ความต้องการ

มู่ไป๋กระแอมไออย่างประดักประเดิดแล้วรีบกลับคำ “ผมหมายความว่าจะไปอาบน้ำเหมือนกันหลังจากที่คุณอาบเสร็จ”

“คุณควรจะพักผ่อนให้ดี ไม่อย่างนั้นฉันกลัวว่าคุณจะไปเป็นลมในนั้น” ซิงเหอพูดก่อนที่จะเข้าไปในห้องน้ำ

มู่ไป๋ไม่สามารถระงับเสียงหัวเราะได้หลังจากได้เห็นเธอทำตัวไม่ถูก เธอหมดหนทางเยียวยาจริงๆ เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์ใกล้ชิดแบบนี้ แต่มู่ไป๋คิดว่านั่นมันน่ารักมาก เขารู้สึกโชคดีที่มีโอกาสได้มาเจอเธออีกครั้งเพื่อสานความสัมพันธ์ร่วมกันเป็นครั้งที่สอง ต้องขอบคุณที่พวกเขาทั้งคู่ยังมีชีวิตอยู่…

เขาจะรู้สึกขอบคุณตลอดไปที่เขาเป็นคนได้รับบาดเจ็บจากการระเบิดแทนที่จะเป็นเธอ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ก็เป็นธรรมดาที่มู่ไป๋จะเชื่อมโยงอุบัติเหตุไปถึงหลินเซวียนและตระกูลหลิน ความไม่พอใจและความเกลียดชังปรากฏขึ้นภายในดวงตาของเขา เขาจะทำให้ตระกูลหลินต้องชดใช้กลับมาเป็นพันเท่า!

ดังนั้นวันเวลาของตระกูลหลินกำลังถูกนับถอยหลัง

ในขณะเดียวกัน ใบหน้าของเขาก็ฉีกยิ้มกว้างเมื่อคิดถึงความเสียสละและความพยายามที่ซิงเหอทำเพื่อช่วยเขา นี่หมายความว่าในใจของเธอมีที่สำหรับเขาแล้วใช่ไหม ไม่อย่างนั้นเธอจะมาเมือง A คนเดียวเพื่อช่วยเขาล้างแค้นทำไม ดังนั้นเธอจะต้องใส่ใจเขาอยู่บ้าง!

มู่ไป๋กระสับกระส่ายอยู่บนเตียง เขาลุกขึ้นมานั่งหลังตรง เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหลจากในห้องน้ำ ร่างกายของเขาก็เริ่มร้อนรุ่ม

เขาอยากจะบุกเข้าไปในนั้นจริงๆ อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าไม่สามารถทำแบบนั้นได้ ถ้าเขาทำโดยไม่ได้รับอนุญาตจากซิงเหอเขาจะต้องถูกสับเป็นชิ้นๆ แน่ มู่ไป๋เอนตัวกลับไปนอนบนเตียงและกระสับกระส่ายอย่างไม่สบายตัว ภาวนาให้ความทรมานของเขาสิ้นสุดเร็วๆ

…

หลังจากที่ซิงเหออาบน้ำเสร็จ เธอก็ตระหนักว่าไม่มีชุดใหม่ให้เปลี่ยน อย่างน้อยก็มีเสื้อคลุมอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำแต่มันจะดูไม่สุภาพเล็กน้อย

ถึงยังไงก็ดีกว่าให้เดินออกไปโดยไม่ใส่เสื้อผ้า!

ซิงเหอลังเลก่อนที่จะใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ เธอผูกปมให้แน่นหนาเป็นพิเศษ หลังจากที่เป่าผมเสร็จเธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำและตระหนักว่ามู่ไป๋หลับไปแล้ว เขากำลังหลับลึก คงเป็นเพราะเขาเหนื่อยจากใช้แรงมากเกินไปเมื่อก่อนหน้านี้

ซิงเหอรู้ว่าเขายังไม่หายดีดังนั้นเธอจึงไม่ได้รบกวนการนอนของเขา เธอเดินย่องไปบนพื้นอย่างเงียบเชียบแล้วเอนตัวลงนอนบนเตียงข้างๆ เขา

อย่างไรก็ตามชั่วขณะที่เธอเอนตัวลงนอน ผู้ชายซึ่งเธอคิดว่าหลับไปแล้วก็ผลิกตัวขึ้นมาแล้วขังเธอไว้ภายใต้อ้อมกอดของเขาทันที ก่อนที่เธอจะทันตอบสนอง ริมฝีปากคู่หนึ่งก็จูบลงมาบนริมฝีปากของเธอ!

ซิงเหอเบิกตากว้างด้วยความตกใจและจ้องเข้าไปในดวงตาของมู่ไป๋ซึ่งปราศจากอาการงัวเงียโดยสิ้นเชิง เธอเห็นประกายไฟรุนแรงแผดเผาอยู่ในดวงตาคู่นั้น

เขาบดริมฝีปากของเธอด้วยความต้องการราวกับชายหนุ่มที่พเนจรอยู่ในทะเลทรายมาหลายวันจนในที่สุดก็เจอบ่อน้ำ นี่เป็นครั้งแรกที่มู่ไป๋ยอมแพ้ต่อสัญชาตญาณดิบของเขาโดยสมบูรณ์…

มันทำให้ซิงเหอตกใจจริงๆ อย่างไรก็ตามต่างจากครั้งก่อน ครั้งนี้เธอไม่ได้ดันตัวออกแต่กำมือและเปิดตาขึ้นช้าๆ เมื่อสัมผัสได้ว่าเธออนุญาต เปลวไฟในดวงตาของมู่ไป๋ก็ลุกโชนมากขึ้น เธอสามารถรู้สึกถึงสายตาแผดเผาของเขาบนผิวหนัง

การจูบเปลี่ยนเป็นรุนแรงและใกล้ชิดขึ้นราวกับว่าเขาตั้งใจที่จะกลืนกินเธอเข้าไป มือของเขาวนเวียนอยู่ตรงสายรัดเสื้อคลุมของเธออย่างไม่สามารถควบคุมได้…

เมื่อเขาสัมผัสผิวกายเปลือยเปล่าของเธอ ซิงเหอก็สั่นทุกนาที มันแทบจะมองไม่เห็นแต่มู่ไป๋ก็ยังสังเกตได้ เขาหยุดทันทีแล้วจูบของเขาก็อ่อนโยนขึ้นมาก

อย่างไรก็ตามนั่นไม่ได้ทำให้ความใกล้ชิดลดลง อันที่จริงอากาศในห้องดูเหมือนจะรุนแรงขึ้น พวกเขารู้สึกเสพติด ความต้องการทางเพศแผ่ขยายไปรอบห้อง…

สมองของซิงเหอกระเจิดกระเจิงไปหมด เธอแทบจะไม่สามารถรวบรวมกำลังเพื่อขยับตัวได้