รวยชั่วข้ามคืน?！ 445 ม.6 ลุกเป็นไฟ

บทที่ 445 ม.6 ลุกเป็นไฟ

ห้อง ม.6/6 กลับมาโรงเรียนตามคำขอแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเด็กพวกนี้จะอยู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

เหล่านักเรียนยังคงไม่ได้ยินข่าวว่าอาจารย์ฉินจะมารับหน้าที่อาจารย์ประจำชั้นต่อ ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มก่อความวุ่นวายอีกแล้ว

ทำให้ผู้อำนวยการสถานศึกษาต้องรีบออกหน้าด้วยความลนลาน

และผู้อำนวยการท่านนี้ก็มีผมหงอกออกสีเทา ดูแล้วสุภาพมีมารยาทมาก พอฉินหลั่งมาถึงโรงเรียน ผู้อำนวยการก็ยิ้มกริ่มเดินเข้ามาจับมือกับฉินหลั่ง

“โอ้ว อาจารย์ฉิน ในที่สุดคุณก็มาเสียทีนะครับ” ผู้อำนวยการเต็มไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า พร้อมกับแฝงเจตนาที่อยากจะเอาใจ

ที่แท้ช่วงนี้ รวมทั้งพี่ใหญ่อย่างนายกเทศมนตรีเฉินเว่ยหมินที่มีหน้ามีตามากก็ได้โทรศัพท์มาหาเขา บอกให้ผู้อำนวยการรีบนำตัวอาจารย์ฉินกลับมารับตำแหน่งอาจารย์ประจำชั้นของนักเรียนห้อง ม.6/6 ต่อไป

พวกเขาส่วนใหญ่รู้ว่าอาจารย์ฉินไม่ใช่คนที่ชอบอยู่เฉยๆ เด็ดขาด ได้คนแบบนี้มาเป็นอาจารย์ประจำชั้นของลูกตัวเอง ถือเป็นเรื่องที่ดีเป็นอย่างยิ่ง บวกกับลูกของพวกเขาในตอนนี้ก็พูดกรอกหูพวกเขาทุกวัน ว่าให้อาจารย์ฉินกลับมาที่โรงเรียน

ถ้าหากลูกของพวกเขาได้มีความสัมพันธ์ในฐานะลูกศิษย์กับอาจารย์แล้ว เช่นนั้นวันหลังหากได้เจอฉินหลั่งในสถานที่ต่างๆ และมีเรื่องอะไรที่ยากจะแก้ปัญหาก็สามารถขอร้องอาจารย์ฉินได้ ไม่แน่ฉินหลั่งก็อาจจะช่วยพวกเขา

ดังนั้นทุกคนจึงโทรศัพท์ไปหาผู้อำนวยการ และถามอย่างจริงจังเกี่ยวกับเรื่องนี้

ผู้อำนวยการมีหรือที่จะกล้ามองข้ามคำพูดของบรรดาพี่ใหญ่ จากนั้นจึงรีบวางงานที่อยู่ในมือ แล้วขับรถไปรอที่หน้าประตูโรงเรียนทันที อึ้งย้งถูกช่วยเหลือออกมาแล้ว เขาเองก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน

“อาจารย์ฉิน ขอบคุณที่คุณช่วยนักเรียนอึ้งย้งออกมาได้ ผมขอเป็นตัวแทนของสถานศึกษาแห่งเฟิงโจวขอแสดงความเคารพและนับถือคุณครับ อาจารย์ที่ดีแบบนี้จะออกจากโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยได้ยังไง อาจารย์ฉินครับ ก่อนหน้านี้อาจจะเป็นการเข้าใจผิด ตอนนี้เรื่องทุกอย่างก็คลี่คลายแล้ว ขอให้อาจารย์ฉินปล่อยวางความคิดและภาระที่หนักลง และรับตำแหน่งอาจารย์ประจำชั้นของนักเรียนชั้น ม.6/6 ต่อไปนะครับ”

