ทาสรักทาสหัวใจ 23 ช่วงเวลาที่สวยงาม

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

ณ โรงพยาบาลใจกลางเมืองวันนี้เป็นวันที่หมอนนท์อนุญาตให้มิคกลับบ้านได้ เพราะร่างกายแข็งแรงขึ้นมากแล้ว มุกจึงจัดการเก็บข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างลงกระเป๋าโดยมีหมอนนท์คอยช่วยอยู่ข้างๆ

"เสียดายผมติดงาน ไม่อย่างนั้นผมจะไปส่งมุกเอง"

"ไม่เป็นไรค่ะ" ร่างบางส่งยิ้มให้หมอหนุ่ม

"มิคช่วยถือครับ" ยื่นมือไปหมายจะแย่งถุงผ้าในมือพี่สาวมาถือ

"หมอถือเอง มิคไม่ต้องหรอก" หมอหนุ่มยื่นมือไปคว้าถุงผ้ามาถือเอาไว้เอง

"ผมอยากช่วยครับ"

"ช่วยกินข้าวเยอะๆ ดีกว่าเรา" หมอนนท์ลูบศีรษะมิคด้วยความเอ็นดู

"เก็บของครบแล้ว ไปกันเถอะค่ะ" มุกเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินไผทางประตูห้องผลักออกไป

ทันทีที่มุกผลักประตูออกไปก็เจอภพยืนอยู่ตรงหน้าห้องเธอแปลกใจเล็กน้อยแต่ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกมา ชายหนุ่มยืนมองหมอนนท์ที่เดินตามหลังเธอออกมาพร้อมกับข้าวของในมือก็อดที่จะหงุดหงิดขึ้นมาไม่ได้

"เก็บของเสร็จแล้วใช่ไหม" เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น

"ค่ะ" มุกพยักหน้ารับ

"เธอจะกลับยังไง" ภพถามพลางมองหมอนนท์

"ขึ้นแท็กซี่กลับค่ะ ขอตัวนะคะ" ร่างบางทำท่าจะเดินออกไป

"ตามฉันมาดีกว่า จะขึ้นแท็กซี่ให้ลำบากทำไม" ภพพูดพลางเดินนำออกไป

มุกเห็นอย่างนั้นก็เอ่ยลาหมอนนท์หิ้วข้าวของโดยมีมิคเดินเคียงข้างตามหลังร่างหนาไปจนถึงลานจอดรถ ทันทีที่สองพี่น้องขึ้นไปนั่งลงบนรถคันหรูภายในรถก็ปกคลุมไปด้วยความเงียบ มุกหันไปมองหน้าชายหนุ่มข้างกายแล้วหันกลับมา

"ทำไม ฉันมีอะไรน่าแปลกงั้นเหรอ" ร่างหนาเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบแล้วแล่นรถออกไป

"มุกไม่คิดว่าคุณจะมาค่ะ นึกว่าคุณทำงานอยู่ที่บริษัท"

"ฉันเคลียร์งานเสร็จแล้ว จะไปจะมามันคงจะไม่แปลกอะไร เธอว่าไหม"

"ค่ะ" ร่างบางก้มหน้ามองมือตนเอง

รถคันหรูแล่นเข้าไปจอดตรงลานจอดรถในห้างสรรพสินค้าชื่อดังใจกลางเมืองแทนที่จะเป็นลานจอดรถใต้คอนโดหรูจุดหมายที่ทั้งสองพี่น้องตั้งใจจะไป ทันทีที่รถจอดสนิททั้งสองพี่น้องก็หันไปมองหน้ากันด้วยความงงงวย

"ไม่ต้องงงหรอก ออกจากโรงพยาบาลทั้งที ก็ควรจะผ่อนคลายอารมณ์สักหน่อย ไปกันเถอะ อยากจะกินซื้ออะไรเต็มที่เลยนะ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางก้าวขาเปิดประตูลงจากรถ

"ค่ะ/ครับ" ทั้งสองพี่น้องขานรับพร้อมกัน

ภพเดินนำทั้งสองพี่น้องไปหยุดยืนอยู่กลางห้างท่ามกลางผู้คนพลุ่งพล่าน ร่างหนาหันไปมองทั้งสองพี่น้องที่ยืนอยู่ทางด้านหลังพร้อมกับยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

"เอาไง จะเข้าร้านไหนก่อนดี" ภพมองหน้ามิคด้วยความเอ็นดู

"ร้านไหนก็ได้ครับ" มิคส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม

"ร้านไอศกรีมเป็นไง"

