ผู้กล้าคนก่อนอยากจะเกษียณ 80 ผู้กล้าคนก่อน กับ The Agent

[ …. ทะ , ท่านพ่อ ท่านพูดอะไรออกมาหนะ ! อย่าพูดบ้าๆน่า ]

คุออน ที่ถึงกับเหม่อไปชั่วครู่จากคำพูดของโวแดนชิ เขาตะโกนออกมาพร้อมกับทุบกำปันลงไปที่โต๊ะที่อยู่ด้านหน้าของโซฟา

[ มันมีเหตุลักพาตัวเกิดขึ้นในเมืองที่พวกเรา ตระกูลเฮรีอ็อต ครอบครองอยู่นะ ! นี่เป็นถึงขนาดนี้แล้ว พวกเรายังจะนิ่งเฉยอยู่แบบนี้กันหรอ ? ]

อาจเพราะเขาที่ยึดถือในศักดิ์ศรีที่สั่งสมมาของตระกูลเฮรีอ็อต คุออนยังยืนยันเสียงแข็งที่จะขัดค้านคำพูดของโวแดนชิ แต่ว่า โวแดนชิกลับทำเพียงมองไปยังคุออน และหัวสายตากลับมาที่ผม

[ ….. ข้าจะให้นายได้ดูสิ่งนี้ ]

โวแดนชิหยิบแผ่นกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขาและส่งมันมาให้กับผม

และเมื่อผมเปิดแผนกระดาษนั้นที่ถูกพับซ้อนกันหลายชั้นออก เนื้อหาในกระดาษนั้น….

[ …. นี่มัน เป็นไปไม่ได้ .. ]

เนื้อหาในกระดาษแผ่นนั้น มีใจความถึงการขู่สังหารคุออนผู้เป็นบุตรคนเดียวของเขา มันถูกขู่เอาไว้ให้เขาห้ามเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเหตุการณ์ลักพาตัวเด็ดขาด

「っ, !?」

[ ท่านได้รับสิ่งนี้มาตั้งแต่เมื่อไร ? ]

ผมยื่นมือไปจับที่แขนของคุออนพร้อมกับ คำถามที่ถามไปยังโวแดน เกี่ยวกับความจริงเรื่องที่คุออนถูกขู่สังหาร เพราะทั้งๆที่เมื่อวานคุออนเองก็เพิ่งจะปรากฎตัวในงานประลองศิลปะการต่อสู้เวทย์มนตร์ แสดงว่า กระดาษนั้นคงจะเป็นวันนี้….

[ เมื่อเช้า ….. ที่ข้างเตียงนอนของข้า ]

[ เป็นงี้เองสินะครับ ]

เมื่อได้ยินคำตอบที่ผมกะเอาไว้แล้วว่าเขาจะตอบมาแบบนี้ ผมจึงปล่อยแขนของคุออน และ คืนจดหมายนี้ให้กับโวแดนชิ

ก็นะ สำหรับในสิ่งที่พ่อแม่ทุกคนควรจะทำ เขาเองก็ต้องการที่จะปกป้องไม่ให้ลูกของเขา(คุออน)จากการถูกสังหารไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

ในเมื่อขนาดภายในพระราชวังที่มีการคุ้มกันแน่นหนาแทบจะตลอดเวลายังมีการรอบสังหารเกิดขึ้นได้ ดังนั้นสิ่งนี้มันคือสิ่งที่พวกเขาไม่อาจจะสามารถป้องกันได้อย่างสมบูรณ์

ถ้าหากเป็นการใช้เวทย์มนตร์ด้วย มันก็จะสามารถลบตัวตนหรือเสียงได้ นั้นมันยิ่งทำให้โอกาสในการลอบสังหารสูงขึ้นไปอีก

โวแดนชิเขาคงรู้ดีว่าเหตุการณ์นี้มันจะสามารถเกิดขึ้นได้แน่ๆ เพราะขนาดจดหมายตืนมันยังมาอยู่ที่ข้างเตียงของเขา ความกลัวต่อการที่ลูกของเขาจะถูกลอบสังหาร ตอนนี้มันได้ครอบงำอยู่ภายในหัวใจของเขา

[ ข้าขอโทษ แต่ข้าไม่สามารถเคลื่อนไหวอะไรได้ …. ข้าขอโทษ ขอโทษจริงๆ ] 

