พราวฟ้า 35 วินวินทั้งคู่ (2)

แสงสว่างส่องรอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทำให้เห็นสองร่างที่นอนกอดกันกลมใต้ผ้าห่มผืนหนา ใบหน้าสวยหวานซุกซบอยู่ที่หน้าอกเปลือยเปล่า ที่กระพือขึ้นลงจากจังหวะการหายใจเข้าออก

พราวฟ้ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนใกล้เที่ยงของอีกวัน ร่างบางจะขยับตัวเพื่อไล่ความเมื่อยขบ แต่ก็ทำไม่ได้ แรงกอดรัดพร้อมกับกำแพงหนาๆ ที่อยู่ข้างหน้าทำให้เธอต้องขมวดคิ้ว

ค่อยๆ หรี่ตาลืมขึ้นเกิดอาการปวดหัวตุบๆ แทบระเบิด

เธออยู่ที่ไหน ไคล์เหรอ พราวฟ้าคิดว่าตัวเองนอนอยู่กับไคล์ แต่พอคิดทบทวนดูอีกทีทำให้เธอจำสิ่งที่เกิดขึ้นไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ได้ และไม่มีทางที่ไคล์จะกอดเธอไว้แบบนี้

ร่างบางแข็งทื่อทันทีเมื่อจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนที่กอดก่ายเธอแทบรวมเป็นร่างเดียวกัน

“ลูซ” ปากบางเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว ภาพเหตุการณ์ต่างๆ เมื่อคืนแล่นเข้ามาในหัว

“อืม” ร่างกำยำพลิกตัวนอนหงายแต่ยังไม่ลืมตาเผยให้เห็นหน้าอกแกร่งที่โผล่พ่นออกมาจากผ้าห่ม

พราวฟ้ากลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ก่อนจะรวบรวมสติของตัวเอง และขยับตัวจะลงจากเตียง

“โอ๊ย” แต่เพราะเธอเคลื่อนไหวเร็วเกินไปทำให้รู้สึกเจ็บตรงส่วนเบาะบาง ถึงเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์ แต่ทว่าเมื่อคืนเธอโดนไปหนักพอสมควร และของเขามันก็ไม่ธรรมดา

ปากบางเม้มเข้าหากันพยายามขยับตัวอีกครั้ง

“ว๊าย” แต่ก็ต้องร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเธอโดนรวบเข้าไปกองอยู่บนอกแกร่ง

“ตื่นแล้วเหรอ” น้ำเสียงแสนเซ็กซี่ของเขาทำให้เธอหน้าร้อนผ่าวไปหมด แถมร่างกายของเธอและเขายังเบียดเสียดกันไปมา ทำให้รู้สึกถึงความนุ่มนิ่มของตัวเองที่ทับอยู่บนหน้าอกเขา

“ปล่อยก่อนค่ะ” พราวฟ้าขอร้องเขา รู้สึกว่าน้ำเสียงของตัวเองนั้นแหบแห้งเหลือเกิน

ลูซหรี่ตามองหญิงสาวที่เขากอดนิ่งงัน

“จะไปไหน” เอ่ยถามเสียงเรียบนิ่ง แต่มันก็แฝงไปด้วยความอบอุ่น

“เข้าห้องน้ำค่ะ” หัวใจของพราวฟ้าเต้นระทึก ทั้งน้ำเสียงและสายตาของเขาที่มองเธอ แถมยังมีอ้อมกอดที่กอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อยนี่อีก ทำให้เธอทำตัวแทบไม่ถูก

เธอไม่ได้โทษเขาสักนิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะทุกอย่างเธอเป็นคนเริ่ม เธอเป็นคนเรียกร้องจากเขาเอง และเธอคิดว่าผู้ชายแบบเขาคงไม่สนใจเรื่องพวกนี้ มันก็แค่วันไนท์สแตนด์ คนอื่นเขาก็ทำแบบนี้เยอะแยะ

ยิ่งอยู่ในวัฒนธรรมที่ไม่เคร่งเรื่องแบบนี้ด้วยแล้ว ยิ่งไม่ต้องคิดมาก เธอเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์อะไร อีกอย่างเธอเองก็ไม่รู้สึกเสียใจหรือรังเกียจสัมผัสของเขาสักนิด

เธอกลายเป็นผู้หญิงร่านอย่างที่บอกไคล์จริงๆ สินะ นอนกับใครก็ได้งั้นเหรอ เธอไม่รู้สึกผิดต่อคนที่เธอรักแล้วใช่ไหมพราวฟ้า

