เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ อวี้อี่มั่วก็ตกตะลึง ดูเหมือนว่าตอนที่เจอกับเธอที่ห้องอาหารเมื่อตอนกลางวัน เธอจะมีบางอย่างที่ผิดปกติ
เขายื่นมือไปดึงผ้าห่ม แต่ใครจะรู้ว่าหร่วนซือซือเอาผ้าห่มพันตัวเองไว้แน่นจนไม่สามารถดึงได้เลย
“หร่วนซือซือ？”
เขาเรียกเธอสองสามครั้ง แต่เธอก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ
อวี้อี่มั่วไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากยืนขึ้นยื่นมือไปอุ้มคนตรงหน้าพร้อมกับผ้าห่มขึ้นมา
หร่วนซือซือตื่นตระหนกและรีบดึงผ้าห่มออก “คุณ…ปล่อยฉันลงนะ！”
เดิมทีเธอไม่อยากจะเห็นเขา และคิดว่าถ้าเธอไม่สนใจเขาก็จะจากไป แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำแบบนี้！
เมื่ออวี้อี่มั่วได้ยินอย่างนั้นก็ไม่ยอมปล่อยเธอลง และอุ้มเธอไว้อย่างนั้น
ไม่รู้ว่าโกรธหรือว่าเป็นกังวล หร่วนซือซือหน้าแดง “ปล่อยฉันลง！”
เมื่อเห็นท่าทางกังวลของเธอ อวี้อี่มั่วก็เลิกคิ้วขึ้นและถามว่า “เธอกำลังเล่นแง่อะไร？”
หร่วนซือซือหน้าแดงมากขึ้น “ฉัน…เปล่า！ฉันก็แค่เหนื่อย！”
เมื่ออวี้อี่มั่วได้ยินอย่างนั้นก็ปล่อยเธอลงบนเตียง แล้วก็รีบใช้สายตากดผ้าห่มไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้เธอทำอย่างนั้นอีก
เขาโน้มตัวลงด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง และพูดเบาๆว่า “เธอยังดีๆอยู่ ทำไมถึงตกลงไปในสระว่ายน้ำได้？”
เธอตัวโตขนาดนี้ คงไม่อยู่ดีๆก็หกคะเมนตกลงไป แม้ว่าเธอจะดื่มเหล้า แต่เธอก็ไม่ได้เมาขนาดนั้น เขาคิดว่าเรื่องนี้มันแปลก
ทางด้านปีเตอร์ได้กำหนดเวลาในการผ่าตัดแล้ว ในช่วงจังหวะที่สำคัญนี้ เขาต้องมั่นใจว่าเธอปลอดภัยอย่างแน่นอน ต้องไม่ป่วยและต้องไม่ได้รับบาดเจ็บ
หร่วนซือซือกัดริมฝีปากและพูดเบาๆ “ฉัน…ฉันเวียนหัว ก็เลยออกไปเดินเล่น ตอนที่เดินอยู่ริมสระว่ายน้ำ ฉันรู้สึกเหมือนมีคนผลักฉันแล้วฉันก็ตกลงไป ……”
เมื่อได้ยินคำอธิบายของเธอ สีหน้าของอวี้อี่มั่วก็เคร่งขรึม “เธอบอกว่ามีคนผลักเธอ？”
หร่วนซือซือพูดพมพำ “อืม…ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น”
ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น？
เมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่ชัดเจนของเธอ อวี้อี่มั่วก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ถึงเธอจะดื่มมากแค่ไหน เธอก็จำไม่ได้ไม่ชัดเจน？
เมื่อเห็นใบหน้าเล็กๆของหร่วนซือซือหดตัวลงไปในผ้าห่ม อวี้อี่มั่วก็โกรธอย่างบอกไม่ถูก เขายื่นมือออกไปบีบแก้มของเธออย่างไม่ปราณี และจงใจพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ใครใช้ให้เธอดื่มมากขนาดนั้น？”
เขาบีบแก้มของเธออย่างไม่ให้ความสำคัญ หร่วนซือซือเจ็บจนน้ำตาเล็ด “คุณ……คุณมายุ่งอะไรกับฉัน！”
เธดึงผ้าห่มออกด้วยความโมโห และพยายามเอาผ้าห่มคลุมหัวอีกครั้ง แต่ผ้าห่มถูกอวี้อี่มั่วกดทับไว้ และเธอไม่สามารถดึงได้
หร่วนซือซือทำเสียงฮึแล้วก็ลืมตาขึ้น
เมื่อเห็นท่าทางของเธอ อวี้อี่มั่วก็งงงวย ปกติเธอเชื่อฟังเหมือนกระต่ายน้อย แต่ทำไมวันนี้ถึงยากที่จะต่อกร ดูไม่สบอารมณ์ไปหมดเหมือนกับว่าเธอจงใจจะต่อต้านเขา？
