ดั่งรักบันดาล 263

หร่วนซือซือไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เธอเพิ่งลางานไป 1 สัปดาห์ ตอนนี้เธอเพิ่งกลับมาที่บริษัท และเธอไม่มีงานสำคัญอยู่ในมือ หลังจากที่เธอเก็บของบางอย่างที่จำเป็นสำหรับงานสำนักงานลงในกล่องกระดาษแข็ง เธอเดินตรงไปสำนักงานประธานทันที

เมื่อเขามาถึงห้องทำงานของประธาน ตู้เยี่ยยืนอยู่ที่ประตูดูเหมือนจะรอเธออยู่

ทันทีที่เธอเข้าไปใกล้ เธอก็ได้ยิน ตู้เยี่ยพูดกับเธอว่า “เลขาหร่วน งานของคุณอยู่ที่นี่ มากับฉัน”

เลขาหร่วน?

เมื่อฟังชื่อนี้ หร่วนซือซือก็หัวเราะอย่างว่างเปล่า เธอเพิ่งมาหาประธานเพื่อทำสิ่งนี้ คำพูดของตู้เยี่ยเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วสมควรที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ทรงพลังถัดจากอวี้อี่มั่ว

หร่วนซือซือกระตุกริมฝีปากโดยไม่พูดอะไรมากและเดินตามเขาเข้าไปในห้องทำงาน

มันคือห้องทำงานของอันหร่าน มีโต๊ะอยู่ตรงข้ามเธอมันคือโต๊ะทำงงานของเฉิงลู่ ทันทีที่หร่วนซือซือมา เขาก็ถูกจัดให้อยู่ที่นี่ตามธรรมชาติ การไม่อยู่ของอันหร่านก็เท่ากับว่าเธอเป็นเจ้าของสำนักงานคนเดียว

ที่นี่มีขนาดใหญ่กว่าสำนักงานของเธอในแผนกธุรการ กว้างขวางและสว่างสดใสและมีหน้าต่างบานใหญ่

เมื่อเห็นว่าสภาพแวดล้อมดีหัวใจที่ค่อนข้างหดหู่ของหร่วนซือซือก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย เธอหายใจเข้าลึก ๆ และวางของลงบนโต๊ะอย่างไม่เป็นทางการ

ตู้เยี่ยก้าวไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่จริงจังและพูดเบา ๆ ว่า "ในฐานะเลขานุการของประธาน ฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับงานของคุณ”

เมื่อหร่วนซือซือได้ยินคำนั้น เขาก็ทำตามด้วยความจริงจังเล็กน้อยและหยิบสมุดบันทึกขนาดเล็กและปากกาขึ้นมา

“ทุกเช้าคุณต้องมาที่สำนักงานล่วงหน้าครึ่งชั่วโมงทำความสะอาดห้องทำงานของประธา เตรียมกาแฟ จัดแผนการเดินทางของประธาน รับลูกค้าตามที่กำหนดมา พร้อมกับการประชุมและรับผิดชอบบันทึกการประชุม …

ตู้เยี่ยพูดเร็วมาก แต่ หร่วนซือซือสามารถเขียนสิ่งที่เขาพูดทั้งหมดได้ มันเป็นกระดาษหน้าหนึ่งที่ไม่ใหญ่เกินไปและไม่เล็กเกินไป แต่มันเต็มไปหมด

“นั่นสินะ ส่วนที่เหลือจะจัดให้ตามความต้องการของคุณอวี้

หร่วนซือซือแอบแปลกใจเขาไม่คาดคิดว่าเลขาของประธานจะต้องทำอะไรหลาย ๆ อย่างมันน่าจะยุ่งมากแล้วทำไมเฉิงลู่ถึงมีเวลาจับผิดในสามวัน

ก่อนที่เธอจะเข้าใจเธอได้ยิน ตู้เยี่ยพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันจะส่งสำเนาแผนการเดินทางของคุณอวี้ไปให้คุณ คุณไม่จำเป็นต้องเข้าไปแทรกแซงการเตรียมงานในบ่ายวันนี้ คุณแค่ต้องทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมการทำงานและเนื้อหา”

หร่วนซือซือกลับมามีสติ พยักหน้าให้เขาแล้วยิ้ม “โอเค ผู้ช่วยตู้”

ตู้เยี่ยพยักหน้าเล็กน้อยที่เธอ ก่อนที่จะหันกลับไป

เขาเดินไปเพียงสองก้าวก็หยุดกะทันหันและเมื่อเขาหันกลับมาใบหน้าของเขาดูซับซ้อนเล็กน้อยและเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เป็นผู้ช่วยอย่างเป็นทางการอีกต่อไปในตอนนี้

ดวงตาของเขาสั่นไหว ริมฝีปากขยับและในที่สุดเขาก็ถามว่า “ช่วงนี้ อันอันเป็นยังไงบ้าง?”

