——บริเวณใกล้กับวิหารโบราณ
ฮุก นิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดที่เจ็บแปลบขึ้นมา ขณะที่ยักษ์ตาเดียวเดินผ่านไปต่อหน้าจนผืนดินสั่นสะท้าน
อสูรที่ผ่านหน้าไปก่อนหน้านี้ล้วนแต่เป็นอสูรระดับภัยพิบัติที่เคยได้ยินมาก่อนทั้งนั้น ถ้าเกิดโดนเจอตัวเข้าละก็ ฮันเตอร์คลาสDอย่างพวกฮุกได้กลายเป็นเศษเนื้อแน่
ดีที่จี้นั่นมีเอฟเฟกต์ซ้อนเร้นติดมาด้วย นอกจากนี้มันยังส่งผลบริเวณรอบตัวผู้ถือครองด้วย ต้องขอบคุณผลของไอเทมบ้าบอนี่ ทำให้พวกฮุกมาถึงบริเวณใกล้กับวิหารโบราณโดยไร้ปัญหาใดๆ
(นี่ ไรก้า รู้สึกไม่ชอบมาพากลเลยว่ะ ฉันว่าพวกเรากลับกันเถอะ)
กระดิ่งเตือนภัยตามสัญชาตญาณสั่นในทรวงอกมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วราวกับกำลังบอกว่า ให้ถอยห่างจากที่แห่งนี้ด้วยกำลังทั้งหมดซะ
(มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะพูดอะไรแบบนั้นอีก！อีกนิดเดียว อีกแค่นิดเดียวก็จะบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ที่แม้แต่ฮันเตอร์คลาสAยังทำไม่ได้！”
ไม่ได้การ เจ้าไรก้ามาถึงหน้าวิหารที่ไม่มีใครเคยย่างกรายเข้ามาก่อนได้ ทำให้ตื่นเต้นอย่างไม่ลืมหูลืมตา สภาพแบบนี้ คงยากที่จะทำให้เปลี่ยนใจแล้วล่ะ
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าเข้าไปในวิหารแล้วเจอสิ่งที่เหมาะสมสำหรับการใช้งานในทันทีละก็ คงไม่พ้นถึงยกย่องว่าเป็นการคนพบครั้งยิ่งใหญ่ ทำให้ไรก้าพึ่งพอใจจนไม่ยอมกลับ เอาตามตรง ภารกิจครั้งนี้หนักหนาเกินไปสำหรับพวกไรก้า
ในที่สุดก็มาถึงหน้าประตูบานใหญ่ของวิหาร พอทั้งสี่คนออกแรงผลักประตูบานใหญ่ก็ค่อยๆเปิดออก
“ไปกันเถอะ！”
ฮุก พยักหน้าให้กับน้ำเสียงตื่นเต้นที่เปล่งออกมาของไรก้า แล้วเข้าไปในวิหาร
ภายในวิหารเป็นพื้นที่กว้างขวางห้อมล้อมด้วยหินสีดำ มีสิ่งประดิษฐ์ทรงกรมฝังอยู่ตามผนังห้อง เปล่งแสงสีฟ้าเจิดจ้าสาดส่องภายในห้องอย่างน่าประหลาด
ตรงใจกลางห้องมีวงเวทย์สีแดงสดราวกับเลือดสลักลวดลายอักขระอะไรสักอย่างกับสิ่งประดิษฐ์ทรงกระบอกที่อยู่ตรงใจกลางห้องผิวหน้าด้านบนสิ่งประดิษฐ์มีสิ่งที่เหมือนกับกุญแจสีแดงเข้มฝังอยู่
“นี่มันกุญแจ…เหรอ?”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ—”
ไร้ก้าเมินเสียงห้ามปรามของฮุก ดึงกุญแจที่ฝังอยู่ออกมาแล้วเริ่มตรวจสอบอย่างตั้งใจ
ให้ตายสิ หมอนี่ ก็บอกอยู่ตลาดว่าจะทำไรก็ให้ระวัง พอจบเรื่องในครั้งนี้แล้ว จำเป็นต้องจับเข่าคุยกับไรก้าให้รู้เรื่อง ถ้าทำอะไรไม่รู้จักกลัวแบบนี้ต่อไป อนาคตคงไปได้ไม่ไกล ไม่ว่ายังไงก็ต้องโน้มน้าวให้ได้ ไม่อยากให้พวกพ้องต้องเผชิญกับอันตรายไปมากกว่านี้แล้ว ถ้ายังไม่ได้อีก ถึงไรก้าจะเป็นเพื่อนสนิทแต่คงต้องแยกทางกันแล้วล่ะ
“พูดถึงกุญแจก็ต้องรูกุญแจ”
ไรก้า และพวกพ้องคนอื่นเริ่มสำรวจห้องอย่างไม่รีรอ
ดันเจี้ยนระดับนี้ต้องมีแต่กับดักอันโหดร้ายไม่ผิดแน่ ความเป็นจริง ควรให้ฮันเตอร์ที่มีกิฟท์นักสำรวจช่วยตรวจสอบ แต่ว่า พวกฮุกก็ไม่มีกิฟท์แบบนั้นอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว บอกตามตรง ไม่มีทางที่จะสำรวจดันเจี้ยนระดับนี้ได้ตั้งแต่แรกแล้วนั้นเอง
“พวกนาย ทำอะไรก็ให้ระวังหน่อยดิ！”
มาถึงขนาดนี้แล้ว พูดอะไรไปก็คงไม่ฟังแล้วล่ะ มีแต่ต้องพึ่งโชคชะตาเท่านั้น
“โอ้ย！ตรงนั้นรึเปล่า!?”