อย่างไรก็ตาม เธอเป็นแบบนี้ก็น่ารักดี
เขาหยุดไปชั่วขณะ และถามด้วยเสียงที่นุ่มนวล “หรือว่าฉันยั่วโมโหเธอ？”
หร่วนซือซือโกรธจนหน้าตาบูดบึ้ง และพูอย่างไม่ลังเลว่า “ใช่ เป็นคุณ！”
อวี้อี่มั่วมองไปที่หน้าตาท่าทางของเธอ และไม่รู้จะทำยังไงดี “ทำไมถึงไปยั่วโมโหเธอได้？”
“คุณ……”
หร่วนซือซืออ้าปากจะพูด แต่ก็ไม่ยอมพูด เธอยื่นมือออกไปผลักเขา “คุณไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นเถอะ ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน！”
อวี้อี่มั่วตะลึงและครุ่นคิดถึงสิ่งที่เธอพูด
ผู้หญิงคนอื่น？เขาไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่？
ทันใดนั้นภาพที่เขาทานข้าวกับซูหลิงเมื่อเที่ยงวันนี้ที่ห้องอาหารก็แวบเข้ามาในหัว
หรือว่าหร่วนซือซือจะเห็นเข้า？
อวี้อี่มั่วเงยหน้ามองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ สายตาของเขาเห็นใบหูที่แดงของเธอ ในใจของเขาก็ชัดเจนขึ้นทันที
ด้วยเหตุนี้เอง……
เขายื่นมือออกไปจับไหล่ของหร่วนซือซือ และหันเธอมาด้านข้างตัวเอง
เขาทานข้าวกับซูหลิงตามลำพัง แต่พวกเขาคุยกันเรื่องธุรกิจและไม่ได้ติดต่อกันเป็นการส่วนตัว พวกเขาบังเอิญเจอกันที่หน้าห้องอาหารก็เลยทานข้าวด้วยกัน
เขาเลิกคิ้ว “หึงหรอ？”
เมื่อหร่วนซือซือได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าที่เพิ่งจากไปก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง “ใคร…หึงหรอ？ไม่มี！”
รอยยิ้มที่ไม่ชัดเจนปรากฏขึ้นในดวงตาของอวี้อี่มั่ว เขายื่นมือออกมาและดึงผ้าห่มที่หร่วนซือซือพันไว้รอบตัว จากนั้นก็ดึงแขนเธอ และเธอก็มาอยู่ตรงหน้าเขา
อวี้อี่มั่วจับสองมือของเธอไว้ เขายกมือขึ้นบีบคางของเธอ ไม่ให้เธอหลบสายตาเขาได้
เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เบาและดึงดูด “ไม่มีหรอ？”
หร่วนซือซือมองไปที่ดวงตาที่ลึกล้ำของเขา แล้วเธอก็รู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมใจตัวเองได้
เธอกัดริมฝีปากและปฏิเสธเสียงแข็ง “เปล่า……”
เป็นเพราะสถานะของภรรยาที่อยู่ในใจที่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดก็เท่านั้น
เมื่อเห็นแววตาที่สดใสของเธอ อวี้อี่มั่วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ลดต่ำลง และเป็นการข่มขู่อย่างไม่รู้ตัว “ไม่สนว่าจะมีหรือไม่มี ตั้งแต่นี้ต่อไปเธอต้องดูแลตัวเองให้ดี”
เมื่อได้ยินที่เขาพูด หร่วนซือซือก็ใจสั่น เธอลุกขึ้นและผลักมือเขาออก “ทำไม？”
อวี้อี่มั่วพูดอย่างไม่ลังเลว่า “เพราะว่าร่างกายของเธอ ไม่ใช่แค่ของเธอคนเดียว”
ขอเพียงแค่เธอสบายดี การผ่าตัดของเย่หว่านเอ๋อก็จะสามารถดำเนินต่อไปได้ และทุกอย่างก็ดำเนินไปตามลำดับ……
หร่วนซือซือกระพริบตาและถามต่อว่า “ไม่ใช่ของฉันแล้วเป็นของใคร？”
อวี้อี่มั่วหยุดชะงัก และความสับสนก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เขาคิดไม่ออกว่าจะบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไง
เมื่อเห็นว่าเธอจ้องมองเขาด้วยความสงสัย เขาก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเธอยังไง
