มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หากเจ้าไม่เชื่อแล้วละก็ เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าก็จะได้รู้ได้เห็นเองนั่นแหละ”
ตูมมม!
การต่อสู้ของเกาะราชามังกรยังคงดำเนินต่อไป
เผ่ามังกรม่วงและเผ่ามังกรปีศาจคิดอยากที่จะล่าถอย แต่ทว่าการล่าถอยนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายเอาเสียเลย
ในเวลานี้พวกเขากำลังต่อสู้กันอย่างสิ้นหวัง แต่ถึงแม้ว่าจะพ่ายแพ้ พวกเขาก็ต้องการที่จะดึงคนเหล่านี้ให้รับเคราะห์ไปด้วยกันด้วย
“โฮกกกก!” การต่อสู้ที่บ้าคลั่งเช่นนี้ คงจะทำให้เกาะราชามังกรต้องเสียหายหนักอย่างแน่นอน ซึ่งมู่เฉียนซีนั้นไม่ต้องการให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น
มีร่างสีม่วงร่างหนึ่งพุ่งผ่านไปในอากาศ จากนั้นก็มีเสียงที่เย็นยะเยือกเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“หัวหน้าเผ่ามังกรม่วง ทางที่ดีที่สุดเจ้าให้คนของเจ้าหยุดเสียเถอะ มิฉะนั้นลูกชายของเจ้าจะต้องมีสภาพที่น่าเวทนาอย่างแน่นอน”
เมื่อหัวหน้าเผ่ามังกรม่วงที่กำลังต่อสู้อย่างสุดชีวิตกับหัวหน้าเผ่ามังกรอัคคีเห็นฉากนี้ ก็ชะงักงันไปในทันที
ลูกชายของตนเองในเวลานี้น่าเวทนายิ่งนัก เขาต้องมารับเคราะห์ตกอยู่ในเงื้อมมือของมู่เฉียนซี พลันนั้นแววตาของหัวหน้าเผ่ามังกรม่วงก็เปลี่ยนเป็นชั่วร้ายขึ้นมาทันที
“บัดซบยิ่งนัก!”
เขาส่งคนไปถึงสองกลุ่ม แต่ก็ไม่อาจที่จะช่วยเหลือลูกชายของตนเองให้ออกมาได้ กลับกันฝ่ายตรงข้ามยังใช้ลูกชายของเขามาบีบบังคับเขาโดยตรงอีกด้วย
“เจ้ากล้าหรือ?”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เจ้าจะลองดูก็ได้ว่าข้าจะกล้าหรือไม่? ขอเพียงแค่หนึ่งในพวกเจ้าเคลื่อนไหว ข้าก็จะใช้มีดแทงไปบนร่างกายของลูกชายเจ้าหนึ่งแผล”
กริซเล่มหนึ่ง เริ่มกรีดลงบนแขนที่เกลี้ยงเกลาของนายน้อยมังกรม่วง จนเห็นได้ชัดว่ามีเลือดไหลซึมออกมา
“ถึงแม้ว่าเจ้าหมอนี่จะมีร่างกายของมังกร แต่หากถูกมีดกรีดมากมายนับพันนับหมื่นครั้ง ข้าก็ไม่เชื่อว่าเขาจะยังมีชีวิตรอดไปได้!”
“อ้อ! ข้าได้ใส่พิษไว้บนใบมีดด้วย!” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างใจเย็น แต่ทว่าดวงตาทั้งสองของหัวหน้าเผ่ามังกรม่วงในเวลานี้กำลังจะลุกเป็นไฟแล้ว
สีหน้าของนายน้อยมังกรม่วงซีดเผือดด้วยความตกใจ เขาร้องตะโกนออกมาว่า “ท่านพ่อ ช่วยข้าด้วย! ช่วยด้วย หญิงสาวคนนี้บ้าไปแล้ว ข้ากลัว!”