ไรก้ารีบวิ่งไปหาหนึ่งในพวกพ้องที่ตะโกนขึ้นเสียง พอใช้มือที่สั่นเทาสอดกุญแจเข้ารู กำแพงด้านหลังก็ค่อยๆเลื่อนออก เผยให้เห็นทางเดิน
“สุดยอด！เจ๋งเป็นบ้า！”
พวกพ้องตัวสั้นด้วยความดีใจโผเข้ากอดกัน ทำให้ควางกังวลของฮุกพุ่งสูงขึ้น
มันจะราบลื่นขนาดนั้นเลยเหรอ？ด้วยวิธีง่ายดายพรรค์นั้น แค่เดินไปตามทางเดินที่เปิดออกก็พอ หรือก็คือ ตัวตนที่สร้างดันเจี้ยนแห่งนี้ไม่คิดจะซ่อนมันตั้งแต่แรกแล้วนั่นเอง
(แย่แล้ว！ไอ้แบบนี้แย่แน่！)
สัญชาตญาณของฮุกมักถูกเสมอ เพราะแบบนั้น—
“ไอ้ที่แบบนี้ต้องไม่ปลอดภัยแน่ กลับกันเถอะ”
กิฟท์ของฮุกคือ 【ขับขานดวงดารา】หรือก็คือ ความสามารถที่เหมือนกับคำทำนาย ปกติทุกคนจะเชื่อฟังฮุกอย่างว่าง่าย แต่ครั้งนี้ ผลตอบแทนที่อยู่ตรงหน้ามันล่อตาล่อใจเกินไป
“ฮุกซัง มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะพูดอะไรแบบนั้นอีกเหรอครับ！”
“ใช่แล้ว ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินหน้าต่ออีกแล้วล่ะ！”
ไม่ไหว ดูจากอารมณ์ร้อนรุ่มในตาของเจ้าพวกนี้แล้ว คิดว่าคงกู่ไม่กลับแล้วล่ะ บอกตามตรง ถ้าไม่ใช่ฮุกคงสติหลุดไปแล้ว
“เข้าใจแล้ว แต่ถ้าฉันมองว่าเป็นอันตรายต้องรีบกลับทันที แค่นั้นคงไม่ว่าอะไรนะ？”
“แต่ถ้ากลับ ผลงานของพวกเราคง—”
“ตั้งแต่จุดที่เจอที่นี่ก็นับเป็นผลงานของพวกเราแล้ว！ต้องการอะไรอีกล่ะ？นายคิดจริงๆเหรอว่าฮันเตอร์ต้องทำทุกอย่างตั้งแต่สำรวจยันตรวจสอบด้วยตัวคนเดียว？”
ไลก้า ขบฟันกรามอยู่ครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจ
“เข้าใจแล้วน่า ถ้านายตัดสินใจว่าอันตรายพวกเราจะถอยกลับทันที ขอสัญญา”
เป็นคำตอบที่ฮุกอยากได้ยินที่สุดในตอนนี้ ความซื่อตรง ณ จุดนั้นช่วยได้มากเลยทีเดียว
“ถ้างั้น ไปกันเถอะแต่อย่าประมาทล่ะ”
ทุกคนพยักหน้า พวกฮุกมุ่งหน้าลึกเข้าไปตามทางเดิน
เดินมาได้ไม่ไกล พวกฮุกก็เจอเข้ากับพื้นที่เปิดโล่ง ตรงนั้นมีสมขุมทรัพย์กองพะเนินเท่าภูเขาอยู่
“จริงเหรอเนี้ย…ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย”
“อา เมื่อกี้ลองหยิกแก้มแล้วยังรู้สึกเจ็บอยู่ นี่น่ะของจริงแน่นอน”