“ลุกไหว” ลูซเลิกคิ้วถาม

“ไหว ปล่อยสิคะ” พราวฟ้าดิ้นออกจากอ้อมกอดเขาอีกครั้ง นี่เขาไม่ได้กำลังล้อเลียนเธออยู่ใช่ไหม

“อืม ไปสิ” ลูซยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ พราวฟ้าก็พาร่างกายอันบอบช้ำของตัวเองไปยังห้องน้ำโดยไว เพราะเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าติดตัว จะดึงผ้าห่มออกมาจากเขามันก็คงไม่ใช่ เลยรีบเดินเข้าห้องน้ำและไม่หันมามองหน้าเขาอีก

ลูซมองตามบั้นท้ายงอนงามยิ้มๆ ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง เขารู้สึกเหมือนนอนยังไม่เต็มอิ่ม

พราวฟ้าจัดการตัวเองในห้องน้ำก่อนจะออกมา เห็นคนตัวโตนอนหลับสบายหายใจเข้าออกสม่ำเสมอก็ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินไปปลุกเขา

“คุณ..”

“อืม เสร็จแล้วเหรอ” ลูซสะลึมสะลือตื่นก่อนจะถามเธอ

“ค่ะ ฉันว่าคุณควรกลับได้แล้วค่ะ” พราวฟ้าไม่ได้ต้องการจะไล่เขา แต่เขาก็ไม่ควรอยู่ที่นี่

ลูซเลิกคิ้วมองร่างบาง ก่อนจะลุกขึ้นนั่งเผยให้เห็นอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม พราวฟ้ากลืนน้ำลายลงคอก่อนจะหันหน้าหนี นี่เขาไม่ได้กำลังยั่วเธออยู่ใช่ไหม

เมื่อคืนเธอไม่ได้สังเกตอะไรเลยเพราะความต้องการของร่างกายทำให้เธอมัวเมาแต่อยากจะปลดปล่อย เลยไม่ได้สังเกตรูปร่างของเขาสักเท่าไหร่

มาตอนนี้เธอได้เห็นเต็มตา ลูซเป็นคนที่รูปร่างดีมาก เหมือนนายแบบไม่มีผิด

“ใช้งานเสร็จก็ไล่นะ” คำพูดของเขาทำให้เธอตวัดสายตากลับมามอง ด้วยใบหน้าแดงก่ำ เธอไม่รู้ว่าเธอกำลังโกรธหรือว่าอาย

“เราต่างได้ทั้งคู่ต่างหากค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะที่ช่วย” พราวฟ้าพูดเสียงห้วน

“แค่ขอบคุณ”

“ค่ะ แค่ขอบคุณก็พอแล้วค่ะ ฉันคิดว่าคุณเองก็คงไม่ต้องการมากกว่านี้หรอกใช่ไหมคะ เรื่องแบบนี้คงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคุณ ส่วนฉันก็ไม่คิดอะไรมาก วินๆ ทั้งคู่” เธอไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาพูดเรื่องแบบนี้กับใครอีก หลังจากที่ตัดสินใจออกมาจากชีวิตไคล์ เธอคิดว่าจะไม่มีความรักหรือมีเซ็กส์กับใครอีก จะอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต

แต่ทำไมเธอต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วย

“หึ โอเค ฉันแล้วแต่เธอ” ลูซลุกขึ้นก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำ พราวฟ้าหันหน้าหนีแทบไม่ทัน เพราะร่างกายเขาไม่มีอะไรปกปิดเลยสักนิด แต่เขาก็ไม่อายที่จะโชว์มันต่อหน้าเธอ

ปากบางเม้มเข้าหากันก่อนจะเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้เขาจัดการตัวเอง

ลูซหันไปมองคนที่เดินออกจากห้องไป

“วินๆ ทั้งคู่งั้นเหรอ” เขาคิดว่าพราวฟ้าคงเป็นคนดื้อเงียบพอควร ด้านที่เธอแสดงออกคงไม่ใช่ตัวจริงของเธอทั้งหมด นิสัยของเธอเหมือนไม่มั่นใจในตัวเอง แต่ก็ไม่ใช่ เธอแค่กลัวการแสดงออกและพูดความคิดของตัวเองต่อหน้าคนอื่นแค่นั้น