เขาและซ่งอวิ้นอันไม่ได้ติดต่อกันมาระยะหนึ่งแล้วตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่พบกันในโรงพยาบาล เขาก็ไม่สามารถติดต่อเธอได้

หร่วนซือซือสะดุ้งเล็กน้อยประหลาดใจเล็กน้อย “อันอัน ไม่เคยติดต่อคุณเลยเหรอ?”

รอยยิ้มขมขื่นปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของตู้เยี่ย “ใช่”

Wechatถูกเพิ่มเข้าไปในบัญชีดำและเขาไม่สามารถรับสายโทรศัพท์หรือข้อความได้ นี่เป็นการตัดสินใจที่จะตัดการเชื่อมต่อกับเขา

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของตู้เยี่ย หร่วนซือซือก็ทนไม่ได้

เธอเห็นได้ว่าตู้เยี่ยและซ่งอวิ้นอันมีความสุขในความรัก รูปลักษณ์และบุคลิกของพวกเขาก็ดีไม่แพ้กัน แต่อันอัน มีความต้องการที่สูงเกินไปสำหรับความรักที่สมบูรณ์แบบ …

เธอหายใจเข้าลึก ๆ กัดฟันและกระซิบว่า “อันอัน มีการแสดงการกุศลวันเสาร์นี้ที่อี้เฉิง ถ้าคุณต้องการพบเธอ ฉันสามารถให้ที่อยู่โดยละเอียดแก่คุณได้”

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอไม่ควรบอกตู้เยี่ยเรื่องเหล่านี้เป็นการส่วนตัว แต่เธอก็ไม่อยากเห็นเพื่อนที่แสนดีของเธอต้องทนทุกข์กับความรัก

หากเธอสามารถจับคู่ทั้งสองคนได้เธอก็ยินดีที่จะเป็นคนร้าย

ดวงตาของตู้เยี่ยเป็นประกาย เขาแทบไม่ลังเลและพูดเบา ๆ ว่า “ส่งให้ฉัน”

หร่วนซือซือแสยะยิ้ม “คว้าโอกาสไว้แล้ว ฉันจะส่งที่อยู่ให้คุณในภายหลัง”

“โอเค ขอบคุณมาก”

ใบหน้าของตู้เยี่ยไม่ค่อยแสดงความดีใจสักนิดและเขาก็เดินออกจากห้องทำงาน

หร่วนซือซือกลับมามีสติอีกครั้ง มองลงไปที่กองสิ่งของบนโต๊ะที่ไม่มีเวลาทำความสะอาดและถอนหายใจโดยไม่สมัครใจ

เธอกังวลมากเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่น ในท้ายที่สุดเรื่องของเธอเองก็ยังคงยุ่งเหยิง นอกจากนี้เมื่อเธอมาถึงสำนักงานของ CEO เธอจะเงยหน้าขึ้นมองและเห็นอวี้อี่มั่วในอนาคตเพียงเพราะกลัวว่าชีวิตจะเป็นอยู่ยากยิ่งขึ้น

แม้ว่า หร่วนซือซือ จะรู้สึกกังวล แต่เธอก็ไม่ได้คาดหวังว่า บ่ายวันแรกที่เธอมาที่สำนักงานของประธาน จะรู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่น่าเชื่อ โดยพื้นฐานแล้วเธอไม่มีงานทำหลังจากทักทาย พบผู้ช่วยหลายคนแล้ว เธอก็กลับไปที่สำนักงานและใช้เวลานิดหน่อยโทรศัพท์ โดยพื้นฐานแล้วมันเพิ่งผ่านไปในทันที

เมื่อเธอกำลังจะเลิกงาน หร่วนซือซือแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ด้วยวิธีนี้ งานก็ไม่ยาก อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้พบกับ อวี้อี่มั่วหรือถูกเขาเรียกไปที่สำนักงานตลอดทั้งบ่ายดังนั้นอย่าพูดถึงเวลาว่างมากเกินไป

หร่วนซือซือไม่รู้เลยนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นและมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอไม่สามารถจินตนาการได้ในด้านหลังที่ทำให้เธอไม่สามารถปัดป้องได้

เช้าวันรุ่งขึ้น หร่วนซือซือจงใจตั้งนาฬิกาปลุกให้เร็วกว่าปกติครึ่งชั่วโมง เมื่อเขามาถึงบริษัท บริษัทก็ร้างและไม่มีคนอยู่ที่นี่มากนัก

ตามคำแนะนำของ ตู้เยี่ยเมื่อวันก่อน เธอทำความสะอาดห้องทำงานของอวี้อี่มั่ว เช็ดโต๊ะ โต๊ะกาแฟโซฟาและจัดเตรียมเอกสารก่อนจะกลับไปที่ห้องทำงานของเธอ

