บ่วงมาร 32

“หรือว่าต้องให้ฉันคุกเข่าขอร้องเธอล่ะ แม่น้องสาว…” คำพูดของมาร์คอส โรเจอริโอ ผู้แสนหยิ่งทระนงทำให้นาริกาถึงกับหน้าซีดเผือด รีบร้องห้ามอย่างรวดเร็ว

“อย่าค่ะ… อย่าทำแบบนี้…”

“งั้นก็รับปากฉันสิ ริก้า… รับปากว่าจะยอมเป็นน้องสาวของฉัน…” มาร์คอสไล่ต้อนจนหญิงสาวไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกนอกจากยอมตกลงเพียงอย่างเดียว

“ก็… ก็ได้ค่ะ…”

หนุ่มบราซิลหล่อระเบิดระบายยิ้มพึงพอใจออกมา เขาลุกขึ้นยืนตระหง่าน เดินเข้ามาดึงร่างอรชรให้นาริกาให้ลุกขึ้นเช่นกัน

“ขอบใจมาก… ความรู้สึกผิดในใจของฉันมันคงจะค่อยๆ ละลายไปเมื่อเห็นเธอเลิกร้องไห้…” และมาร์คอสก็แย่งผ้าเช็ดหน้าในมือบางขึ้นมาซับน้ำตาให้กับหญิงสาวแผ่วเบา ด้วยกิริยาอ่อนโยน แสดงออกถึงความอาทรที่พี่ชายมีต่อน้องสาวอย่างเต็มเปี่ยม

นาริกายิ้มทั้งน้ำตาด้วยความตื้นตันใจ ชีวิตของหล่อนโดดเดี่ยวมาตลอด ไม่มีใครต้องการเลยแม้แต่คนเดียว แม้กระทั่งเดนนิสก็ยังไม่ต้องการ และหล่อนคงมีความสุขไม่น้อยหากได้ความรักจากพี่ชายบุญธรรมอย่างมาร์คอสมาสักเศษเสี้ยวหนึ่งที่ชายหนุ่มมีให้กับน้องสาวแท้จริงของตัวเอง

“ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัว โรเจอริโอ…”

“ขอบคุณค่ะพี่ชาย…”

มาร์คอสดึงนาริกาเข้ามากอด มือใหญ่ลูบแผ่นหลังบอบบางอย่างต้องการปลอบประโลม เขาทำทุกอย่างด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่ผู้ชายอีกคนที่ยืนแอบมองดูอยู่นั้นไม่ได้คิดแบบนั้น เดนนิสกัดฟันแน่นจนเกิดเสียงดัง ดวงตาสีฟ้าจัดวาวโรจน์ด้วยความคั่งแค้น

“สารเลว…!”

กำปั้นใหญ่กระแทกเข้ากับกำแพงปูนอีกครั้งเต็มแรง มันเจ็บเพราะมีแผลอยู่แล้ว แต่กระนั้นความเจ็บปวดที่ได้รับมันก็ยังไม่เทียบเท่ากับความรู้สึกปวดร้าวภายในจิตใจเลยแม้แต่นิดเดียว นาริกาทรยศเขาได้อย่างน่ารังเกียจ หล่อนกับมาร์คอสเป็นชู้รัก และแน่นอนว่าเขาจะต้องช่วยพเยียให้ออกมาจากวังวนอัปยศนี้ให้จงได้

“ฉันจะเอาคืนพวกนายแน่…”

“ถ้าไม่ชอบที่นี่ นายก็ออกไปรอข้างนอกได้นะ…”

แองเจลล่าเห็นฟาเดลไม่ได้ยินคำพูดของตัวเอง หญิงสาวจึงเขย่งเท้าและชะโงกหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของเขา แต่กลิ่นกายสุดเซ็กซี่ของพ่อตัวโตกลับทำให้หล่อนไม่สามารถพูดคำใดออกมาได้ซะงั้น หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าเสียงเพลงในไนท์คลับแห่งนี้ซะอีก

“คุณทำอะไร…?”

ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นหล่อนเอาหน้าไปซบที่ซอกคอของตัวเองนานเกินไป หญิงสาวได้สติจึงรีบขยับกลับมานั่งที่เดิมของตัวเอง และยกมือขึ้นเป็นเชิงปฏิเสธ ขณะที่ใบหน้างามแดงก่ำด้วยความขัดเขิน

หล่อนเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมถึงได้รู้สึกแปลกๆ ทุกทีเวลาได้กลิ่นเนื้อตัวของนายฟาเดลคนนี้ หญิงสาวคิดด้วยความสับสน จากนั้นก็รีบยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มเมื่อบริกรนำมาวางไว้ตรงหน้า กะว่าจะกระดกจนหมดแก้วแต่รสชาติบาดคอของมันก็ทำให้หญิงสาวถึงกับสำลักออกมา

“แคร่กๆๆ”

ฟาเดลหรี่ตามอง ก่อนจะส่งผ้าเช็ดหน้าให้ แต่แองเจลล่าสะบัดหน้าใส่ไม่ยอมรับ ชายหนุ่มจึงเก็บมันใส่กระเป๋าไว้อย่างเดิม จากนั้นก็หันไปยิ้มให้กับแม่ผู้หญิงใจกล้าที่เขามาเต้นเสียดสีอยู่ข้างๆ และไม่คิดจะหันมาสนใจใยดีหล่อนอีกเลย หญิงสาวโกรธจนควันออกหู

“ทีกับเรา… แต่งตัวแทบตายไม่มอง”

“นายฟาเดล…!”

หญิงสาวตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่ดังลั่นอยู่ แต่หล่อนมั่นใจว่าเสียงตัวเองดังกว่าและฟาเดลก็ต้องได้ยินเพราะยืนอยู่ใกล้ๆ แค่นี้ แต่พ่อเจ้าประคุณกลับไม่ยอมหันมามองแม้แต่นิดเดียว

“ไอ้คนบ้า…! ดีชอบของต่ำๆ งั้นก็เชิญตามสบาย…”

เค้นเสียงออกมาด้วยความหงุดหงิด จากนั้นหันกลับไปยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายและก้าวฉับๆ ออกไปจากไนท์คลับทันที ฟาเดลที่ระวังตัวอยู่ทุกฝีก้าวอยู่แล้วรีบเดินตามไปทันที และก็ทันพอดีที่หน้าทางเข้าไนท์คลับ

“ห้ามอยู่ห่างจากสายตาของผมแม้แต่วินาทีเดียว”

หญิงสาวสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของผู้ชายตรงหน้าจนสำเร็จ จากนั้นก็เชิดใบหน้าที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ขึ้นสูงอย่างอวดดี ทั้งๆ ที่ตอนนี้แทบจะทรงตัวไม่ได้อยู่แล้ว

“ก็… นายเอาสายตาไปมองนมของแม่พวกนั้นทำไมล่ะ…”