“ไม่มีเวลาครับ ช่วงนี้ผมยุ่งมาก” ฉินหลั่งยังคงปฏิเสธลูกเดียว

“อ้อ…อย่างนั้นอาจารย์ฉินครับ พวกเราจะปฏิบัติต่อคุณเป็นพิเศษ ถ้าหากคุณยุ่งมากล่ะก็ ทางโรงเรียนก็หวังเป็นอย่างยิ่งที่จะจ้างคุณเป็นอาจารย์ประจำชั้นครับ ไม่จำเป็นต้องมานั่งทำงานในออฟฟิศ คุณแค่เดินเล่นไปมาในห้อง 6 ก็พอแล้ว ส่วนงานอย่างอื่นของคุณ ทางโรงเรียนจะไม่ก้าวก่ายเด็ดขาด” ผู้อำนวยการอธิบาย

“นอกจากนี้ช่วงที่รับหน้าที่อาจารย์ประจำชั้น พวกเราจะปฏิบัติกับคุณเหมือนกับอาจารย์ใหญ่ทุกอย่าง ผมจะมอบหมายงานกับคุณโดยตรง คนอื่นๆ ไม่มีสิทธิ์มาจัดการกับคุณครับ”

ผู้อำนวยการก็คือผู้อำนวยการ ข้อเสนอที่เขาพูดออกไปสำหรับอาจารย์ประจำชั้นคนหนึ่งแล้วถือว่าไม่เคยมีในประวัติศาสตร์มาก่อน ฉินหลั่งอยู่ที่โรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยแค่หนึ่งสัปดาห์กว่าๆ ก็กลายเป็นราชาที่มีอำ นาจแม้ไม่มีมงกุฎใดๆ

และนักเรียนชั้น ม.6/6 พวกนี้ ผู้อำนวยการสถานศึกษานั้นค่อนข้างรู้จักเป็นอย่างดี เพราะลูกของนายเทศมนตรีก็อยู่ที่นั่น ลูกของบ้านคนร่ำรวยก็อยู่ที่นั่น เขาจะไม่ให้ความสนใจได้อย่างไร และห้องที่ไม่กลัวฟ้า ไม่กลัวดินแบบนี้ มีเพียงฉินหลั่งที่สามารถทำให้พวกเขาเชื่อฟังได้แต่โดยดี

พอเปลี่ยนเป็นจู่จี้เหวินคนนั้น ผลสรุปคือกลับก่อเรื่องวุ่นวายเข้าไปอีก ตอนนี้ผู้อำนวยการจึงรู้สึกชิงชังจูจี้ เหวินมาก

แต่ตอนนี้ฉินหลั่งไม่อยากตอบรับคำของของผู้อำนวยการจริงๆ ตอนที่เขากำลังจะตอบปฏิเสธนั้น

อึ้งย้งที่อยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้น

“อาจารย์ฉินคะ พวกเราห้อง 6 เชื่อฟังอาจารย์เพียงคนเดียว หนูขอเป็นตัวแทนห้อง 6 ขอร้องอาจารย์ได้ไหมคะ?” พออึ้งย้งคิดว่าจะต้องแยกจากกับฉินหลั่ง น้ำตาจึงคลอหน่วยและเหมือนจะไหลลงมาแล้ว

“อาจารย์อย่าทิ้งพวกเราไปนะคะ อาจารย์ฉิน…” อึ้งย้งพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น

“อาจารย์ฉิน คุณตอบตกลงเถอะนะครับ” ผู้อำนวยการซื้ดจมูก พูดโน้มน้าวอยู่ข้างๆ

“เด็กพวกนี้ความจริงแล้วก็น่าสงสารมาก พวกเขาชอบอาจารย์ประจำชั้นอย่างคุณ แต่ระยะเวลาเพียงสั้นๆ ก็ต้องแยกจากกันแล้ว…” ผู้อำนวยการถอนหายใจเช่นกัน