อาจเป็นเพราะความโกรธในความจริงที่ว่าเหตุการณ์ลักพาตัวพวกนี้เกิดขึ้นภายในเมืองที่ตนปกครองอยู่ หรืออาจเป็นเพราะ ความกลัวที่ลูกสุดที่รักของตนจะถูกสังหาร ไม่ว่าจะสิ่งไหนก็ช่าง กำปั้นที่วางอยู่บนตักของเขา เขาทำได้เพียงแค่กำมันไว้แน่น

◇

[ คุ…. มันไปทางนั้น …. ! ]

เบอร์นาเดส ผู้ที่เป็นซิสเตอร์ของศาสนจักรอุลเคียออร่าศักดิ์สิทธิ์ และเธอเป็นที่รู้จักในฐานะ [ Agent ] ตอนนี้กำลังวิ่งอยู่ภายในตัวเมือง Be Io

ขณะกำลังวิ่งผ่านฝูงชนที่ขวางทางของเธออยู่ เธอวิ่งด้วยความเร็วที่สุดที่เธอจะสามารถวิ่งได้

รึว่าเธอจะวิ่งหนีจากอะไรบางสิ่ง ?

ไม่, มันตรงกันข้ามกันเลย

[ ถ้าเป็นแบบนี้ พวกมันจะต้องหนีไปไกลแน่ ! ]

เบอร์นาเดสที่กำลังไล่ตามอะไรบางสิ่ง เธอได้แต่คิดว่ามันคงจะแย่แน่ถ้าหากพวกมันทิ้งห่างไปไกล เธอได้แต่ไล่ตามพวกมันขณะที่เหงื่อเย็นเริ่มไหลออกมา

[ โอ้ย !? ]

[ อุ , ขอโทษค่ะ ! ]

เธอที่กำลังเร่งรีบนั้นได้สะดุดไหล่กับผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาบนทางเดิน แต่ว่า เธอก็ไม่สนใจมันและเริ่มวิ่งต่อ

แต่ว่าการที่จะวิ่งฝ่าฝูงชนนั้นมันเป็นไปได้ยาก แต่ว่าเธอจะยังพอมองเห็นพวกมัน แต่ระยะห่างของเธอกับพวกมันกลับยิ่งห่างออกไปเรื่อยๆ

พวกมันแบกถุงอะไรบางอย่างที่ขนาดของมันสามารถใส่เด็กลงไปสักคนได้ ใช่แล้วตอนนี้ ในกระเป๋านั้นต้องมีเด็กอยู่ในนั้นแน่ๆ แต่มัน 2 คนนั้นกลับเดินผ่านฝูงชนได้อย่างสบายๆ

เมื่อเทียบกับ “พวกเธอ” ฝูงชนเหล่านี้ทำให้พวกเธอแทบจะไม่สามารถเคลื่อนตัวไปด้านหน้าได้เลย

[ ชิ พวกมันต้องเคยชินกับการเดินผ่านฝูงชนแบบนี้แน่ๆ น่ารำคาญเป็นบ้า ! ]

เซนทอร์สาวที่กำลังวิ่งไปพร้อมกับเบอร์นาเดส ใบหน้าที่งดงามของเธอกำลังบิดเบี้ยว ราวกับดูว่าไม่สบายใจ

[ ถ้าเป็นแบบนี้ คูเช่ซังคะ ! พวกเราแยกกันเป็น 2 ทางเถอะค่ะ ! ]

[ 2 ทาง …. ข้าเข้าใจหละ พวกเราจะโจมตีพวกมันจาก 2 ทางสินะ ? ]

[ ค่ะ ! ]

[ เธอนำไปก่อนเลย ! ]

คูเช่เข้าใจในสิ่งที่เบอร์นาเดสพยายามจะสื่อได้ทันที

ทันทีที่คูเช่บอกให้เธอนำไปก่อนเลย เบอร์นาเดสก็ตกลงและแยกจากคูเช่ทันที

[ ดิฉันจะไล่ต้อนพวกมันไปทางคุณเองค่ะ ! ]

อาจเพราะเธอกล่าวมันออกมาอย่างไว จู่ๆเธอก็หยุดงอตัวราวกับพยายามหมอบ และแล้ว เธอก็กระโดดขึ้นไปบนหลังคาด้วยพลังอันน่าเหลือเชื่อ และกระโดดไปยังหลังคาของอีกหลังไปเรื่อยๆ

… สำหรับเหตุผลว่าทำไมสถานการณ์มันถึงกลายมาเป็นเช่นนี้ พวกเราจะย้อนเนื้อเรื่องกลับไปสักหน่อยก็แล้วกัน