ดั่งรักบันดาล 379

ตลอดทั้งคืนหร่วนซือซือพลิกตัวและนอนหลับไม่สนิท

เช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนนาฬิกาปลุกจะดับลง เธอก็ตื่นแล้วดูกำหนดการเดินทางในโทรศัพท์แล้วรีบลุกขึ้นมาทำความสะอาดทันที

เธอและกองถ่ายได้นัดหมายกันล่วงหน้า วันนี้เธอจะพาเซินเซินและซาซาไปทำความรู้จักกับสถานที่ถ่ายทำ เมื่อเธอคุ้นเคยเท่านั้นการถ่ายทำครั้งต่อไป ก็สามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่น

การได้ทำงานที่นี่ให้เสร็จก่อนหน้านี้ และจากไปกับเด็กน้อยทั้งสองคือความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอในตอนนี้

เธอหายใจเข้าลึกๆ เก็บข้าวของที่จะนำไปพาเด็กน้อยทั้งสองไปทานอาหารเช้าและเรียกรถด่วนไปยังสถานที่ถ่ายทำอุทยานสัตว์ป่าในเจียงโจว

เนื่องจากคราวนี้ พวกเขากำลังถ่ายทำธีมปกป้องสัตว์ป่า ดังนั้นเด็กๆจึงต้องทำความคุ้นเคยกับสัตว์ ก่อนที่จะดำเนินการตามแผนการถ่ายทำ

เมื่อเขากำลังจะมาถึงสถานที่จัดงาน สวนซาฟารีของหร่วนซือซือ อยู่ใกล้กับฮวนเล่อกู่ที่พวกเขาไปเยี่ยมเยียนเมื่อวานนี้ และตั้งอยู่ริมทะเลสาบหมิงเยี่ย

เซินเซินและซาซาตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อได้เห็นฮวนเล่อกู่ หลังจากนั้น รถก็วนไปตามถนนริมทะเลสาบจนถึงทางเข้าสวนสัตว์และหนูน้อยทั้งสองก็เต้นรำกันอย่างมีความสุข

“ดีมาก คุณสามารถเลย ได้ดูสัตว์น้อยด้วย!”

เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่สามารถช่วยซาฮวน เมื่อพวกเขาลงจากรถอารมณ์ของหร่วนซือซือก็ดีขึ้นโดยไม่รู้ ตัวทันทีที่เธอเดินไปที่ประตูเธอก็เห็นพี่ฉีอยู่ที่ประตู

เธอยิ้มและร้องเรียก“ พี่ฉี!”

พี่ฉีแต่งตัวเข้ากับหน้าร้อนมาก ด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าและกางเกงสีขาวเดินเข้าไปหาเธออ้าแขนให้หร่วนซือซือกอด “ซือซือ ฉันคิดถึงเธอมาก!”

หร่วนซือซือก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว และกำลังจะกอดเขาเมื่อเห็นเขา ทันใดนั้นร่างเล็กก็รีบวิ่งมาข้างๆเขา “อย่าขยับ!”

หร่วนซือซือมองลงไป และเห็นซ่งอี้เซินปิดกั้นพวกเขาเหมือนคนตัวเล็กๆ หยุดพี่ฉี “แม่ของฉันไม่มีใครจับได้! ลุงฉีคุณต้องใส่ใจ!”

ซ่งอี้เซินเงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางจริงจังไม่น่ารัก

หัวใจของหร่วนซือซืออ่อนลง และความรู้สึกที่ไม่ชัดเจนของความสุขก็เข้ามาในหัวใจของเธอ

ทุกครั้งที่มีอะไรเกิดขึ้นผู้ชายตัวเล็กๆ คนนี้รีบวิ่งไปด้านหน้าเพื่อปกป้องเธอแม้ว่าเธอจะตัวเล็ก แต่หัวใจของเธอก็ไม่เล็ก

พี่ฉีรู้สึกขบขันกับพฤติกรรมของเขา หัวเราะเบาๆถอยกลับอย่างเชื่อฟัง และหันไปมองซ่งอี้ซาที่อยู่ข้างๆเขา “ซาซา คุณดูสวยขึ้นนะ!”

ซาซาเอียงศีรษะและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ลุงก็หล่อเหมือนกัน!”