หลังเลิกงาน หร่วนซือซือก็ได้ยินเสียงข้างนอกจึงลุกขึ้นและเดินออกไปข้างนอกทันทีแน่นอนว่าเขาเห็น อวี้อี่มั่วเดินนำตู้เยี่ยจากทิศทางของลิฟต์

“คุณดูการเตรียมการสำหรับสิ่งเหล่านี้โดยย่อคือทุกอย่างเป็นไปตามสัญญาและไม่มีการให้สัมปทานอีกต่อไป”

ขณะที่อวี้อี่มั่วเดินด้วยสีหน้าเย็นชา เขาสั่งให้เดินตามคนของเขาไปข้างๆเขา

หร่วนซือซือยืนอยู่ที่ประตู เมื่ออวี้อี่มั่วเดินเข้ามาเขาก็โค้งคำนับเล็กน้อย จากนั้นก็ไปที่ตู้กับข้าวที่อยู่ใกล้ ๆ เพื่อเตรียมกาแฟ

หลังจากดื่มกาแฟเสร็จแล้ว เธอก็หยิบถ้วยและเดินไปที่ห้องทำงานของประธาน หลังจากวางมันลงเธอก็ถามอวี้อี่มั่วในระหว่างนั้นว่า "คุณอวี้ มีอะไรจะสั่งอีกไหม?”

ใบหน้าของอวี้อี่มั่วอ่อนเปลี้ย เมื่อเธอถามเช่นนี้ใบหน้าของเธอก็ไม่เปลี่ยนไปมากนัก น้ำเสียงของเธอก็ทุ้มและเย็นชา เธอตอบว่า “ไม่มี คุณลงไปได้แล้ว”

“ตกลง”

หลังจากออกจากที่ทำงาน หร่วนซือซือรู้สึกโล่งใจกลับไปที่สำนักงาน เริ่มแยกประเภทเอกสารที่แผนกต่างๆส่งเพื่อขออนุมัติ

แม้ว่าเธอจะรู้สึกอายที่ได้พบกับอวี้อี่มั่ว แต่เขาก็จริงจังกับงานมากกว่าที่เธอคิด เขาไม่อายและเธอก็ไม่อาย

กว่าหนึ่งชั่วโมงผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น เธอเหลือบไปมองและเห็นว่าเป็นสายจากแผนกต้อนรับเธอจึงตอบตามประสงค์ว่า “ฮัลโหล ที่นี่สำนักงานอธิการบดี”

“สวัสดี นี่คือแผนกต้อนรับโปรดบอกคุณอวี้ มีคุณเย่ที่ไม่ได้นัดหมายล่วงหน้า ต้องการพบคุณอวี้เขาบอกว่าเขาเป็นของบริษัทเย่”

หร่วนซือซือชะงักเมื่อได้ยินคำนั้น

บริษัทของคุณเย่

จากนั้นมีความเป็นไปได้เพียงสองทางหนึ่งคือประธานบริษัทเย่ พ่อของเย่หว่านเอ๋อ เย่เฟิงเผิงและอีกคนคือเย่เจ๋ออวี่ พี่ชายของเย่หว่านเอ๋อ

ในสองวันที่ผ่านมา บริษัทของเย่ ได้รับความเดือดร้อนเป็นอย่างมาก หร่วนซือซือยังเห็นมันตอนที่เธอใช้โทรศัพท์มือถือของเธอเมื่อวาน เย่หว่านเอ๋อ มาที่บริษัท เพื่อหาอวี้อี่มั่ว วันนี้คนของเย่ มาที่นี่อีกครั้ง คุณไม่จำเป็นต้องคิดมากเกินไป หร่วนซือซือสามารถเดาได้ความตั้งใจของพวกเขา

เธอยืดตัวขึ้นและพูดอย่างรวดเร็วว่า “เดี๋ยวก่อน ฉันต้องไปขอคำแนะนำจากคุณอวี้”

“ตกลง”

เมื่อวางเครื่องโทรศัพท์ลง หร่วนซือซือก็ลุกขึ้นทันทีไปที่ห้องทำงานของอวี้อี่มั่ว เคาะประตู เมื่อเธอได้ยินเสียงดังมาจากข้างในเธอก็เปิดประตูและเดินเข้าไป

อวี้อี่มั่วเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างเย็นชา “มีอะไรเหรอ?”

เมื่อเขาเห็นแบบนี้ หร่วนซือซือก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย “เมื่อกี้แผนกต้อนรับโทรมาบอกว่าคุณเย่จากบริษัทของเย่ อยากเจอคุณ”

ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้ ใบหน้าของอวี้อี่มั่วก็เย็นลงทันที

คุณเย่จากบริษัทของเย่นั้น ต้องเป็นเย่เฟิงเผิงแน่ๆ