แต่ความกล้าหาญของหร่วนซือซือเพิ่มขึ้นมากด้วยความเมาเธอยื่นมือออกไปจับเสื้อผ้าของเขาเบาๆ และถามเพื่อเอาคำตอบให้ได้ “เป็นของใคร？”
อวี้อี่มั่วเงยหน้าขึ้นและเผชิญหน้ากับสายตาของเธอ เขาอึดอัดใจเหมือนมีไฟลุกไหม้ขึ้นอย่างรวดเร็ว
เขาระงับความปรารถนาที่เพิ่มสูงขึ้น เขาหลบสายตาและพูดด้วยเสียงแหบว่า “สักวันฉันจะบอกเธอ”
อย่างน้อยช่วงเวลานี้ก็ไม่ใช่เวลาที่ดีที่จะบอกความจริงกับเธอ
แต่หร่วนซือซือเวลาเมาแล้วดื้อเป็นพิเศษ และเธอไม่ยอมที่จะอ่อนแอ เธอดึงเสื้อของเขาไว้ไม่ยอมปล่อยอย่างไม่สนใจใยดี
ใครจะรู้ว่าการดึงไว้อย่างนี้ จะทำให้คอเสื้อของเขาฉีกออก เสื้อผ้าถูกดึงออกจากกันในแนวทแยง เผยให้เห็นกล้ามอกอันบึกบึนของเขา
อวี้อี่มั่วก้มหน้าลงและชำเลืองตามอง
หร่วนซือซือตื่นตระหนกและรีบปล่อย “ฉันไม่ได้ตั้งใจ……”
เธอยังไม่ได้พูดอะไร เขาก็ดึงเข้ามาในอ้อมแขน จากนั้นก็ปิดริมฝีปากของเธอแน่นด้วยความนุ่มนวล
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กระซิบข้างหูของเธอ “ถ้ามีอะไรจะพูด เราค่อยพูดกันวันหลัง……”
…..
วันต่อมา แสงแดดส่องเข้ามาในห้องผ่านช่องว่างของผ้าม่าน
อวี้อี่มั่วตื่นขึ้นมา แล้วมองไปที่เธอที่กำลังหลับอยู่ข้างๆ เขาค่อยๆจากเตียงอย่างเงียบๆ
เมื่อมองดูเวลาก็ยังเช้าอยู่ แต่เขาต้องออกไปในตอนนี้ ไม่อย่างนั้นถ้าเขาจากห้องของหร่วนซือซือและมีคนในบริษัทมาเห็นเข้า เกรงว่าจะมีข่าวซุบซิบออกไปอีก
หลังจากทิ้งโน้ตไว้ อวี้อี่มั่วก็ออกจากห้องแล้วกลับไปที่ห้องของตัวเอง
เมื่ออาหารเช้ามาส่ง อวี้อี่มั่วก็จิบกาแฟ ไม่นานหลังจากนั้นตู้เยี่ยก็เคาะประตูและเข้ามา
“ประธานอวี้ คุณเรียกให้ผมมาพบ？”
อวี้อี่มั่วถามอย่างใจเย็น “กินข้าวเช้ารึยัง？”
ตู้เยี่ยประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง และตอบว่า “ยังครับ……”
อวี้อี่มั่วยกคางขึ้น บอกใบ้ให้เขามานั่งตรงข้าม “ฉันสั่งมาให้นายที่หนึ่ง กินด้วยกันสิ”
ตู้เยี่ยยิ้ม “ครับ”
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เงยหน้ามองตู้เยี่ย “เรื่องเมื่อวานที่ให้นายไปสืบ เป็นยังไงบ้าง？”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของตู้เยี่ยก็จริงจัง “เมื่อวานผมไปดูรอบๆสระว่ายน้ำ และพบว่ามันเป็นจุดบอดที่ของกล้องวงจรปิด”
อวี้อี่มั่วเงยหน้าขึ้น “ไม่มีกล้องวงจรปิด？”
“ไม่มี ตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดบริเวณใกล้เคียงก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ”
หลังจากที่ตู้เยี่ยพูด สีหน้าของอวี้อี่มั่วก็เคร่งขรึม
เมื่อวานหร่วนซือซือบอกเขาว่ารู้สึกเหมือนมีคนผลักเธอจากด้านหลัง
ดูจากความเมาของเธอแล้ว เธอก็ไม่ได้เมาจนไม่มีสติ
แต่เรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นในจุดบอกของกล้องวงจรปิด เขาจึงไม่คิดมากไม่ได้
เมื่อตู้เยี่ยเห็นอวี้อี่มั่วไม่พูดอยู่นาน เขาก็อดไม่ได้ที่จะถาม “ประธานอวี้ หรือว่าจะมีอะไรผิดปกติ？”
อวี้อี่มั่วเงยหน้าขึ้น และอีกสักพักก็พูดว่า “นายไปเรียกเฉิงลู่มา ฉันอยากพบเธอ”
ถ้ามีคนลงมือกับหร่วนซือซือและทำให้การผ่าตัดล่าช้า เขาจะไม่ปราณีอย่างแน่นอน！
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