"ครับ" มิคพยักหน้ารับ

ภายในร้านไอศกรีมชื่อดังหลังจากที่พนักงานนำไอศกรีมมาเสิร์ฟให้มิคกับมุก ภพก็นั่งมองสองคนพี่น้องทานไปเงียบๆ จนมุกอดที่จะประหม่ากับสายตาที่มองมาไม่ได้

"คุณไม่ทานเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยขึ้น

"ไม่ ฉันไม่ชอบทานไอศกรีม เธอกับมิคชอบฉันก็ดีใจแล้ว"

"ค่ะ" มุกยิ้มมุมปาก

"อร่อยไหม" ภพหันไปถามมิคที่นั่งทานอย่างเอร็ดอร่อย

"ครับ อร่อยมากเลย"

"กินไอศกรีมเสร็จไปไหนกันต่อดี " ภพมองหน้ามุกกับมิคสลับกันไปมา

"กลับก็ได้ค่ะ" มุกเอ่ยขึ้น

"มาแค่นี้มันจะสนุกอะไร เดี๋ยวฉันจะพาไปซื้อเสื้อผ้าทั้งพี่ทั้งน้องเลย"

"ไม่เป็นไรค่ะ" มุกรีบปฏิเสธทันควัน

"ทำไมถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะเกรงใจอะไรฉันอีก" จ้องมองใบหน้าเนียน

"มุกกลัวว่าจะรบกวนเวลาของคุณค่ะ"

"หึ เวลาฉันมีเยอะแยะเธอจะกลัวอะไร โดยเฉพาะบนเตียง" ส่งสายตาคมกริบมองไปยังหน้าอกนูนใต้เสื้อยืดตัวบางของเธอ

"คุณภพพูดอะไรคะ มิคอยู่ด้วยนะ"

"พี่มุกเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" มิคหันไปมองหน้าพี่สาวที่เอาแต่ก้มหน้าลง

"เปล่าจ้ะ"

"ขอบคุณ คุณภพมากนะครับ ที่พาผมกับพี่มุกมาเที่ยวที่นี่ แถมยังให้อยู่คอนโดฟรีด้วย" มิคพนมมือไหว้ชายหนุ่ม

"ไม่เป็นไร แต่ทางที่ดีเรียกพี่จะดีกว่านะ ว่าไหม"

"ครับ พี่ภพ" มิคยิ้มกว้าง

"มันจะดีเหรอคะ" มุกไม่เห็นด้วย

"ทำไมหรือว่าเธออยากจะเรียกพี่อีกคน ไว้เรียกคืนนี้ก็แล้วกัน" ภพยิ้มเจ้าเล่ห์

มุกได้ยินอย่างนั้นก็ได้แต่นั่งเงียบเก็บอาการเขินอายเอาไว้ ไม่นานทั้งสามคนก็พากันตรงไปยังร้านเสื้อผ้าเด็กวัยรุ่น มุกจึงเดินเลือกช่วยมิคโดยที่ภพนั่งคอยอยู่ห่างๆ แต่เมื่อเห็นว่าเลือกมาน้อยชุดชายหนุ่มจึงลุกขึ้นไปช่วยเลือกเพิ่มอีกพอสมควร จนสองพี่น้องหิ้วเต็มไม้เต็มมือ จากนั้นภพก็เดินนำพามุกไปยังร้านเสื้อผ้าสตรีที่อยู่ร้านถัดไป

"เข้าไปสิ เลือกตามสบายเลย แต่ถ้าเธอเลือกแค่ชุดสองชุด เธอได้เจอดีแน่"

"แต่ว่ามันแพงนะคะ" มุกมองเข้าไปในร้านด้วยความกังวลใจ

"หึ แพงงั้นเหรอ ฉันว่ามันยังน้อยกว่าค่าตัวเธออีกนะ"

"คุณภพ"มุกรู้สึกจุกในอก

"รีบเข้าไปสิ มัวแต่ชักช้าเดี๋ยวฉันก็เปลี่ยนใจหรอก"

สิ้นคำพูดชายหนุ่มมุกก็รีบเดินเข้าข้างในร้านโดยมีพนักงานเดินอำนวยความสะดวกให้ไม่ห่าง ส่วนภพกับมิคก็นั่งรอตรงโซฟาด้วยกัน ภพเห็นว่ามิคนั่งเงียบจึงหันไปคุยเป็นเพื่อนเพื่อสร้างความสนิทสนมมากยิ่งขึ้น

"อยากไปเล่นตู้เกมไหม"

