาและกล้าหาญขนาดนี้มาก่อน เธอไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับ เย่เจิ้ง และทัศนคติของ เย่เจิ้ง ที่มีต่อเธอนั้นคลุมเครือมาก เธอควรรักษาระยะห่างที่เธอสมควรกับเย่เจิ้งไว้ไม่ใช่?
การหยิ่งทะนงและมั่นใจมากเพราะรู้สึกว่าเธอถึงเอ็นดู หรือรู้สึกว่าเธอบริสุทธิ์ราวกับน้ำแข้ง
การแสดงออกของอันเยว่ซับซ้อนมาก ไม่ยิ้มหรือเฉยเมย เพียงแค่จ้องไปที่ใบหน้าของเธออย่างสงสัยราวกับว่าเธอต้องการมองทพลุเธอ
“เฉียวเฉียว ฉันกังวลว่าคุณจะหลงทาง ไม่ว่าคุณจะเป็นลุกแท้ๆของตระกูลเย่หรือไม่ แต่เขาก็ยังเป็นพี่ชายของคุณ และตอนนี้เขาแต่งงานแล้ว” เธอพูดความจิงทั้งหมด
แต่ถ้าผู้ฟังมีความผิดอยู่ในใจ เขาควรจะมองเห็นอะไรบางอย่างได้
แต่เย่เฉียวเกิมาก้เป็นคนที่หน้านิ่งอยู่แล้วและมองไปที่อันเยว่ด้วยรูปลักษณ์ที่น่าเบื่อ: “พี่สะใภ้กังวลมากเกินไปล่ะ หากคุณรู้สึกอึดอัดในใจคุณสามารถไปพูดคุยกับพี่ชายเองได้และให้เขาอยู่ห่างจากฉันให้ดี ฉันไม่เคยเป็นคนที่จะละเมิดมาตรฐาน” เย่เฉียวเก็บโทรศัพท์และเดินผ่านเธอไป
อันเยว่ หันกลับไปมองที่แผ่นหลังของเธอ เธอถูก เย่เฉียว รังแกงั้นเหรอ?
หลังจากที่ เย่เฉียวออกจากบ้านตระกูลเย่ เย่เจิ้ง ก็ยังโทรมาอีกครั้ง เธอก้มหน้าแล้วปฏิเสธที่จะรับ สายตาที่น่าสงสัยของอันเยว่ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
ความสัมพันธ์ของเธอกับเย่เจิ้ง นั้นบริสุทธิ์อย่างเห็นได้ชัด แต่ดูเหมือนว่าหลายคนสงสัยว่ามีบางอย่างระหว่างพวกเขา ไม่ว่าเธอจะอธิบายแค่ไหน คนเหล่านั้นก็ยังคงมีท่าทีสงสัย
มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่และทำไมเธอถึงไม่สังเกตเลย
เย่เฉียว ไม่ได้รับโทรศัพท์อีกต่อไป และ เย่เจิ้งก็หยุดโทรหลังจากนั้น เธอกับ เย่เจิ่นถังหลับไปแล้ว ดังนั้นเธอไม่ควรคาดหวังอะไร
แม่บอกเธอเสมอว่าต้องรู้จักตัวตนของเธอ คิดว่าแม่คงรู้มากนานแล้ว ก้จริง เธออยู่ในแวดวงนี้มาครึ่งชีวิตแล้ว และไม่มีอะไรที่เธอไม่เคยเห็น
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา งานในมือน้อยลงมาก และงานโอทีก่อนหน้านี้ก็ทำให้ตอนนี้ง่ายขึ้น
เมื่อบริษัทเห็นข้อมูลเกี่ยวกับอุตสาหกรรม เธอก็แปลกใจเล็กน้อย บาเต๋อไม่น่าเป็นคนที่จะทำเรื่องแบบนี้
เมื่อ เย่เฉียว รีบผลักเปิดประตูห้องทำงานของ บาเต๋อ ทั้งคนก็แข็งอยู่กับที่ เธอดึงขาของเธอกลับโดยไม่รู้ตัว หันหลังและปิดประตูอย่างรวดเร็ว
เมื่อกี้ที่บาเต๋อกดแอนนาไว้บนโต๊ะทำงานของตัวเอง เธอเห้นแล้วใบหน้าของเธอก็ร้อนอบอ้าว
แอนนาลุกขึ้นแล้วสวมเสื้อผ้าเสร็จ ใบหน้าที่ลึกและสดใสของเธอค่อนข้างเขินอาย
บาเต๋อจับหลังศีรษะของเธอและจูบริมฝีปากของเธออย่างหนัก: “ความสุขระหว่างผู้ชายและผู้หญิงเอง คุณจำสิ่งที่ฉันพูดไว้ อย่าให้เธอค้นพบอะไร”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