“อืม โอเคครับ” ฉินหลั่งใจอ่อนแล้ว ไม่ว่าใครมาก็ไม่ได้ผล แต่น้ำตาของนักเรียนตัวเอง เขาจึงไว้หน้า ก็เหมือนกับตอนที่ช่วยชีวิตอึ้งย้ง ไม่มีใครสามารถทำให้เขาขยับตัวได้ แต่ข้อความสั้นของอึ้งย้ง กลับทำให้ฉินหลั่งยอมไป

ผู้อำนวยการสถานศึกษาจึงรีบโทรศัพท์หาอาจารย์ใหญ่ “ไล่จูจี้เหวินกับหลิวซูเซิงออกไปเดี๋ยวนี้ ต่อไปนี้ระ บบสถานศึกษาเฟิงโจวของพวกเราจะไม่รับสองคนนี้เข้ามาทำงานตลอดไป”

“ผู้อำนวยการครับ ไล่จูจี้เหวินกับหลิวซูเซิงออกไปผมก็คิดมานานแล้ว สองคนนี้ไร้ศีลธรรมจรรยา ความ สามารถต่ำต้อย ผมขอสนับสนุนการตัดสินใจของคุณอย่างเต็มที่ครับ แต่จูจี้เหวินนั่นมีลุงที่เป็นรองนายก เทศมนตรี นี่คือสาเหตุที่ผมกลัวว่าจะมีผลกระทบกับคนอื่นครับ คุณคิดว่ายังไงครับ?” ด้านอาจารย์ใหญ่ก็แสดงท่าทีของตัวเอง เขาจะไม่ช่วยพูดดีอะไรให้กับจูจี้เหวินและหลิวซูเซิง แต่ทางด้านรองนายกเทศมนตรี จะเป็นชนวนให้เกิดการแก้แค้นของอีกฝ่ายไหม?

“คุณไม่ต้องสนใจตรงนี้ ผมจะจัดการเอง” ผู้อำนวยการตัดสินใจเด็ดเดี่ยวมาก รองนายกเทศมนตรี? เขามีนายกเทศมนตรีคอยหนุนหลัง มีพี่ใหญ่คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง แค่ไล่จูจี้เหวินคนเลวแบบนี้ออกไปเป็นความต้องการของทุกคน ใครจะมาขอร้องก็ไม่ได้!

ผู้อำนวยการวางสายอย่างอารมณ์ดีมาก พลางหัวเราะพูดว่า “อาจารย์ฉินครับ ตอนนี้คุณลองกลับไปที่ห้องดูนะครับ ตอนนี้นักเรียนของคุณกำลังก่อเรื่องวุ่นวายมาก แทบจะรื้อถอนโรงเรียนออกหมดแล้วครับ พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้”

ตอนนี้โรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยกำลังตกอยู่ในความโกลาหล

ฉินหลั่งเงยหน้า มองดูควันที่หนาแน่นลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า เหมือนมีคนกำลังวางเพลิง แต่ดูเหมือนจะไม่มีรถดับเพลิงเข้ามา

อืม ไม่น่าจะเป็นการเผาตึก ฉินหลั่งมองดู และรีบเดินกลับไปที่โรงเรียนอย่างรวดเร็ว อึ้งย้งเดินตามหลังติดๆ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มดีใจ

ขอเพียงอาจารย์ฉินยอมรับปาก อย่างนั้นก็คือความสุขที่ยิ่งใหญ่แล้ว ส่วนโรงเรียนจะวุ่นวายเป็นแบบไหน เธอไม่สนใจหรอก

ระหว่างที่พูดนั้นก็เดินมาถึงสนามฟุตบอล ฉินหลั่งกับอึ้งย้งสองคนต่างก็ตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

และเห็นเพียงโต๊ะเก้าอี้วางอยู่เต็มสนามกีฬา แล้วก็ยังมีหนังสือเรียนจำนวนมาก กองเป็นภูเขาก้อนเล็ก และกำลังถูกเผา เปลวไฟลุกโชน

