เขาจึงหยุดการขยับแล้วถอดถอนลำเอ็นออกจากนางช้า ๆ ก่อนจะกระถดตัวลงไปเบื้องล่าง
กุหลาบแรกแย้มที่เพิ่งผลิบานมีรอยแดงช้ำจากการกระทั้นถาโถมของเขา น้ำรักทั้งเขาและนางหลั่งไหลออกมาจากรูร่องหากเจือไปด้วยสีแดงของโลหิตพรหมจารีนาง เขาก้มลงจูบลงบนเนินโหนกเนื้ออย่างไม่รังเกียจ
“ พี่ขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องเจ็บ ”
“ ขอโทษทำไม ข้ามีความสุขมากกว่าความเจ็บหลายเท่าตัวนัก และข้าดีใจเหลือเกินที่ได้เป็นของท่าน บุรุษเดียวที่ข้ามอบดวงใจให้ ” คำพูดของนางทำให้เขาปลาบปลื้มเต็มตื้นเหลือเกิน
“ บุรุษผู้ที่จิตวิญญาณเคยตายไปแล้วคราหนึ่งช่างโชคดีเป็นยิ่งนักที่ได้พบเจ้า สวรรค์เมตตาข้าเหลือเกิน ข้ารักเจ้า ”
“ ข้ารักท่านพี่มากกว่า ”
“ ไม่ ข้ารักเจ้าที่สุด ”
“ ไม่จริง ข้ารักท่านมากกว่าที่สุด ” นั่นทำให้แม่ทัพหนุ่มต้องหัวเราะออกมา
“ เอาล่ะ ๆ พี่ยอมเจ้าก็ได้ แต่ยามนี้พี่อยากจะล้างคราบคราวเปรอะเปื้อนให้กับเจ้า ” เขาว่าพลางก้าวลงจากเตียงแล้วช้อนอุ้มนางเอาไว้ก่อนสาวเท้าเพื่อพาไปยังห้องอาบน้ำก่อนจะก้าวลงไปในนั้นแล้ววางนางซ้อนบนตักในท่าที่นางหันหลังให้ก่อนรั้งให้แผ่นหลังขาวเนียนพิงอิงแอบมาที่แผงอกกว้างของตน
“ หลับตาเสีย ห้ามลืมตาขึ้นมามอง พี่จะอาบน้ำให้เจ้า ” เขาสั่งด้วยกลัวว่านางจะเห็นเลือดของตนแล้วตื่นกลัว นางทำตามแต่โดยดี
“ คราวนี้พี่จะล้างคราบไคลออกให้เจ้า ” เขากระซิบบอกที่ข้างหูแล้วจับเรียวขาของนางแยกออกกว้าง มือใหญ่ไล้ลงไปที่ต้นขาด้านในทั้งสอง ความสากกร้านของมือที่จับอาวุธอยู่เสมอนั้นกลับปลุกปั่นเลือดในกายสาวให้ลุกโชนราวเปลวไฟ
“ ท่านพี่ ” นางร่ำเรียกเมื่อเขาลากมือไปยังใจกลางระหว่างขาแล้วถูเบา ๆ ทั่วกลีบพูนั้น
“ พี่กำลังทำความสะอาดให้เจ้าอยู่ ” เขาสาธยายด้วยเสียงสั่นพร่า มือใหญ่ลูบไล้เบา ๆ อยู่นานเนิ่นกระทั่งทุกสิ่งที่เปรอะเปื้อนจางหาย เหลือไว้เพียงกุหลาบสาวที่มีรอยแดงและบวมจากการถูกรุกรานของแท่งหยกใหญ่
“ ยังเจ็บมากอยู่หรือไม่ ” เขาถามเบา ๆ
“ น้อยลงแล้ว เมื่อข้าได้อยู่ในน้ำอุ่น ๆ กับอ้อมกอดของท่าน ”
“ น่ารักเหลือเกินเมียพี่ ” เขาพึมพำอยู่ชิดใบหูขาวก่อนจะดูดงับขบเม้มเบา ๆ ทั่วใบหู มือข้างหนึ่งที่ว่างขยับไปคลึงเคล้าที่เต้าทรวงข้างหนึ่ง นางสะท้านกายเยือก
“ บัดนี้พี่เข้าใจคำทำนายของท่านนักพรตแล้ว ที่ว่าหงโจวจะชุบชีวิตและจิตใจของพี่กลับมาอีกครั้ง ”
“ อย่างไรหรือ ”
“ เพราะมีสตรีหงโจวผู้หนึ่งได้ปลุกวิญญาณอันแห้งเหี่ยว มีร่างกายแต่ไร้หัวใจของพี่ให้ฟื้นคืนมาอีกครั้ง ” นางคลี่ยิ้ม ทว่ายังคงแสร้งถามต่อ
“ สตรีนางนั้นเป็นผู้ใดกัน ”
“ เจ้าไม่รู้หรือ ” เขาถาม ขณะที่มือทั้งสองเคล้นคลึงหนักขึ้นทั้งส่วนบนส่วนล่าง ลมหายใจของเขาเริ่มรุนแรงขึ้นอยู่ข้างหูนาง
“ ระ… รู้แล้วเจ้าค่ะ ”
“ เป็นเจ้าแต่เพียงผู้เดียวที่เติมโลหิตและจิตใจให้แก่พี่ ซูเม่ย ” ว่าพลางกรีดท้องนิ้วสากลงตรงกลางรอยแยกของสองกลีบพูสามเหลี่ยมแล้วรูดขึ้นลงช้า ๆ
“ อ๊า ท่านพี่ ข้ายังเจ็บอยู่นะ ” นางทักท้วงทั้งที่ความสยิวซ่านแล่นพล่านไปทั่วกาย
“ พี่หาได้ทำสิ่งใดนอกจากล้างเนื้อล้างตัวให้เจ้าสะอาด ”
“ แต่เช่นนี้มันไม่ใช่ อ๊ะ ” นางต้องร้องครางก่อนที่จะได้พูดจบประโยค ด้วยเขาก้มลงมาไปดูดเม้มที่ต้นคอไวสัมผัสด้านหลัง น้ำหนักมือที่คลึงเคล้นทั้งสองเต้ามันหนักหน่วง อีกข้างที่รูดถูกับติ่งเนื้อกระสันจนน้ำคาวใคร่ฉ่ำแฉะมันไต่ต่ำลงไปเบื้องล่างแล้วสอดเสียบช้า ๆ เข้าไปในร่องสวาทอันคับแน่นแล้วเลื่อนเข้าออกช้า ๆ
“ ท่านพี่ ” นางร่ำเรียกเขาเสียงกระเส่า
“ พี่กำลังทำความสะอาดให้เจ้าทั้งภายนอกภายในอยู่ ยอดรัก ” เขาว่าขณะที่ทั้งขบเม้มและซุกไซ้ไปทั่วแผ่นหลังก่อนจะวกขยับมาอ้าอมหนึ่งเต้าเข้าปากแล้วดูดกินมันอย่างหิวโหย
“ อื๊ออออ ” นางครางหนักเมื่อถูกโจมตีทั้งทรวงเต้าและร่องรักที่ขณะนี้นิ้วหนึ่งของเขาชักเข้าออกอยู่ไม่หยุด ลืมความเจ็บไปเสียสิ้น
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
