บ่วงแค้น บ่วงรัก 7 ยอมหย่า

ตอนที่ 7 ยอมหย่า

คณินทนฟังต่อไปไม่ได้แล้ว ทุกคำพูดของชมพูแพรเหมือนหนามแหลมคม ทิ่มแทงหน้าอกด้านซ้ายของเขา ค่อยๆลึกลงไป ยิ่งอยู่ก็ยิ่งลึก ความเจ็บปวดชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้

“อย่าพูดแล้ว อย่าพูดแล้ว……” คณินอุ้มชมพูแพรวิ่งไปด้านหน้า เห็นพยาบาลวิ่งเข็นเตียงมา!

“ฉันยอมหย่าแล้ว……ยอมหย่าแล้ว……” เสียงของชมพูแพรอ่อนแรง มือที่จับคอเสื้อของคณินค่อยๆปล่อย ล้มลงอย่างหมดเรี่ยวแรง

คณินกระวนกระวายใจ “ชมพูแพร!” ตอนที่หันไปจะเรียกหมอ เขาเห็นหัวหน้าแพทย์ของโรงพยาบาลแห่งนี้——มิสเตอร์และเป็นเพื่อนมัธยมปลายกับมหาลัยของเขา

นับตั้งแต่เมื่อไหร่ เขากับมิสเตอร์กลายเป็นคนแปลกหน้า?

คงจะเริ่มตั้งแต่ตอนที่มิสเตอร์จีบชมพูแพร มิสเตอร์แฮกเว็บไซต์ของโรงเรียน เปิดเผยต่อทุกคนว่าชีวิตนี้เขาจะแต่งงานกับชมพูแพรเพียงคนเดียวเท่านั้น เขารู้สึกว่ามิสเตอร์บ้าไปแล้ว มองยังไงก็ขัดหูขัดตา หลังจากนั้นก็ค่อยๆห่างหายกันไป

ตอนที่มิสเตอร์เห็นคณินอุ้มชมพูแพรเอาไว้เขาหยุดชะงัก อุ้มชมพูแพรไปจากอ้อมกอดของคณินด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ วางเธอลงบนเตียงด้วยความระมัดระวังและรวดเร็ว จากนั้นวิ่งเข็นเตียงไปที่ห้องฉุกเฉิน

เสียงของมิสเตอร์ร้องตะโกนด้วยความร้อนใจ “รีบส่งไปที่ห้องฉุกเฉิน!เสียเลือดมาก!เจาะเลือดตรวจวินิจฉัย!รายงานห้องเลือด!เร็วเข้า!หัวใจเต้นช้าลง!แจ้งหมอผู้เชี่ยวชาญแผนกสูติที่ไม่ได้ผ่าตัดและผู้อำนวยการมาที่ห้องฉุกเฉิน!เร็วเข้า!ออกซิเจน!”

คณินฟังคำสั่งร่ายยาวของมิสเตอร์ทุกคำสั่งของเขาทำให้คณินตึงเครียด

มือของเขาที่เคยอุ้มชมพูแพรเริ่มสั่นเทา!เหมือนว่าเมื่อกี้เพิ่งอุ้มสิ่งที่มีราคาแพงมาก ทันใดนั้นเองก็หายไป ว่างเปล่า

มือของเขาเต็มไปด้วยเลือดของเธอ

อันตราย?

ชมพูแพรจะตกอยู่ในอันตรายไหม!

คณินวิ่งไปหามิสเตอร์”ชมพูแพรจะไม่ตกอยู่ในอันตราย ใช่ไหม?”

สายตาของมิสเตอร์ที่หันไปมองคณิน เต็มไปด้วยความโมโห “การที่เธออยู่กับนาย คือสิ่งที่อันตรายที่สุด!”

“มิสเตอร์!” คณินกัดฟันแน่น “ท่าทีของนายในตอนนี้ อยากจะต่อยกับฉันเหรอ?!”

“ฉันควรจะต่อยกับนายสักครั้งตอนที่นายกับชมพูแพรประกาศเรื่องแต่งงาน!เธอจะได้ไม่ต้องเป็นแบบนี้ที่ถึงขั้นต้องช่วยชีวิตเอาไว้!” มิสเตอร์ผายมือ แล้วเข็นชมพูแพรเข้าไปในห้องฉุกเฉิน “ช่วยชีวิตฉุกเฉิน!”

คณินกลับถูกประตูห้องฉุกเฉินกั้นเอาไว้ขณะจะวิ่งไปต่อ

มีพยาบาลวิ่งออกมาไม่หยุดหย่อน ยิ่งพยาบาลเดินไปมาด้วยความรีบร้อน คณินก็ยิ่งทรมาน

เขานึกถึงตอนกลางคืนขณะกลับไป ชมพูแพรบอกว่า เธอไม่มีวันไปตาย จะมีผู้หญิงคนอื่นตีลูกของเธอ

เขากลับฟังไม่ออกว่าเธอกำลังบอกใบ้เขา

ตอนนั้นเขาไม่สนใจว่าเธอพูดอะไร แต่เขาเคยสนใจเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

คณินอยู่ตรงทางเดินรอให้หมอออกมา สิ่งที่เห็นมีแค่เพียงพยาบาลวิ่งไปมาไม่หยุด เดินเข้าเดินออกล้วนเพื่อเตรียมเลือด

นี่คือความทรมานที่ไม่มีวันสิ้นสุด เขาเดินไปที่ห้องฉุกเฉิน มือยังไม่ทันสัมผัสที่เปิดประตู ก็ถูกพยาบาลที่สวมแมสเอาไว้ลากตัวออกมา

“สรุปแล้วคุณใช่หรือไม่ใช่ญาติของผู้ป่วยกันแน่!ยังอยากจะให้ผู้ป่วยมีชีวิตรอดไหม?”

ในหัวของคณินมีเสียง “ตึ้ง” ดังขึ้น!ระเบิดออกมาทันที!

“คนที่นอนอยู่ด้านในนั้นคือผู้หญิงของผม!แล้วผมจะไม่อยากให้เธอมีชีวิตได้ยังไง!”

คณินเป็นคนบ้าอำนาจมาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เขาก็มีความสามารถที่จะยอมรับและเปลี่ยนแปลง อ่อนไหวกับคำพูดของพยาบาลอย่างมาก

พยาบาลพูด “โครโมโซมของเธอมีปัญหา ตั้งครรภ์ยาก ตอนนี้แท้ง ลูกติดอยู่ในมดลูก การฝืนดึงออกมาจากทำให้ส่วนล่างหลุดลอก ตอนนี้เสียเลือดมาก ห้ามเลือดไม่ได้ บาดแผลเปิดอยู่ตลอดเวลา ง่ายที่จะติดเชื้อ ตัวของคุณเต็มไปด้วยเชื้อโรค ถ้าอยากให้เธอตายเร็วหน่อยคุณก็เข้าไปแล้วทำให้เธอติดเชื้อซะ!”

ประตูเปิดออก พยาบาลเข้าไปแล้วปิดประตู

คณินยืนอยู่ด้านนอก ขมับของเขาเต้นแรง เต้นจนทำให้เขาทั้งเวียนหัวและเจ็ด เขาอยากจะออกไปสูบบุหรี่ด้านนอก แต่แค่คิดว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย เขาก็ไม่กล้าที่จะออกไปแม้แต่วินาทีเดียว

เขาไม่เคยเป็นห่วงชมพูแพรแบบนี้มาก่อน ไม่เคย

Options

not work with dark mode
Reset