"ครับ" มิคตาเป็นประกายขึ้นทันทีด้วยความตื่นเต้น

"เดี๋ยวพาไปนะ โยนโบว์ลิ่งด้วยเป็นไงก่อนจะกลับก็ทานข้าว ซื้อขนมอร่อยๆ กลับด้วย พอถึงคอนโดก็อาบน้ำนอนดูหนังตากแอร์เย็นสบายดีไหม"

"ครับ"

ทางด้านมุกเธอตัดสินใจเลือกเสื้อผ้าทั้งหมดสิบชุดแต่กลับน้อยไปสำหรับชายหนุ่มที่เป็นคนจ่ายเงิน เธอจึงจำใจเลือกชุดนอนและชุดชั้นในเพิ่มอีกจนชายหนุ่มพอใจ จากนั้นทั้งสามคนก็เดินไปยังโซนสวนสนุก มุกยืนมองภพสอนมิคเล่นเกมในตู้ด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า เสียงหัวเราะของทั้งสองคนที่เปล่งออกมามันทำให้เธอมีความสุขเป็นพิเศษ มุกเข้าไปร่วมโยนโบว์ลิ่งเล่นด้วยเมื่อภพเอ่ยชวนแถมยังสอนเธอจับโยนอีก เมื่อเธอทำได้ก็ได้เสียงปรบมือจากน้องชายที่ยิ้มหัวเราะมีความสุขไม่หยุด แต่กับชายหนุ่มยังคงทำหน้านิ่งเช่นเคย มุกปล่อยให้ทั้งสองคนเล่นเครื่องเล่นอยู่ในนั้นร่วมเกือบชั่วโมง จนภพเดินตรงเข้ามาหาเธอ

"มิคล่ะคะ" มุกมองไปทางด้านหลังชายหนุ่ม

"ปล่อยให้เขาเล่นให้สนุกเถอะ"

"ค่ะ"

"หิวข้าวหรือยัง"

"นิดหน่อยค่ะ"

"เดี๋ยวไปทานข้าวกันก่อนค่อยกลับ ไว้วันหลังฉันจะพามาดูหนังก็แล้วกัน"

"ขอบคุณมากนะคะ ที่เอ็นดูมิคสร้างเสียงหัวเราะให้แก มุกมีความสุขมากเลยค่ะ"

"คืนนี้ก็ช่วยตอบแทน ฉันให้หนำใจก็แล้วกัน" คว้าเอวบางเข้ามากอดแนบกายแกร่งด้วยความรวดเร็ว

"คุณภพ อย่าค่ะ" เธอพยายามขืนตัวเอาไว้

"เมื่อคืนใครใช้ให้เธอทิ้งฉันให้นอนคนเดียวล่ะ" กอดรัดร่างบางเอาไว้แน่น

"คุณก็รู้ว่ามันจำเป็น ใช่ว่ามุกอยากจะห่างจากคุณสักหน่อย ถ้าไม่จำเป็น"

"พี่มุก" มิคเอ่ยเรียกพี่สาวที่อยู่ในอ้อมแขนภพด้วยความแปลกใจ

"มิค!" มุกรีบผละออกจากร่างหนาทันที

"ไปทานข้าวกันเถอะ" ภพยังคงทำเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเดินนำออกไปเสียดื้อๆ พร้อมกับถุงเสื้อผ้าของสองพี่น้องบางส่วน

"รีบไปกันเถอะ" มุกจับจูงมือมิคเดินตามหลังภพไปติดๆ

ภายในร้านอาหารชื่อดังทั้งสามคนต่างก็นั่งทานอาหารตรงหน้าไปเงียบๆ ระหว่างนั้นทั้งมุกและภพก็สลับกันตักอาหารใส่จานให้มิคไปด้วย มิคจึงถือโอกาสจับสังเกตสีหน้าของคนทั้งคู่ที่ส่งสายตามองกันไปมาไป ภาพชายหนุ่มกอดพี่สาวยังคงชวนให้เด็กหนุ่มสงสัยในตัวของคนทั้งคู่อย่างห้ามไม่ได้

หลังจากทานอาหารเสร็จภพก็พาทั้งสองคนกลับคอนโด ทันทีเข้าไปข้างในคอนโดภพก็ปลีกตัวไปอาบน้ำชำระร่างกาย ส่วนมุกก็พามิคตรงไปยังห้องนอนที่อยู่ถัดไปอีกห้อง จัดการเก็บข้าวของที่ซื้อมาจากห้างและโรงพยาบาลของมิคจนเข้าที่เข้าทาง