“หยุดนะ! เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้!” หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงคำราม
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงเจ้าไม่ควรที่จะมาร้องตะโกนให้ข้าหยุด แต่ควรให้คนของเจ้าหยุดมากกว่า!”
ผู้สนับสนุนที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่ของเผ่ามังกรปีศาจกล่าวว่า “ท่านหัวหน้าเผ่ามังกรม่วง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ท่านจะมาใจอ่อนนะ! เพียงแค่เด็กเหลือขอคนหนึ่งเท่านั้น พวกเราจะต้องดูสภาพโดยรวมก่อน!”
“ดูสภาพโดยรวมหรือ เจ้ามาพูดกับข้าว่าให้ดูสภาพโดยรวมอย่างนั้นหรือ หากคนที่อยู่ในมือของแม่สาวน้อยนั่นเป็นลูกชายของเจ้า เช่นนั้นเจ้าจะยังดูสภาพโดยรวมอยู่หรือไม่?”
สายเลือดยิ่งบริสุทธิ์ พลังก็ยิ่งแข็งแกร่ง เช่นนั้นโอกาศที่จะมีทายาทได้นั้นก็ยิ่งน้อยลงเรื่อย ๆ
นายน้อยมังกรม่วงที่เปรียบเสมือนลูกชายอันล้ำค่าเช่นนี้ เขาจะตัดใจทิ้งลงได้อย่างไร!
หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงจ้องเขม็งไปที่มู่เฉียนซี หลังจากนั้นก็กล่าวว่า “ทุกคนวางมือเดี๋ยวนี้! หยุดซะ!”
หัวหน้าเผ่ามังกรอัคคีหัวเราะชอบใจพลางกล่าวว่า “ท่านมู่นี่ยอดเยี่ยมจริง ๆ เพียงแค่ขยับปากก็ทำให้คนของเผ่ามังกรม่วงที่อ่อนหัดเหล่านี้ไม่กล้าเคลื่อนไหวแล้ว”
เผ่ามังกรม่วงหยุดมือแล้ว แต่ทว่าเผ่ามังกรปีศาจยังคงต่อต้านอย่างดื้อรั้น
หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงกล่าวว่า “เจ้าหยุดมือได้แล้ว ปล่อยคนไปซะ!”
“ข้าบอกว่าพวกเจ้า เผ่ามังกรม่วงของพวกเจ้าหยุดแล้ว แต่ว่าคนของเผ่ามังกรปีศาจยังไม่หยุด มันยังไม่พอหรอก!”
“เจ้าอย่าให้มันมากเกินไปหน่อยเลย!”
“ตัวประกันยังอยู่ในมือ และจุดอ่อนที่สุดของเจ้าก็กำลัองเจ้าดิ้นทุรนทุรายอยู่ในมือของข้า ถึงแม้ว่าข้าทำเกินไป แล้วมันจะทำไมล่ะ?”
หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงสูดหายใจเข้าลึก แล้วกล่าววว่า “หยุดเดี๋ยวนี้!”
หัวหน้าเผ่ามังกรปีศาจกล่าวว่า “ลูกชายของเจ้าไม่ใช่ลูกชายข้าเสียหน่อย ข้าไม่หยุดหรอก ข้าไม่ยอมที่จะพ่ายแพ้เช่นนี้แน่นอน ฆ่ามัน!”
“อ๊ากกก!” มีเสียงกรีดร้องโหยหวนเสียงหนึ่งดังขึ้นมา และแขนทั้งสองข้างของนายน้อยมังกรม่วงก็เต็มไปด้วยเลือด และยังมีที่หน้าอก…
“ข้าบอกให้เจ้าหยุด เจ้าไม่ได้ยินหรือไง!”
หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงเป็นกังวลจนกระวนกระวาย เมื่อเห็นว่าลูกชายของตนเองอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาเช่นนี้แล้ว เขาจะสนใจอะไรมากมายได้อย่างไร
เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงพุ่งเข้าไปต่อสู้กับหัวหน้าเผ่ามังกรปีศาจอย่างสุดชีวิต
และนี่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องให้คนของเกาะราชามังกรต้องออกโรงเลย เนื่องจากเผ่ามังกรม่วงและเผ่ามังกรปีศาจต่อสู้กันเองอย่างไม่คาดคิด
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “จัดการพวกเขาให้หมด อย่าให้พวกเขาต้องเสียเวลา”
“ขอรับ ท่านมู่!”
การต่อสู้ใหญ่ครั้งนี้ หรือว่ามันจะสิ้นสุดลงอย่างง่ายดายเช่นนี้หรือ?
ไม่ใช่อย่างนั้นเลย!
ยังมีอีกกลุ่มที่กำลังแอบรอโอกาศที่จะเคลื่อนไหว หลังจากที่ค้นพบแล้วว่าเผ่ามังกรเหล่านี้ช่างไร้ประโยชน์ ก็เริ่มทำการลงมือทันที
“ไปจัดการนายน้อยมังกรม่วงและมู่เฉียนซีผู้นั้นก่อน!”
ตราบใดที่นายน้อยมังกรม่วงตายไป หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงจะได้ละทิ้งจากการตัดสินใจที่โง่เขล่านั้นเสียที หลังจากที่ไม่มีตัวประกันแล้ว ก็จะไม่ทำเรื่องไร้สมองเช่นนั้นอีก
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
ร่างสองสามร่างโผล่พรวดออกมากลางอากาศ จากนั้นก็พุ่งไปทางมู่เฉียนซี
“ท่านมู่ ระวังถูกลอบโจมตี!”
แววตาที่แอบจ้องมองเหล่านั้น มู่เฉียนซีสังเกตเห็นมันมานานมากแล้ว
“อู๋ตี้ เสี่ยวหง เสี่ยวโม่โม่…”
ก่อนที่คนลอบโจมตีจะเข้ามา อู๋ตี้ เสี่ยวหง และเสี่ยวโม่โม่ก็ลงมือแล้วเช่นกัน
ตูมมม โครมมม!
ถึงจะหยุดคนไปได้ไม่น้อย แต่มันกลับทำให้นักเล่นคาถาอาคมใช้ช่องโหว่นี้ในการลอบโจมตีได้
“แม่สาวน้อย ระวังตัวมากอยู่เหมือนกันนะ! แต่ดันมาตกเป็นเป้าหมายของข้าแล้ว เจ้าคงจะต้องขอพรให้มากกว่านี้หน่อยแล้วล่ะ!”
“ไปได้!”
ถึงจะเผชิญหน้ากับการลอบโจมตีด้วยพลังของคำสาปที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้น แต่มู่เฉียนซีกลับหัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบา
“มาใช้คำสาปกับข้า น่าจะเป็นตาแก่อย่างเจ้าที่ต้องขอพรจากพระเจ้าถึงจะถูก!”
มู่เฉียนซีไม่ต้องการที่จะทำเรื่องเกินความจำเป็น แน่นอนว่าแค่ต้องใช่พลังจิตวิญญาณที่แข่งแกร่งบดขยี้เข้าไปเพียงเท่านั้นเอง
คนผู้นั้นชะงักงั้นไปอย่างสิ้นเชิง “นี่…เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?”
พรวด!
เลือดสีดำถูกสาดพ่นลงบนใบหน้าของนายน้อยมังกรม่วง ถึงการลอบโจมตีมู่เฉียนซีจะล้มเหลว แต่นางก็ไม่คาดคิดว่าจะร่ายคำสาปใส่นายน้อยมังกรม่วงด้วย!
“อ๊ากกกกก!”
นายน้อยมังกรม่วงกรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา ทั่วทั้งร่างของเขาถูกปกคลุ่มไปด้วยพลังคำสาปแห่งความมืด
มู่เฉียนซีจับเขาโยนไปให้คนอื่นพลางกล่าวว่า
“เฝ้าเขาให้ข้าหน่อย!”
“มังกรเพลิงพิฆาต!”
