ดั่งรักบันดาล 126

เมื่อหร่วนซือซือมาถึงพื้นที่พักผ่อนที่อยู่ข้างห้องทำงานของรองประธาน เธอเหลือบมองไปที่ขยะบนโต๊ะและพื้นที่สกปรก เธอก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

ปกติความสะอาดภายในบริษัทก็ล้วนแต่เป็นความรับผิดชอบของแม่บ้าน ถ้าว่าตามหลักเหตุผลแล้วก็ไม่น่าจะสกปรกได้ขนาดนี้นะ แต่ที่นี่มันเหมือนกับว่าไม่ได้ทำความสะอาดมามากกว่าหนึ่งสัปดาห์

ดูเหมือนว่าสวี่เฟิงหมิงเขาจะจงใจแกล้งเธอนะ แม้กระทั่งวิธีการลงโทษก็วางแผนล่วงหน้าเอาไว้แล้ว

มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอก็คือผู้ช่วยคนใหม่ที่ยื่นข้างๆสวี่เฟิงหมิงเมื่อกี้นั่นเอง

หร่วนซือซือมองดูป้ายชื่อเธอที่ติดอยู่ตรงหน้าอก บนป้ายเขียนไว้ว่า " เลขารองประธาน ซูจิ้ง"

ซูจิ้งยักคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง " รองประธานสวี่ส่งฉันมาจับตาดูเธอ ในเวลาภายในหนึ่งชั่วโมงทำความสะอาดห้องนี้ให้เรียบร้อย เริ่มทำเถอะ! "

หร่วนซือซือหยุดมองไปรอบๆ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และเห็นอุปกรณ์ทำความสะอาดวางอยู่ข้างๆ เธอเดินตรงเข้าไปและหยิบไม้กวาดและไม้ถูพื้นออกมา แต่กลับโดนคนเรียกไว้สะก่อน

ซูจิ้งจ้องไม้ถูพื้นในมือเธอ ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า " เดี๋ยวก่อน! ห้ามใช้ไม่ถูพื้นในการถูพื้น! "

หร่วนซือซือเหลือบมองพื้นที่เต็มไปด้วยฝุ่น เลยถามกลับว่า " ไม่ให้ใช้ไม้ถูพื้น แล้วจะให้ใช้อะไรถูล่ะ? "

ซูจิ้งยืนกอดอก และพูดอย่างเชิดๆว่า " เมื่อกี้รองประธานสวี่กำชับกับฉันมาโดยเฉพาะว่า ในห้องทำงานนี้และพื้นที่ที่ใช้ในการพักผ่อนข้างๆห้ามใช้ไม้ถูพื้นเด็ดขาด เพราะมันจะมีกลิ่นแปลกๆ ให้ใช้ผ้าชุบน้ำแล้วเช็ดด้วยมือ "

หร่วนซือซือขมวดคิ้ว " ใช้มือถูงั้นหรอ? "

แม้แต่พนักงานทำความสะอาดในบริษัทในเวลาที่พวกเขาปฏิบัติหน้าที่ พวกเขาก็ล้วนแต่ใช้ไม้ถูพื้นกันทั้งนั้น แต่ทำมาถึงทีเธอ ถึงกลับมาเงื่อนไขว่าให้ใช้มือถูกันนะ? นี่มันตั้งใจแกล้งกันชัดๆไม่ใช่หรือไง?

ซูจิ้งทำหน้าทำตาไม่รู้สึกรู้สาอะไร " เธอมีปัญหางั้นหรอ? ทั้งหมดนี้เป็นการกำชัดมาจาดรองประธานสวี่ ถ้าเธอไม่อยากทำก็ไปบอกกับเขาเองนะ! "

พอได้ยินเธอเอาแต่อ้างชื่อรองประธานสวี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หร่วนซือซือถึงกับปวดหัว เธอกัดฟันแน่นและจ้องไปที่ซูจิ้ง " ได้ ฉันใช้มือถูก็ได้ "

โดนใส่ร้ายยังโดนมาแล้วเลย นับประสาอะไรกับเรื่องแค่นี้?

