ดั่งรักบันดาล 246

หมอฉินพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก

อวี้อี่มั่วพูดเบา ๆ ว่า “ฉันจะเข้าไปดูเธอ”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หันกลับขึ้นไปชั้นสองและเดินช้าๆไปที่ห้องของเย่หว่านเอ๋อ

ที่ประตูห้องมีคนรับใช้เฝ้าอยู่ เมื่อเห็นเขาก็รีบทักทายด้วยเสียงต่ำ “สวัสดี คุณอวี้”

อวี้อี่มั่วพยักหน้าเล็กน้อยและพูดเบา ๆ ว่า “ไปคุยกับลุงเย่ก่อน ฉันจะไปดูหว่านเอ๋อ แล้วฉันจะไปทักทายเขาในภายหลัง”

คนรับใช้รู้ พยักหน้าแล้วเดินจากไป

ผลักประตูเปิดไฟในห้องมืดสลัว มีเพียงโคมไฟติดผนังสีเหลืองนวลเท่านั้นที่เปิดอยู่และสามารถมองเห็นด้านในห้องได้อย่างคลุมเครือ

อวี้อี่มั่วเดินไปที่เตียงมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวที่หดตัวอยู่ในผ้าห่ม รู้สึกถึงความรู้สึกผิดในใจของเขา

เขาเคยสัญญากับเธอก่อนหน้านี้ว่า เมื่อเธอเกือบจะหายขาด เขาจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้กับเธอ ซึ่งจะประทับใจไม่รู้ลืมไปตลอดชีวิต เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาเตือนเธออย่างลับๆหลายครั้ง แต่เขาก็ขัดขืนอย่างลึกลับ

ยืนนิ่งสักพักเขากำลังจะหันกลับมาและจากไป เมื่อคนบนเตียงขยับตัวกะทันหันและค่อยๆลืมตาขึ้น

เห็นเขาดวงตาของเย่หว่านเอ๋อก็เป็นประกายด้วยความประหลาดใจ “พี่มั่ว?”

เธอลุกขึ้นนั่งด้วยความตื่นเต้นเหยียดขาออกและจับมือเขาข้างหนึ่งโดยไม่ลังเล “อย่าเพิ่งไป …”

อวี้อี่มั่วลดสายตาลงและเห็นการแสดงออกของหญิงสาวที่แสดงความเสียใจและไม่เต็มใจ ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็อ่อนลง

เขาลดเสียงลงและพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันจะอยู่กับคุณ”

“จริงเหรอ” เย่หว่านเอ๋อ ถามอย่างตื่นเต้น แต่หลังจากคิดไปอีก ดวงตาของเธอก็มืดลงอีกครั้ง เธอกอดเอวของ อวี้อี่มั่ว เสียงของเธอผิดไปเล็กน้อย “พี่มั่ว ฉันคิดว่าคุณไม่ต้องการฉันแล้ว … ”

ในขณะที่ อวี้อี่มั่ว ไม่สามารถบรรยายความรู้สึกของเขาได้ เย่หว่านเอ๋ออยู่เคียงข้างเธอเพื่อดูแลเขาในช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดของเขา แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถให้ความรู้สึกพื้นฐานที่สุดของความปลอดภัยแก่เธอได้

เขาก้มศีรษะยกมือขึ้นลูบผมของเธอแล้วพูดเบา ๆ ว่า “อย่าคิดมาก”

เย่หว่านเอ๋อรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ แต่เธอก็ยังคงสูดหายใจและมองเขาด้วยน้ำตา “แล้วทำไมวันนี้คุณไม่มาที่บ้านของเรา เพื่อรับประทานอาหารค่ำ”

โดยไม่รอให้ อวี้อี่มั่ว ตอบเธอก็ลดเสียงลง เสียงของเธอไม่สบายใจเล็กน้อยแล้วพูดว่า “วันนี้คุณพ่อจะคุยเรื่องแต่งงานด้วย …”

เมื่อได้พบกับดวงตาที่น่าสมเพชของหญิงสาวหัวใจของอวี้อี่มั่วก็แน่นขึ้นและปฏิเสธโดยไม่รู้ตัวว่า “ไม่ อย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้เลย”

จากนั้นเขายกมือขึ้นปัดหน้าผากเธอเบา ๆ “มันเป็นเรื่องด่วนจริงๆ ไม่ใช่จะพูดครั้งหน้า”

มือของเย่หว่านเอ๋อรัดรอบเอวของเขาอีกครั้ง “ได้ ฉันคิดว่าพี่มั่ว ไม่อยากแต่งงานกับฉัน … ”

“ไม่ต้องห่วงฉันจะทำตามที่สัญญาไว้”