ขุมทรัพย์กองพะเนินเท่าภูเขาตรงหน้าทำให้ทุคนยิ้มเต็มวงหน้าอย่างพอใจ แต่ ถึงแม้จะอยู่ตรงหน้าสมบัติมากมายขนาดนี้ อาการขนลุกของฮุกก็ยังไม่หาย กลับกัน ดูเหมือนมันจะรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ
“ในโลกแห่งการแก่งแย่งนี้ ผู้ที่เจอเป็นคนแรกก็เท่ากับเป็นเจ้าของ ขุมทรัพย์ทั้งหมดนี่เป็นของพวกเราแล้ว เพราะงั้น เรากลับกันก่อนเถอะ ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทีมสำรวจจัดการ”
ฮุก ยืนกรานที่จะกลับสุดชีวิต
“นั่นสินะ ยุ่งไม่เข้าเรื่องไปมากกว่านี้จะแย่เอาเปล่าๆ”
พอไรก้าพยักหน้า พวกพ้องคนอื่นก็พยักหน้าตาม ดีล่ะ！เท่านี้ก็ถอยห่างจากที่นี่ได้แล้ว ความจริงข้อนั้นราวกับเจอตะเกียงส่องทางในยามราตรีอันมืดมิด ทำให้ฮุกโล่งอกเป็นอย่างมาก
“ถ้างั้น กลับกันเถอะ”
พอจะออกจากห้องที่มีขุมทรัพย์เหล่านั้นอยู่ พริบตาต่อมา—
“เอากลับไปนิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
“สุดยอด นี่มันเท่าไหร่กันเนี้ย！”
พอมองย้อนกกลับไป ก็เห็นพวกพ้องกำลังโกยสมบัติลงกระเป๋าอยู่
『แหม ดูเหมือนเหยื่อจะติดกับแล้วสินะ ดีเลย เท่านี้ประตูก็เปิดออกได้แล้ว』
เสียงผู้ชายตัวก้องในหัวของฮุก
จากนั้นวงเวทย์ก็ปรากฏขึ้นในห้องและเริ่มหมุน ทันทีที่ได้ยืนเสียงของชายคนนั้นกังวานสั่นไปถึงแก้วหู ทำให้ขนทั่วทั้งตัวของฮุกลุกซู่
“ทิ้งของพวกนั้นไว้แล้วรีบหนีซะ!!”
ฮุก คว้าหลังคอของไรก้าและพยายามลากออกจากห้องอย่างสิ้นหวัง
—กรุบ！
ขณะต่อมา มีปากขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากวงเวทย์ในห้อง เข้างับร่างของพวกพ้องทั้งตัวและเริ่มเคี้ยว พร้อมกับเสียงร้องหวยหวนนั้น เหล่าพวกพ้องของฮุกก็ถูกกลืนกิน
(อุ……)
เสียงครวญครางหลุดออกจากปากไรก้า
พวกพ้องถูกฆ่า ในหัวที่รับรู้ความจริงข้อนั้น ทำให้ความกลัวทิ่มแทงทะลุผ่านแผ่นหลัง
ฮุกคว้าไรก้าที่สับสนจนอ่อนแรงขึ้นบ่าและเริ่มออกวิ่งไปยังทางออกอย่างรอบคอบ
『ได้สิ เชิญวิ่งหนีให้เต็มที่ และจงชื่นชมและยำเกรงต่อความยิ่งใหญ่นี้ซะเถอะ ต่อจากนี้ไป ด้วยเรือนร่างอันแข็งแกร่งและงดงามของท่านปาสึสึผู้นี้จะทำให้โลกใบนี้จะปกคลุมไปด้วยความโกลาหล！！』
สิ่งเดียวที่ฮุกได้ยินคือเสียงอันร่าเริงของชายร่างใหญ่จากด้านหลังเท่านั้น
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