แต่ถ้าเธอไม่มีสติหรือโมโหเธอจะกลายเป็นอีกคน ซึ่งเขาพิสูจน์มาแล้วเมื่อคืน

Favorite

ลูซเองจากตอนแรกเขาจะปล่อยให้เธอทำเอง ก็เกิดเปลี่ยนใจห่วงว่าเธอจะเจ็บ เมื่อได้รับอนุญาตฝ่ามือใหญ่ก็เคลื่อนไปยังส่วนที่ไวต่อสัมผัสของผู้หญิง

กรีดกรายขึ้นลงตามรอยแยกเรียบลื่นก่อนจะสอดแทรกนิ้วเข้าไปข้างใน ความคับแน่นและแรงดูดรัดทำให้เขาเองต้องนิ่วหน้า พร้อมกับร่างบางที่ครางออกมาอย่างห้ามใจไม่ไหว

“อืม ฉันขอมากกว่านี้” พราวฟ้าหลับตาเงยหน้าขึ้นกัดปากตัวเอง ร้องขอเขาอย่างไม่อาย ขยับสะโพกเข้าหานิ้วของเขาไปมา ลูซเองก็ตอบสนองเธอด้วยการขยับนิ้วเข้าออก กอบกุมทรวงอกอิ่มที่เด่นหราอยู่ตรงหน้า อดไม่ได้ที่จะลิ้มลองรสชาติของมัน และมันก็นิ่มลื่นติดปากเขามากจริงๆ ค่อยๆ ปลดตะขอเสื้อในของเธอออกแล้วรูดมันออกไปก่อนจะครอบครองความชูชันที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า

ร่างบางที่โดนกระทำทั้งข้างบนข้างล่าง ก็บดเบียดร่างกายเข้าหาเขามากขึ้น ความร้อนในร่างกายเธอเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อโดนกระตุ้น

ผมของลูซยุ่งเหยิงด้วยน้ำมือของคนบนร่างที่กอบกุมเส้นผมของเขาจับมันแนบลงมันทรวงอกอิ่ม ปากหนาดูดดึงและตวัดอยู่ที่ยอดฐานอกอิ่ม ร่างบางโยกขึ้นลงตามจังหวะ พร้อมกับเสียงครางหวานหูดังขึ้น

“ไปที่เตียงดีกว่าไหม” คนที่มีสติเงยหน้าขึ้นถามเธอ ทั้งที่มือยังไม่หยุดทำงาน

“ไม่ อ๊า” ร่างบางส่ายหน้ารัวๆ ร้องเสียงหลงเมื่อเขากำลังพาเธอไปยังจุดสูงสุด ร่างบางยกตัวเองขึ้นกดหัวเขาแนบกับอกอิ่มของตัวเอง รอรับแรงกระแทกจากเขาที่สาดเข้าใส่เธอจากด้านล่าง

“อ๊า เร็วกว่านี้” พราวฟ้าขอร้องเขาเสียงโหยหวน คนใจดีก็จัดให้ตามคำขอ จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองและสามจ้วงเข้าใส่ความชุ่มชื้นซึ่งตอนนี้มีน้ำหล่อเลี้ยงออกมาชโลมนิ้วเขาเต็มไปหมด

“อ๊า กรี๊ดดดด” ร่างบางกรีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่อถึงจุดหมาย หอบหายใจตัวโยงซบลงที่ไหล่หนา แต่มันก็แค่แป๊บเดียว ร่างกายของเธอก็เกิดความต้องการขึ้นอีก

เธอต้องหาทางออกให้กับความทรมานนี้อีกครั้ง แค่นี้มันยังไม่พอ

ความแข็งแกร่งโดนกอบกุมไว้โดยมีมือเล็กรูดมันขึ้นลงสองสามทีก่อนจะค่อยๆ กดตัวลงครอบครองมันช้าๆ ความใหญ่โตของมันทำให้พราวฟ้านิ่วหน้าแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอเจ็บมาก เพราะเขาเตรียมความพร้อมให้เธอแล้ว

“อ๊า” ลูซครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เขาคิดว่าเธอจะพักหายใจซะหน่อย แต่ก็ไม่

พอครอบครองเขาได้พราวฟ้าก็หันมาประกบปากจูบเขาอย่างร้อนแรงซึ่งก็ได้รับความร่วมมืออย่างดี แรงบีบรัดพร้อมกับการเต้นตุบๆ ข้างในทำให้ทั้งสองคนครางออกมาพร้อมกัน ปากคลอเคลียกันไม่ห่าง

