ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ 81 ความรู้สึกของเบอร์นาเดส

[…. เฮ้อ ]

หลังจากที่ยูบอกให้เธอกลับมาที่โรงแรมก่อน วันนี้เบอร์นาเดสเธอได้ถอนหายใจออกมาอย่างนับครั้งไม่ถ้วน

แม้ว่าอารมณ์ของเธอตอนนี้จะขุ่นมัวและดูราวกับว่าเธอกำลังครุ่นคิดอะไรถึงบางสิ่ง ภาพลักษณ์ที่เต็มเปี่ยมด้วยพลังที่เธอมักจะแสดงออกมาบ่อยๆกลับไม่แสดงออกมาเลยในวันนี้

[….. มาคิดๆดูแล้ว ยาชิโระซังเขา… แข็งแกร่ง …. ]

สำหรับเบอร์นาเดสแล้ว ยูนั้นคือเป้าหมายในการคุ้มกันของเธอ

สิ่งที่เบอร์นาเดสคิดกับยูนั้น เธอคิดว่าเขาเป็นคนธรรมดาที่มีเพียงแค่อุปกรณ์ที่ไม่สามารถจะเรียกว่าดีได้(ชุดเริ่มต้น) และบอกกับเธอว่า เขานั้นจะ “ท่องเที่ยวไปรอบโลก” เธอนั้นคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้

สำหรับเรื่องนี้ แม้จะมีคำสั่งเรียกตัวเธอกลับมา เธอกลับกล่าวเรื่องไร้สาระนี้แก่หัวหน้าของเธอในศาสนจักรและขอร้องเพื่อคุ้มกันให้กับเขา

เธอคิดว่า เธอควรจะคุ้มครองยาชิโระ ไม่แค่จากเหล่าเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ แต่รวมไปถึงมอนเตอร์และเหล่าโจรร้ายที่หมายจะโจมตีเขาเช่นกัน

…. แต่,

[ ดิฉัน .. ไม่มีความจำเป็น .. สินะคะ … ]

เบอร์นาเดสและคุออน ถ้าหากพูดกันตามหลักความเป็นจริง เธอและเขาต่างมีฝีมือที่ทัดเทียมกัน

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ต่อสู้ด้วยการเสริมพลังจากปืนเวทย์มนตร์ของเธอ แต่เธอนั้นก็สู้อย่างเอาจริงกับคุออน

ความสามารถของเธอและคุออนนั้นเรียกได้ว่าสูสีกัน แต่ในตอนนั้น เธอก็ถูกโจมตีที่หลังและหลุดออกจากเวที 

เธอได้พ่ายแพ้

แต่สำหรับยู เขาที่ต่อสู้กับคุออน เขาแสดงให้เห็นถึงความห่างชั้น เขาไม่เสียความเยือกเย็นเลยตั้งแต่ต้นจนจบ (ถึงแม้คุออนเองก็ดูเหมือนจะไม่ได้เอาจริงเช่นกัน)

ยูนั้นอาจจะมีพลังพอๆกับเธอหรืออาจจะเหนือกับเธอมากนัก ในตอนนั้น เธอเข้าใจได้ทันที เธอรู้สึกราวกับพื้นดินที่เธอกำลังยืนนั้นกำลังถล่มหายไป

[ หือ? …. ถ้าหากข้าจำไม่ผิด เธอชื่อ เบอร์นาเดสสินะ ? ]

เบอร์นาเดสที่กำลังเดินอย่างโซซัดโซเซ จู่ๆก็มีใครสักคนเรียกเธอขึ้นมา

[ คุณ… ]

[ ข้าคิดว่าเธอน่าจะกำลังเข้าพบกับโวแดนชิตอนนี้เสียอีก ]

เธอเป็นกึ่งมนุษย์ที่ครึ่งล่างของเธอเป็นม้า เธอคือเซนทอร์ คูเช่

ขณะที่เบอร์นาเดสกำลังเดินอย่างเรื่อยเปื่อยคูเช่ก็สังเกตุเห็นเธอในโรงแรมที่พวกเธอพักอาศัยอยู่ตั้งแต่เมื่อคืน

เบอร์นาเดสนั้นไม่สังเกตุเห็นคูเช่เลยจนกระทั้งถูกเรียกโดยเธอ

[ ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้หละ? …. รึพวกเธอคว้าน้ำเหลว ? ]

จากภาพลักษณ์ของเบอร์นาเดสตอนนี้ คูเช่เดาเอาว่าพวกเธอนั้นไม่สามารถเข้าพบโวแดนได้

[ ปะ,ปล่าวค่ะ ตอนนี้ดิฉันคิดว่า ยาชิโระซังคงเข้าพบกับเขาแล้ว …. ]

[ ยาชิโระ ?….. อ้อ ไอ้มนุษย์น่ารังเกลียดนั้น ฮึม แล้วงั้น ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้หละ ? ]

เป็นธรรมดาที่คูเช่จะถามคำถามนี้ออกมา

[ ดิฉัน… ดิฉันคิดว่าดิฉันคงจะเป็นตัวถ่วงสำหรับยาชิโระซัง…. ]

「……」

คูเช่ได้แค่กู่ร้องอยู่ในใจว่า [ ยัยบ้า ] ในหัวของเธอหลังจากเห็นเบอร์นาเดสที่กำลังก้มหน้ามองต่ำและอยู่ในสภาวะจิตตกแบบนี้

ดูเหมือนอารมณ์ที่ปกคลุมเบอร์นาเดสอยู่มันจะยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ

[ อ่า~~… ข้าก็มีอะไรจะข่าวจะรายงานจากฝั่งของข้าเช่นกัน พวกเราเดินไปคุยไปนะ ? ]