พี่ฉีเคยอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาเป็นระยะเวลาหนึ่งก่อนหน้านี้ และพวกเขาก็มีการติดต่อกันบ่อยครั้ง และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ดีเช่นกัน

หลังจากทักทายกันไม่กี่คำพี่ฉีก็มองไปที่หร่วนซือซือ และตัดพ้อต่อว่าขณะที่ดึงเซินเซินเขาพูดกับหร่วนซือซือว่า “วันนี้ไม่มีงานสำคัญจริงๆต้องพาเซินเซินและซาซาไปรอบๆสวนสาธารณะ จากนั้นคุณและผู้จัดการกำกับจะแจ้งรายละเอียดและการถ่ายทำจะเริ่มในวันพรุ่งนี้”

หร่วนซือซือพยักหน้าด้วยความสงสัย “ผู้จัดการ ยังไม่ถ่ายเหรอ?”

พี่ฉีพยักหน้าและกล่าวว่า “ประธานอวี้ต้องการให้ภาพกลุ่มนี้มีความรู้สึกมีเรื่องราว และมีความลึกในที่สุดก็มีภาพยนตร์สั้นเพื่อสวัสดิการสาธารณะที่จะถ่ายทำ”

เมื่อหร่วนซือซือได้ยินดังนั้นเขาก็เข้าใจ

ดูเหมือนว่าประธานอวี้คนนี้ค่อนข้างใส่ใจกับโฆษณาชุดนี้และทุ่มเงินเพื่อถ่ายทำภาพถ่ายและวิดีโอเพื่อสวัสดิการสาธารณะที่บริสุทธิ์ไม่ใช่เพื่อผลกำไร แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือเพื่อสร้างภาพลักษณ์ของแบรนด์องค์กร

ภาพลักษณ์ขององค์กรในเชิงบวกมักจะขาดมากที่สุดในยุคร่วมสมัย

โดยไม่รู้ตัวหร่วนซือซือรู้สึกชื่นชมประธานอวี้คนนี้เล็กน้อย

เมื่อเขามาถึงสถานที่ถ่ายทำหร่วนซือซือก็พาเซินเซินและซาซาไปพบกับหัวหน้าผู้กำกับ และหลังจากทำตามขั้นตอนที่จำเป็นแล้วเขาก็เริ่มเที่ยวชมสวนตามเส้นทางที่พวกเขาจัดไว้

อุทยานสัตว์ป่าในเจียงโจวมีขนาดใหญ่มาก และสถานที่ที่พวกเขาเลือกเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นนี่คือหัวข้อที่เซินเซินและซาซาต้องการในการถ่ายทำสิ่งสำคัญคือลิงทอง ช้าง งูเหลือม ลิ่น และยีราฟ

ระหว่างทางเซินเซินและซาซาตื่นเต้นมากโดยไม่รู้ตัว เช้าวันนั้นผ่านไปหลังจากรับประทานอาหารกลางวันที่สถานที่ถ่ายทำแล้ว ทั้งสองก็พักรับประทานอาหารกลางวันเป็นประจำและผู้กำกับก็จัดพวกเขาไว้ในเต็นท์ชั่วคราว

เมื่อเห็นว่าพวกเขาหลับแล้ว หร่วนซือซือจึงออกมาจากเต็นท์และเดินไปที่ต้นไม้ถัดไปเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาบางอย่างกับผู้กำกับ

ผู้จัดการแนะนำการจัดเตรียมและมองไปที่เธอ และกล่าวว่า “การจัดเตรียมทั่วไปคือสิ่งนี้การเพิ่มขึ้นใช้เวลามากกว่าหนึ่งสัปดาห์ในการถ่ายทำโฆษณา และกางเกงขาสั้นเพื่อสาธารณประโยชน์ แต่เนื่องจากเซินเซินและซาซาเป็นเด็ก เธอจึงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แต่ยังไม่ดีเท่าผู้ใหญ่เราเลยจัดเวลาสองสัปดาห์”

หร่วนซือซือขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนี้และลังเล

เดิมทีเธอคิดว่าสิ่งเหล่านี้สามารถทำได้ในหนึ่งสัปดาห์ แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะใช้เวลาสองสัปดาห์ในตอนนี้ซึ่งไกลจากที่เธอคาดไว้เล็กน้อย