ควันและหมอกลอยขึ้นมาจากบนสนามกีฬา ตลบอบอวลเกือบทั่วโรงเรียน พร้อมกับกลุ่มนักเรียนที่กระโดดและโห่ร้อง

ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 คือช่วงเวลาที่สำคัญเป็นประวัติศาสตร์ในชีวิต มีแรงกดดันมาก พวกเขาอยู่ในช่วงการกบฏของวัยรุ่น ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นจึงไม่ใช่เรื่องประหลาดใจอะไร

บวกกับนักเรียนห้อง 6 ล้วนเป็นเด็กที่มีเบื้องหลังที่แข็งแกร่ง เวลาที่พวกเขาร้อนใจก็กล้าทำเรื่องอะไรทั้งนั้น

ไหนเลยจะคิดว่าการกระทำนี้จะนำมาซึ่งความเห็นด้วยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 คนอื่นๆ เช่นกัน พวกเขาเกิดความตื่นเต้น แล้วจึงยกโต๊ะเก้าอี้กระดานดำยางลบตำราเรียนในห้องเรียนของตัวเองออกมา แล้วโยนทิ้งไปที่กองไฟโดยตรง พลางมองดูแสงไฟที่ลุกโชติช่วงและหัวเราะออกมา

แรงกดดันมีมากเกินไป นี่คือการปลดปล่อยและต่อต้านโดยรวมของการกบฏของวัยรุ่นในครั้งนี้

อาจารย์ทุกคนในโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยต่างก็ลนลาน รีบแจ้นมาที่สนามกีฬาเพื่อลองโน้มน้าวนักเรียนของตัวเอง แต่ก็ไม่มีใครฟังพวกเขา ทุกคนต่างมีสีหน้าระบายความโกรธและสนุกสนานเพลิดเพลิน

ทั่วทั้งโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยตกอยู่ในสถานการณ์ที่บ้าคลั่ง

และศูนย์กลางของสนามกีฬาที่คอยสั่งการให้เผาหนังสือ ก็คือเหล่านักเรียนของชั้น ม.6/6

ความจริงพวกเขาเผาสิ่งของของตัวเองน้อยมาก และส่วนใหญ่จะเป็นของเสียที่ไม่ใช้แล้ว ตรงกันข้าม มักจะชอบเผาหนังสือเรียนและตำราของนักเรียนห้องอื่นๆ

“โอ้พระเจ้า นี่พวกเธอ พวกเธอช่วยหยุดหน่อยได้ไหม? อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ? ฉันขอร้องพวกเธอล่ะ…” อาจารย์ใหญ่พูดห้าม พลางพูดโน้มน้าวด้วยความขมขื่น

แต่ก็ไม่มีใครสนใจเขา เดิมทีทำอะไรตอนนี้ก็ทำอยู่อย่างนั้น

เฉินหมิงเลี่ยงกับจ้าวซิงสั่งให้ทุกคนช่วยกันโยนหนังสือเข้าไปในกองไฟอย่างเต็มที่ และตำราเรียนแต่ละเล่มก็กลายเป็นเถ้าถ่าน

เวลานี้จูจี้เหวินที่อยู่ข้างๆ อาจารย์ใหญ่กำลังแผดเสียงตะโกนพูดอย่างเต็มที่ “พวกเธอกำลังทำอะไร พวกเธอบ้าไปแล้วเรอะ? แม้แต่อาจารย์ใหญ่ก็ไม่อยู่ในสายตาของพวกเธอ? พวกเธอจะก่อกบฏใช่ไหม?!” ในฐานะอาจารย์ประจำชั้นของห้อง 6 เขากลับได้แต่ตะโกนเสียงดัง ความจริงแล้วไม่มีวิธีอะไรเลยสักนิด

อาจารย์ใหญ่มองเขาด้วยความเย็นชา พลางคิดในใจว่าคนอ่อนแอไร้ความสามารถ ผมยังไม่ได้บอกคำชี้แนะของผู้อำนวยการเลย คุณจะได้เป็นอาจารย์ครั้งสุดท้ายแล้ว