"มิคไปอาบน้ำเถอะ จะได้พักผ่อน" ร่างบางหันไปบอกน้องชาย

"ครับ"

"เดี๋ยวพี่อาบน้ำเสร็จจะเข้ามาหาใหม่"

"ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ"

"อะไรเหรอ"

"พี่ภพเขาชอบพี่ใช่ไหมครับ" มิคถามออกไปตรงๆ

"เปล่าจ้ะ"

"ไม่ชอบ แล้วเขากอดพี่ทำไมครับ แถมยังให้เรามาอยู่ที่นี้ฟรีๆ อีก"

"พอดีพี่เดินไม่ระวังจะล้ม คุณภพเขาก็เลยช่วยประคองเอาไว้แค่นั้นเอง ส่วนที่ให้มาอยู่ที่นี้ก็เพราะพี่ทำงานบ้านให้เขาไงไม่ต้องไปกลับ อีกอย่างมิคกำลังป่วยอยู่ที่นี้ใกล้โรงพยาบาลด้วย อย่าคิดมากเลยนะ"

"ครับ"

ร่างบางพาตนเองออกมาจากห้องน้องชายด้วยความโล่งใจเก็บถุงเสื้อผ้าของตนเองตรงเข้าไปในห้องที่มีเจ้าของห้องกำลังอาบน้ำชำระกายอยู่ มุกนำเสื้อผ้าในถุงออกมาใส่ลงในตะกร้าหมายจะนำไปซักก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ภพเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี

"ทำอะไรน่ะ" เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้น

"จะเอาผ้าไปซักค่ะ"

"พรุ่งนี้ค่อยซักก็ได้ ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ นี่ก็เย็นมากแล้วไปอาบน้ำเถอะ"

"ค่ะ" วางตะกร้าเสื้อผ้าลงแต่โดยดี

ทันทีที่มุกหายเข้าไปในห้องน้ำภพก็สวมใส่เสื้อผ้าลำลองตรงเข้าไปหามิคที่ห้อง เมื่อชายหนุ่มเปิดประตูห้องออกก็พบว่ามิคกำลังนั่งดูหนังอยู่เตียงชายหนุ่มแอบอมยิ้มในความรอบรู้ของเด็กชายวัยสิบห้าที่มีไหวพริบดีพึ่งตนเองได้

"เป็นไงสนุกไหม" ภพถามพลางนั่งข้างๆ

"ครับ ผมอยากได้ทีวีจอใหญ่แบบนี้มานานแล้ว"

"เก่งนะเรา เลือกช่องเลือกหนังด้วยตัวเองได้ ทั้งที่เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด"

"ขอบคุณครับ" มิคหันไปส่งยิ้มให้ภพ

"ดูให้สนุกนะ แต่อย่านอนดึกล่ะ รู้ใช่ไหมว่าสุขภาพเราต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง"

"ครับ"

"อยากได้อะไร อยากไปเที่ยวก็บอกได้ตลอดเลยนะ จะพาไป"

"อาทิตย์หน้าพี่ปรางจะพาไปเที่ยวสวนสนุกครับ"

"ใครไปบ้างล่ะ"

"มีพี่ปราง พี่แม็กซ์ หมอนนท์แล้วก็พี่มุกครับ คุณจะไปด้วยไหมครับ"

"ลืมไปแล้วเหรอว่าบอกให้เรียกพี่" ภพเริ่มมีอาการหงุดหงิดเมื่อได้ยินชื่อหมอนนท์

"เอ่อ…พี่ภพจะไปด้วยไหมครับ"

"ขอคิดดูก่อนแล้วกัน พี่ไปล่ะ" ร่างหนาลุกขึ้นยืน

"เดี๋ยวก่อนครับ"

"มีอะไรเหรอ"

"พี่ชอบพี่มุกหรือเปล่าครับ"

"เปล่า" ภพรีบปฏิเสธทันควัน

"ผมก็นึกว่าพี่ชอบพี่มุก ถ้าพี่ชอบก็ต้องทำแบบหมอนนท์" มิคพูดออกไปตามที่เห็น

"อะไรนะ!" ภพชักสีหน้าไม่พอใจ

"มีอะไรหรือเปล่าคะ" มุกเปิดประตูเดินมาไปในห้องพอดี

"เปล่า" ภพรีบเดินออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็ว

"คุณภพเขามาคุยอะไรกับมิคเหรอ" ร่างบางเอ่ยถามน้องชายด้วยความสงสัย

"พี่ภพ มาดูครับว่าผมทำอะไรอยู่ ชมว่ามิคเก่งด้วย แล้วก็บอกว่าอยากไปเที่ยวไหนอยากทำอะไรบอกเขาได้ตลอดเลย"