เดิมทีข้ออ้างที่สวี่เฟิงหมิงใช้ในการลงโทษเธอก็ฟังไม่ขึ้นอยู่แล้ว และในตอนนี้ยังสร้างเงื่อนไขให้เธอใช้มือเปล่าถูพื้นอีก เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาอยากเห็นเธอขายขี้หน้า

แต่พอคิดในทางกลับกัน สวี่เฟิงหมิงทำกับเธอแบบนี้ก็นับเป็นเรื่องที่ดี อาจทำให้คนจำนวนไม่น้อยเลิกเชื่อก็ได้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน

ซูจิ้งคิดไม่ถึงว่าหร่วนซือซือจะยอมตอบตกลงง่ายๆแบบนี้ เธอลังเลอยู่ชั่วครู่และรีบเดินตามเธอไป จากนั้นก็กำชับเธอซ้ำๆว่า " เธออย่าได้ใช้กลอุบายใดๆนะ มีเวลาให้แค่หนึ่งชั่วโมงนะถ้าเธอทำไม่เสร็จ ยังมีบทลงโทษอื่นรอเธออยู่! "

หร่วนซือซือสูดหายใจเข้าลึกๆ และเอาไม้ถูพื้นไปเก็บที่เดิม แล้วหยิบเศษผ้าและกะละมังออกมาจากนั้นก็มุ่งตรงไปที่ห้องน้ำ

เมื่อเติมน้ำใส่กะละมังเสร็จ เธอก็เดินกลับไปที่โซนผ่อนข้างๆ นั่งยองๆและใช้ผ้าชุบน้ำ แล้วค่อยๆเช็ดฝุ่นที่พื้นทีละนิดๆ

โซนพักผ่อนอยู่ตรงกลางระหว่างห้องประธานและรองประธาน ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างก็จะใช้สายตาที่แปลกใจมองมาที่หร่วนซือซือ

หร่วนซือซือนั่งยองๆอยู่ที่เดิม เธอต้องทนต่อสายตาของผู้คนที่เดินไปเดินมา เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

ไม่ว่าอย่างไร แค่ให้พนักงานธรรมดาคนหนึ่งของบริษัทมาทำเรื่องแบบนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการดูถูกกัน

หร่วนซือซือก้มหน้าและมือทั้งสองข้างของเธอกดลงที่ผ้าเช็ดพื้น และค่อยๆถูไปทีละนิดตามแนวขอบกำแพง ผมยุ่งเหยิงไปหมดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ท่าทางทุลัก ทุเลดูน่าสงสารมาก

ซูจิ้งยืนมองดูเธอถูพื้นอย่างภาคภูมิใจอยู่ข้างๆ บางทีเธอก็ชี้นิ้วสั่งเธออย่างเชิดๆอีกด้วย

เธอเดินไปรอบๆ แล้วใช้ท้ายแตะลงที่คราบฝุ่นสีดำบนพื้นจากนั้นก็พูดโดยใช้น้ำเสียงที่เย่อหยิ่งสั่งเธอว่า " ตรงนี้ด้วย ตรงนี้ด้วย หมากฝรั่งชิ้นใหญ่ติดอยู่ตรงนี้เธอมองไม่เห็นหรอ? รองประธานสวี่เป็นคนรักความสะอาด เธอไม่ถูให้สะอาดจะรอให้ฉันมาถูหรือไง? "

หร่วนซือซือได้ยินแบบนี้ก็มองไปที่รอยเปื้อนนั้น จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆ ถือเศษผ้าแล้วเดินมา นั่งลงยองๆและเช็ดไปที่ตรงนั้น

ในขณะที่เธอก้มหน้าก้มตาเช็ดอยู่ ทันใดนั้นก็มีเสียงทุ้มต่ำลอยมา " สำหรับแผนงานเกี่ยวกับเรื่องที่ดินในเขตตะวันตกผืนนั้น เดี๋ยวไปเร่งให้หน่อยและรีบส่งมาให้ฉันที่ห้องทำงาน "

เธอกำผ้าในมือเธอแน่นขึ้น และมองไปทางเขาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

อวี้อี่มั่วและอีกสองคนกำลังเดินมาทางนี้ เขาเดินและพลางสั่งบางอย่างกับลูกน้องด้วย เหมือนกับว่าเขาจะรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอที่มองเขา เขาก็เลยหันมามอง

ทันใดนั้น ทั้งคู่ก็สบตากัน

พอเห็นสภาพของหร่วนซือซือนั่งยองๆและผมยุ่งเหยิงไปหมด อวี้อี่มั่วก็ครึ่งไปชั่วครู่ พอดูแน่ใจแล้วว่าเธอกำลังทำอะไร เขาก็ขมวดคิ้ว

วินาทีต่อมา เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง เดินตรงเข้าไปหาเธอทันที

เขาหยุดลงโดยเว้นระยะห่างประมาณครึ่งเมตร เขาก้มมองเธอและมองไปรอบๆ สายตาของเขาเปลี่ยนไป และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย " หร่วนซือซือ เธอทำอะไรของเธอเนี่ย? "

หร่วนซือซือกระชับมือของเธอที่จับผ้าอยู่แน่นขึ้น และไม่รู้ว่าควรจะตอบยังไง ซูจิ้งที่อยู่ข้างๆก็เดินเข้ามา