หร่วนซือซือหายใจเข้าลึกๆเงยหน้าขึ้นมองผู้กำกับ และถามว่า “ผู้กำกับ จริงๆแล้วฉันต้องการถ่ายทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด เซินเซินและซาซามีเรียนในสหรัฐอเมริกา ดังนั้นฉันจึงต้องการเรียนให้จบ ถ่ายทำเร็วๆนี้”

ผู้จัดการเงียบไปครู่หนึ่งและพึมพำ “แต่วิธีนี้ ความกดดันต่อเด็กอาจจะหนักหน่อย”

หัวใจของหร่วนซือซือแน่นและเธอสับสนเล็กน้อย

แต่เมื่อเธอนึกถึงใบหน้าของอวี้อี่มั่วเธอก็หายใจเข้าลึกๆ กัดฟันแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร จะเร่งให้เร็วที่สุด”

เซินเซินและซาซาเธอค่อนข้างจะทำงานเหนื่อยมากกว่าที่จะอยู่ในประเทศเพื่อมองอะไรเงียบๆ

ผู้จัดการคิดอยู่พักหนึ่งและพูดเบาๆว่า “ฉันจะขอคำแนะนำจากหัวหน้า”

ตารางการทำงานสองสัปดาห์เดิมได้รับจากเจ้านายข้างต้น แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถเปลี่ยนตารางการทำงานได้เพียงเพราะคำพูดของหร่วนซือซือ

หร่วนซือซือถอนหายใจด้วยความโล่งอกและยิ้มให้เขา “โอเค งั้นฉันขอร้องล่ะ”

ในช่วงบ่ายกองถ่ายได้จัดให้เซินเซินและซาซาได้สัมผัสใกล้ชิดกับสัตว์นำโดยพ่อพันธุ์แม่พันธุ์เพื่อให้ได้สัมผัสใกล้ชิดกับสัตว์มากขึ้น

ในเวลาเดียวกันอวี้อี่มั่วซึ่งดำรงตำแหน่งประธาน บริษัทอวี้กรุ๊ปได้รับโทรศัพท์จากผู้รับผิดชอบงานปาร์ตี้การถ่ายทำ สีหน้าของเขาก็ทรุดลงทันที

“คุณอวี้ เธอบอกว่าต้องการเร่งกระบวนการถ่ายทำ?”

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ และพูดว่า “ใช่ สองสัปดาห์จะสั้นลงเหลือหนึ่งสัปดาห์ในกรณีนี้ถือเป็นเรื่องดีสำหรับเราที่ค่าใช้จ่ายถูกลง”

อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วแน่นและมีแสงสลัวๆสว่างวาบใต้ตาเขาค่อยๆกระชับมือที่ถือโทรศัพท์ไว้หลังจากนั้น ไม่กี่วินาทีเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่เพียงทำตามแผนเดิม จุดประสงค์ของฉันไม่เคยมีไว้เพื่อช่วยชีวิต ต้นทุนคุณภาพคือสิ่งแรก”

ทันทีที่เขาพูดคำเหล่านี้ บุคคลที่รับผิดชอบอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ก็พูดไม่ออก หลังจากนั้น ไม่นานเขาก็พูดอีกครั้ง “คุณอวี้พูดถูก! คุณภาพคือสิ่งที่สำคัญที่สุด!”

สีหน้าของอวี้อี่มั่วไม่กระวนกระวายใจและพูดต่อ“ คืนนี้งานจะเสร็จกี่โมง?”

“วันนี้ห้าโมงครึ่ง”

“งั้นฉันจะตามมาดูสถานการณ์”

หลังจากพูดจบเขาก็วางสายโทรศัพท์ และแสงสลัวสองสามดวงก็สว่างวาบไปทั่วดวงตาของเขา

โดยไม่คาดคิดหร่วนซือซือรู้สึกกังวลมากที่เธอออกจากเจียงโจวหลังจากทำงานเสร็จ?

หรือเธอซ่อนตัวจากเขา?

ความคิดนี้แวบเข้ามาในใจของเขา และอวี้อี่มั่วขมวดคิ้วแน่นหัวใจของเขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกปิดกั้นด้วยบางสิ่งบางอย่างที่น่าเบื่อ

“ตูม!”

เขาตบโทรศัพท์ในมือวางบนโต๊ะ ดวงตาของเขามืดลง

เธอคิดว่าจะจากไปเหมือนเมื่อห้าปีก่อนหรอ? คราวนี้เขาตัดสินใจที่จะไม่ให้โอกาสเธออีกครั้ง!