พราวฟ้าเริ่มขยับโยกตัวขึ้นลงเบาๆ ตามสัญชาตญาณของตัวเอง ความเสียวซ่านแล่นผ่านท้องน้อยก่อนจะแผ่กระจายไปทั่วร่าง เสียงครางหวานหูดังขึ้นเป็นระลอก

พื้นห้องน้ำเย็นเฉียบไม่ได้เป็นอุปสรรคของการทำกิจกรรมของทั้งคู่ ในเมื่อสาวเจ้าไม่อยากย้ายที่ลูซเองก็ไม่ขัด มือข้างหนึ่งยันไว้ที่พื้นอีกข้างโอบอุ้มบั้นท้ายงอนงามเอาไว้ ความเย้ายวนและความเสียวซ่านที่เขาได้รับจากร่างบางทำให้สายตาเขาพร่าเบลอ

เขาไม่คิดว่าพราวฟ้าจะร้อนได้ใจขนาดนี้ เธอเหนือความคาดหมายของเขา แต่เขาก็ชอบมันด้วยสิ

ปากหนาเลื่อนลงมาคลอเคลียตามลำคอระหงจูบพรมไปทั่ว ลูบไล้ขึ้นลงไปทั่วแผ่นหลังเนียนเรียบลื่น ปัดป่ายลิ้นไปตามยอดอก ทำให้ร่างบางเกร็งกระตุก

“อ๊า” เสียงครางหวานหูดังขึ้นไม่ขาดสายพร้อมกับร่างบางที่โยกขึ้นลงเร็วขึ้นตามความต้องการของตัวเอง เมื่อรับรู้ถึงแรงตอดรัดที่ถี่ขึ้น ลูซก็จับเอวบางไว้หยุดการขยับของเธอ

“ปล่อยนะ” พราวฟ้าตวาดเขาเสียงห้วน เธอกำลังจะถึงแต่เขากลับยั้งเอาไว้หมายความว่ายังไง

ลูซเลิกคิ้วมองคนที่อารมณ์เสียใส่แล้วหัวเราะเบาๆ ท่าทางแบบนี้สิที่เขาอยากเห็น

“ใจเย็นที่รัก เธอได้ถึงแน่ แต่ฉันกลัวว่าอากาศเย็นๆ ในห้องน้ำจะทำให้เราไม่สบาย ออกไปที่เตียงดีกว่า” พราวฟ้าเม้มปากเป็นเส้นตรง เขาไม่ได้กำลังแกล้งเธอใช่ไหม เขาก็รู้ว่าร่างกายเธอต้องการเขาแค่ไหน

“คนบ้า” เธออดไม่ได้ที่จะทุบลงไปบนไหล่เขาแรงๆ อารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นทำให้เธอไม่รู้ตัวจริงๆ ว่าแสดงด้านไหนออกไปให้เขาเห็นบ้าง

“หึ” ลูซไม่ได้โกรธที่โดนทำร้ายร่างกาย เขากลับหัวเราะชอบใจ

“เกาะแน่ๆ ถ้าไม่อยากหลุด” รอยยิ้มเย้าแหย่ที่อยู่ตรงหน้าทำให้พราวฟ้าร้อนผ่าวไปทั้งตัว ทั้งที่เธอร้อนอยู่แล้วเขายิ่งทำให้เธอร้อนขึ้นไปอีกหลายเท่า

ลูซลุกขึ้นยืนทันทีที่พูดจบ เรียวขางามก็ตวัดรอบเอวสอบของเขาพร้อมกับโอบกอดรอบคอของเขาไว้แน่น เพราะกลัวจะตก การขยับร่างกายทำให้เกิดการเสียดสี

“จะทำอะไรก็เร็วหน่อยได้ไหม” พราวฟ้าเร่งเร้าเขาอย่างใจร้อน

“เธอทำให้ฉันแปลกใจมากรู้ไหม” ลูซซิบข้างหูสวย เขาเขี่ยกางเกงออกจากขา ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำโดยที่แขนทั้งสองข้างโอบอุ้มร่างบางเอาไว้

ความเสียววาบแล่นไปทั่วช่องท้องของทั้งคู่

“อือ ฉันก็ไม่ได้เป็นคนอย่างที่คุณคิด” พราวฟ้าครางออกมาทุกจังหวะการก้าวเดินของเขา เธอทำให้เขาแปลกใจเหรอ แปลกใจเรื่องอะไรล่ะ ความร่านของเธองั้นเหรอ

