บ่วงแค้น บ่วงรัก 8 เสียเลือดมาก

เสียงของคณินไม่ดัง ทั้งยังไม่มีเรี่ยวแรง แต่น้ำเสียงที่อ่อนแรงนี้เคล้าไปด้วยความเด็ดขาดในการสังหาร！

วราตรีตกใจจนเงียบเสียง แต่ผ่านไปพักหนึ่ง เธอก็หยั่งเชิงเสียงเบา “นายรู้ได้ยังไงว่าเป็นลูกชาย? คนอย่างชมพูแพร มีลูกชายได้ด้วยเหรอ?”

คณินหันไปมองหน้าวราตรี แววตาของเขาเผยความเหี้ยมโหดของเทพชูร่า “ถ้าเป็นผู้หญิง ก็เป็นลูกสาวของผมคณิน！นิ้วเท้าของเธอ คุณก็ไม่คู่ควรที่จะแตะต้อง！”

คณินไม่พูดยังดีหน่อย พูดแล้วยิ่งรู้สึกแค้นมากขึ้น เเขาลุกขึ้น คว้าแขนของวราตรีขึ้นแล้วกดไปที่กำแพง！

“ชีวิตลูกสาวของผม！คุณคิดว่าผมจะไม่หาคนมาชดใช้เหรอ?”

วราตรีตกใจกับคณินจนตัวสั่น！ “คณิน คณิน น้าต้องดูแลนุชต่อ นายปล่อยน้าเถอะ！”

คณินโยนวราตรีทิ้ง มองดูเธอล้มลงบนพื้นแล้วหัวเราะเย้ยหยัน “ตอนนี้ผมไม่มีเวลาคิดบัญชีกับพวกคุณ แต่แค้นนี้ ผมจะคิดทั้งต้นทั้งดอกกับพวกคุณ！ไสหัวไป！”

วราตรีวิ่งล้มลุกคลุกคลานตลอดทาง เธอรู้สึกว่าตนไม่รู้จักคณินแล้ว！

เจ็บปวดจนตาทั้งสองข้างแดงก่ำ หนวดเคราสีดำ ใบหน้าที่หล่อเหลากับเยือกเย็น ทำให้เขาเหมือนอสูรที่เหน็ดเหนื่อย

เขาไม่ยอมรับว่าตนแคร์ชมพูแพร แต่ชมพูแพรคือภรรยาของเขา ภรรยาของเขาไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย เขาจะอยู่เฉยได้อย่างไร? การที่ทำให้เธอปลอดภัยไม่ใช่หน้าที่ที่สามีควรจะทำสุดความสามารถเหรอ?

เขาลุกขึ้นแล้วขวางทางหมอที่เพิ่งเปลี่ยนเวรออกมา！

“ผมจะเข้าไป！” ดวงตาทั้งสองข้างของเขาแดงก่ำ

“นั่นคือห้องฉุกเฉิน คุณเป็นแค่ญาติผู้ป่วย！”

คณินโมโหอย่างมาก！”เธอที่แข็งแรงดีเข้าไปด้านในนั้น ทำไมนานขนาดนี้ยังไม่ออกมา！เธอแค่แท้งไม่ใช่เหรอ！ในทุกปีมีผู้หญิงแท้งตั้งมากมาย！ทำไมผู้หญิงของผมคณินถึงเข้าไปหนึ่งวันสองคืน！หนึ่งวันสองคืน ต่อให้เป็นผ่าตัดบายพาสหัวใจก็เสร็จแล้ว！”

ทำไม！

ทำไมผู้หญิงตั้งมากมายไม่เป็นอะไร แล้วชมพูแพรต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ด้วย！