"งั้นเหรอ"

"ครับ"

"คืนนี้จะให้พี่นอนเป็นเพื่อนไหม"

"ไม่ต้องหรอกครับ กล่อมนอนก็พอ"

"ได้สิ เดี๋ยวพี่ดูหนังเป็นเพื่อน ถ้าง่วงก็นอนนะ มิคหลับเมื่อไหร่พี่ค่อยออกไปแล้วกัน" นั่งลงบนเตียงพร้อมกับโอบกอดน้องชายแนบกาย

"ครับ" สวมกอดตอบพี่สาวเอาไว้แน่น

เวลาล่วงเลยไปจนถึงกลางดึกมุกเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ พอเธอรู้สึกตัวก็รีบลุกลงจากเตียงที่มิคกำลังนอนหลับสนิทอยู่ออกไปจากห้อง ตรงไปยังห้องนอนอีกฝั่ง ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในห้องก็เจอภพกำลังนั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับกดโทรศัพท์มือถือ

"มาแล้วเหรอ ฉันนึกว่าเธอลืมทำหน้าที่แล้วเสียอีก"

"มุกเผลอหลับไปค่ะ" พูดพลางเดินอ้อมเตียงไปอีกฝั่งแล้วนั่งลง

"เที่ยวสวนสนุกอาทิตย์หน้าทำไมเธอไม่บอกฉันว่าหมอนนท์ไปด้วย ฉันก็นึกว่ามีเธอกับมิคและเพื่อนฉันเท่านั้น "

"เอ่อ…คือหมอนนท์เขาขอไปด้วยค่ะ ว่าแต่ใครบอกคุณเหรอคะ"

"มิคน่ะ"

"คุณจะไปด้วยไหมคะ" ขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ ชายหนุ่ม

"ไร้สาระฉันไม่ไปหรอกเสียเวลางานฉันหมด" พูดพลางทิ้งตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้มุกหน้าตาเฉย

"นอนแล้วเหรอคะ ขอบคุณมากนะคะที่เอ็นดูมิค พาไปเที่ยวห้างและยังให้มาอยู่ที่นี้ด้วยอีก"

มุกเห็นว่าชายหนุ่มไม่ตอบโต้ใดๆ จึงเอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียงแล้วล้มตัวลงนอนหันหลังให้ชายหนุ่มเช่นกันด้วยความน้อยใจให้กับท่าทางเฉยเมยที่ชายหนุ่มมีให้เธอ

"เธอจะตอบแทนฉันแค่คำขอบคุณแค่นั้นเหรอ ไม่พอมั้ง" ร่างหนาพลิกตัวหันไปทางด้านหลังบางคว้าตัวเธอเข้ามากอดไว้

"คุณต้องการอะไรคะ" ยิ้มมุมปาก

"อยากให้เธอเรียกฉันว่าพี่ เวลาที่ฉันทำเธอเสียวสุดๆ ทำได้ไหม" กระซิบข้างใบหูบาง

"ได้สิคะ เพื่อคุณมุกทำได้ทุกอย่าง" พลิกตัวหันหน้าไปทางชายหนุ่ม

"ดี งั้นก็เริ่มกันเลย" พูดจบริมฝีปากหนาก็เข้าประกบปิดริมฝีปากอวบอิ่มอย่างดูดดื่มทันที

สองร่างเปลือยเปล่าหลอมรวมกันเป็นหนึ่งพร้อมกับเปล่งเสียงครวญครางดังก้องไปทั่วห้องด้วยความเร้าร้อนปรารถนาในตัวกันและกัน ท่อนเอ็นร้อนกระแทกกระทั้นใส่ช่องรักด้วยจังหวะหนักหน่วงไปตามแรงอารมณ์จากร่างแกร่งที่เป็นฝ่ายคุมเกม

"อื้อ…อ้าส์..พี่" ร่างบางใต้ร่างหนาผวากอดคล้องคอร่างหนาเอาไว้เมื่อถึงจุดสุดยอดไปก่อน

"ซี๊ด….ตับๆๆ " ร่างหนาเร่งจังหวะเร็วแรงขึ้นเรื่อยๆ จนพาตนเองและคนใต้ร่างไปสู่ความหฤหรรษ์อย่างพร้อมเพรียงด้วยความสุขสมอิ่มเอมใจ

Favorite