ปากบางเม้มเข้าหากันและเผยอออกจากกันเมื่อเขาโยกเอวเข้าใส่

“แล้วเธอเป็นคนยังไง” ลูซถามเสียงพร่ากัดฟันกรอด หยุดก้าวเดินก่อนที่จะถึงเตียง ทำให้พราวฟ้าดันตัวออกมาเผชิญหน้ากับเขา

“ร่านมั้ง” พราวฟ้าตอบคำถามเขาพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้า ลูซเห็นความเศร้าและการประชดประชันตัวเองอยู่ในแววตานั้นก่อนจะถอนหายใจ

เขาพาร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงทำให้ทั้งสองหลุดออกจากกัน ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้คนใต้ร่างอึ้งไป

“แต่ทำไมฉันชอบ” เขาพูดจากใจจริงไม่ได้พูดเพื่อเอาใจเธอ เขาไม่สนว่าเธอผ่านอะไรมาบ้าง ที่เขาสนคือปัจจุบัน เขาสนใจในตัวเธอ และชอบเซ็กส์ระหว่างเธอกับเขาตอนนี้ มันให้ความรู้สึกพิเศษมากสำหรับเขา

ลูซแนบริมฝีปากเข้ากับปากบางทันทีที่พูดจบ สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปดูดดุนกันไปมา จับตัวตนสอดใส่เข้าไปในร่องชุ่มชื้นอีกครั้งก่อนจะขยับโยกกายเข้าออกช้าๆ ทรวงอกอิ่มเสียดสีไปกับอกแกร่ง ร่างบางไถลขึ้นลงตามจังหวะที่เขากระแทกกายเข้าใส่ หน้าท้องบางหดเกร็ง ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วช่องท้อง

ลูซยันตัวขึ้นก้มมองใบหน้าหวานแสนเย้ายวน สติของพราวฟ้าพร่าเบลอไปหมด ร่างกายเธอแตกกระจายไปด้วยความเสียว สายตาของคนที่อยู่เหนือร่างทำให้หัวใจเธอเต้นแรง เขามองเธอเหมือนจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

ซึ่งพราวฟ้าเองก็คงไม่รู้ว่าสายตาของเธอที่มองเขานั้นก็ไม่ต่างกัน สายตาหวานหยดของหญิงสาวทำให้ลูซแทบคลั่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เอวสอบเพิ่มความเร็วขึ้นจนร่างบางสั่นคอน

“อ๊า อ๊า” เสียงครางดังกังวานหวานหู เขาก้มลงไปจูบเธอบดขยี้ปากบางอย่างเร่าร้อน ส่งความร้อนแรงผ่านทางร่างกาย พราวฟ้ากรีดร้องในลำคอเมื่อเขาพาเธอไปถึงจุดหมาย ลูซสาดความเร่าร้อนใส่เธอ และตามเธอไปติดๆ เสียงครางกระหึ่มดังขึ้นเพราะความเสียวซ่าน ร่างกายเกร็งกระตุก ปลดปล่อยทุกหยาดหยดเข้าสู่ร่างบางโดยหลงลืมแม้แต่เครื่องป้องกัน

เขาทิ้งตัวลงทับร่างหญิงสาวหอบหายใจแรงทั้งคู่

“คุณ…”

“อือ” ลูซครางรับในลำคอ

“ฉัน….” พราวฟ้าหายใจหอบเหนื่อย เม้มปากเป็นเส้นตรง ทำไมเธอยังรู้สึกต้องการเขาอีก

“ทำไมยามันไม่หมดฤทธิ์สักที” เธอถามเขาตรงๆ ลูซเงยหน้าขึ้นสบตากับเธอ

“ไม่รู้สิ อีกสักยกฉันก็ยังไหว” เขาตอบหน้าตาย แต่แววตากลับระริกเหมือนถูกใจ ทำให้ได้รับค้อนจากเธออย่างช่วยไม่ได้

“งั้นก็ขยับสิคะ” พราวฟ้ายังทึ่งตัวเองที่เป็นคนแบบนี้ไปได้ เธอกล้าแม้แต่จะเรียกร้องเรื่องแบบนี้กับเขา แต่เธอไม่สนอะไรแล้ว เธอต้องการปลดปล่อย เธอต้องการเขา

“จัดไปคนสวย”

Favorite