เมื่อเขาตกลงกับเย่หว่านเอ๋อ เขาจะทำตามที่พูด

หลังจากเล้าโลมเป็นเวลานาน ในที่สุดเย่หว่านเอ๋อ ก็เชื่อ ในที่สุดเขาห่มผ้านวมและหลับไป จากนั้นเขาก็หันหลังและออกจากวอร์ด

แม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาจะแต่งงานกับเธอ แต่เขาก็ดูแปลก ๆ อย่างอธิบายไม่ถูก

เมื่อลงบันไดไปชั้นหนึ่งหยูอี้โม่ก็เห็นเย่เฟิงเผิงนั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟาดวงตาของเขามืดลงเล็กน้อยเขารีบก้าวไปข้างหน้าทันทีและก้าวไปข้างหน้า

"ลุง."

เมื่อเย่เฟิงเผิงได้ยินเสียง เขาก็เงยหน้าขึ้นดวงตาที่เหมือนนกอินทรีเหล่านั้นเปล่งประกายด้วยแสงเย็นและเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะมาบรรจบกัน แต่อย่างใด “นั่งสิ”

หยูอี้โม่นั่งลงตรงข้ามเขาและมีคนรับใช้เข้ามาเสิร์ฟชาทันที

เมื่อคนรับใช้เกษียณ เย่เฟิงเผิงก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาและพูดอย่างแผ่วเบาว่า “คุณไปดูเย่หว่านเอ๋อมาหรือไม่?”

อวี้อี่มั่วตอบเบา ๆ ด้วยท่าทีเดิมว่า “เธอหลับไปแล้ว”

เย่เฟิงเผิงดูเหมือนจะปล่อย “อืม” ออกมาอย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับจุดบุหรี่ในมือและสะบัดขี้เถ้าเบา ๆ “ทำไมวันนี้คุณไม่มากินข้าวล่ะ?”

ครั้งนี้เขาสั่งเย่หว่านเอ๋อเป็นพิเศษ ทำให้อวี้อี่มั่วกลับบ้านอย่างเงียบ ๆ ตอนแรกเขาคิดว่าจะจัดงานแต่งงานอย่างไร แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะไม่มาเลย!

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ทำให้ตระกูลเย่อยู่ในสายตาของเขาและครอบครัวของเขาหว่านเอ๋อก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา สิ่งนี้จะทำให้เขาทนได้อย่างไร?

อวี้อี่มั่วกล่าวอย่างเงียบ ๆ ว่า “มันเป็นเรื่องเร่งด่วนนิดหน่อย”

“เรื่องด่วน?” เย่เฟิงเผิงมองชายตรงข้ามผ่านควันไฟดวงตาของเขาเย็นชาและเฉียบคม แต่ปากของเขาดูเหมือนจะถามอย่างไม่เป็นทางการว่า “มีเรื่องด่วนอะไร?”

เรื่องด่วนอะไรจะสำคัญไปกว่าการที่เขามาหาครอบครัวของเย่ เพื่อพูดคุยเรื่องการแต่งงาน?

ดวงตาของอวี้อี่มั่วตื่นตาและมีร่องรอยของความไม่อดทนปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “มันไม่มีอะไรหรอก”

ในขณะที่เขาพูดเขาเงยหน้าขึ้นและพบกับดวงตาของเย่เฟิงเผิง “ลุง ที่ฉันผิดนัดวันนี้ ฉันจะมาที่ขอโทษเป็นการส่วนตัว ในวันรุ่งขึ้นมันสายไปแล้วและฉันควรจะกลับไป”

เย่เฟิงเผิงพยักหน้าลุกขึ้นและพูดว่า “ไว้ค่อยเจอกัน”

เมื่อทั้งสองเดินไปที่ประตูเขามองไปที่อวี้อี่มั่วข้างๆเขาและถามว่า “เมื่อเร็ว ๆ นี้ หว่านเอ๋อพูดถึงฉันเกี่ยวกับการแต่งงานกับคุณ ฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้ว คุณคิดถึงเรื่องนี้บ้างไหม?”

ดวงตาของอวี้อี่มั่วลึกล้ำริมฝีปากบางของเธอเหยียดตรงและน้ำเสียงของเธอทุ้มลึก “ฉันมีการเตรียมการสำหรับการแต่งงาน ดังนั้นฉันจะไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้”

เย่เฟิงเผิงพยักหน้าเมื่อได้ยินคำนั้นและไม่พูดอะไรอีก

หลังจากขึ้นรถและออกจากบ้านของตระกูลเย่ การแสดงออกของอวี้อี่มั่วก็มืดลงตลอดทาง

เขารู้จักเย่เฟิงเผิงเป็นอย่างดี เขามีหวังแต่ผลกำไร เขาทำทุกอย่างเพื่อผลกำไร ขอให้เย่หว่านเอ๋อ แต่งงานกับเขา แต่เป็นเพราะการแต่งงานของตระกูลเยืและตระกูลอวี้ จะทำให้เขาได้รับผลประโยชน์ไม่รู้จบ เขาไม่เคยทำตามความเหมาะสมจากมุมมองของพ่อ ฉันห่วงใยเย่หว่านเอ๋อมาก