" ประธานอวี้ พอดีว่าผู้ช่วยหร่วนเธอทำงานผิดพลาดค่ะ รองประธานสวี่เลยลงโทษให้เธอทำความสะอาดตรงนี้ให้เรียบร้อย "

อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วและมองเธอด้วยสายตาที่เยือกเย็น " ความผิดพลาดอะไร? "

ถึงเธอจะทำผิดพลาดจริง แต่ก็ไม่ควรทำให้เธอต้องอับอายด้วยวิธีการลงโทษแบบนี้

ซูจิ้งเงยหน้ามองสายตาที่เยือกเย็นคู่นั้นของอวี้อี่มั่ว จู่ๆเธอก็เสียความมั่นใจ และพูดกระอึกกระอัก " ผู้ช่วยหร่วนทำแบบฟอร์มเสนอราคาได้ไม่ดี ก็เลย……"

" ก็เลยโดนลงโทษโดยการให้ถูพื้น? " สายตาของอวี้อี่มั่วโกรธมาก " ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่าบริษัทมีกฎการลงโทษเพิ่มเข้ามาใหม่? "

แค่เพียงประโยคนี้ประโยคเดียว ก็ทำให้คนที่ได้ยินไม่มีแรงกล้าที่จะเถียงต่อ ซูจิ้งตัวสั่นและไม่รู้แล้วว่าควรจะตอบว่าอะไร

อวี้อี่มั่วจ้องเธออยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ละสายตาจากเธอและมองหร่วนซือซือมี่กำลังนั่งยองๆอยู่ที่เดิม เขาเม้มปากและพูดเสียงทุ้มว่า " ลุกขึ้น "

พอเห็นสายที่เต็มไปด้วยความโกรธของชายหนุ่ม หร่วนซือซือก็นู้สึกไม่สบายใจ ตอนที่อยู่ในอพาร์ตเมนท์ เขาบอกว่าช่วงนี้ไม่ว่าจะทำอะไรอย่าพึ่งมีปัญหากับสวี่เฟิงหมิง แต่ตอนนี้ เหมือนว่าสถานการณ์จะไม่ค่อยดีนัก

หร่วนซือซือค่อยๆยืนขึ้น เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ เศษผ้าที่อยู่ในมือก็ถูกคนกระชากไปและโยนมันลงกะละมังอย่างแรง

" ประธานอวี้……"

อวี้อี่มั่วหันไปมองซูจิ้งที่อยู่ข้างๆ เขาออกคำสั่งเสียงแข็งว่า " เธอ ทำความสะอาดที่นี่ให้สะอาดเรียบร้อย "

ซูจิ้งหน้าซีด น้ำเสียงของเธอทั้งตกใจและตื่นตระหนก " ประธานอวี้ แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดนะคะ……"

สีหน้าของอวี้อี่มั่วเยือกเย็นมาก และทำเสียงของเขาก็เยือกเย็นจนน่ากลัว " แล้วนิ่งอยู่ทำไม ยังไม่ไปตามรองประธานสวี่ของเธอมากอีก? "

พอซูจิ้งดึงสติกลับมาได้ เธอก็รีบพยักหน้าตอบรับและวิ่งไปทางห้องทำงานของรองประธานสวี่

หร่วนซือซือกำมือตัวเองแน่น และรู้สึกกังวลเล็กน้อย อวี้อี่มั่วตามตัวสวี่เฟิงหมิงมาทำไมกัน เธอเองก็ไม่ค่อยเข้าใจ

เธอถามเขาเบาๆว่า " ไหนบอกว่าช่วงนี้ไม่มีปัญหากับเขาดีที่สุดไง? "

สายตาของอวี้มั่วไม่พอใจ เขาเม้มปาก " นั่นมันเป็นกรณีที่เขาไม่สร้างปัญหา "

เขาหยุดไปพักหนึ่งแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม " แต่ว่าตอนนี้ เขายั่วโมโหเธอ "

เขาทิ้งประโยคนี้ไว้แล้วเขาก็เดินไปที่ห้องทำงานรองประธานสวี่เลย คำพูดของเขาทำให้เธอตัวสั่นและตัวเย็นเฉียบไปทั้งตัว

พอเห็นท่าทางที่มุ่งมั่นของชายหนุ่ม หัวใจของหร่วนซือซือก็เต้นเร็วขึ้น

คำพูดเมื่อกี้ของอวี้อี่มั่วมันหมายความว่ายังไงกันนะ? เขาต่อสู้กับความยุติธรรมเพื่อเธอหรอ? "