เบอร์นาเดสผยักหน้าออกมาเล็กๆให้กับคำพูดของคูเช่ที่กล่าวออกมาเพื่อพยายามจะเปลี่ยนบรรยากาศ

◇

[ ฟูมุ ข้าเข้าใจหละ … แต่ว่า ข้ายังสงสัย ? เธอพยายามจะฆ่าเขาในตอนแรกที่เธอพบกันเขาเนี้ยนะ ? ]

[ ยะ , อย่างที่ดิฉันพูด นั้นมันเป็นเรื่องผิดพลาดค่ะ ~~  ! ]

ขณะที่กำลังเดินในเมือง Be Io คูเช่ตอบกลับมาพร้อมกับยิ้มแห้งๆให้กับเบอร์นาเดสที่เล่าเรื่องของเธอออกมาในครั้งแรกที่พบกับยู

สำหรับความจริงของเบอร์นาเดสตอนนี้ ผู้กล้า  ≠  ยู ทำให้เรื่องที่เธอพบกับยูในครั้งแรกนั้นถือว่าเป็นประวัติศาสตร์อันน่าอับอายของเธอเลยก็ว่าได้ 

[ อืมๆ พักเรื่องตลกพวกนี้เอาไว้ก่อน …. เพราะงั้น ทั้งๆที่เธอสร้างเรื่องน่าปวดหัวให้กับเขาหลายต่อหลายครั้ง .. เธอก็ยังอยากจะเป็นประโยชน์ต่อเขา สินะ ? ]

[ ค่ะ …. ]

กับคำถามของคูเช่ เบอร์นาเดสตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แทบจะฟังไม่ได้ยิน

[…. ถ้าจะให้ข้าพูดอะไรสักอย่าง มันก็คงทำให้ดูวุ่นวายกับเธอซะปล่าวและคงทำให้เธอหดหู่กล่าวเดิม ]

คูเช่ ผู้ที่กำลังยืนกอดอก เธอพูดออกมาตรงๆด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูราวกับดูถูกเบอร์นาเดส

「っ……」

จากคำพูดของคูเช่ แน่นอนว่าเบอร์นาเดสมีปฎิกิริยาตอบรับกับคำพูดนั้น แต่คูเช่กับพูดต่อโดยไม่สนใจ

[ ไอ้หมอนั้นเรียกร้องอะไรจากเธอรึปล่าวหละ ? ]

[ มะ , ไม่ค่ะ … ]

[ ถ้างั้นก็ไม่ต้องมีเหตุผลที่เธอจะต้องกังวลไป … ไอ้ผู้ชายที่น่ารังเกลียดที่พวกเรากำลังพูดถึงนั้น เขาอาจจะพอใจเพียงแค่ได้จ้องมองร่างกายของเธอก็ได้ ]

เบอร์นาเดสหัวเราะให้กับคำพูดของคูเช่ที่กำลังยิ้มแห้งๆ

[ แหะแหะๆ ถึงยาชิโระจะเป็นไอ้โรคจิต แต่เขาก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ]

คูเช่โล่งใจที่ในที่สุดเบอร์นาเดสเธอก็ยิ้มออกมาจาได้ และแล้วเธอก็ปรับเปลี่ยนอารมณ์กลับมาเป็นจริงจัง

[ เมื่อสักพักก่อนหน้านี้ ข้าได้รับข่าวจากคนส่งสาร ดูเหมือนว่าพวกเราจะหาที่อยู่ของ 1 ในแก๊งลักพาตัวเจอแล้วในเมือง Oltaine ]

[ จริงรึคะ !? ]

[ ใช่ ข้ากำลังจะออกจากเมืองนี้มุ่งตรงไปยังเมือง Oltaine …… มีข้อความฝากมาจาก Ire หัวหน้าของพวกเรา สำหรับพวกเธอ … “พวกเราขอขอบพระคุณในความช่วยเหลือถึงแม้ว่าพวกเราจะต่างเผ่าพันธุ์ ขอขอบคุณในทุกสิ่งที่พวกท่านได้ทำมาตลอดอย่างใจจริง ” ….. นี่คือคำพูดที่ข้าต้องการให้เธอนำไปบอกกับคนอื่นๆและเจ้าผู้ชายคนนั้น ]

เมื่อกล่าวออกมาเช่นนั้น คูเช่กำหมัดของเธอทาบมาที่หน้าอก

[ ค , ค่ะ …. ดิฉันจะบอกพวกเขา ! ]

ทำท่าท่างเช่นเดียวกับคูเช่ เบอร์นาเดสทาบกำปั้นไปที่หน้าอกของเธอ

เมื่อเวลาผ่านไปสักพักที่พวกเธอทั้ง 2 จ้างตากัน คูเช่ก็ถอนหายใจ*เห้อ*เล็กๆออกมา 

[ ข้าหนะเกลียดพวกมนุษย์…. แต่ว่า ข้าก็ไม่ได้เกลียดพวกเธอขนาดนั้นหรอกนะ ]

เมื่อกล่าวออกมา คูเช่ก็หันหลังกลับ ราวกับกำลังจะจากไป เบอร์นาเดสเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจกับคำพูดที่กล่าวออกมาเหล่านั้น ซึ่งมันยากมากที่จะได้ยินจากปากของเหล่าเซนทอร์

[…… เอ๊ะ ? ]

ราวกับรอยยิ้มนั้นถูกแช่แข็ง

ในจังหวะนั้น เบอ์นาเดสเห็นบางสิ่ง มันเป็นผู้ชาย 2 คน กำลังมัดปากของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆด้วยเศษผ้า และดึงเธอเข้าไปด้านในของตรอก