ขณะที่รถขับเข้าสู่ถนนใหญ่ เขายกมือขึ้นกดคิ้วหลับตาและงีบหลับ

วันนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากเกินไป เขาอยากจะสงบสติอารมณ์และจัดการมันออกไป

ในเวลาเดียวกันที่คฤหาสน์ตระกูลเย่

เย่เฟิงเผิงตะคอกอย่างเย็นชาและกดบุหรี่ครึ่งหนึ่งในมือลงในที่เขี่ยบุหรี่มีร่องรอยของการดูถูกปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของเขา

ในขณะนี้ มีเสียงฝีเท้าดังมาจากบันไดเย่หว่านเอ๋อ เดินลงมา มองไปทางประตู “พ่อ พี่มั่ว กลับไปแล้วเหรอ?”

เมื่อเย่เฟิงเฟิงได้ยินคำพูดนั้นเขาก็ตอบด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยวว่า “ใช่”

จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่เย่หว่านเอ๋อ และพูดอย่างเย็นชา “เขาบอกอะไรคุณบ้าง?”

เย่หว่านเอ๋อ เดินข้ามมาหาเขาและนั่งลงบนโซฟาด้วยความปิติยินดีในสายตาของเธอ “เขาบอกว่าเขาจะแต่งงานกับฉัน”

เมื่อมองไปที่ลูกสาวผู้มีชัยที่นั่งอยู่ตรงข้ามเย่เฟิงเผิง ก็อดไม่ได้ที่จะตะคอก “เมื่อกี้ฉันก็สำรวจเขาเหมือนกันเขาบอกว่าเขามีการจัดเตรียมของตัวเองใครจะไปรู้ว่าเขาจะจัดให้เมื่อไหร่”

เย่หว่านเอ๋อ ไม่สามารถรอได้ เขาไม่สามารถรอได้ตอนนี้บริษัทเย่ ได้รับความเดือดร้อนอย่างมาก จากครั้งสุดท้ายของ เย่เจ๋ออวี่สถานการณ์ไม่ดี ถ้าอวี้อี่มั่วไม่แต่งงานกับเย่หว่านเอ๋อ ฉัน กลัว บริษัท จะเจ้ง!

เย่หว่านเอ๋อ ไม่เห็นด้วย และพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ ว่า “พ่อไม่ต้องกังวล พี่มั่วสัญญากับฉันแล้วเขาจะทำตามที่พูดไว้แน่นอน!”

เย่เฟิงเผิงเกลียด และพูดว่า “ในแง่ดีอย่างที่คุณคิด คุณรู้ไหมว่าวันนี้อวี้อี่มั่วทำอะไร! ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขาไม่ควรประมาท ถ้าคุณไม่สนใจมันจะทำร้ายคุณ!”

เมื่อพูดจบสีหน้าของเย่หว่านเอ๋อ ก็เปลี่ยนไปทันทีเธอไม่รู้ว่าอวี้อี่มั่วไปไหนและทำอะไร ตั้งแต่เธอโทรหาอวี้อี่มั่วและถูกวางสายในตอนบ่าย เธอจึงส่งคนไปตรวจสอบทันที!

ในภาพนักสืบที่เธอว่าจ้าง อวี้อี่มั่วและหร่วนซือซือไปโรงพยาบาลด้วยกัน! เพียงเพราะพ่อของหร่วนซือซือมีการผ่าตัด เขาจึงอยู่กับเธอตลอดเวลา!

เป็นไปได้ไหมว่าในใจของเขาเธอเทียบกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้!

เธอคิดมากและโกรธมากขึ้น ในขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกผิดเล็กน้อยรีบเงยหน้าขึ้นมองเย่เฟิงเผิงและถามด้วยความตื่นตระหนก “พ่อ ฉันจะทำยังไงดี?”

เย่เฟิงเผิงกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “ต้องแต่งงานกับเขาให้เร็วที่สุด! หลังจากแต่งงานเท่านั้นที่จะรวบรวมหัวใจของผู้ชายได้!”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เย่หว่านเอ๋อ ก็พยักหน้าเห็นด้วย

ใช่ ตราบใดที่เธอแต่งงานกับพี่มั่ว ผู้หญิงคนอื่น ๆ จะเป็นอย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าอวี้อี่มั่วต้องแต่งงานกับเธอโดยเร็วที่สุด เธอก็ไม่มีทางเลือก