มู่เฉียนซีเริ่มที่จะตามไล่ล่านักเล่นคาถาอาคมผู้นั้น แน่นอนความเร็วในการหลบหนีของนักเล่นคาถาอาคมที่ได้รับบาดเจ็บสู้ความเร็วของมู่เฉียนซีไม่ได้อยู่แล้ว
บวกกับการสะท้อนกลับก่อนหน้านี้ให้ความรู้สึกที่ทรมานมากเกินไป ทำให้เขาไม่กล้าที่จะร่ายคำสาปใส่มู่เฉียนซีอย่างสิ้นเชิง เช่นนั้นจึงทำได้เพียงแต่หลบหนี
หรือว่า ทำได้เพียงแต่โดนทุบตีเท่านั้น
“มังกรน้ำแข็งท้าสวรรค์!”
“ทักษะซิวหลัว!”
ตูมมม โครมมม!
พรึบ!
นักเล่นคาถาอาคมในชุดสีดำตกลงมาจากกลางอากาศ และกระแทกลงที่พื้นอย่างรุนแรง ราวกับสุนัขที่ตายแล้วอย่างไรอย่างนั้น
ปัง ปัง ปัง!
พวกของอู๋ตี้ก็ได้จัดการคนเหล่านั้นไปจนหมดสิ้นแล้วเช่นเดียวกัน
มู่เฉียนซียิ้มเยาะ “พวกเจ้ายอมจำนนต่อเผ่าเทพ แต่ดูเหมือนว่าทางเผ่าเทพจะส่งยอดฝีมือมาช่วยเหลือพวกเจ้าน้อยมากเกินไปหน่อยนะ!”
“จัดการพวกเขาทั้งหมดนี้ซะ!”
เผ่ามังกรม่วงและเผ่าปีศาจไม่มีแรงในการต่อสู้มาเท่าไรแล้ว จึงทำให้ถูกจัดการได้ในเวลาอันสั้น
“ลูกชายข้า ลูกข้า…”
หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงเป็นห่วงลูกชายที่โดนคำสาปนั้นเข้าไป
มู่เฉียนซีจึงกล่าวว่า “คนที่พวกเจ้าติดตามและทำให้ทรยศเผ่ามังกรได้อย่างไม่ลังเล กลับใช้คำสาปมาสาปแช่งลูกชายของเจ้า!”
“เป้าหมายของนายท่านก็คือเจ้า หากเจ้าไม่หลบแล้วละก็ ลูกของข้าก็คงจะไม่ต้องเป็นเช่นนี้” หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงกล่าวด้วยความโกรธเคือง
“เจ้าคิดว่า เป็นเช่นนั้นจริง ๆ อย่างนั้นหรือ?” มู่เฉียนซีจ้องมองไปที่เขาอย่างหยอกล้อ
เขาในตอนนี้กำลังหลอกตนเองอยู่เท่านั้น แต่ก็ยังคงฝืนตอบกลับไปอย่างดื้อดึงว่า “จะต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน”
“จะเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่ ให้ลูกชายเจ้ามาบอกเจ้าเองก็แล้วกัน!” มู่เฉียนซีกล่าวพร้อมโบกมือ
“เอาหัวหน้าเผ่ามังกรม่วงกับนายน้อยมังกรม่วงขังเอาไว้ด้วยกัน”
“ขอรับ!”
ก่อนที่พวกเขาจะถูกนำตัวไป มู่เฉียนซีกล่าวว่า “คำสาปของลูกชายเจ้า ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถถอนได้! เพียงแต่หัวหน้าเผ่ามังกรม่วงจำเป็นต้องแสดงความจริงใจสักเล็กน้อยถึงจะได้”
“จะ…เจ้าสามารถถอนได้อย่างนั้นหรือ?” ดวงตาของหัวหน้าเผ่ามังกรม่วงเบิกโพล่ง และมองไปทางมู่เฉียนซีอย่างเหลือเชื่อ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
